«Δεν πληρώνω»

Από factorx

Πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Λαός που δε σέβεται τους νόμους και που δεν έχει κανόνες στη ζωή του, οδηγείται γρήγορα στην καταστροφή. Κι αν εδώ στην Ελλάδα φτάσαμε να είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα είναι γιατί επί πολλές δεκαετίες δεν τηρήθηκαν οι νόμοι. Και δεν εννοώ μόνο από τους πολίτες αλλά κυρίως από τους πολιτικούς.

Υπάρχει, ωστόσο, μια κρίσιμη παράμετρος που γίνεται πολύ επίκαιρη τώρα που παίρνει φωτιά το κίνημα του «δεν πληρώνω», ότι κι αν είναι αυτό: Ότι οι νόμοι φτιάχνονται για να υπηρετούν τους πολίτες κι όχι τους επιχειρηματίες, τους πολιτικούς, τους δυνατούς σε βάρος των αδυνάτων. Κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο πρέπει να αγωνιζόμαστε να τους αλλάξουμε. Διότι πιο εύκολα αλλάζει ένας νόμος ή ακόμη και το Σύνταγμα, παρά το κοινωνικό δίκαιο και η ισότητα.

Τις τελευταίες ημέρες «φούντωσε» στις συγκοινωνίες ένα κίνημα που λέει ότι δεν πληρώνω τα ακριβά εισιτήρια που η κυβέρνηση επέβαλε. Αύξηση 40% δεν είναι και μικρή υπόθεση για έναν μεροκαματιάρη που πάει κάθε μέρα στη δουλειά του. Από 1 ευρώ στο 1,40 το εισιτήριο ενώ στις κάρτες πολλαπλών διαδρομών υπάρχει και αύξηση 80%. Αφήστε δε που πονηρά σκεπτόμενος ο κ. Ρέππας, κατήργησε το απλό εισιτήριο για το αεροδρόμιο το οποίο πλέον στοιχίζει 5 ευρώ για να πας από το κέντρο. Σου λέει «τουριστική γραμμή είναι, ας βγάλουμε κανένα φράγκο από τους ξένους». Δεν υπολόγισε όμως ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο, τα διόδια, τα ξενοδοχεία, τα μαγαζιά της περιοχής, αναγκάζονται να βάζουν κάθε μέρα βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Ετσι, λοιπόν, ο κόσμος εξοργισμένος και με το δίκιο του, βρίσκει διάφορες μορφές αντίστασης. Πολίτες αντιδρούν καταλαμβάνοντας εκδοτήρια (όπως χθες στον Πειραιά) και λεωφορεία (στη Θεσσαλονίκη). Γενικεύεται ένα κλίμα γενικής ανυπακοής. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιδρούη. Η Νδ αποφάσισε να καταψηφίσει το νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες.

Πώς αντέδρασε λοιπόν ο κ. Ρέππας; Ουσιαστικά έβαλε όλους στο ίδιο τσουβάλι, και τους κατ’ επάγγελμα μπαταχτζτήδες και το κίνημα διαμαρτυρίας και είπε ότι οι «τζαμπατζήδες» θα αναγκάσουν την κυβέρνηση να κάνει κι άλλες αυξήσεις στα εισιτήρια.

Είπαμε, να σεβαστούμε τους νόμους, αλλά εδώ τους παραβιάζει ο ίδιος ο υπουργός και η κυβέρνηση, Τόσα χρόνια σχεδόν ένας στους τρεις Ελληνες δεν πληρώνει εισιτήριο σε μετρό, τρένο, λεωφορείο κ.λπ., όχι γιατί δεν έχει αλλά γιατί είναι τζαμπατζής. Αυτό λοιπόν το φαινόμενο δεν το χτύπησαν οι πολιτικοί και φτάσαμε στα ελλείμματα των συγκοινωνιών. Μαζί φυσικά με την κακοδιοίκηση, τις λαμογιές, τις σπατάλες άνευ λόγου κ.λπ. Ο κ. Ρέππας λοιπόν, αντί να προχωρήσει πρώτα στη λύση του προβλήματος των πραγματικών τζαμπατζήδων τα έβαλε με όσους διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν να πληρώσουν μια αύξηση 40% σε ένα πραγματικό κοινωνικό αγαθό όπως η μετακίνηση. Αντί να προχωρήσει πρώτα στον εκσυγχρονισμό των συγκοινωνιών ξεκίνησε ανάποδα, κι από τα εύκολα. Αυξήσεις κι όποιον πάρει ο χάρος.

Στο κίνημα με τα εισιτήρια δεν έχουμε να κάνουμε με τις γραφικότητες του Γκλέτσου, τις πονηριές των νταλικέρηδων που δεν πληρώνουν, ή τις εκ του πονηρού διαμαρτυρίες κάποιων για τα διόδια. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κίνημα αντίστοιχο με το κίνημα των πολιτών στη Β.Α. Αττική που δεν ανέχονται να πληρώνουν διόδια ακόμη και στους παράπλευρους δρόμους για να πάνε σπίτι τους. Άλλο λοιπόν οι επαγγελματίες τζαμπατζήδες κι άλλο οι δυστυχείς που βιώνουν τη λαίλαπα της τρόικας και της κυβέρνησης.

Ο νόμος Ρέππα, λοιπόν, δεν είναι προς όφελος του κόσμου ακριβώς γιατί φορτώνει τις αμαρτίες του παρελθόντος στο λαό και τον απειλεί ότι θα τους ξαναφορτώσει αν συνεχίσουν να μην πληρώνουν. Αυτό είναι αμετροέπεια και κυνισμός.

Είπαμε, να τηρήσουμε τους νόμους για να μη γίνουμε ζούγκλα, αλλά όχι και να σκύψουμε το κεφάλι στον αγά. Ας διαλύσει την κόπρο που κυρίως το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε στις συγκοινωνίες και μετά να μιλήσουμε για αυξήσεις.

Για τα ελλείμματα δεν φταίνε οι επιβάτες, φταίνε οι διοικήσεις των εταιρειών, οι κυβερνώντες αλλά και οι εργαζόμενοι. Το φθηνό εισιτήριο είναι κοινωνικό δικαίωμα. Αν το πάρουν κι αυτό τότε καλά κάνουν και οι κινηματίες του «δεν πληρώνω».