Στον πόλεμο χωρίς όπλα και... ασπίδα. Πως σώθηκε απο θαύμα ο 5ος αστυνομικός, όταν η σφαίρα χτύπησε τον ασύρματο!

Παίρνουν μόλις 800 ευρώ τον μήνα. Και όμως αγοράζουν μόνοι τους αλεξίσφαιρα, κράνη, ακόμη και όπλα. Ο λόγος για τους αστυνομικούς που περιπολούν τους επικίνδυνους δρόμους και έρχονται τετ-α-τετ με τους αδίστακτους κακοποιούς που δεν διστάζουν να τους γαζώσουν με τα Καλάσνικοφ.

Με ληγμένα αλεξίσφαιρα γιλέκα, βαριά άρβυλα, λάθος όπλα και ένα σωρό άλλες ελλείψεις στην εξάρτυσή τους καλούνται να παλέψουν με επικίνδυνους κακοποιούς οι μάχιμοι αστυνομικοί που προκειμένου να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή κάλυψή τους, αναγκάζονται να διαθέσουν σχεδόν δύο μισθούς για να αγοράσουν τον δικό τους ολοκληρωμένο εξοπλισμό από καταστήματα τα οποία πωλούν στρατιωτικά είδη. Οπως πολλοί ακόμη συνάδελφοί τους, έτσι και οι δύο νεαροί αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας είχαν αγοράσει τον δικό τους εξοπλισμό. Συγκεκριμένα, ο 22χρονος Γιώργος Σκυλογιάννης αγόρασε το αλεξίσφαιρο γιλέκο του πριν από ενάμιση χρόνο από το μαγαζί του Θέμη Μπαλλή στο Μοναστηράκι, το οποίο του είχε συστήσει ο φίλος και συνάδελφός του Γιάννης Ευαγγελινέλης.

Η «Εspresso» βρέθηκε στο κατάστημα και συνομίλησε με τον κ. Μπαλλή: «Τα παιδιά ήταν φίλοι μου και πελάτες. Για την ακρίβεια, με τον Γιάννη μέναμε και στην ίδια γειτονιά. Δεν θέλω να πω πολλά λόγια, ωστόσο πρέπει να τονίσω ότι είναι πλέον κοινό μυστικό ότι αυτά τα παιδιά που βρίσκονται όλη μέρα στον δρόμο πάνω σε δύο ρόδες, όχι μόνο δεν έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, αλλά αναγκάζονται να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αγοράσουν ό,τι απαιτείται για την ασφάλειά τους. Ο Γιώργος είχε πάρει ένα αλεξίσφαιρο που κόστιζε 600 ευρώ» λέει ο κ. Μπαλλής και συνεχίζει: «Καθημερινά από το μαγαζί περνάνε πολλά παιδιά σαν τον Γιάννη και τον Γιώργο για να αγοράσουν κράνη, χειροπέδες, γάντια, αρβύλες. Ξοδδεύουν σχεδόν δύο μισθούς για να μπορούν να υπηρετούν το καθήκον τους με σχετική ασφάλεια».

Στο ίδιο μήκος κύματος και όσα μας λέει ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, υπεύθυνος ενός άλλου καταστήματος: «Ο εξοπλισμός των παιδιών τούς κοστίζει σχεδόν 2.000 ευρώ. Με το που βγαίνουν από τη σχολή χρειάζεται να σπαταλήσουν ένα σωρό λεφτά. Να φανταστείτε, αγοράζουν δεύτερη στολή και επιπλέον πουκάμισα για να αλλάζουν καθημερινά αφού η υπηρεσία τούς δίνει μόνο ένα. Τα αλεξίσφαιρα που τους δίνει η υπηρεσία είναι ακατάλληλα. Τα περισσότερα είναι ληγμένα ή δεν είναι στο σωστό για τον σωματότυπό τους νούμερο. Οι αρβύλες τους είναι τεράστιες, βαριές και γλιστράνε, οπότε αναγκάζονται να αγοράσουν παπούτσια, ενώ ακόμη και τα όπλα που τους δίνουν δεν βολεύουν αφού οι παλάμες των αστυνομικών δεν ταιριάζουν στις λαβές των όπλων και αυτό επηρεάζει την ακρίβεια στο σημάδι. Οπως καταλαβαίνετε λοιπόν, αυτά τα παιδιά βγαίνουν... γυμνά στους δρόμους αφού δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα.

Μέχρι και οι χειροπέδες που κουβαλάνε είναι προβληματικές». Σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι αστυνομικοί ζητούν ειδικές πλάκες που τοποθετούνται μέσα στο αλεξίσφαιρο και προστατεύουν το σώμα από σφαίρες πολεμικών όπλων, όπως είναι τα Καλάσνικοφ, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που πηγαίνουν στα σκοπευτήρια για να εξασκούν το σημάδι τους και αναγκάζονται να πληρώνουν και τις σφαίρες με τις οποίες ρίχνουν αφού δεν υπάρχουν ειδικοί χώροι για εξάσκηση.

Οσον αφορά το συνολικό κόστος μιας πλήρους και ασφαλούς στολής, οι τιμές είναι οι εξής: ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο κοστίζει από 300 ώς 600 ευρώ, ενώ οι ειδικές πλάκες που μπορούν να σταματήσουν σφαίρες Καλάσνικοφ από 250 ώς 350 ευρώ. Για την αγορά ενός αξιόπιστου υπηρεσιακού όπλου απαιτούνται περίπου 700 με 900 ευρώ, ενώ το κόστος της υπόλοιπης εξάρτυσης που περιλαμβάνει κλομπ, γάντια, χειροπέδες και αρβύλες ανέρχεται περίπου στα 300 με 500 ευρώ.


ΑΝΘΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
Φωτ.: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΣΙΑΣ


Εφιάλτης ξανά για τη χήρα του νεκρού περιπτερά στα Λιόσια

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Σαν κεραυνός χτύπησε την οικογένεια του άτυχου 44χρονου Κωνσταντίνου Κωσταντινίδη, που έπεσε νεκρός στο περίπτερό του από τις σφαίρες αδίστακτων ληστών, η είδηση της εν ψυχρώ εκτέλεσης των δύο αστυνομικών. Η Λίζα Κωσταντινίδη, μάνα τριών παιδιών, ακόμα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως ο άντρας της δεν θα επιστρέψει στο σπίτι τους από το νυχτοκάματο. Οι δράστες που τη μοιραία βραδιά της 8ης Φεβρουαρίου λήστεψαν το περίπτερο της οδού Πίνδου στα Ανω Λιόσια και σκότωσαν τον άτυχο περιπτερά, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία της αστυνομίας, είναι τα ίδια άτομα που την περασμένη Τρίτη πυροβόλησαν και σκότωσαν τους δύο αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. στην περιοχή του Ρέντη.
Το άκουσμα της είδησης ξύπνησε τον εφιάλτη της Λίζας Κωσταντινίδη, που ζει με τις τρεις κόρες της στην περιοχή του Μενιδίου και σηκώνει τον δικό της σταυρό του μαρτυρίου.

Μαυροφορεμένη, με σκαμμένο πρόσωπο από τα δάκρυα, μάς υποδέχτηκε στο σπίτι της. Περνώντας την πόρτα του μικρού διαμερίσματος του πρώτου ορόφου, μπαίνουμε στον ενιαίο χώρο της κουζίνας και του καθιστικού, όπου βρίσκονται οι δύο κόρες της σκυμμένες πάνω στα βιβλία τους. Απέναντί τους η φωτογραφία του πατέρα τους, που χάθηκε τόσο νωρίς και τόσο άδικα, και δίπλα της ένα αναμμένο καντήλι. «Οπου να ’ναι θα έρθει και η μικρότερη, από το Δημοτικό» μας λέει η κυρία Λίζα και τρομοκρατημένη συνεχίζει: «Εάν δεν τα έχω δίπλα μου, φοβάμαι.

Οι φονιάδες του άντρα μου είναι ακόμα ελεύθεροι και μάλιστα απ’ ό,τι φαίνεται κυκλοφορούν και στην περιοχή μας. Οταν άκουσα για τα παιδιά της ΔΙ.ΑΣ. και το ενδεχόμενο να τα σκότωσαν οι ίδιοι φονιάδες που σκότωσαν και τον άντρα μου, αναστατώθηκα. Η μεγάλη κόρη μου έλεγε πως ήθελε να καταταγεί στην αστυνομία, αλλά ακούγοντας το τραγικό συμβάν αναθεώρησε».

Αν και χτυπήθηκε πολύ σκληρά από τη μοίρα, βρήκε τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της και είναι αποφασισμένη να κάνει ένα νέο ξεκίνημα παίρνοντας την τύχη της οικογένειάς της στα χέρια της. Η Λίζα Κωσταντινίδη έχει ήδη προβεί σε όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες προκειμένου να επαναλειτουργήσει το περίπτερο του άντρα της. «Πρέπει να δουλέψω για να ζήσω τα παιδιά μου, γι’ αυτό θα μπω εγώ στο περίπτερο. Δεν θα περιμένω κανέναν να με βοηθήσει, εξάλλου μέχρι στιγμής δεν έχει έρθει κάνεις. Θα τα καταφέρω». Με τον πόνο να διαγράφεται στο πρόσωπό της, η κυρία Λίζα θυμάται τον αγώνα του άντρα της όταν ήρθαν πριν από είκοσι χρόνια από τη Ρωσία για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. «Ηρθαμε άγνωστοι σε άγνωστη χώρα και καταφέραμε, χωρίς να πειράξουμε κανέναν, να επιβιώσουμε. Ο άντρας μου εργάστηκε σε διάφορα εργοστάσια κάνοντας διάφορες εργασίες. Αργότερα δούλεψε οδηγός ταξί και μετά είπαμε να πάρουμε το περίπτερο. Είχε πέσει θύμα ληστείας κι άλλες φορές, αλλά δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ τι θα μας συνέβαινε» μας λέει με τρεμάμενη φωνή.


ΜΑΝΟΣ ΠΙΤΣΙΔΙΑΝΑΚΗΣ


ΤΟΝ ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ

Πώς γλίτωσε από το ραντεβού με τον θάνατο άλλος ένας αστυνομικός

Τυχερός μέσα στην ατυχία του στάθηκε ένας μοτοσικλετιστής της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. ο οποίος πήρε μέρος στην καταδίωξη των μακελάρηδων που θέρισαν τις ζωές των δυο νεαρών αστυνομικών, καθώς σώθηκε από θαύμα.

Η πρώτη σφαίρα από το Καλάσνικοφ του αδίστακτου δολοφόνου χτύπησε στη συσκευή του ασυρμάτου που είχε στην εξάρτυσή του ο αστυνομικός και στη συνέχεια σφηνώθηκε στο αλεξίσφαιρό του, αφού πρώτα είχε μειωθεί δραστικά η διατρητική δύναμη της βολίδας. Μάλιστα, ο αστυνομικός δεν κατάλαβε από την αρχή πως είχε βληθεί από αυτόματο όπλο.

Σύμφωνα με άριστα διασταυρωμένες πληροφορίες της «Espresso», ο μοτοσικλετιστής της ΔΙ.ΑΣ. προπορευόταν στην καταδίωξη-παρακολούθηση του ύποπτου οχήματος, όταν στρίβοντας από τον παράδρομο της λεωφόρου Κηφισού ένιωσε ένα τράνταγμα. Αρχικά πίστεψε πως έχει πρόβλημα η μοτοσικλέτα του και συγκεκριμένα πως κόπηκε η αλυσίδα, με αποτέλεσμα να αρχίσει να μειώνει ταχύτητα. Πάνω στην ένταση της στιγμής δεν αντιλήφθηκε πως είχε χτυπηθεί από σφαίρα που είχαν εξαπολύσει εναντίον του οι αδίστακτοι κακοποιοί που ήταν αποφασισμένοι εκείνο το μοιραίο βράδυ να αφαιρέσουν ζωές.

Τη στιγμή εκείνη τη μοτοσικλέτα του συγκεκριμένου αστυνομικού, που είχε μειώσει αισθητά την ταχύτητα πιστεύοντας πως έχει κοπεί η αλυσίδα του, προσπέρασαν οι μηχανές των δύο ηρωικών νέων που έπεσαν νεκροί τα αμέσως επόμενα δευτερόλεπτα χτυπημένοι από τα καταιγιστικά πυρά των μακελάρηδων.

Στο μεταξύ, ο αστυνομικός που είχε βληθεί από το Καλάσνικοφ και σώθηκε από θαύμα, ακούγοντας τις ριπές από το πολυβόλο έριξε τη μοτοσικλέτα του στην άκρη και με το υπηρεσιακό του όπλο στα χέρια άρχισε να ρίχνει πυρά εναντίον των κακοποιών. Δυστυχώς όμως, ο αγώνας ήταν άνισος, καθώς οι άντρες της ΔΙ.ΑΣ. έριχναν πυρά με τα υπηρεσιακά τους πιστόλια, τα οποία μπορεί να είναι σύγχρονα όπλα USB 9 CAL, ωστόσο είναι αδύναμα μπροστά στο πανίσχυρο Καλάσνικοφ, το οποίο θέρισε τις ζωές των δυο νέων αστυνομικών.

Οταν πια η μάχη τελείωσε και τα δύο παλικάρια είχαν πέσει αιμόφυρτα στην άσφαλτο, συντετριμμένοι οι συνάδελφοί τους έτρεξαν να τους βοηθήσουν. Δυστυχώς, όμως, ο Γιάννης Ευαγγελινέλης ήταν ήδη νεκρός, ενώ ο Γιώργος Σκυλογιάννης, βαριά τραυματισμένος στο κεφάλι, ξεψύχησε λίγο αργότερα στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε. Βλέποντας τους δύο αστυνομικούς μέσα στα αίματα ο συνάδελφός τους κατάλαβε τότε ότι το τράνταγμα που ένιωσε λίγο πριν ήταν από χτύπημα σφαίρας η οποία είχε καταστρέψει τη συσκευή του ασυρμάτου του και στη συνέχεια σφηνώθηκε στο μέταλλο του γιλέκου του. Τότε συντετριμμένος ο αστυνομικός της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. που σώθηκε από θαύμα, σύμφωνα με πληροφορίες, με δάκρυα στα μάτια φώναζε πως προτιμούσε να χάσει ο ίδιος τη ζωή του και όχι οι συνάδελφοί του, με τους οποίους είχε αντιμετωπίσει όλο αυτό το διάστημα μεγάλους κινδύνους σε δεκάδες καταδιώξεις κακοποιών. Η μοίρα, όμως, πολλές φορές παίζει τα δικά της παιχνίδια και έχει τους δικούς της κανόνες.


ΘΕΟΔΟΣΗΣ Π. ΠΑΝΟΥ


Απέραντη θλίψη και δάκρυα στο τρισάγιο για τα παλικάρια

Ηταν όλοι εκεί, εκτός από τους δύο συναδέλφους τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ., τον Γιάννη Ευαγγελινέλη και τον Γιώργο Σκυλογιάννη που έχασαν τη ζωή τους από τα πύρα των αδίστακτών δολοφόνων, και τους δύο τραυματίες.

Οσοι αστυνομικοί δικυκλιστές συμμετείχαν στην καταδίωξη των δραστών στην περιοχή του Ρέντη βρέθηκαν ξανά στο μοιραίο σημείο, όπου τελέστηκε τρισάγιο στη μνήμη των νεκρών. Λίγο μετά τις 9.30 χθες το πρωί είκοσι μηχανές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. έστριψαν στην οδό Παλαιολόγου και οι αναβάτες τους στάθμευσαν μερικά μέτρα από το σημείο της αιματηρής συμπλοκής, έβγαλαν τα κράνη τους και σιωπηλοί κοιτούσαν προς το σημείο όπου έχει στηθεί το μικρό εκκλησάκι στη μνήμη των δύο αδικοχαμένων συναδέλφων τους.

«Θα περνάω κάθε μέρα όταν θα είμαι υπηρεσία να λέω ένα γεια στον φίλο μου...» μας λέει ένας αστυνομικός πριν επιβιβαστεί στη μηχανή του και ξεκινήσει τη βάρδια του στους δρόμους της Αθήνας. Στην πλειονότητά τους άντρες ηλικίας μεταξύ 23 και 25 χρόνων, φίλοι και «ίδια σειρά» στη σχολή της Αστυνομίας με τους δύο νεκρούς, δεν μπορούν να σβήσουν από τη μνήμη τους τις εικόνες που έζησαν στη διασταύρωση Παλαιολόγου και Παντελή Νικολαΐδη. Πριν αποχωρήσουν για να συνεχίσουν την υπηρεσία τους, οι άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. στάθηκαν μπροστά από το σημείο για μερικά δευτερόλεπτα και άφησαν τα διακριτικά τους σήματα στο εκκλησάκι.

ΜΑΝΟΣ ΠΙΤΣΙΔΙΑΝΑΚΗΣ

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=1&artID=