Βυζάντιον

Χαζεύω κάτι διαφημίσεις στις οποίες εκλεκτοί και πετυχημένοι συνάδελφοι διαφημίζουν εταιρείες στοιχημάτων και ηλεκτρονικών καζίνο. Και είπα να δηλώσω ότι και εγώ εδώ είμαι πρόθυμος να διαφημίσω κάτι σχετικό, ει δυνατόν τη ρώσικη ρουλέτα ως παιχνίδι και ως νοοτροπία. Ξέρετε, με τη διαφήμιση να προσαρμόζεται στις αντίστοιχες του τζόγου: «Παίξε άφοβα με άσφαιρα». Δυστυχώς δεν θα μου τα δώσει κανείς. Άλλωστε οι δημοσιογράφοι βγάζουμε περισσότερα όταν δυσφημούμε παρά όταν διαφημίζουμε. Ξέρω ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτή η σελίδα θα ξεπέσει σε καμιά λαϊκή και θα τυλίξει μέσα της τίποτα καρότα, πράσα, μπανάνες. Έτσι, για να πω και εγώ ότι έβαλα φρουτάκια στη στήλη.

Ομολογώ ότι μου αρέσει ο τζόγος, αλλά σε μικρές δόσεις. Επίσης σνομπάρω την πόκα, παίγνιο δημοφιλές στις παρέες μεταξύ δημοσιογράφων και πολιτικών. Αυτός που παίζει πόκα είναι τόσο χαρτοπαίκτης όσο πιστολάς είναι ο πιτσιρικάς που θα ντυθεί Ρίνγκο στις απόκριες. Χαρτοπαίκτης που δεν γνωρίζει πρέφα και μπριτζ δεν συμπεριλαμβάνεται στους σοβαρούς του σπορ. Το αυτό ισχύει και για τον επισκέπτη καζίνο που δεν παίζει casinowar. Λογικό, αφού στα ελληνικά καζίνο δεν προσφέρεται το παιχνίδι. Το έχω παίξει στο Βέγκας: Ένα φύλλο οdealer, ένα και εσύ. Κερδίζει όποιος έχει το μεγαλύτερο. Οι πιθανότητες επιτυχίας είναι 50%, στατιστικά οι καλύτερες που μπορείς να βρεις σε καζίνο. Εδώ οι πιθανότητες είναι εις βάρος σου. Εδώ ακόμα κι αν δεν έχεις διάθεση τζογαδόρου θα σου τη δημιουργήσουν. Εδώ δεν είναι μόνο οι καλοί συνάδελφοι που διαφημίζουν καζινάδες, είναι ολόκληρο το καταραμένο κράτος που σου ζητεί να τζογάρεις με τον τρόπο που εκπληρώνεις τη στρατιωτική σου θητεία: σε καλεί.

•••

Λίγο η Siemens, κάτι παραπάνω οι μετανάστες, και το νομοσχέδιο για τον «εξορθολογισμό» του τζόγου πέρασε στις μύτες των ποδιών. Το διάβαζα και απορούσα για ποιον λόγο δεν επιτρέπουν τη διάθεση κοκαΐνης και αμφεταμίνων στα περίπτερα – η κόκα έχει καταστρέψει λιγότερους από τον τζόγο. Μου διηγούνται απίστευτα πράγματα. Για συμμορίες που ετοιμάζονται να πάρουν τον έλεγχο του τζόγου σε ολόκληρες περιοχές, για χαριτωμένες μεθόδους που επιτρέπουν το ξέπλυμα χρήματος, εν τέλει για την αφαίμαξη των απελπισμένων ηλιθίων που θα παίξουν, στην κυριολεξία, τα ρέστα τους. Θα μπορούσα να γεμίσω τη στήλη με τεχνικές λεπτομέρειες και παρατηρήσεις νομικής φύσης μετά το ρεπορτάζ μου. Άδικος κόπος. Μου εξηγούν ότι το νομοσχέδιο είναι διάτρητο σαν κουνουπιέρα, πιθανότατα δεν πρόκειται να περάσει από τα ευρωπαϊκά όργανα. Και επίσης μου περιγράφουν πώς θα ανοίξει το νέο πεδίο συγκρούσεων μεταξύ καζινάδων και εταιρειών που θέλουν να πάρουν άδειες για φρουτάκια. Καλύτερα, να σκοτωθούν κιόλας. Θα έλεγα μάλιστα πως η μείωση του τζίρου των καζίνο κατά 20% είναι ένα από τα θετικά της κρίσης. Έλα όμως που αυξάνεται ο συνολικός τζίρος του τζόγου. Ένας άνθρωπος που γνωρίζει μου έλεγε ότι πρέπει να είναι γύρω στα 15 δισ. ευρώ. Και όμως, κανένας δεν γράφει κάτι, κανένα κανάλι δεν προβάλλει ρεπορτάζ με τα πλοκάμια του τζόγου που τυλίγουν την ελληνική κοινωνία (αυτή η φράση είναι λες και την πήρα από ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάνη στα late ’70ς). Λογικό. Κράτος, κανάλια, εφημερίδες δεν έχουν κανένα λόγο να το καταγγείλουν. Διότι όλοι μας τρώμε κάτι από αυτό. Ο καναλάρχης συμμετέχει σε ένα deal για άδειες, η εφημερίδα δημοσιεύει διαφημίσεις και ο δημοσιογράφος δεν γράφει λέξη επειδή ξέρει ότι πληρώνεται από τον τζόγο. Οι ίδιοι τύποι, λοιπόν, αφού έμπηξαν τα δόντια στον τρυφερό λαιμό της χώρας, τώρα τη βγάζουν στο κλαρί του τζόγου. Τη μετατρέπουν σε Κούβα προ του Κάστρο. Και μάλιστα με χειρότερες γκόμενες.

•••

Το βράδυ της Τρίτης κάθισα και είδα τον «Κυνόδοντα», την ταινία μας που διεκδικεί το Όσκαρ. Και ναι, παραδέχομαι ότι την παρακολούθησα ύστερα από παράνομο download – είμαι απλός χρήστης, δεν διακινώ και δεν εμπορεύομαι, δείξτε επιείκεια. Γαμώτο, δεν ξέρω... Είναι μια ταινία που δεν μου άρεσε, όμως θα μπορούσα να τη δω και πάλι. Εντάξει, είχε βία, ψέματα, αιμομιξίες, τα συνηθισμένα δηλαδή που συμβαίνουν στη μέση ελληνική οικογένεια. Ένας πατέρας έχει κλείσει τα παιδιά του μέσα στο σπίτι, σε μια απομονωμένη πολυτελή κατοικία. Τους λέει ψέματα για τον έξω κόσμο, ελέγχει την πληροφόρηση που λαμβάνουν, παραποιεί ακόμα και τις έννοιες των λέξεων. Ας πούμε το αιδοίο στην ταινία αποκαλείται «πληκτρολόγιο». Σε μια σκηνή ακούγεται το «δεν θα σου γλείψω το πληκτρολόγιο». Και σκέφτηκα πως αν δει κάποιος το δικό μου πληκτρολόγιο με τη μπίχλα που έχει μαζέψει, αυθορμήτως θα αναφωνήσει: «Αιδοίο το έκανες το πληκτρολόγιο, Προκόπιε!»

•••

Mετά το τέλος της προβολής κατάλαβα ότι έχασα το δεύτερο επεισόδιο του «1821» στον ΣΚΑΪ. Κρίμα, γιατί μου άρεσε το πρώτο. Και πάλι κρίμα, επειδή έχω πάρει τα γνωστά χαριτωμένα mail του τύπου: «Εσύ το γράφεις;». Όχι, αλλά αν είχα την επιστημονική επάρκεια έτσι θα το έγραφα. Διάβαζα, που λέτε, την προηγούμενη εβδομάδα τις ενστάσεις για το περιεχόμενο της σειράς. Γράψαμε και εμείς εδώ, ο κ. Παπαγιαννόπουλος επισήμανε στο πάντα καλογραμμένο σημείωμά του: «Το 1821 είτε το κατανοείς και το ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ είτε όχι. Είτε προσπαθείς να κατανοήσεις το Μέγεθός του, τη ΜΕΘΕΞΗ, σκαρφαλώνοντας στον έβδομο ουρανό, είτε πάλι το μιζεριάζεις, το ρεπουσοποιείς, προσπαθείς να το αποδομήσεις μέσω του τηλε-“Ουρανού”». Κάτι τέτοιο διάβασα και αλλού. Σεβαστό. Μόνο που αυτή είναι μια θρησκευτική προσέγγιση σε ένα επιστημονικό θέμα. Και ο ιστορικός οφείλει να προτάσσει την επιστημονική του ιδιότητα υπεράνω της εθνικής του προέλευσης. Αν δεν το πράξει, δεν είναι ιστορικός. Επίσης δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά αυτό που υφιστάμεθα τώρα ως χώρα είναι αποτέλεσμα και των μύθων που καλλιεργήσαμε για να τροφοδοτούμε τις εθνικές μας απάτες. Η ιστορία δεν έχει μόνο καλούς και κακούς, ήρωες και ταπεινούς. Αυτά συμβαίνουν στο σινεμά. Στον πραγματικό κόσμο είναι αλλιώς. Και επιτέλους, τα ερείσματα και οι πηγές έμπνευσης της φιλοπατρίας πρέπει να αντιστοιχούν και στον χρονικό ορίζοντα της ζωής μας. Αλλά, ρε παιδί μου, από την αρχή έβλεπες πού θα πάει αυτή η υπόθεση της Επανάστασης. Ξεκίνησε από μια Εταιρεία, τη Φιλική, που ιδρύθηκε στην Οδησσό. Όλα άρχισαν από μία offshore...

•••
Κάπως έτσι θύμωσα και με τις επιθέσεις στον Μπίστη για το αυτονόητο που γράφει:
Ο ΟΗΕ αναγνωρίζει μόνο δύο γενοκτονίες, των Εβραίων και των Αρμενίων. Όλα τα υπόλοιπα μπορείς να τα χαρακτηρίσεις εγκλήματα, θηριωδίες, όπως θέλεις, αλλά τεχνικά δεν μπορείς ως κράτος να υιοθετήσεις τον όρο «γενοκτονία». Όρμηξαν να τον κατασπαράξουν. Πιστεύω ότι το ίδιο θα γίνεται στην Τουρκία όταν κάποιος τολμάει να πει ότι δεν υπήρξε «γενοκτονία της Τριπολιτσάς» – εννοώντας τη σεμνή περιδιάβαση της πόλης από τον Κολοκοτρώνη και τους άνδρες του. Αυτό που κανένας δεν έχει ψάξει είναι πόσα έχουν τσεπώσει οι επαγγελματίες «Πόντιοι», ειδικά στη Μακεδονία. Ξεκολλήστε, δεν είμαστε τέλειοι. Εδώ οι Εβραίοι
ισχυρίζονται ότι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, αλλά τελικά ο Μωυσής τους οδήγησε στο μοναδικό μέρος της Μέσης Ανατολής που δεν
έχει πετρέλαιο...
•••
Οι Εβραίοι έφυγαν από την Αίγυπτο αφού ο καλός Θεούλης άνοιξε τη θάλασσα – μη σας θυμίζω τώρα τα στοιχειώδη της χριστιανικής μας πίστης. Μετά οι Εβραίοι έμειναν μόνοι τους, στη συνέχεια έγιναν Άραβες και μουσουλμάνοι. Άλλωστε εμείς είμαστε απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Όμως οι Αιγύπτιοι δεν είναι των Φαραώ. Αυτήν τη στιγμή δεν ξέρω αν ο Μουμπάρακ αποχώρησε από τη χώρα ή από τη ζωή. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάνουμε εντελώς βλακώδεις συνειρμούς όταν συνδέουμε τις εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική με την πιθανότητα μετάδοσης του ιού στην Ελλάδα. Αν ο μέσος Αιγύπτιους διέθετε το μισό βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα, μέχρι και που θα είχε σηκώσει χρυσή πυραμίδα στον Μουμπάρακ.
Επίσης εκεί εξεγείρονται και τους κόβουν το Facebook. Εμείς εδώ θα κάναμε εξέγερση αν μας έκοβαν το Facebook– υπάρχει μία ποιοτική διαφορά. Πού βρίσκονται οι ομοιότητες; Και στις δύο περιπτώσεις μια μικρή σπίθα είναι αρκετή για να βάλει μπουρλότο. Στην Αίγυπτο για να ανατινάξει έναν βράχο. Εδώ για να αποθάνει η ψυχή μετά των ομοφύλων, περίπου όπως το έκανε ο Σαμουήλ στο Κούγκι.

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=63779&colid=53&dt=2011-02-06%200:0:0&page=2&mode=1&page=1&mode=1&page=2&mode=1&page=1&mode=1