Έχουν περάσει 36 χρόνια από την πτώση της Δικτατορίας, που άφησε πολλά

προβλήματα στη Χώρα όχι όμως οικονομικά. Τότε το χρέος και ο πληθωρισμός

ήταν μηδέν .Δυστυχώς η περίοδος της μεταπολίτευσης μυθοποιήθηκε λόγω των

αρνητικών που προηγήθηκαν και το χαρακτηριστικό της ήταν η καλλιέργεια ενός

ψευδούς κλίματος αποχαύνωσης και ευδαιμονίας. Τότε το σύνθημα των

νεοελλήνων της γενιάς του Πολυτεχνείου ήταν πως θα καλοπεράσουν

παριστάνοντας τους αντιστασιακούς, ενώ οι πραγματικοί αντιστασιακοί

σεμνύνονταν, ώστε να κάθονται και να μη δουλεύουν Βεβαίως όλα ξεκίνησαν

από τη διάλυση της παιδείας. Τα παιδιά δεινοπάθησαν, βασανίστηκαν και

καταπιέστηκαν από τη χούντα.Έτσι δικαιούνταν να πάρουν πτυχίο χωρίς να

σπουδάσουν.

Άρχισαν λοιπόν να συκοφαντούν τους καθηγητές και μάλιστα τους καλύτερους

ως χουντικούς ώστε με τον αλήστου μνήμης νόμο του Δ. Τσάτσου διορισμένου

Υπουργού Παιδείας να διωχθούν κυρίως οι άριστοι των καθηγητών. Από κοντά

στις συκοφαντίες και οι τενεκέδες επιμελητές τότε για να καρπωθούν και

αναρριχηθούν στις έδρες των αρίστων, αφού με νόμιμο τρόπο πότε δεν θα

μπορούσαν να φτάσουν εκεί. Υπό τον φόβο να χάσουν την θέση τους οι καθηγητές

άρχισαν να ενδίδουν σε κάθε αντιεκπαιδευτική απαίτηση των τεμπέληδων

κομματικών συνδικαλιστών με τις ανεξάντλητες εξεταστικές περιόδους φτάνοντας

να προάγονται ακόμη και με λευκή κόλλα. Έτσι απεφοίτησε από τα Πανεπιστήμια

η σαβούρα της γενιάς του Πολυτεχνείου που ανάλαβε τη διαχείριση του κράτους.

Παράλληλα ακολούθησαν οι πολιτικοί και όλοι οι κύκλοι που συνδέονται μαζί τους

με πρώτους τους δημοσιογράφους και τους συνδικαλιστές. Βλέποντας στη συνέχεiα

οι διάφοροι τεμπέληδες ότι μπορούν και αυτοί να αναρριχηθούν στο κορμί της

Ελλάδος χωρίς προσόντα, χωρίς προσπάθεια, χωρίς κόπο, προσκολλήθηκαν στα

κόμματα και διέλυσαν την αξιοκρατία. Από όλοι αυτή την κατάσταση δεν εξαιρούνται

σχεδόν στο σύνολο οι επιχειρηματίες εκ των οποίων οι πιο μεγάλοι βρήκαν πολλοί

πιο εύκολο να πλουτίζουν απομυζώντας την <<κρατική αγελάδα>>.

Όλα αυτά βέβαια δεν είχαν σημασία για τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές, αυτή τη

χολέρα της Ελληνικής κοινωνίας.<< Κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα…..>>

φώναζαν. Φυσικά για τα παιδιά τους δεν τους καιγόταν καρφί. Τι και αν δεν πάρουν

σύνταξη ποτέ ή δεν προλάβουν να τη χαρούν, αρκεί αυτοί να παίρνουν παχυλούς

μισθούς και να κάθονται. Όλη αυτή η διάλυση έχει χρονολογία έναρξης το 1974

πράγμα που δεν αμφισβητείται σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι η περιβόητη γενιά του

Πολυτεχνείου, που ανάλαβε την σκυτάλη της διαχείρισης της χώρας με την

ακαταλληλότητα, τη

δημαγωγία, την τεμπελιά, την έλλειψη προσόντων και ευθύνης και τους ψεύτες,

κλέφτες και απατεώνες πολιτικούς να δίνουν το παράδειγμα, μας έφεραν το

<< φάντασμα >> του Δ.Ν.Τ με βασικό άρθρο του μνημονίου την άρση της εθνικής

κυριαρχίας σε περίπτωση μη πληρωμής δόσεως. Δυστυχώς αδύναμοι και ανίκανοι

ακόμη και σήμερα να αντιληφτούν που έφτασαν την Ελλάδα. Καιρός να αφυπνισθεί

ο λαός και ιδίως η νεολαία και να βάλει τέρμα αλλάζοντας το πολιτικό σύστημα με τις

δυναστείες του. Τότε μόνο μπορεί να υπάρξει ελπίδα για την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.

*ΘΕΟΔΩΡΟΣ.Δ.ΑΝΔΡΕΑΚΟΣ

Ομότιμος Καθηγητής

Πρόεδρος Φίλων Εθν Αντίστασης