Τα «φυλομεταβατικά άτομα» και η… εχθροπάθεια Καστανίδη. Γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου

Είχα σκοπό να ξεκινήσω αυτό το κείμενο, με την γνωστή παροιμία “Όλα τα 'χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε”. Συνειδητοποίησα όμως μετά, ότι στο άμεσο μέλλον, το μόνο που δεν θα λείπει από την χώρα μας – με δεδομένη την συνέχιση των τεράστιων κυμάτων (και όχι ροών) λαθρομεταναστών – είναι οι φερετζέδες.

Έτσι μου έκανε λίγο σε μπλάκ χιούμορ.

Το νόημα όμως της παροιμίας είναι εξόχως παραδειγματικό, του τρόπο με τον οποίο σκέπτονται και λειτουργούν κάποιες συγκεκριμένες δυνάμεις στην ελληνική κοινωνία. Δυνάμεις που λειτουργούν με συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους. Και για να το πούμε απλά.

Εν μέσω όχι μόνο της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει εκατομμύρια Έλληνες και τους οδηγεί στον εφιάλτη της ανεργίας, η βουλευτής του Συνασπισμού Ηρώ Διώτη, κατέθεσε στην Βουλή των ελλήνων ερώτηση, για τα δικαιώματα των “διεμφυλικών (transgender) ατόμων”. Όχι, δεν σας κάνουμε πλάκα. Αυτή ακριβώς είναι η διατύπωση που χρησιμοποιεί η βουλευτής.

Τι είναι τα transgender άτομα; Είναι τα άτομα τα οποία έχουν προχωρήσει (ή προχωρούν) σε αλλαγή φύλου. Δηλαδή από άντρες γίνονται γυναίκες ή από γυναίκες άντρες (δεν ξέρω πόσο έχει προχωρήσει η τεχνολογία σε αυτό τον τομέα).

Στην ερώτησή της αυτή, η βουλευτίνα μας, ρωτά τον κ. Καστανίδη εάν πρόκειται να προχωρήσει στην αναγνώριση του “κοινωνικού φύλου”. Αυτό τώρα μας παραξένεψε λίγο, αλλά προφανώς αναφέρεται στις περιπτώσεις ατόμων, τα οποία π.χ. από άντρες θέλουν να γίνουν γυναίκες, αλλά δεν έχουν κάνει ακόμη... εγχείρηση αλλαγής φύλου.
Δηλαδή να μην τους ρωτά κανείς αν είναι άνδρες ή γυναίκες, αλλά αντιθέτως να τους ρωτά αν αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες, ακόμη και αν είναι (ακόμη) άνδρες με τα... όλα τους.

Η δεύτερη ερώτησή της, είναι το πώς θα γίνουν κάποιες ρυθμίσεις, έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα αλλαγής εγγράφων στα “φυλομεταβατικά” (τι ωραίες λέξεις χρησιμοποιούν ε;) άτομα, ανεξαρτήτως αν έχουν κάνει η όχι επέμβαση φύλου. Δηλαδή να πηγαίνει ο Βαγγέλης να λέει “νοιώθω γυναίκα” και να του βγάζει άμεσα το κράτος χαρτιά γυναίκας.

Ενώ το τρίτο – και σημαντικότερο – που ερωτά είναι το εάν πρόκειται στο επερχόμενο “αντιρατσιστικό νομοσχέδιο” να υπάρχει προστασία του “κοινωνικού φύλου” από τους ... κακούς ρατσιστές!

Και αν μπορεί κανείς να πεί ότι η κ. Ηρώ Διώτη, προσπαθεί να “προστατεύσει” το εκλογικό της κοινό, ακόμη πιο πολύ εντύπωση προκαλεί η απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Καστανίδη, ο οποίος υπεραμύνεται του νομοσχεδίου του, το οποίο όπως απαντά στην κ. Διώτη, καλύπτονται τα “φυλομεταβατικά” άτομα.

Γράφει συγκεκριμένα: “θεωρούμε ότι υπό το κριτήριο του γενετήσιου προσανατολισμού τυγχάνουν προστασίας και οι ομάδες ή τα πρόσωπα που υφίστανται διακρίσεις λόγω ταυτότητας φύλου”.

Όπως καταλαβαίνετε δηλαδή, εάν στο άμεσο μέλλον πείτε τον Βαγγέλη (που θέλει να γίνει Μαρία) Βαγγέλη, ίσως συρθείτε σε κάποιο δικαστήριο για εχθροπάθεια. Εάν δε έχετε αντιρρήσεις για τον δάσκαλο του παιδιού σας, εάν αυτός φοράει φουστάνια, τότε είναι βέβαιο ότι κλείνετε σουίτα για τον Κορυδαλλό. Άντε να μαζέψεις μετά τον συγκεκριμένο νόμο τους “φυλομεταβατικούς”.

Η πεζή αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μία ακόμη προσπάθεια της άκρας αριστεράς να διαστρέψει εντελώς τους όρους της φύσης. Η εφεύρεση όρων όπως φυλομεταβατικοί, όπως κοινωνικό φύλο και ούτω καθ' εξής δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ορολογία της νέας δικτατορίας, η οποία σιχαίνεται κάθε τι το φυσικό και το παραδοσιακό.

Το όλο “δικαιωματικό” κίνημα, δεν έχει σκοπό την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά μάλλον την πλήρη διάλυση της συνοχής των κοινωνιών. Ιδιαίτερα αυτών που βασίζονται σε παραδοσιακές δομές, όπως μέχρι πρόσφατα η ελληνική. Είναι γνωστό από την ιστορική έρευνα ότι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κύκλοι της δυτικής άκρας αριστεράς (Σχολή της Φρανκφούρτης κ.ο.κ.) θεώρησαν ως προτεραιότητα τους, για την εγκατάσταση του “σοσιαλιστικού παραδείσου” την καταστροφή των παραδοσιακών δομών της κοινωνίας.

Η οικογένεια, η θρησκεία, οι φυσιολογικές κοινωνικές ή ακόμη και σεξουαλικές επαφές ήλθαν στο στόχαστρο, έτσι ώστε το μόνο που να ενώνει τους πολίτες να είναι η “παραγωγική διαδικασία”. Αφού ο κόσμος δεν υπάκουε στους μαρξιστικούς υλιστικούς κανόνες, αποφάσισαν αντί να αλλάξουν την θεωρία τους, να αλλάξουν τον κόσμο. Τόσο απλά.

Και η “σοσιαλδημοκρατία” την οποία εκφράζει το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστική μόνο σε αυτά τα ζητήματα, ενώ είναι πλήρως νεοφιλελεύθερη στα οικονομικά. Αυτή η ανίερη συμμαχία λειτουργεί και στην χώρα μας, στο σύνολο της αριστεράς, πέρα από τα στενά κομματικά πλαίσια. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε διαρκώς.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

elora