Οι «επενδύσεις» του Καντάφι στην Ελλάδα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα Του Γ. Μαρίνου

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα

Ο δικτάτορας της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι με μνημόνιο, που υπεγράφη κατά την επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού, προσέφερε τη δυνατότητα να επωφεληθεί και η χώρα μας από το ύψους 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων ποσόν που διαθέτει για επενδύσεις. Αυτή η χαροποιός είδηση για τη διψασμένη για ξένες παραγωγικές επενδύσεις Ελλάδα ανέσυρε από τη μνήμη μου μια ιστορία, που καλόν είναι να θυμηθεί και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου.
Υπενθυμίζω προηγουμένως ότι οι στενοί δεσμοί φιλίας μεταξύ των δύο πλευρών ξεκίνησαν επί Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε εξυμνήσει το στυγνό δικτατορικό καθεστώς του Καντάφι ως παρόμοιο με την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Και αυτό σε μια εποχή που ο Καντάφι διέπρεπε και ως διεθνής τρομοκράτης καταρρίπτοντας ακόμα και επιβατικά αεροπλάνα, όπως πρόθυμα παραδέχθηκε τα τελευταία χρόνια, πληρώνοντας μάλιστα και γενναίες αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων του αεροπλάνου που είχε ανατιναχθεί πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας. Τότε οι θαυμαστές του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού και οι «προοδευτικοί» δημοσιογράφοι στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο χαρακτήριζαν συκοφάντες τους κατηγόρους του τρομοκράτη Καντάφι. Ιδού λοιπόν η ιστορία που διατήρησε η μνήμη μου.
Αγανακτισμένος από τις κατά καιρούς αναγγελίες επενδύσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων στη χώρα μας από τη Λιβύη, που ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν, έγραψα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», το 1986 νομίζω, ένα οξύ άρθρο καταγγέλλοντας την παραπλανητική αυτή μυθολογία, που καλλιεργούσε η κυβέρνηση Παπανδρέου και προέβαλλαν με πηχυαίους τίτλους οι εφημερίδες. Την επομένη της δημοσιεύσεως με πήρε στο τηλέφωνο ο τότε υπουργός Εξωτερικών και σήμερα Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας και μου είπε περίπου τα εξής: « Παρακολουθώ από χρόνια την αρθρογραφία σας και μολονότι ενίοτε διαφωνώ έντονα με κάποιες απόψεις σας τη βρίσκω πάντα ενδιαφέρουσα. Ομως με το χθεσινό άρθρο σας ξεπεράσατε κάθε όριο και με φέρατε σε δύσκολη θέση. Με επισκέφθηκε ο Λίβυος πρέσβης και διαμαρτυρήθηκε έντονα για τα όσα γράψατε, που τα θεωρεί προσβλητικά για τη χώρα του και τον ηγέτη της. Θα παρακαλούσα», πρόσθεσε ο κ. Παπούλιας, «να είσθε προσεκτικότερος στο μέλλον, ώστε να μη δημιουργούνται προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις μας ».


Στον κ. Παπούλια, με τον οποίο μέχρι τότε δεν είχα ποτέ γνωρισθεί προσωπικά, απάντησα: « Κύριε Υπουργέ,αν τα όσα έγραψα είναι ακριβή - και είναι ακριβή τότε για το άρθρο μου αυτό θα έπρεπε,νομίζω, να με ευχαριστήσετε αντί να με επιπλήττετε.Γιατί σας έδινε την ευκαιρία να εξηγήσετε στον Λίβυο πρέσβη ότι ΄΄η χώρα μας είναι πραγματική δημοκρατία στην οποία ο Τύπος είναι ελεύθερος να γράφει ό,τι διαπιστώνει και να σχολιάζει κατά την κρίση του. Συνεπώς ο μόνος τρόπος για να παύσει αυτή η κριτική για τη χώρα σας είναι να επενδύσετε επιτέλους και στη χώρα μας μερικά δολάρια από τα εκατοντάδες εκατομμύρια που κάθε τόσο υπόσχεσθε΄΄». Στον κ. Παπούλια έκανε εντύπωση ο ανωτέρω αντίλογός μου, ζήτησε να συναντηθούμε και να συζητήσουμε.


Επακολούθησε μια συνέντευξη ποταμός, που παραχώρησε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», και αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια στενή φιλική σχέση, που διήρκεσε μέχρι και τα πρώτα χρόνια της πρώτης προεδρικής θητείας του.
Ας υπομνήσω επίσης ότι ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» την εποχή των ερώτων μας με τον τρομοκράτη δικτάτορα ενοχλούσε όχι μόνο για τα ψεύδη περί λιβυκών επενδύσεων, αλλά και με τις καταγγελίες του για ουσιαστική δήμευση από τη Λιβύη περιουσιών ή οφειλών προς έλληνες επιχειρηματίες ύψους πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία εξ όσων γνωρίζω ουδέποτε εξοφλήθηκαν.
Ελπίζω να τα θυμήθηκαν ο κ. Γ. Παπανδρέου και η συνοδεία του κατά την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων στην πολυτελή τέντα του ιδιόρρυθμου δικτάτορα.
jmarinos@tovima.gr