ΛΑΘΡΑΙΑ ΖΩΗ ΣΕ ΛΑΘΡΑΙΑ ΧΩΡΑ. Γράφει η Έφη Χ. Μαυροπούλου

Σε μια πρόσφατη διάλεξη του Σέρβου φιλόσοφου και μαρξιστή Σλάβικ Ζίζεκ μιλώντας για τα βίαια γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008 στην Ελλάδα είπε: «Επειδή, σας έχει ερωτευτεί η Ευρώπη λόγω των επεισοδίων, προσέξτε μην ερωτευτείτε τον εαυτό σας». Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε η δήλωσή του με την έπαρση μιας συγκεκριμένης ομάδας «ερωτευμένης» με τον εαυτό της άρα νάρκισσης, που θεωρεί ότι η κοινωνία της ανήκει, χρησιμοποιεί αμφίβολλα μέσα για να ικανοποιήσει τους στόχους της, υποκινούμενη από αμφίβολλα κίνητρα.
Γιατί δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς, που να πιστεύει ότι οι 250 λαθρομετανάστες ξεκίνησαν όλοι μαζί από τα Χανιά πήραν το πλοίο, ήρθαν στην Αθήνα, γνώριζαν που είναι η Νομική, και χωρίς να γνωρίζουν ελληνικά, γνώριζαν ότι ισχύει το πανεπιστημιακό άσυλο;
Τελικά, τι κατάφεραν οι υποκινητές πέρα από το να πυροδοτήσουν μια ήδη έκρυθμη κατάσταση, συνοδευόμενη με εμπρηστικές δηλώσεις όπως του κ. Αλαβάνου ότι: «όποιος ζητεί την κατάργηση του ασύλου δεν είναι Έλληνας»; Προφανώς, κατά την άποψή τους μόνο η συγκεκριμένη ομάδα έχει το προνόμιο να διαθέτει πατριωτικά και ανθρωπιστικά αισθήματα. Άλλωστε, καταφέρνουν πάντα να βαπτίσουν την κατάλυση της έννομης τάξης σε δημοκρατία, την παράνομη διεκδίκηση δικαιωμάτων σε ανθρωπισμό, την κατάλυση του ασύλου σε προάσπισή του.
Με τέτοιες ενέργειες δημιουργούν τις συνθήκες για μελλοντικές εξεγέρσεις συνοδευόμενες με ακραία αιτήματα άλλων λαθρομεταναστών και άλλων κοινωνικών ομάδων. Ή μήπως θα αναλάβει την ευθύνη ο κάθε κύριος Αλαβάνος όταν οργισμένα μέλη μιας άλλης οργανωμένης ομάδας μπούνε μέσα στο νεοκλασσικό ακίνητο και γίνουν συμπλοκές;
Και τελικά η στάση της συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης, που εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη απόγνωση, χρησιμοποιώντας τέτοια μέσα, προκειμένου να εκμαιεύσει πολιτικά οφέλη την καθιστά επικίνδυνη.
Βεβαίως, η απόγνωση μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε ακραίες συμπεριφορές. Γιατί είναι ακραία συμπεριφορά, να βρίσκεσαι σε ξένη χώρα, να είσαι παράνομος, και να διεκδικείς δικαιώματα μέσω κατάληψης δημοσίου κτιρίου. Και η ελληνική αστυνομία ενώ θεωρητικά πρέπει να σε συλλάβει, σε πηγαίνει σε άλλο χώρο, πληρωμένο από τον έλληνα φορολογούμενο για να συνεχίσεις τη διαμαρτυρία σου ανενόχλητος!
Το θέμα είναι ότι μετά από τόσες μέρες συνεχίζουμε να συζητάμε για ένα ζήτημα, που θα έπρεπε να είχε λήξει εν τη γενέση του. Είναι αστείο και τραγικό να μετατίθενται οι ευθύνες από τον έναν στον άλλο και να επικαλούμαστε με περισσή υποκρισία το πανεπιστημιακό άσυλο έναν θεσμοθετημένο δικαίωμα, που έχει κουρελιαστεί, και δεν υπάρχει αφού αυτοί που το επικαλούνται αυτοί το καταστρατηγούν.
Και βεβαίως, προκύπτουν εύλογα ερωτήματα. Πότε απειλήθηκε το άσυλο στη Χώρα μας σε περιόδους δημοκρατίας; Τι σχέση έχει η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με τα όποια δικαιώματα των μεταναστών ή άλλων κοινωνικών ομάδων; Τι σχέση έχει το άσυλο, με την ασυλία κάθε παρανομίας που συντελείται στα πανεπιστημιακά ιδρύματα; Εν τέλει αφού οι πρυτάνεις δε μπορούν να εφαρμόσουν το νόμο γιατί φοβούνται τους φοιτητές τους, αφού δεν έχουν καταθέσει τις προτάσεις τους για την οριοθέτηση του ασύλου ενώ είναι υποχρεωμένοι σύμφωνα με το νόμο της Γιαννάκου, ας το κάνει το ίδιο το Κράτος.
Και τελικά η ουσία, είναι ότι ενώ έχουν καταλυθεί τα πανεπιστήμια μας προ πολλού εμείς συζητάμε αν καταργήθηκε ή όχι το άσυλο. Η λαθρομετανάστευση είναι πια πολύ σοβαρό πρόβλημα και μεις για άλλη μια φορά το κρύβουμε κάτω από το χαλί. Δεν βρίσκουμε λύση όχι λόγω έλλειψης νόμων αλλά λόγω έλλειψης βούλησης δημιουργώντας κοινωνίες ανοιχτές και ανεκτικές σε κάθε είδους λεηλάτηση και παρανομία. Αν καθυστερήσει η εφαρμογή του νόμου κι άλλο, τότε η κοινωνία θα πάρει το νόμο στα χέρια της και πια θα είναι πολύ αργά.
effiemavropoulou@hotmail.com