Πού ‘σουνα νιότη που ‘λεγες, πως θα γινόμουν ...πρώτη

Δεν αναφέρομαι φυσικά στην βιολογική ηλικία της κας Μπακογιάννη, αλλά για την πολιτική νιότη, όταν μια της λέξη μπορούσε να προκαλέσει ταραχές στην κεντροδεξιά παράταξη.

Δεν βγαίνουν οι προβλέψεις που έλεγαν ότι μετά την δημιουργία του κόμματος ΔΗ.ΣΥ μέλη και βουλευτές της ΝΔ σωρηδόν θα συνέρρεαν να συμπράξουν μαζί της, λες και πριν την δημιουργία της Συμμαχία της βαπτίστηκαν όλοι στην κολυμβρήθρα του Σιλωάμ και παραμείναν αγνοί και αμόλυντοι από τα λάθη και τις αμαρτίες του παρελθόντος… Έτσι στις πρώτες σφυγμομετρήσεις στα τέλη Νοεμβρίου μόλις και μετά βίας το νέο κόμμα κατάφερνε να συγκεντρώσει το 3% που χρειάζεται για να εξασφαλιστεί η είσοδός του στην Βουλή. Βέβαια, τα πάντα αντικειμενικά δελτία των 8 των MEGAλων καναλιών καιρό πριν, έδιναν πάνω από 10% σ’ένα ακόμα ανύπαρκτο υποθετικό κόμμα, χωρίς στελέχη, χωρίς καταστατικό, χωρίς διακηρυγμένες αρχές. Αλήθεια κύριοι μεγαλοδημοσιογράφοι, ποιοι ήταν αυτοί; Όσοι συμφωνούσαν με το διαδικτυακό “ think tank”-φόρουμ που είχε με πανηγύρια δημιουργηθεί το καλοκαίρι, αλλά μόλις έγινε κόμμα πάνω από το 7% (δηλαδή το 70% των υποτιθέμενων ψηφοφόρων του) λάκισαν; Και φυσικά όλοι αναρωτήθηκαν αν πιάνει αυτά τα ποσοστά τώρα σε συνθήκες αυξημένης πόλωσης, όπως συμβαίνει λίγο πριν της Εθνικές κάλπες, πόσο θα φτάσει; Ακόμη και το ΚΕΠ του Αβραμόπουλου που δεν έφτασε τελικά σε κάλπη στις δημοσκοπήσεις έφτανε σε πολύ υψηλότερα ποσοστά από αυτό…

Τί άραγε συνέβη;

Μάλλον η κα Μπακογιάννη ήταν το πρώτο θύμα του Μνημονίου… Η εμμονή της να στηρίξει στα πάντα το ΠΑΣΟΚ στην λαίλαπα που ερχόταν, την κατέταξε στην συνείδηση του λαού ένα με την Μνημονιακή-ληστρική πολιτική. Παράλληλα τροφοδότησε τα σενάρια που υποστήριζαν την θεωρία του πράσινου Δούρειου Ίππου και της γαλάζιας “ Δούρειας φοράδας”, ώστε να υπάρχει στήριξη στα σχέδια της Νέας Τάξης, που κάποιοι τα έβλεπαν από τότε, ο λαός να εγκλωβιστεί σε τέτοιο βαθμό τον οδοστρωτήρα του ΔΝΤ και το σοκ να είναι ακόμη μεγαλύτερων διαστάσεων όπως και το μούδιασμα αλλά και ο χρόνος που θα χρειαζόταν για να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες τί συμβαίνει και να αντιδράσουν… Φαντάζεστε να μην υπήρχε κανείς πολιτικός να λέει ότι το Μνημόνιο ΔΕΝ είναι ο μόνος δρόμος; Η εθνική μας κατάθλιψη θα ήταν νομίζω δυσβάστακτη….

Τώρα σε κάποια διάσπαρτα δημοσιεύματα σε εφημερίδες διαβάζουμε για κατήφεια και μεγάλο προβληματισμό στην Δημοκρατική Συμμαχία, αφού πολλές οι υποσχέσεις αλλά…

Η δικαιολογημένη αγωνία φάνηκε προχθές με την πανηγυρική ανακοίνωση προσχώρησης στην ΔΗ.ΣΥ του βουλευτή Λ. Αυγενάκη, ένα όνομα που όχι μόνο αίσθηση δεν μπορούσε να προκαλέσει, αλλά πολλοί θεωρούσαν ότι είχε ήδη προσχωρήσει…

Η πρώτη ρήξη με την οικογενειοκρατία έστω και μικρή; Ίσως. Αλλά ο απεγκλωβισμός του Έλληνα από το μαντρί απέχει ακόμα πολύ…

αἰέν ἀριστεύειν