Πλήρη αποδόμηση της επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης με απαντήσεις σε ερωτήματα όπως για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο, αν όντως υπήρξε σοβαρή διαπραγμάτευση και κατά πόσο η πολιτική που ακολουθεί είναι όντως μονόδρομος, αποτελεί η συνέντευξη που παραχώρησε στον «Τύπο της Κυριακής» ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά και πρώην στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, Νίκος Κοτζιάς.
Πλήρη αποδόμηση της επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης με απαντήσεις σε ερωτήματα όπως για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο, αν όντως υπήρξε σοβαρή διαπραγμάτευση και κατά πόσο η πολιτική που ακολουθεί είναι όντως μονόδρομος, αποτελεί η συνέντευξη που παραχώρησε στον «Τύπο της Κυριακής» ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά και πρώην στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, Νίκος Κοτζιάς.
O κ. Κοτζιάς εξηγεί γιατί η Ελλάδα πληρώνει ακριβά τις παραλήψεις της διαπραγμάτευσης του
2010, πώς υπουργοί σε σημαντικότατες θέσεις έχουν μετατραπεί σε διεκπεραιωτές ισχυρών συμφερόντων, πώς «ξέχασε» ο Γιώργος Παπανδρέου τις διακηρύξεις για πολιτική αυτόνομη από συμφέροντα και πώς ένα σύστημα κυβερνητικών στελεχών, «μέσων ενημέρωσης του Μνημονίου», ειδικευμένων δικηγορικών γραφείων και στελεχών του υπουργείου Οικονομικών εμφανίζουν τις απαιτήσεις των τοκογλύφων και των συμφερόντων ως «εθνική αναγκαιότητα» και «Μνημόνιο 1, 2, 3, 4».
Λέει μεταξύ άλλων ο κ. Κοτζιάς:
«Η Ελλάδα πλήρωσε πολύ ακριβά τις παραλήψεις της διαπραγμάτευσης το 2010. Θα μπορούσε να είχε λάβει χαμηλότερο επιτόκιο και μεγαλύτερο χρονοδιάγραμμα τότε»
«Ορισμένα τμήματα της κυβέρνησης, σε σημαντικές θέσεις, έχουν μετατραπεί σε διεκπεραιωτή ισχυρών συμφερόντων»
«Η κυβέρνηση δεν έχει ένα σχέδιο εξωτερικής πολιτικής· απλά πληρώνει τους ίδιους και τους ίδιους να ετοιμάζουν τα ίδια και τα ίδια»
«Η κυβέρνηση δεν λειτουργεί δημοκρατικά. Το Κοινοβούλιο δεν παράγει αποφάσεις που καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση, αλλά εγκαλείται να ψηφίζει αποφάσεις που έχουν ληφθεί από εξωκοινοβουλευτικά συστήματα, ακόμα και του εξωτερικού»
«Κυβερνητικά στελέχη, μαζί με τα “μέσα ενημέρωσης του Μνημονίου”, ειδικευμένα δικηγορικά γραφεία, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, εμφανίζουν τις απαιτήσεις των τοκογλύφων και των συμφερόντων που υπηρετούν ως “εθνική αναγκαιότητα”, “Μνημόνιο 1, 2, 3, 4”»
«Η ανταγωνιστικότητα δεν μπορεί να προκύψει με μείωση μισθών και κοινωνικών δαπανών. Πάντα θα υπάρχουν φτωχότερες χώρες από εμάς»
«Η οριζόντια κλάδευση των δαπανών σε όλους τους τομείς, όπως γίνεται σήμερα, είναι μία ανόητη λογιστική. Δεν είναι πολιτική με μέλλον»
«Καταγράφονται επιχειρηματίες που λεηλατούν τις ίδιες τις επιχειρήσεις τους. Το φαινόμενο είναι αποκλειστικά ελληνικό. Φτωχαίνουν οι επιχειρήσεις και πλουταίνουν οι ιδιοκτήτες τους!»
«Δεν γίνεται να ανέχεται η κυβέρνηση να περιπολεί το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό στην ελληνική ΑΟΖ κάτω από το Καστελλόριζο και παράλληλα να διώχνει από την ελληνική ΑΟΖ πλοία τρίτων χωρών δηλώνοντας ότι αυτή είναι τουρκική ΑΟΖ»
«Η φιλία μου με τον Γιώργο Παπανδρέου στηριζόταν σε μια συναντίληψη ότι στην Ελλάδα η πολιτική πρέπει να είναι αυτόνομη από τα συμφέροντα. Όλα αυτά, μετά το Πάσχα του 2009, όταν η κυβερνητική εξουσία έγινε ορατή, χαθήκαν»,
Συχνά έχετε θέσει δημοσίως το ερώτημα αν και κατά πόσο καταλαβαίνει η κυβέρνηση ή τη συμφέρει να μην «καταλαβαίνει». Ποια είναι η εκτίμησή σας;
Θα έλεγα ότι ο νους και η καρδιά της κυβέρνησης είναι α) ένα μίγμα συμφερόντων που υπηρετεί, β) λανθασμένης αίσθησης αποστολής, γ) ανικανότητας, καθώς και δ) έλλειψης πολιτικής στρατηγικής. Ορισμένα τμήματά της ακολουθούν μια πολιτική εξυπηρέτησης της χώρας. Όμως, άλλα τμήματα, σε σημαντικότερες θέσεις, έχουν μετατραπεί σε διεκπεραιωτή ισχυρών συμφερόντων. Τα τελευταία είναι τόσο «πεινασμένα» για αίμα και κέρδη στην εποχή της κρίσης που απαιτούν η κυβέρνηση να γίνει ακόμα πιο σκληρή. Ορισμένα, τέλος, αρέσκονται να το παίζουν εξουσία και να μας τυραννάνε τη ζωή. Της κυβέρνησης της λείπουν οι απαραίτητες υποδομές επεξεργασίας στρατηγικής. Δεν διαθέτει επαρκείς οικονομετρικές μελέτες. Δεν έχει ένα σχέδιο εξωτερικής πολιτικής· απλά πληρώνει τους ίδιους και τους ίδιους να ετοιμάζουν τα ίδια και τα ίδια. Δείχνει να μην κατανοεί τις αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο. Τις νέες δυνατότητες ως προς τις αναδυόμενες δυνάμεις. Την εμφάνιση του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού. Τη σύγκρουση των ΗΠΑ με τη Μέρκελ. Ολα αυτά δεν τα αξιοποιεί προς όφελος της χώρας. Την υπερβαίνουν.
Θεωρείτε ότι ο πρωθυπουργός υπέκυψε σε κάποια συστήματα; Τι νομίζετε ως παλιός φίλος και στενός συνεργάτης του;
Η φιλία μου με τον Γιώργο Παπανδρέου στηριζόταν σε μια συναντίληψη ότι στην Ελλάδα η πολιτική πρέπει να είναι αυτόνομη από τα συμφέροντα. Να προωθεί μεγάλες αναπτυξιακές αλλαγές στη χώρα με σαφή περιφερειακή ειδίκευση. Να προασπίσει τους ταλαντούχους, δημιουργικούς, δυναμικούς και να οργανώσει τη συμμαχία τους με τους καταφρονεμένους, που διαθέτουν επίσης ταλέντα και δυνατότητες. Ότι για να γίνουν τα προαναφερόμενα, θα πρέπει να σταματήσουν μερικές δεκάδες οικογένειες στην Ελλάδα να πίνουν το αίμα της οικονομίας και της κοινωνίας. Όλα αυτά, μετά το Πάσχα του 2009, όταν η κυβερνητική εξουσία έγινε ορατή, χαθήκαν. Ξανακούσατε να κάνει λόγο για αυτά και να το εννοεί;
Βάλετε συχνά εναντίον εκείνων που δημιούργησαν την οικονομική κρίση στη χώρα και τώρα, όπως λέτε, προτείνουν λύσεις που οδηγούν στη μακρόχρονη επιτήρηση της Ελλάδας. Για ποιους μιλάτε; Για ποια συμφέροντα;
- Κυβερνητικά στελέχη, μαζί με τα «μέσα ενημέρωσης του Μνημονίου», ειδικευμένα δικηγορικά γραφεία, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, τροφοδοτούν με στοιχεία, προτάσεις και υποδείξεις τους 20 υπαλλήλους της Τρόικας που βρίσκονται στην Αθήνα και μετά μας εμφανίζουν τις απαιτήσεις των τοκογλύφων και των συμφερόντων που υπηρετούν ως «εθνική αναγκαιότητα», «Μνημόνιο 1, 2, 3, 4». Και κανείς δεν μιλά για αυτά τα συστηματάκια. Διότι είναι πιο εύκολο να μιλά κανείς για τη Μέρκελ, κριτική ασφαλώς απαραίτητη, παρά για τα συμφέροντα που κυριαρχούν στο εσωτερικό της χώρας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.