Bρίθει αοριστιών και αντιφάσεων το νομοσχεδίο για τα “Φρουτάκια”

Τον δρόμο για τη Βουλή και την αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου, μετά την ολοκλήρωση της δημόσιας διαβούλευσης το βράδυ της προηγούμενης Δευτέρας, παίρνει το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών για τη ρύθμιση της «Αγοράς Παιγνίων». Μπαίνουμε έτσι στα τελευταία μέτρα του δρόμου που οδηγεί διάπλατα στην παροχή αδειών εγκατάστασης συνολικά 30 χιλ. μηχανημάτων, τα γνωστά σε όλους μας από το παρελθόν «φρουτάκια» ή «κουλοχέρηδες», στο σύνολο της χώρας.

Ωστόσο η διάχυτη ανησυχία των πολιτών για τον προτεινόμενο τρόπο επαναλειτουργίας και ρύθμισης της συγκεκριμένης αγοράς αποτυπώνεται σε πάρα πολλά από τα 700 σχόλια που αναρτήθηκαν- καθώς και οι αοριστίες και οι αντιφατικές αιτιάσεις που -υποδηλώνοντας τουλάχιστον βιασύνη(;), προχειρότητα(;) ή και τα δύο(;)- περισσεύουν στο ενημερωτικό σημείωμα του Υπουργείου Οικονομικών (το οποίο συνόδευε το σχέδιο νόμου στο opengov).

Το 2002, η τότε κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος o Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ως υπουργός, αντιλαμβανόμενη τα αρνητικά μηνύματα που εξέπεμπε η κοινωνία στην «φρουτομόδα» της εποχής, δεν είχε διστάσει να απαγορεύσει πλήρως τη λειτουργία τέτοιων μηχανημάτων

Στην ουσία του το νομοσχέδιο, όπως διατείνεται ο συντάκτης του και μας παρουσιάζει στο σχετικό με τη συγκεκριμένη διαβούλευση ενημερωτικό σημείωμα, φιλοδοξεί να βάλει τάξη σε μια «πλήρως απορυθμισμένη» αγορά παιγνίων που εκτιμάται ότι περιλαμβάνει «250 διαδικτυακούς τόπους στοιχηματισμού, έως και 20 χιλ. ηλεκτρονικές μηχανές ψυχαγωγικών παιχνιδιών περιορισμένου κέρδους (AWPs) και έως και 150 χιλ. ηλεκτρονικούς υπολογιστές που παρέχουν παράνομα τυχερά παιχνίδια» με τζίρο πάνω από 4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

Οι συγκεκριμένες διαπιστώσεις του νομοθέτη όμως, δεν φαίνεται να αντικατοπτρίζουν πλήρως την πραγματικότητα. Καταρχάς τα 9 καζίνο και τα περίπου 5χιλ. πρακτορεία ΟΠΑΠ, που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα δεν στερούνται ρυθμιστικού πλαισίου. Επίσης τα παραπάνω αριθμητικά στοιχεία, αν δεν έχουν εξαχθεί από μια δεξαμενή αοριστίας και επομένως μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων χρησιμεύουν, παρουσιάζουν την σημερινή εικόνα της παράνομης αγοράς τυχερών παιχνιδιών με αξιοσημείωτη ευκρίνεια. Αν όμως οι αρμόδιοι στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν τόσο καλά πράγματα και καταστάσεις που σχετίζονται με οικονομικά εγκλήματα γιατί δεν πράττουν τα δέοντα; Αν πάλι δεν γνωρίζουν γιατί επιλέγουν να ρυθμίσουν νομοθετικά μια απροσδιόριστης έκτασης παράνομη δραστηριότητα;

Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει, επίσης, να δοθεί και στις κοινωνικές επιπτώσεις της επαναλειτουργίας μιας τέτοιας αγοράς. Το γεγονός ότι υπάρχουν και μάλιστα είναι αρνητικές εμφιλοχωρεί μέσα στο ίδιο το σχέδιο νόμου καθώς γίνεται λόγος για δημιουργία κατάλληλων «ρυθμιστικών, εποπτικών και ελεγκτικών μηχανισμών» προκειμένου «να διατηρηθεί σε ανεκτά επίπεδα η συμμετοχή των πολιτών στα τυχερά παίγνια και να αποτραπεί η εκ μέρους τους υπέρμετρη σπατάλη χρημάτων». Αλήθεια όμως, πέρα από το γεγονός ότι η αποτελεσματικότητα της δημιουργίας νέων γραφειοκρατικών δομών -όπως η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιχνιδιών (ΕΕΕΠ)- μένει να αποδειχθεί στην πράξη, ποιο είναι το ανεκτό επίπεδο της συμμετοχής για τον καθένα μας, πως αυτό καθορίζεται χρηματικά και που ξεκινά η υπέρμετρη σπατάλη;

Ακόμη όμως και αν δεχθούμε, για τη συνέχεια της συζήτησης, ότι η ύπαρξη ατομικής κάρτας παίκτη -η οποία καθίσταται υποχρεωτική- πράγματι θα δύναται να αποκλείει τη συμμετοχή μας στα τυχερά παιχνίδια και θα μας οδηγεί στην έξοδο από το κατάστημα στο οποίο διεξάγονται πως είναι βέβαιο ότι «δίπλα» στη συγκεκριμένη έξοδο δεν θα υπάρχει η είσοδος των παραμάγαζων του παράνομου δικτύου παιχνιδιών; Ποιες προϋποθέσεις εξασφαλίζουν την εξαφάνισή τους;

Καταλαβαίνει κανείς πως το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου που αφορά την επαναλειτουργία της αγοράς τυχερών παιγνίων μάλλον βρίθει αοριστιών, αντιφάσεων και μεθοδολογικών προβλημάτων σε τέτοιο βαθμό ώστε να προκύπτει ζήτημα τόσο για την υπόσταση του νομοσχεδίου, νομική και πολιτική, όσο και για την κοινωνική του αναγκαιότητα. Σε περίοδο μάλιστα οξύτατης οικονομικής ύφεσης και αυξανόμενης ανεργίας η εν λόγω προσπάθεια του υπουργείου Οικονομικών, για τη διευθέτηση της συγκεκριμένης αγοράς, αφήνοντας κατά μέρος την υποκειμενική διαπίστωση ότι φλερτάρει με την πρόκληση, όχι απλά ακροβατεί στα όρια της επάρκειας άλλα συνάμα αποτελεί μια εν δυνάμει «βόμβα» στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας ικανής να διαρρήξει πλήρως τον κοινωνικό ιστό.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα πάρει σύντομα το δρόμο για το Υπουργικό Συμβούλιο. Έννοιες αρκετά… ταλαιπωρημένες όπως το νόμιμο και το ηθικό, ψάχνουν να βρουν θέση σε αυτό το τζογονομοσχέδιο.

Οι αρμόδιοι ας παίξουν τα…ρέστα τους για την απόσυρσή του.

http://www.antinews.gr/2011/02/15/85745/