solidarité avec les migrants en grève de la faim à athènes.
Φεβρουαρίου 18, 2011Trois cent migrants ont entamé une grève de la faim dans les villes d’Athènes et de Thessalonique depuis le 25 janvier 2011. Ce mouvement est parti de Crête autour de l’Appel des migrants face à l’absence totale de processus de régularisation depuis l’année 2006. Ils revendiquent la « légalisation de tous les migrants » et leur pleine reconnaissance au sein de la société grecque.
Cette grève se situe dans le cadre de l’attaque néo-libérale menée par le gouvernement grec, à l’instar des autres gouvernements européens, qui aboutit à la déstructuration du travail et de tous les acquis sociaux. Dans ce contexte, les conditions socio-économiques dramatiques que vit l’ensemble de la population grecque, aggravées par les mesures récentes du FMI, favorisent la montée du racisme et de la xénophobie, faisant des migrants les boucs émissaires de l’insécurité sociale et du chômage. En dénonçant les grévistes de la faim comme des dangers pour la société, le gouvernement, par une campagne médiatique, justifie la mise en place de politiques racistes de répression et la criminalisation des migrants et de leurs soutiens, allant jusqu’à la construction d’un mur à la frontière terrestre avec la Turquie, nouveau mur de l’apartheid après ceux du Mexique, du Maroc, sans compter celui qui transforme la Palestine en bantoustan
La lutte des migrants en Grèce rejoint celle que mènent les travailleurs et travailleuses sans papiers en France qui, après 8 mois de grève, et l’occupation des marches de l’Opéra Bastille puis de la Cité nationale d’histoire de l’immigration, sont toujours en lutte face à un gouvernement qui ne tient pas les engagements pris le 18 juin 2010.
Elle rejoint la lutte de tous ceux qui sont sortis dans les rues de Tunisie, d’Egypte, d’Algérie et d’ailleurs, pour exiger leurs droits au travail et à la dignité.
C’est pourquoi il est urgent d’apporter tout notre soutien à ces trois cents migrants qui entament leur vingtième jour de grève de la faim à l’heure où nous écrivons.
Paris, le 14 février 2011
coordination 93 en lutte pour les sans papiers
collectif contre le racisme - Saint Denis
Tags: collectif contre le racisme - Saint Denis, coordination 93 en lutte pour les sans papiers,κείμενα στήριξης
Comments are closed.
αλληλεγγύη με τους μετανάστες απεργούς πείνας – γαλλία
Φεβρουαρίου 18, 2011Τριακόσιοι μετανάστες έχουν αρχίσει απεργία πείνας στις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από τις 25 Ιανουαρίου 2011. Η κίνηση αυτή ξεκίνησε από την Κρήτη, με το κάλεσμα των μεταναστών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την παντελή έλλειψη διαδικασίας νομιμοποίησης από το 2006. Απαιτούν τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και την πλήρη αναγνώρισή τους ως μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Η απεργία αυτή συμπίπτει με τη νεοφιλελεύθερη επίθεση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως και άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που οδηγεί στην αποδιάρθρωση της εργασίας και όλων των κοινωνικών κατακτήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δραματικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνει το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού, οι οποίες επιδεινώθηκαν από τα μέτρα που πρότεινε το ΔΝΤ, ευνοούν την άνοδο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, καθιστώντας τους μετανάστες τα εξιλαστήρια θύματα για την κοινωνική ανασφάλεια και την ανεργία. Κατηγορώντας τους απεργούς πείνας ως επικίνδυνους για την κοινωνία, η κυβέρνηση, μέσα από μια εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης, προσπαθεί να δικαιολογήσει την υιοθέτηση ρατσιστικών πολιτικών καταστολής και ποινικοποίησης των μεταναστών και των υποστηρικτών τους, φτάνοντας μέχρι και την κατασκευή ενός τείχους στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία: ένα ακόμα τείχος – απαρτχάιντ μετά από αυτά στο Μεξικό, το Μαρόκο, ή αυτό που μετατρέπει την Παλαιστίνη σε Μπαντουστάν.
Ο αγώνας των μεταναστών στην Ελλάδα συναντά τους αγώνες των εργατών και εργατριών χωρίς χαρτιά της Γαλλίας, οι οποίοι, μετά από 8 μήνες απεργίας και καταλήψεων –πρώτα της Όπερας της Βαστίλλης και μετά του Εθνικού Μουσείου Μετανάστευσης, βρίσκονται ακόμα σε διαμάχη με την κυβέρνηση, η οποία δεν τηρεί τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στις 18 Ιουνίου του 2010.
Ενώνεται ακόμα με τον αγώνα αυτών που βγήκαν στους δρόμους της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Αλγερίας και αλλού, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στην εργασία και την αξιοπρέπεια.
Για αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη να δώσουμε την υποστήριξή μας στους 300 μετανάστες, οι οποίοι εισέρχοναι στην εικοστή ημέρα της απεργίας πείνας, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Παρίσι, 14 Φλεβάρη 2011
coordination 93 en lutte pour les sans papiers
collectif contre le racisme – Saint Denis
Tags: collectif contre le racisme - Saint Denis, coordination 93 en lutte pour les sans papiers,κείμενα στήριξης
solidarité avec les migrants en grève de la faim à athènes.
Trois cent migrants ont entamé une grève de la faim dans les villes d’Athènes et de Thessalonique depuis le 25 janvier 2011. Ce mouvement est parti de Crête autour de l’Appel des migrants face à l’absence totale de processus de régularisation depuis l’année 2006. Ils revendiquent la « légalisation de tous les migrants » et leur pleine reconnaissance au sein de la société grecque.
Cette grève se situe dans le cadre de l’attaque néo-libérale menée par le gouvernement grec, à l’instar des autres gouvernements européens, qui aboutit à la déstructuration du travail et de tous les acquis sociaux. Dans ce contexte, les conditions socio-économiques dramatiques que vit l’ensemble de la population grecque, aggravées par les mesures récentes du FMI, favorisent la montée du racisme et de la xénophobie, faisant des migrants les boucs émissaires de l’insécurité sociale et du chômage. En dénonçant les grévistes de la faim comme des dangers pour la société, le gouvernement, par une campagne médiatique, justifie la mise en place de politiques racistes de répression et la criminalisation des migrants et de leurs soutiens, allant jusqu’à la construction d’un mur à la frontière terrestre avec la Turquie, nouveau mur de l’apartheid après ceux du Mexique, du Maroc, sans compter celui qui transforme la Palestine en bantoustan
La lutte des migrants en Grèce rejoint celle que mènent les travailleurs et travailleuses sans papiers en France qui, après 8 mois de grève, et l’occupation des marches de l’Opéra Bastille puis de la Cité nationale d’histoire de l’immigration, sont toujours en lutte face à un gouvernement qui ne tient pas les engagements pris le 18 juin 2010.
Elle rejoint la lutte de tous ceux qui sont sortis dans les rues de Tunisie, d’Egypte, d’Algérie et d’ailleurs, pour exiger leurs droits au travail et à la dignité.
C’est pourquoi il est urgent d’apporter tout notre soutien à ces trois cents migrants qui entament leur vingtième jour de grève de la faim à l’heure où nous écrivons.
Paris, le 14 février 2011
coordination 93 en lutte pour les sans papiers
collectif contre le racisme - Saint Denis
Tags: collectif contre le racisme - Saint Denis, coordination 93 en lutte pour les sans papiers,κείμενα στήριξης
Comments are closed.
Τριακόσιοι μετανάστες έχουν αρχίσει απεργία πείνας στις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από τις 25 Ιανουαρίου 2011. Η κίνηση αυτή ξεκίνησε από την Κρήτη, με το κάλεσμα των μεταναστών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την παντελή έλλειψη διαδικασίας νομιμοποίησης από το 2006. Απαιτούν τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και την πλήρη αναγνώρισή τους ως μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Η απεργία αυτή συμπίπτει με τη νεοφιλελεύθερη επίθεση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως και άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που οδηγεί στην αποδιάρθρωση της εργασίας και όλων των κοινωνικών κατακτήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δραματικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνει το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού, οι οποίες επιδεινώθηκαν από τα μέτρα που πρότεινε το ΔΝΤ, ευνοούν την άνοδο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, καθιστώντας τους μετανάστες τα εξιλαστήρια θύματα για την κοινωνική ανασφάλεια και την ανεργία. Κατηγορώντας τους απεργούς πείνας ως επικίνδυνους για την κοινωνία, η κυβέρνηση, μέσα από μια εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης, προσπαθεί να δικαιολογήσει την υιοθέτηση ρατσιστικών πολιτικών καταστολής και ποινικοποίησης των μεταναστών και των υποστηρικτών τους, φτάνοντας μέχρι και την κατασκευή ενός τείχους στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία: ένα ακόμα τείχος – απαρτχάιντ μετά από αυτά στο Μεξικό, το Μαρόκο, ή αυτό που μετατρέπει την Παλαιστίνη σε Μπαντουστάν.
Ο αγώνας των μεταναστών στην Ελλάδα συναντά τους αγώνες των εργατών και εργατριών χωρίς χαρτιά της Γαλλίας, οι οποίοι, μετά από 8 μήνες απεργίας και καταλήψεων –πρώτα της Όπερας της Βαστίλλης και μετά του Εθνικού Μουσείου Μετανάστευσης, βρίσκονται ακόμα σε διαμάχη με την κυβέρνηση, η οποία δεν τηρεί τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στις 18 Ιουνίου του 2010.
Ενώνεται ακόμα με τον αγώνα αυτών που βγήκαν στους δρόμους της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Αλγερίας και αλλού, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στην εργασία και την αξιοπρέπεια.
Για αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη να δώσουμε την υποστήριξή μας στους 300 μετανάστες, οι οποίοι εισέρχοναι στην εικοστή ημέρα της απεργίας πείνας, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Παρίσι, 14 Φλεβάρη 2011
coordination 93 en lutte pour les sans papiers
collectif contre le racisme – Saint Denis
Tags: collectif contre le racisme - Saint Denis, coordination 93 en lutte pour les sans papiers,κείμενα στήριξης
ΤΡΥΠΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
του ΜΑΝΟΥ ΗΛΙΑΔΗ
Και τούτο, διότι στη σύγχρονη εποχή η έννοια της Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας (National Security Policy) υπερβαίνει τα στενά όρια της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας, δεδομένου ότι η πρώτη περιλαμβάνει το σύνολο των ενεργειών που αποσκοπούν στην έγκαιρη και επαρκή διάθεση των αναγκαίων μέσων και τη λήψη των κατάλληλων μέτρων, διά των οποίων ικανοποιούνται οι ανάγκες ασφαλείας ενός έθνους και αποσοβείται κάθε άμεσος και ορατός κίνδυνος, αλλά και κάθε λανθάνουσα απειλή κατά των εθνικών συμφερόντων.
Έτσι, η Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας περιλαμβάνει, πέραν της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας, η οποία αποβλέπει στην αντιμετώπιση εξωτερικών απειλών, και την κατά Huntington Πολιτική Εθνικής Συνοχής. Η τελευταία έχει ως σκοπό την πρόληψη ενδεχόμενης διαβρώσεως της Εθνικής Ασφαλείας από τάσεις και μεταβολές κοινωνικής, οικονομικής, δημογραφικής και οικολογικής φύσεως -οι επιπτώσεις των οποίων εκδηλώνονται σε βάθος χρόνου- με την Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας συμπληρούμενη από ένα κείμενο Πολιτικής Εσωτερικής Ασφαλείας (Internal Security Policy, κατά Huntington), η οποία αποσκοπεί στην αποσόβηση της υπονομεύσεως της Εθνικής Ασφαλείας εκ των έσω.
Πολλαπλή απειλή.
Το αν η μετανάστευση, ή λαθρομετανάστευση και ακόμη χειρότερα -όπως στην περίπτωση της Ελλάδας-, η μαζική λαθρομετανάστευση αποτελούν απειλή για την Εθνική Ασφάλεια των κρατών είναι ένα ερώτημα με προφανή απάντηση. Η γενική παραδοχή σήμερα είναι ότι η μαζική μετανάστευση / λαθρομετανάστευση απειλεί τα κράτη με τους εξής τρόπους:
- Εισαγωγή πάσης φύσεως εθνοπολιτισμικών-εθνοφυλετικών-θρησκευτικών διενέξεων και αντιπαραθέσεων, δυνάμενων να κλιμακωθούν σε ευθείες και άμεσες απειλές κατά της εθνικής ασφαλείας, όπως τρομοκρατικές ενέργειες κ.λπ.
- Σταδιακή υπονόμευση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, δεδομένου ότι η μαζική εισροή μεταναστών απειλεί τα κεκτημένα επίπεδα ευημερίας και κοινωνικής προνοίας ενός έθνους (σε αντίθεση με την περίπτωση που η είσοδος μεταναστών είναι ελεγχόμενη και γίνεται βάσει σαφώς καθορισμένων κριτηρίων, οπότε μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την εθνική οικονομία). Επί πλέον, η μαζική εισροή μεταναστών διαβρώνει την εθνική και κοινωνική συνοχή διά του σχηματισμού παράλληλων κοινωνιών (γκετοποίηση), με συνέπεια τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, την ανατροπή κρίσιμων δημογραφικών και ανθρωπογεωγραφικών ισορροπιών και την εμφάνιση μεσο-μακροπροθέσμως εσωτερικών εθνοτικών και πολιτισμικών διενέξεων τόσο μεταξύ αλλογενών στοιχείων όσο και μεταξύ των τελευταίων και των πολιτών της χώρας υποδοχής.
- Ανεξέλεγκτη δράση στοιχείων του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος της διεθνούς ναρκω-τρομοκρατίας (narcoterrorism), της διεθνούς διακινήσεως και εκμεταλλεύσεως γυναικών και ανηλίκων κλπ.
- Απειλή κατά της δημόσιας υγείας με την εισαγωγή νέων ή αγνώστων νοσημάτων, ή την επανεμφάνιση ασθενειών που θεωρούντο μέχρι πρόσφατα εξαφανισθείσες (π.χ. φυματίωση, ελονοσία κ.λπ.).
Γαλλία.
Μια ακραία εκδήλωση όλων των παραπάνω δυνητικών κινδύνων είχαμε στη γνωστή εξέγερση στη Γαλλία την περίοδο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2005, με αφορμή τον θάνατο δύο νεαρών μουσουλμάνων μεταναστών αφρο-αραβικής καταγωγής, κατόπιν ατυχήματος, που έγινε στην προσπάθεια τους να διαφύγουν από έναν έλεγχο εξακριβώσεως ταυτοτήτων. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για την εξέγερση και τη ραγδαία εξάπλωση των ταραχών στα κατοικούμενα από μετανάστες προάστια 300 (!) αστικών κέντρων, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκασθεί να κηρύξει ολόκληρη τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η οποία τελικώς διήρκεσε επί τρίμηνο.
Το πώς χαρακτηρίστηκε η κατάσταση αυτή είναι γνωστό. «Πραγματική περίπτωση αντάρτικου πόλεων» χαρακτήρισε την κατάσταση ο εκπρόσωπος της Εθνοσυνελεύσεως και δήμαρχος του Εβρέ (Evreux) Ζαν Λουί Ντεμπρέ, «εμφύλιο πόλεμο» την αποκάλεσε η Εθνική Ένωση Αστυνομικών της Γαλλίας, που ζήτησε από την κυβέρνηση την επέμβαση του στρατού, «εθνοπολιτισμικό (ισλαμικού χαρακτήρα) φαινόμενο» το Κέντρο Τρομοκρατίας, Αντιτρομοκρατίας και Εσωτερικής Ασφαλείας του υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (του Homeland Security).
Ο πρώτος απολογισμός απωλειών και ζημιών (μέχρι τις 11 Νοεμβρίου) δικαιολογούσε όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς:
- Νεκροί: Ένα γηγενής Γάλλος πολίτης 60 ετών, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από εξαγριωμένους διαδηλωτές έξω από το σπίτι του.
- Βαρέως τραυματισθέντες: Πέντε πολίτες και μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας, μεταξύ των οποίων μια ανάπηρη γυναίκα με κινητικά προβλήματα την οποία περιέχυσαν με βενζίνη και πυρπόλησαν οι διαδηλωτές, ένας πυροσβέστης επίσης πυρποληθείς, μια μητέρα συνοδεύουσα το νήπιο τέκνο της και δύο αστυνομικοί πυροβοληθέντες με κυνηγητικό όπλο.
- Ελαφρώς τραυματισθέντες: 75 αστυνομικοί των λόχων ασφαλείας της Δημοκρατίας και της Χωροφυλακής, 36 νοσηλευτές και οδηγοί νοσοκομειακών οχημάτων και εκατοντάδες άμαχοι πολίτες και ταραχοποιοί.
- Υλικές ζημίες: 7.000 οχήματα πυρολυθέντα, ιδιωτικά και δημόσια (ΜΜΜ, αστυνομικά, πυροσβεστικά, νοσοκομειακά κ.λπ.), εκατοντάδες δημόσια και δημοτικά καταστήματα πυρποληθέντα και καταστροφή ολικώς ή μερικώς (σχολεία, νηπιαγωγεία, βρεφοκομικοί σταθμοί, κέντρα νεότητας, πολιτιστικά κέντρα, υποκαταστήματα κοινωνικής προνοίας, κέντρα υγείας, εφορίες, νομαρχίες, αστυνομικά τμήματα, βιβλιοθήκες, θρησκευτικά ιδρύματα, ιδιωτικά καταστήματα κάθε μορφής κα.).
Μία λεπτομέρεια: Και οι δύο γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών, η Direction des Renseignements Generaux (το γαλλικό ισοδύναμο της CIA) και η Direction de la Surveillance du Territoire (αντίστοιχο του FBI) είχαν προειδοποιήσει από καιρό και μετ’ επιτάσεως για την επερχόμενη εθνοπολιτισμική έκρηξη, χωρίς η κυβέρνηση να λάβει τις προειδοποιήσεις τους υπ’ όψιν της. Αν αυτά συνέβησαν σε μία οργανωμένη χώρα με στιβαρή μάλιστα διοίκηση και ανάλογη αποφασιστικότητα όταν χρειαστεί, ο καθένας μπορεί να φαντασθεί τι μπορεί να γίνει στην Ελλάδα σε μία παρόμοια περίπτωση, με αφορμή κάποιο ανύπαρκτο σχίσιμο κορανίου ή κάποια ανάλογη αφορμή. Μια χαρακτηριστική ένδειξη είχαμε στα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008, στα οποία υπήρξε καταγεγραμμένη και έντονη συμμετοχή λαθρομεταναστών.
Κλιμάκωση.
Το δυστύχημα είναι ότι στα πρόσφατα γεγονότα της Νομικής, το σύνολο του κρατικού μηχανισμού ή μάλλον η πολιτική ηγεσία απεδείχθη παντελώς ανίκανη να αντιμετωπίσει την κατάσταση, παρά το γεγονός ότι τόσο η Αστυνομία όσο και η ΕΥΠ είχαν επαρκή πληροφόρηση για τα επικείμενα γεγονότα. Αυτό που είναι ακόμη απογοητευτικότερο είναι ότι αντί η υπόθεση αυτή να αντιμετωπίσει με την απαιτούμενη σοβαρότητα στο πλαίσιο της πραγματικής διαστάσεως του φαινομένου, η όλη συζήτηση περιορίστηκε στο θέμα της καταργήσεως ή όχι του ασύλου των πανεπιστημίων(!), τούτο δε χωρίς να δοθεί καμία σημασία στον συμβολισμό της καταλήψεως της Νομικής, σύμβολο αντιστάσεως και αγώνων των Ελλήνων.
Μόλις δύο μήνες πριν, τον Νοέμβριο του 2010, είχαμε την κατάληψη – για λόγους προσευχής, υποτίθεται – του χώρου – σύμβολο του Διαφωτισμού της Ελλάδας, των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου και 17 άλλων πλατειών της Αθήνας, σε μία καθαρή και μεθοδευμένη επίδειξη δυνάμεως από την ηγεσία των μουσουλμάνων στη χώρα μας. Σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη του στο «Πρώτο θέμα» (21.11.2010), με τίτλο «Γιατί έβγαλα τους μουσουλμάνους στους δρόμους της Αθήνας», ο ιμάμης-γκουρού των μουσουλμάνων Μοχάμεντ Ζακί Μπατάρι, δήλωσε με τον χαρακτηριστικό πλάγιο λόγο των απανταχού της γης ιερωμένων: «Εγώ δεν το είδα ως επίδειξη δύναμης. Το είδα ως μία καλή ευκαιρία της Ελλάδας να αποδείξει σε όλο τον κόσμο πως σέβεται το δικαίωμα τον κάθε ανθρώπου να λάτρευα τον θεό του, όπου και αν βρίσκεται».
Και εκτός από την ευκαιρία αυτή, μας έδωσε και μία προειδοποίηση: «Αν το κράτος δεν λάβει μέτρα για να προστατευθούν οι μουσουλμάνοι, τότε η κατάσταση μπορεί να φτάσει στα άκρα…».
Η επίδειξη δυνάμεως και η κατάληψη της Νομικής μπορεί να μη συνδέονται μεταξύ τους (αν και είναι μάλλον απίθανο μία τόσο μεγάλη κίνηση να διέλαθε της προσοχής της ηγεσίας των μουσουλμάνων). Έτσι, τα δύο αυτά γεγονότα δεν μπορούν να εκληφθούν ως δύο σημεία ορίζοντα μία ευθεία προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Την επομένη, όμως, εβδομάδα οι μουσουλμάνοι ετοιμάζονται να εορτάσουν -αν δεν κάνουμε λάθος- την επέτειο γεννήσεως του Μωάμεθ, η οποία μπορεί κάλλιστα να εορτασθεί με κάθε άνεση, ευλάβεια και διακριτικότητα, σε ένα ή περισσότερα αθλητικά στάδια της Αθήνας. Αν, αντί τούτου, προτιμήσουν να το πράξουν σε χώρους με άλλους συμβολισμούς, τότε μάλλον θα έχουμε το δεύτερο σημείο, που δείχνει προς τη κατεύθυνση που αναφέρθη παραπάνω.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.