Bιοκαύσιμα: άλλο ένα χαμένο στοίχημα; Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο και η Μπιρμπίλη κρυφό καμάρι…

Καμαρώνει για τα φωτοβολταϊκά που ξεφύτρωσαν σα μανιτάρια παντού, προφανώς γιατί εξυπηρετούν πολλά συμφέροντα, θεωρώντας ότι εκπλήρωσε το πράσινο χρέος της για το 2010-2011. Καμία αγωνία και καμία ταραχή όμως στις αντιδράσεις όχι μόνο της αντιπολίτευσης αλλά και των ίδιων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που πασχίζουν να υπενθυμίσουν στην Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ότι εντελώς αδικαιολόγητα και ανεξήγητα θάφτηκαν όχι μόνο τα βιοκαύσιμα αλλά ακόμα και αιολική και γεωθερμική ενέργεια. Τα βιοκαύσιμα όμως, για την ένταξη των οποίων στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας μας έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση προ πολλού, παραμένουν το μεγάλο αγκάθι. Και αυτό γιατί είναι τα πιο εύκολα να παραχθούν, να διατεθούν και να απορροφηθούν κυρίως στις μεταφορές, χωρίς ιδιαίτερες τεχνολογικές υποδομές και μετατροπές, αντίθετα με όλες τις υπόλοιπες ΑΠΕ.

Την ώρα που όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αγωνίζονται, χωρίς να έχουν τα εδαφοκλιματολογικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, να επεκτείνουν τις ενεργειακές καλλιέργειες ώστε να αυξήσουν την παραγωγή και το ποσοστό χρήσης βιοκαυσίμων στη συνολική καταναλωθείσα ενέργεια, η Ελλάδα δείχνει να χάνει το στοίχημα που μόνη της έβαλε. Από το 2005 υποτίθεται ότι προσπαθεί να συμμορφωθεί με την ευρωπαϊκή οδηγία και να καταφέρει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ως προς την οδηγία ενσωμάτωσης των ΑΠΕ στην ελληνική νομοθεσία και σχεδόν 6 χρόνια αργότερα η παρουσία των βιοκαυσίμων είναι τόσο… «διακριτική» που καταντά ανύπαρκτη.

Παραλείπονται από σχετικές με τις ΑΠΕ Υπουργικές αποφάσεις, κυριαρχεί μία έντονη αναβλητικότητα και αδιαφορία κάθε φορά που πρόκειται να εκδοθούν προσκλήσεις και αποφάσεις κατανομής, αγνοούνται τα προβλήματα των παραγωγών, των αγροτών ενεργειακών καλλιεργειών, των εμπόρων, των διυλιστηρίων, με αποτέλεσμα ο τόσα υποσχόμενος κλάδος των ανανεώσιμων καυσίμων να αποτελεί άλλο ένα κλάδο στη χώρα μας που παλεύει εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ βιωσιμότητας και απαξίωσης.

Μέχρι σήμερα η χώρα μας όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να πετύχει τον ευρωπαϊκό στόχο αλλά έχει σημειώσει και δραματική απόκλιση από τον προσδοκώμενο εθνικό. Σήμερα με ετήσια συνολική δυναμικότητα παραγωγής άνω των 700.000 τόνων, πολύ μεγαλύτερη δηλαδή από τους 150.000 τόνους που αντιστοιχούν στον ευρωπαϊκό στόχο του 5.75% για το 2010, ο εθνικός στόχος είναι 2.02% (δεν αγγίζει ούτε το μισό) με εγκεκριμένη κατανομή μόλις 164.000 χιλιοτόνους βιοντίζελ.

Εάν δε, αναλογιστεί κανείς ότι για το 2014 η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για απορρόφηση 345.000 χιλιοτόνων (δηλαδή περίπου όσα κατάφερε να διατεθούν συνολικά στην αγορά την πενταετία 2005-2009, ποσότητα 354.000 χιλιοτόνων, έναντι προβλεπόμενης 515.500 και κατανεμημένης 485.250 – απόκλιση 131.879 χιλιόλιτρα) είναι σαφές ότι με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και με την ίδια τακτική υποβάθμισης των βιοκαυσίμων ένας τέτοιος στόχος φαίνεται απίθανος και για ακόμη μια φορά η ελληνική κυβέρνηση θα έχει χάσει το στοίχημα. Ας ελπίσουμε να ξυπνήσουν γρήγορα οι αρμόδιοι και να μη χρειαστεί να μας φέρουν μαζί με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ και τον ίδιο τον Ευρωπαίο Επίτροπο για την Ενέργεια να βοηθήσει την κυβέρνηση να διαχειριστεί και την ενεργειακή πολιτική της χώρας…

Δείτε σχετική συνέντευξη της Βουλευτή Έβρου του ΠΑΣΟΚ, κας Ελένη Τσιαούση, η οποία έθιξε εκτενώς το θέμα των βιοκαυσίμων με ερώτησή της στην Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής http://www.youtube.com/watch?v=cjFPd1kqZJ8 . Η χάραξη στρατηγικής για την ανάπτυξη εθνικής αγοράς βιοκαυσίμων, σύμφωνα με την βουλευτή, είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να τηρήσουμε την κοινοτική οδηγία για σταδιακή αντικατάσταση ποσοστού κατανάλωσης των ορυκτών καυσίμων μέχρι το 2020 και παράλληλα η κυβέρνηση να μείνει πιστή στο δόγμα της πράσινης ανάπτυξης.

yanni