Ο Πάγκαλος ως "βόμβα διασποράς"

Την ώρα που γίνεται το έλα να δεις στην οικονομία και την κοινωνία και ταυτόχρονα ανοίγει κι ένα πολεμικό μέτωπο στα νότια της χώρας με τις ευλογίες και τη βοήθεια της κυβέρνησης, ο αντιπρόεδρος αυτής χοντραίνει την τακτική της πρόκλησης σε επικίνδυνο σημείο, με φανερό αλλά όχι μοναδικό θύμα τον ΣΥΡΙΖΑ και στόχο πολλαπλό. Να, μερικές εκτιμήσεις, ατάκτως ερριμένες, για το που αποσκοπούν οι επιθέσεις του Πάγκαλου, οι οποίες μέχρι ενός σημείου λειτούργησαν ως "βόμβες διασποράς" διαχέοντας την ενοχή στη συλλογική συνείδηση, αλλά πλέον απλώς ρίχνουν νερό στο μύλο της "από τα πάνω" υποκινούμενης οργής:

να μειώσει στα κυβικά του ΣΥΡΙΖΑ και στο επίπεδο των «μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων» το βάρος και το εύρος των οργισμένων κι εκτεταμένων κοινωνικών αντιδράσεων απέναντι στην ασκούμενη πολιτική και την τακτική επιβολής της στην κοινωνία (ψέματα, παραποίηση της αλήθειας, στοχοποίηση κι ενοχοποίηση της κοινωνίας, εκκλήσεις εναλλάξ με εκβιασμούς για συναίνεση στο ξεπούλημα… εις το όνομα της «πατρίδας», κ.ο.κ.).

να προκαταλάβει, με την κατηγορία του «μικρομματικού» συμφέροντος, προσπάθειες των κομμάτων της αριστεράς να βγουν ακριβώς από τη λογική της κομματικής επιβίωσης και να αναλάβουν πιο δραστικές πρωτοβουλίες στην οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων, κάτι που είναι άλλωστε και ο ρόλος τους.

να επιβάλλει την καθεστωτική αντίληψη για τη νομιμότητα, όπου σε ακραίες πολιτικές επιλογές- κατά παράβαση του Συντάγματος από την ίδια την κυβέρνηση - δεν αναγνωρίζεται στους πολίτες δικαίωμα αντιδράσεων ανάλογης έντασης ("αγανακτισμένους πολίτες" χαρακτήρισε χθες ο Πεταλωτής τους φοιτητές στη Σύρο!). Κατ’ επέκταση, να καλλιεργήσει το έδαφος για το ενδεχόμενο περαιτέρω ποινικοποίησης των αντιδράσεων (ένα πρώτο βήμα έγινε με τους «δεν πληρώνω»). Άλλωστε με αφορμή τα γιαουρτώματα ή παλιότερες απεργίες και κινητοποιήσεις αφήνει υπαινιγμούς ή δηλώνει ευθέως ότι ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ κινούνται περίπου εκτός νόμου. Επιπλέον, από τα στελέχη της κυβέρνησης και τα κυρίαρχα ΜΜΕ που σφυρίζουν στο σκοπό της, κάθε φορά που τα πνεύματα οξύνονται και … παροξύνονται με αφορμή κοινωνικές αντιδράσεις που η αριστερά στηρίζει, ζητείται πιεστικά από τους εκπροσώπους της να καταδικάσουν, εν είδει δηλώσεων νομιμοφροσύνης.

να ανακόψει τη φόρα με την οποία εξαπλώνεται το κύμα αποδοκιμασιών, γιουχαϊσμάτων, γιαουρτωμάτων, κ.λπ. απέναντι στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας και ιδίως τον ίδιο που εδώ και μήνες καταφέρεται με λεκτική βαναυσότητα έναντι όλης της κοινωνίας και επιδίδεται σε κατά συρροή συκοφάντηση κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων.

να ασκήσει πολιτική πίεση και να διχάσει, θεωρώντας ότι μπορεί να αξιοποιήσει εσωτερικές διαφοροποιήσεις και διαφωνίες, το πολύπαθο και ταλανιζόμενο σχήμα της αριστεράς προκειμένου να το σύρει σε πιο … «κουβελικές» συμπεριφορές. Όλοι οι ηγετικοί παράγοντες στον ΣΥΡΙΖΑ όμως, παρά τις ταλαντεύσεις του χώρου μεταξύ θεσμικής νομιμότητας και αμφισβήτησης του συστήματος, γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε την καταστροφή του. Παρά τις προσπάθειες του Πάγκαλου πάντως, οι επιθέσεις του, ως προς αυτό το επίπεδο δεν μπορεί παρά να λειτουργήσουν συσπειρωτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος, να στρέψει την προσοχή μακριά από κρίσιμες εξελίξεις ή γεγονότα που τρέχουν, όπως οι βομβαρδισμοί της Λιβύης με τις διευκολύνσεις Παπανδρέου ή τα «καλά» της επιμήκυνσης και την επόμενη Σύνοδο Κορυφής στις 25 Μαρτίου. Ή όπως κάτι διαρροούλες (wikileaks) σύμφωνα με τις οποίες φέρεται να αποκαλεί τον πρωθυπουργό "μη ηγέτη" και εμφανίζεται ως βασιλικότερος του βασιλέως στο "ΟΚ" στις διεκδικήσεις των Σκοπιανών αναφορικά με τη χρήση του ονόματος "Μακεδονία".

Μετά το θρασύτατο «μαζί τα φάγαμε» και το «κοπρίτες», η εξωφρενική υπόδειξη ενός αρχηγού πολιτικού φορέα ως επίδοξου υποκινητή της δολοφονίας του αποτελεί άλλο ένα βαρύτατο επεισόδιο στη δημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης, αφετηρία της οποίας υπήρξε η επομένη των εκλογών και η εσκεμμένη παγίδευση της χώρας στις δαγκάνες του χρέους και του ελλείμματος ώστε να ανοιχτεί ο «μονόδρομος» προς το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση.

Δικαίως, ο Τσίπρας στην χθεσινή ανοιχτή επιστολή του προς τον Παπανδρέου χρεώνει τη συμπεριφορά του Πάγκαλου στον ίδιο τον πρωθυπουργό λέγοντας:

«ο κος Πάγκαλος δεν είναι ένας γραφικός πολιτικός σχολιαστής που έχει το ακαταλόγιστο να επιτίθεται κατά πάντων. Είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησής σας. Και αν η συμπεριφορά του αποτελεί όνειδος για τη δημοκρατία, αυτό το χρεώνεστε εσείς προσωπικά, όσο επιμένετε να μην την αποδοκιμάζετε. Από την πλευρά μας, σας ενημερώνω ότι δεν σκοπεύουμε πλέον να ασχοληθούμε με τον κ. Πάγκαλο μεμονωμένα, αλλά όσο τον ανέχεστε να σας εκπροσωπεί, με τη κυβέρνησή και με εσάς προσωπικά. Οτιδήποτε συμβεί από εδώ και στο εξής, οποιαδήποτε συκοφαντική επίθεση ή προβοκάτσια στηθεί εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ,θα θεωρήσουμε πως έχει την συμφωνία και την κάλυψή σας».

Κατά την ταπεινή γνώμη της υποφαινόμενης, το θέμα δεν είναι να ζητήσεις από τον πρωθυπουργό να απομακρύνει ή να αποδοκιμάσει τον αντιπρόεδρο σαν να ζητάς να σε σφάζουνε με το βαμβάκι και όχι βρίζοντάς σε κι από πάνω. Αλλά να αναδείξεις την ταύτισή τους με τη βαρβαρότητα που υπέγραψαν. Γιατί απέναντι στις ύβρεις και τις συκοφαντίες που εξαπολύει ο Πάγκαλος - τοποθετημένος επί τούτου σε αυτή τη θέση από τον Παπανδρέου - έναντι εργαζομένων, κοινωνικών ομάδων και πολιτικών φορέων υπάρχει η άγριαπραγματικότητα του Μνημονίου και της υλοποίησής του. Και ως γνωστόν, το Μνημόνιο είναι "ευλογιά" για τη χώρα…

Από Το Ποντίκι