Ο Αλέξης Παπαχελάς και το “Ιχθυοπωλείον ο Λούβρος”. ΒΙΝΤΕΟ

Η «μέση» δημοσιογραφική ανάλυση στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται στο πόσο καλά τα κάνουν οι ξένοι και πόσο άχρηστοι κατώτεροι και ανικανοι είμαστε εμείς να τους ακολουθήσουμε. Η παρούσα κατάσταση έχει μια ποιοτική διάφορα. Οι ξένοι τα έκαναν μαντάρα με το μνημόνιο και το ευρώ και την κρίση, οπότε η «μέση» δημοσιογραφική ανάλυση πρέπει να γίνει πιο ακραία.

Βάση της νέας «μέσης» δημοσιογραφικής ανάλυσης οι πολιτικοί μας πρέπει να είναι πολύ πιο άχρηστοι και πιο κλέφτες, οι έλληνες πολύ πιο κηφήνες και χαραμοφάηδες το αδιέξοδο πιο πλήρες και πιο καταστροφικό.

Παρακολουθήστε λοιπόν την ανάλυση και την αγωνία του Αλέξη Παπαχελάγια τα λεφτά τα άγχη και τις αγωνίες των ξένων που δημοσιευθηκε στην Καθημερινή και συνεχιζουμε τον σχολιασμό στο τέλος.

“Είναι προφανές ότι σε λίγο θα φτάσουμε σε ένα αδιέξοδο. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το ΔΝΤ βλέπουν ότι το πρόγραμμα στο οποίο συμφωνήσαμε για να πάρουμε τα χρήματα με τα οποία πληρώνονται σήμερα μισθοί και συντάξεις από το Δημόσιο δεν προχωράει. Οι περισσότεροι είχαν ήδη αρχίσει να εκνευρίζονται με την Ελλάδα. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα γιατί πριν ακόμη κλείσει χρόνος από την εφαρμογή του Mνημονίου, άρχισαν οι πανηγυρικές δηλώσεις των πολιτικών μας οι οποίοι προέβλεπαν επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου, επαναγορά του χρέους από την Ελλάδα κ. λπ. Εδραιώθηκε έτσι η αίσθηση πως «οι κουτοπόνηροι Ελληνες πάνε πάλι να μας την φέρουν, πριν κάνουν το 1/3 όσων συμφώνησαν θέλουν να βρουν τρόπο να τους χαρίσουμε κομμάτι του χρέους». Πάνω σε αυτό ήλθε και κάθησε ο «σάλος» από τα 50 δισ. της δημόσιας περιουσίας. Εκεί, πλέον, πίστεψαν ότι δεν είμαστε ιδιαιτέρως σοβαρή χώρα.

Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στα παπούτσια των άλλων για μια στιγμή. Δεν είναι λίγα τα λεφτά που μας δάνεισαν ούτε και αμελητέα η αντίδραση των κοινωνιών των δανειστών μας στη διάσωση της Ελλάδος. Και τι βλέπουν; Εναν πρωθυπουργό που το πρωί μιλάει σαν αφοσιωμένος ιεραπόστολος που θέλει την εφαρμογή του Mνημονίου και των σχετικών μεταρρυθμίσεων, το μεσημέρι σαν ηγέτης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που «θα ήθελε να διαδηλώνει μαζί με το πλήθος» και το βράδυ σαν άβουλο αφεντικό απέναντι στους υπουργούς, που είτε δεν κάνουν τη δουλειά τους είτε υπονομεύουν το δικό του πρόγραμμα. Βλέπουν μια αξιωματική αντιπολίτευση που, με λίγες εξαιρέσεις, λαϊκίζει και πιστεύει ότι το τσουνάμι της λαϊκής οργής θα την φέρει στην εξουσία. Πώς, με ποιον, με τι πρόγραμμα, συνιστούν αναπάντητα ερωτήματα. Οι ξένοι, όμως, υπενθυμίζουν, και δεν έχουν άδικο, πως η περίπτωση της Αργεντινής έδειξε ότι εύκολα έρχεται κάποιος στην ηγεσία της χώρας κατεβάζοντας τους νοικοκύρηδες στους δρόμους με κατσαρόλες, αλλά εξίσου εύκολα φεύγει με ελικόπτερο όταν αναγκάσει τον λαό να πιει το ίδιο φαρμάκι… Βλέπουν ακόμη μια Aριστερά και συνδικάτα που ζουν σε έναν άλλο κόσμο και Mέσα Eνημέρωσης που λαϊκίζουν πέραν κάθε λογικής. Λογικό, λοιπόν, δεν είναι να αρχίσουν να ανησυχούν για τα λεφτά τους;

Τώρα περιμένουν να δουν αν ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του θα σοβαρευθούν και θα εφαρμόσουν την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και τις μεταρρυθμίσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν στον κ. Παπανδρέου ή σε… εμάς όλους, τέλος πάντων, «κάποιο μεγάλο δώρο» γιατί απλά θεωρούν ότι είναι πάρα πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Οπως έλεγε χαρακτηριστικά Δυτικός διπλωμάτης, «καταλαβαίνω γιατί ο κ. Παπανδρέου μιλάει για φως στο τέλος του τούνελ, αλλά πρώτον, πού το βλέπει και δεύτερον, καλά θα κάνει να εξηγήσει στους ψηφοφόρους πόσο πολύ θα αργήσουν να το δουν».

Τα πράγματα είναι δύσκολα και όπως θα έλεγε κάποιος φλεγματικός Βρετανός, «θα χειροτερέψουν πολύ πριν βελτιωθούν». Το κακό είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων υπουργών αλλά και της κοινής γνώμης, δεν έχει ιδέα για το πού πραγματικά βρίσκεται η χώρα. Και γι’ αυτό το επικείμενο σοκ θα είναι απρόσμενο και άρα καταλυτικό για το τι θα ακολουθήσει.”

============

Σχόλιο: Σε αυτή την γραμμή ” η Ελλαδα διαρκές πρόβλημα των κακόμοιρων των ξένων” επί χρόνια οτιδήποτε γίνεται στην Ελλάδα από έλληνες πολίτες τόσο όσον αφόρα την αδράνεια και την μη δράση, όσο και την αντίδραση ταυτοποιείται ως «λαϊκιστικό» ή τέλος πάντων «πάσχων» με διαφορές έννοιες. Οτιδήποτε, ακόμη και ο αγώνας για την σύνταξη της Γιαγιάς, ο αγώνας των ανέργων νέων, ή ο αγώνας κατά του μνημονίου ή ο αγώνας για μια καλύτερη Ζωή όπως την ζητά ο καθένας και όπως θεωρεί ότι την δικαιούται.

Αυτός ο αγώνας των πολιτών κατά του μνημονίου που ίσως στην Γαλλία θα γίνονταν αποδεκτός με συγκίνηση ενώ στην Ιρλανδία έγινε δεκτός με θαυμασμό για το θάρρος, στην χώρα μας μυρίζει οπισθοδρόμηση και “ελληνικότητα” που για κάποιους είναι συνώνυμο της μπαγιάτικης ψαρίλας.

Αυτό γιατί η αστική ελληνική τάξη κρυβει μέσα την ενοχική μαντάμ Σουσού. Στην παρούσα φάση προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ευρωπαία. Μπροστά σε αυτό το ζόρι πολυ φοβάμαι ότι θα καταστρέψει κάθε τι ελληνικό απλώς… ελπίζοντας.

Ήδη το μνημόνιο λειτουργεί ως συνεργείο κατεδάφισης.

Ιχθυοπωλείον ο Λούβρος.

Γιάννης Παπαϊωάννου