Ανήσυχη γειτονιά…του Λευτέρη Ζαβλιάρη

Απορροφημένοι στο στεγανό δωμάτιο της οικονομικής κρίσης που έχουμε κλειστεί και δε λέμε να βγούμε, έχουμε μάλλον ξεχάσει ότι το νοτιοανατολικό κομμάτι της Ευρώπης όπου βρισκόμαστε έχει γίνει πυρήνας αλλαγών. Και μπορεί προς το παρόν στην Ευρώπη να μην έχουμε συνταρακτικές αλλαγές, αλλά η βόρεια Αφρική έδειξε το δρόμο.

Ο λόγος για τη χώρα των Φαραώ, την Αίγυπτο που παλεύει να αλλάξει μια κατάσταση στην οποία έχει πάει τη χώρα πίσω και ας μην το ξέρουμε καλά εδώ στην Ελλάδα. Ανεργία, φτώχια, διαφθορά και ένα σύστημα που την κυβερνάει για μια τριακονταετία σχεδόν έχει κουράσει τον κόσμο που έχει μάθει όπως και όλοι οι αραβικοί λαοί , να δίνει το ακαταλόγιστο στους εκάστοτε κυβερνήτες.

Αλλά ο κόσμος μπορεί να υποφέρει πολλά, μόνο που η υπομονή, ακόμη και αν είναι γαϊδουρινή έχει και τα όρια της. Και ο ο Χόσνι Μουμπάρακ έχει υπερβεί τα όρια από ότι φαίνεται. Αυτό αντικατοπτρίζεται στις αντιδράσεις του λαού της Αιγύπτου, στις εικόνες που φέρνουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Η πλήρης αγανάκτηση προσωποποιείται. Μια αγανάκτηση πραγματική, ειλικρινής που καμιά καταστολή δε δείχνει ικανή να τη σταματήσει.

Αργά η γρήγορα τα πράγματα θα αλλάξουν στη βορειοαφρικανική χώρα. Ο Μουμπάρακ ό,τι και να κάνει θα συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να κρατήσει κι άλλο αυτό το σύστημα που πριν από πολλά χρόνια δημιούργησε. Τώρα αν τα πράγματα αλλάξουν στη χώρα προς το καλύτερο, προς το λίγο καλύτερο ή αν γίνουν χειρότερα, δεν το ξέρει κανείς.

Τι θα γίνει άραγε στη δική μας χώρα; Πως θα επηρρεάσει όλη αυτή η αλλαγή την Ελλάδα; Ο Καρατζαφέρης μίλησε για τη δαγκάνα της Τουρκίας που θα σπεύσει να εκμεταλλεύθει την κατάσταση και θα δρέψει ωφέλιμους καρπούς που μπορεί να προκύψουν από μια ευρεία πολιτική αλλαγή στην Αίγυπτο. Στη χώρα μας ακόμα κλαίμε για τη μη υπογραφή αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με τη χώρα του Νείλου.

Είναι κρίμα, γιατί ο πρωθυπυργός Γιώργος Παπανδρέου είναι μια προσωπικότητα που έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην εξωτερική πολιτική. Και όταν λέμε εξωτερική πολιτική δεν εννοούμε τη σύσφιξη σχέσεων με τα ευρωπαϊκά κράτη. Ο δρόμος είναι πια στην Ασία και την Αφρική. Οι διπλβματικοί δίοδοι που πρέπει να ανοιχτούν θα δώσουν προοπτικές στη χώρα και κυρίως, αυτό που θέλει ο νέος κόσμος της χώρας: θέσεις εργασίας. Η Ευρώπη όσο φανταχτερή και να δείχνει, έχει κορεστεί και δεν μπορεί να προσφέρει προοπτική.

Αν είναι ρίσκο οι χώρες της Ασίας; Σίγουρα ναι. Αλλά δεν μπορείς να κινείσαι πάντα συμβατικά. Δεν έχει κανένα όφελος. Και αν η Αίγυπτος είναι μακριά η Τουρκία είναι δίπλα. Οι ισλαμιστές αλλάζουν το τοπίο και ο Ερντογάν πραγματοποιεί ριζικές αλλαγές στη χώρα. Οι πάλαι ποτέ Κεμαλιστές έχουν περιοριστεί στο στρατό και είναι θέμα χρόνου να φύγουν και από κει και να περάσουν στην ιστορία. Άλλωστε είναι γνωστή η φράση ότι από σύνορα που δεν περνάνε όπλα περνάνε κεφάλαια και αυτό είναι που θέλει η Ελλάδα τώρα.