Προδότες και κίβδηλοι Ήρωες... Υποβλήθηκε από ΙΑΣΩΝ ΤΙΦΕΥΣ

«....Η καθαρή και απλή διαβεβαίωση απαλλαγμένη από κάθε συλλογισμό και κάθε απόδειξη, συνιστά ένα σίγουρο μέσο για να εισδύσει μια ιδέα μέσα στο πνεύμα των μαζών... Ο Ναπολέων έλεγε ότι δεν υπάρχει παρά μόνο μία σοβαρή μορφή ρητορικής , η επανάληψη. Το πράγμα που διαβεβαιώνεται, φθάνει με την επανάληψη να εγκατασταθεί μέσα στα πνεύματα, σε σημείο που γίνεται αποδεκτό, ως μία αποδεδειγμένη ‘’αλήθεια’’..» Εκδόσεις Ζήτρος 2004, ‘’ Η ψυχολογία του όχλου’’ σελίς 112, Gustave Le Bon (1841-1931)

Ετσι κάθε μερα, κάθε εβδομαδα, κάθε χρονο, τις ιδιες εποχες μια είναι η αρρωστη ρητορική. Η διαρκής συντριπτική συνθλιπτικη της λογικής. H άλογη τυφλή κωφή γραμμοφωνικη Επαναληψις.

Ως εάν ουδέν συνέβη, τίποτα δεν άλλαξε , η αλήθεια ποτέ δεν απεκαλύφθη και μόνο το ψεύδος η απάτη η εικονική πραγματικότητα έχει επικρατήσει. Τις ημέρες αυτές θα υποστούμε τους κίβδηλους ήρωες με τα γαρίφαλα..

Ας τους αποκαλύψουμε…

Στις 30 Μαρτίου 1952, πριν από 59 χρόνια, εκτελέστηκε στο Γουδί τις πρώτες πρωινές ώρες ο Ν. Μπελογιάννης μαζί με τους Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενο και Η. Αργυριάδη. Οι επίσης καταδικασθέντες σε θάνατο, Έλλη Παππά και Δ. Λαζαρίδης δεν θανατωθησαν επειδή η πρώτη ήταν μωρομανα ( του παιδιού του Μπελογιάννη, Νίκου Μπελογιάννη) και ο δεύτερος (Τάκης Λαζαρίδης) αφ ενός μεν λογω του νεαρού της ηλικίας του αφ ετέρου δε διότι ο πατέρας του είχε εκτελεσθη από τους γερμανούς. Οι ποινές τους είχαν αναγγελθεί την 1 Μαρτίου 1952 από το Α’ Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών που καταδίκασε τους Ν. Μπελογιαννης, Η. Αργυριαδης δις σε θάνατο και τους Δ. Μπάτσης, , Ν. Καλούμενος, Ελ. Ιωαννίδου, Τ. Λαζαρίδης, Χαρ. Τουλιάτος και Μ. Μπισμπιάνος μια σε θάνατο, με την κατηγορία της κατασκοπείας και της εσχάτης προδοσίας.

Ο Νίκος Μπελογιάννης, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο ένας ακόμη κίβδηλος ήρωας αλλά και θυμα-ιφιγενεια των ίδιων των συντρόφων του, κομουνιστών, ήταν αυτός που εφάρμοσε την «αρχή της οικογενειακής ευθύνης» για τα μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας. Μαζί με τον Άρη Βελουχιώτη, ως ειδικός απεσταλμένος του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, Γεώργιου Σιάντου, ήταν παρών και συμμετείχε ενεργά στις αποφάσεις για τις σφαγές του Μελιγαλά και των Γαργαλιάνων και ειδικά για το λιντσάρισμα των 19 προυχόντων της Τριφυλλίας στη Βέργα του Κορυφασίου. Γυναίκες σύζυγοι αδελφές, μανάδες και παππούδες μωρά και γέροι φάνταζαν στα μάτια των μεγάλων αυτών «αγωνιστών», ως ταγματασφαλίτες.

Ενώ , ως «διαφωτιστής» και «κομισάριος», ο Μπελογιάννης είχε λάβει μέρος στα περίφημα «λαϊκά» δικαστήρια του ΔΣΕ, των οποίων η ετυμηγορία ήταν πάντοτε ο θάνατος με τις φρενήρεις ιαχές και τους προπηλακισμούς του «λαϊκού» ακροατηρίου... Αίσθηση προκαλεί ακόμη και στους φανατικούς κομμουνιστές η καταδίκη του Γιώργου Γιαννούλη, διοικητή της 102 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ που αντιδρούσε στην «ανεξάρτητη Μακεδονία» και ήταν υπέρ μια συμβιβαστικής λύσης και του τερματισμού του συμμοριτοπόλεμου.. Στο βιβλίο «Φωτιά και τσεκούρι» Ο Ευάγγελος Αβέρωφ καταγράφει την επιστολή με σαφείς οδηγίες που έστειλε ο «μεγάλος» αρχηγός , ο Ζαχαριάδης στον Μπελογιάννη –πολιτικό επίτροπο στην ταξιαρχία του Γιαννούλη-για την εκτέλεση του Γιαννούλη.

«Τέτοιοι μαχητές, δείχνουν ότι σπάσανε, βοηθάνε το μοναρχοφασισμό, είναι προδότες του αγώνα του λαού, άχρηστοι και επικίνδυνοι. Διάλεξε τους πιο καλούς και χτύπα τη σαπίλα κατακέφαλα, να ξεριζώσεις τους τραμπουκισμούς και τις αυθαιρεσίες, να πάψουν οι λιποταξίες, και όποιος κάνει την προδοσία αυτή να πιάνεται και να καταδικάζεται δια βοής και να εκτελείται μπροστά στο λόχο..»

Βεβαίως αξίζει να σχηματίσουμε πληρεστέρα άποψη για τον Νίκο Μπελογιάννη την «ηρωοποιησι» του από το ΚΚΕ από τα ιδία τα κείμενα των πρωταγωνιστών..

Ο Ν. Μπελογιαννης , πατήρ, Περί Στάλιν..

(Απόσπασμα από λόγο που εκφώνησε το 1949 για τα 70χρονα του «σύντροφου» Στάλιν «Νίκου Μπελογιάννη άρθρα και λόγοι», 1953)

«...Αλλά, σύντροφοι, η καλύτερη τιμή, το λαμπρότερο δώρο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στον αγαπημένο μας Στάλιν θα είναι να προσπαθούμε όλοι, με μια επίμονη, αδιάκοπη προσπάθεια, να γίνουμε άξια παιδιά του. Το όνειρο κάθε αγωνιστή, πρέπει να ναι να μοιάσει όσο περισσότερο μπορεί με τον Στάλιν.

... Να μας γίνει παράδειγμα η ιδιωτική ζωή του, η απλότητα και η σεμνότητά του, η αποστροφή του στους θορυβοποιούς, τους φλύαρους, τους κόλακες και τους δουλοπρεπείς ανθρώπους ..

Σήμερα όλοι οι ταπεινοί και κατατρεγμένοι της γης ορκίζονται στ’ όνομα του Στάλιν. Όλοι όσοι ζουν στην καταφρόνια πιστεύουν ότι θα γίνουν το παν, γιατί τον αγώνα τους τον καθοδηγεί ο Στάλιν. Κι όλοι εμείς οι Έλληνες αγωνιστές, πιστεύουμε πως έπαθλο του αγώνα μας θα ναι σύντομα η λαϊκοδημοκρατική σοσιαλιστική Ελλάδα, ...

Στ’ όνομα του Στάλιν, για τα μεγάλα μας ιδανικά, ποτίστηκε με το αίμα των ηρώων μας και κάθε γωνία της πατρίδας μας. Κι αν αυτή τη στιγμή μπορούσε μαζί μας να φωνάξουν οι πολιτείες και τα βουνά μας, οι κάμποι και τα χώρια μας, θα φώναζαν και θα λέγαν: Ζήσε ακόμα πολύ, παρά πολύ, μεγάλε Στάλιν! »

Η Έλλη Παππά η σύντροφος του Ν. Μπελογιάννη ( από το βιβλίο «Μαρτυρίες μιας Διαδρομής» που κυκλοφόρησε το 2010,από τις εκδόσεις Βιβλιοθήκη Μουσείου Μπενάκη) καταγράφει την προσωπική πολιτική κατάθεση της , που κατά την επιθυμία της δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατο της.

Περί ΚΚΕ..

«..Η Υποταγή του ΚΚΕ στις επιθυμίες της ΕΣΣΔ είχε ξεπεράσει όλα τα όρια κι αυτό άλλωστε το επιβεβαίωνε ο ίδιος ο Χαρίλαος Φλωράκης όταν δήλωνε urbi et orbi πως δεν ξεκινούσε για τις δουλειές του στην Αθήνα αν δεν άκουγε το κύριο άρθρο της Πραβντα που μετέδιδε νωρίς το πρωί ο σταθμός στη Μόσχας.. Σελις 164

«.. Η λασπολογία ήταν ένα από τα κύριa στοιχεία της μυθοπλασίας του ΚΚΕ. Το ΚΚΣΕ είχε δώσει άπειρα δείγματα που υιοθετηθήκαν. Το δικό μας το κόμμα αναδείχτηκε σε ένα από τους καλύτερους μαθητές αυτών των μεθόδων. Οι κατά καιρούς ηγέτες του με πρώτο ανάμεσα τους τον Ζαχαριάδη-τις εφήρμοσαν στους νεότερους με ζήλο ιερωμένων. Η ρετσινιά του χαφιέ ήταν η πιο πρόχειρη και η πιο πρόσφορη για εξουδετέρωση φυσική και ηθική. Οι περιπτώσεις δύσκολα μπορούν να μετρηθούν»Σελις 169

«…Όταν το ΚΚΕ έπαιρνε τις αποφάσεις του που καθόριζαν το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου και των ανθρώπων που το κατοικούν, τις έπαιρνε ερήμων όλων. Ερημην του λαού που δεν ρωτήθηκε ποτέ αν ήθελε να βρεθεί στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου και να υποστεί τις συνέπειες του. Ερημην και των κομματικών μελών , που δεν ζητήθηκε ποτέ η γνώμη των πριν ληφθη μια απόφαση. Καλούνταν εκ των υστέρων να εγκρίνουν τυπικά και να εφαρμόσουν χωρίς συζήτηση και να στηρίξουν με το αίμα τους και τη ζωή τους τις αποφάσεις που είχαν ληφθει από την ηγεσία του κόμματος… Όποιος είχε αντίθετη γνώμη από τον αρχηγό του κόμματος ριχνόταν στον καιάδα της δυσμένειας και της μνησικακίας που δεν είχε όρια..» Σελις 280

Για τον Μπελογιάννη

«... Πρωί ήρθε στα κελιά μας ο αρχιφύλακας και μας είπε «Σωθήκατε» και μας έδωσε την εφημερίδα με το γράμμα του Πλουμπιδη. Την επομένη ήρθε ο αρχιφύλακας και με έκδηλη αμηχανία έφερε το κακό μαντάτο. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ κατήγγειλε ως πλαστή την επιστολή Πλουμπιδη κι ας είχε βάλει το δακτυλικό του αποτύπωμα. Εκείνη την στιγμή ακούσαμε και οι δυο το ΠΥΡ.. » Σελις 165.

Για τον Τάκη Λαζαρίδη

«...Ο Λαζαρίδης τίμιος από την κορυφή ως τα νύχια..» Σελις 223

«...Αν η ηθική τους δεν επέτρεπε να σκοτώσουν την μάνα, ποιά ηθική τους επέτρεπε να σκοτώσουνε και τον Λαζαρίδη; Το μικρό το τίμιο παλληκάρι που θα ακολουθούσε τον πατέρα του; .. » Σελις 225

Ο Υιός του Μπελογιάννη, Νικος Μπελογιάννης σε συνέντευξη του την 13ην Σεπτεμβρίου 2007 στην Athens Voice στην Αγγελικής Μπιρμπίλη .

Για τον θάνατο του Πάτερα του..

«H Δεξιά παραβίασε ανοιχτές πόρτες… Περισσότερο όμως, στους άλλους, καταλογίζω το θάνατο του πατέρα μου, γιατί αν δεν ήταν ο Zαχαριάδης, η Δεξιά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. H θυσία τους, όταν την βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μή δικαιολογημένη... Δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Xίτλερ ένα τέρας ( Ο σταλιν) ίδιο με αυτόν ...

.. Γι' αυτό το τερατούργημα θυσιάστηκαν; Για ένα πράγμα που αποδείχτηκε η μεγαλύτερη απάτη του 20 ου αιώνα; Αυτό ήταν. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20ου αιώνα»

Δηλαδή:

Ο Ν. Μπελογιάννης δεν υπήρξε «ήρωας» όπως μας πιπιλίζουν το μυαλό τα αριστερόστροφα μέσα παραπληροφορήσεως οι λαϊκιστές πολιτικοί μας και το γραμμοφωνικο ξυλοφωνικο σταλινικό και αμετανόητο ΚΚΕ. Αλλά ένοχος έσχατης προδοσίας καταδικασθεις για κατασκοπία εις βάρος της πατρίδος του διεξαχθείσα τρία χρόνια μετά την λήξη του συμμοριτοπόλεμου.

Δεν κρίθηκε για τις αντεθνικές ενέργειες κατά την διάρκεια του Συμμοριτοπόλεμου ούτε για την συμμετοχή του σε δολοφονίες εκατοντάδων ’Ελλήνων πριν από τον συμμοριτοπόλεμο όταν οργίαζε η κομμουνιστική βία, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στην ύπαιθρο, πριν την αποχώρηση των Γερμανών. Αλλά εκρίθη ένοχος προδοσίας αποκλειστικά για την δράσι του υπέρ της Σοβιετικής Ενώσεως και των δορυφόρων της..

Τόσο η σύντροφος και μητέρα του παιδιού του, όσο και ο γιος του καταδικάζουν το ΚΚΕ και τον αλάνθαστο» υπέρ αρχηγό Ζαχαριάδη για τον θάνατο του Μπελογιάννη.

Η μαρτυρία του Τάκη Λαζαρίδη που υπήρξε συγκρατούμενος του Ν. Μπελογιάννη, και χαρακτηρίζεται από την Έλλη Παππά ως καθαρός τίμιος από την κορυφή έως τα νύχια, έχει μοναδική αξία και βαρύτητα. Ακόμη περισσότερο διότι είναι ο μόνος που δεν «εξαργύρωσε» τις «επιταγές» της συμμετοχής του στο ΚΚΕ , μολονότι παρέμεινε έγκλειστος στην φυλακή 15 χρόνια. Στο ανεκτίμητης αξίας βιβλίο του «Ευτυχώς Ηττηθήκαμε Σύντροφοι» έχει το θάρρος την αυτογνωσία την ειλικρίνεια τον ηρωισμό να ομολογήσει την ιστορική αλήθεια:

«Γράφω τις γραμμές αυτές χωρίς να μνησικακώ για κανένα. Αν οι ευθύνες των αντιπάλων μας είναι μεγάλες πολύ μεγαλύτερες είναι οι δικές μας. Ευθυνόμαστε για τον Δεκέμβρη , για τον Εμφύλιο και τις εν συνεχεία ασίγαστες όσο ηλίθιες προσπάθειες μας να μπάσουμε την πατρίδα μας στη σοβιετική στρούγκα. Δεν μας πάει λοιπόν ο ρόλος του κήνσορα και του τιμητή. Και στο κάτω κάτω είναι γελοίο και παράλογο να ζητούμε ευθύνες από κεινους , που στις μεγάλες επιλογές, δικαιωθησαν από την ιστορία. Τώρα πια νομίζω καθαρά, ότι η δίκη Μπελογιάννη και οι εκτελέσεις δεν θα μπορούσαν να γίνουν αν δεν είχε προηγηθεί ο Εμφύλιος και αν δεν λυσσομανούσε ο ψυχρός πόλεμος. Γράφω τις γραμμές αυτές όχι μόνο από χρέος προς την ιστορική αλήθεια. Με συνεχή αγωνία , και όχι βέβαια μόνο εμένα, για την μοίρα αυτού του τόπου.»

Ιάσων