Πολιτική συναίνεση και πολιτική πραγματικότητα

Η εκ νέου αποστολή επιστολών του αρμόδιου υπουργού οικονομικών στα κόμματα που δεν συμμετείχαν στην αρχική του πρόταση για διάλογο, εκτός του πολιτικού προφανούς, δηλαδή την επίτευξη της αναγκαίας πολιτικής συναίνεσης για τα νέα επώδυνα μέτρα που ζητούν οι δανειστές της χώρας αποδεικνύει και κάτι ακόμη: ότι η κατάσταση είναι περισσότερο σοβαρή απ’ όσο ενδεχομένως φαίνεται. Όπως πολιτικοί αναλυτές παρατηρούν για πρώτη φορά ίσως ο υπουργός Οικονομικών εμφανίζεται μάλλον έντονα προβληματισμένος αναφορικά με τη βεβαιότητά του για την επιτυχή έκβαση του οικονομικού προγράμματος, Δύσκολα επίσης περνά απαρατήρητος και ο σκεπτικισμός που εξέφρασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ερωτώμενος για την εκτίμηση της ίδιας της Κομισιόν: «...Είμαστε οι πρώτοι που έχουμε πει ότι καμία επιτυχία δεν είναι εγγυημένη…». Την ίδια ώρα όμως δεν μπορεί κανείς να μη διερωτηθεί: γιατί τώρα η αναγκαία πολιτική συναίνεση και όχι πριν την ψήφιση του μνημονίου-δανείου; Γιατί δεν έγιναν οι ίδιες διαβουλεύσεις πριν να υπογραφεί; Ήταν αναγκαίο οι πολίτες και η κοινωνία συνολικά να οδηγηθεί με τον πιο βίαιο και άδικο τρόπο στο περιθώριο και την οικονομική εξαθλίωση; Και γιατί έπρεπε να εφαρμοσθεί μια πολιτική που ήταν από την αρχή καταδικασμένη να μην έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα…Αυτό που λησμονεί το πολιτικό σύστημα είναι ότι οι πολίτες λόγω αυτής της κρίσης, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις παρωχημένες αντιλήψεις και πρακτικές του παρελθόντος. Αυτό που χρειάζεται τώρα δεν είναι μόνο η αναγκαία πολιτική και κοινωνική συναίνεση, αλλά ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για έξοδο από το τέλμα της ύφεσης και η δημιουργία άμεσα προϋποθέσεων για ανάπτυξη.

http://politicanea.blogspot.com/2011/03/blog-post_2937.html