Ντούμ Σπίρο,Σπέρο...Ελλάδα! Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ελεγαν οι Λατίνοι, ή στη δικιά μας ελληνική γλώσσα, «Οσο αναπνέω...ελπίζω!» Και στην Ελλάδα μας, πέρα από τα θαλασσόβρεκτα ακρογιάλια, τον καταγάλανο ουρανό, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, υποτίθεται ότι έχουμε και το μοναδικό στην υφήλιο χαρακτηριστικό γνώρισμα που το ονομάζουμε...φιλότιμο και δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα με…τίποτε!

Θα σκεφθείτε, φίλες και φίλοι αναγνώστες ότι τα ακρογιάλια μας, τις τελευταίες δεκαετίες, μετά τις επιδρομές των συναλλαγματοφόρων ορδών και των ντόπιων επιδρομέων μπορεί να παραμένουν θαλασσόβρεκτα αλλά έχουν εμπλουτισθεί με μύριους τόνους βιομηχανικών υπολειμμάτων της καταναλωτικής μας κοινωνίας σε σημείο ώστε σε κάποια μέρη να μην μπορείς να ξεχωρίσες πια το υγρό στοιχείο από την γήϊνη μάζα των κάθε λογής...σκουπιδιών...

Και μπορεί ακόμα να σκεφθείτε ότι εκείνες οι λυρικες αναφορές στον καταγάλανο ουρανό είναι πιά θέμα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και αξίας καθότι η τρέχουσα πραγματικότητα του φωτοχημικού νέφους που προήλθε από την ραγδαία αστικοβιομηχάνιση του ελληνικού χώρου μας στέρησε τον καταγάλανο ουρανό ...

Θα συμφωνήσω με τη διαπίστωση και θα υπερθεματίσω υπενθυμίζοντας εις εαυτόν και αλλήλους ότι ταυτόχρονα γέμισε τα σπίτια μας με έγχρωμες τηλεοράσεις και βίντεο και τους δρόμους και τα σοκάκια μας με πολυβάλβιδα αυτοκίνητα... Και άντε να βρείς μετά αλάνες να παίξεις ποδόσφαιρο και κλωτσοσκούφι και κρυφτό άν είσαι παιδί ή να παρκάρεις το όχημα άν είσαι μπαμπάς ή μαμά ( μην ξεχάσω και τις μαμάδες-σωφερίνες και μου ξανακάνετε παράπονα εσείς οι αναγνώστριες τoυ blog!..)

Και όταν υπάρχει η μαγεία του βίντεο ποιός κάθεται να ασχοληθεί με...γαλανούς ουρανούς; Στο κάτω-κατω της γραφής μόνο όσοι διαθετουν ηλιοσκεπές στα αυτοκίνητά τους ανακαλύπτουν ότι ο ουρανός μας είναι εδώ και πολλά χρόνια καφε-κίτρινος και όχι γαλανός...Μήπως μας έμεινε και καθόλου όρεξη να σηκώσουμε τα μάτια προς τον ουρανό καθώς όλοι μας αγκομαχούμε αγχωτικά με το στρες της καθημερινότητας;

Και όσο για τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, πάνε και αυτά, θυσία στην αδηφάγο χοάνη του ρεαλισμού, του εδώ και τώρα, της καλοπέρασης, του στιγμιαίου ευδαιμονισμού του κλασικού πλέον ωχαδερφισμού...

Οχι ότι ο ήλιος δεν ανατέλλει και δεν βασιλεύει κάθε μέρα με το ίδιο ακούραστο στυλ του! Κάθε άλλο! Ηλιοβασιλέματα έχουμε! Ρομαντισμό πιά δεν έχουμε! Και μην βιαστείτε τώρα να σκεφθείτε ότι σήμερα παρα-έχω γίνει πικρόχολος...

Και φτάνουμε, λοιπόν, και στο φιλότιμο! Γενιές ολάκερες γαλουχηθήκαμε με τούτη τη μοναδική στον κόσμο εννοια - την πλέον δυσνόητη σε κάθε άλλη γλώσσα που μιλιέται στον πλανήτη μας...Ο Ελληνας έχει... φιλότιμο! Τώρα κάπου τα μπερδέψαμε με τους χρόνους και το συντακτικό, με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες ντόπιες ή από Εσπερία - και τώρα τελευταία καί απο Απω Ανατολή προερχόμενες - και τα τρέχοντα συστήματα αξιών και, αναρωτιέται κανείς, εύλογα--έχουμε; Είχαμε; Νομίζουμε, μήπως ότι είχαμε; Βλέπεις η αφιλότιμη η έννοια δεν είναι μόνο δυσνόητη για τους ξένους, αρχίζει να γίνεται " ..αγαθό σε..ανεπάρκεια" και για εμάς τους ντόπιους …Δυστυχώς!

Κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω, ή βλέπω απέναντί μου σε τηλεοπτικά πάνελ τους εξέχοντες παράγοντες και παραγοντίσκους, της πολιτικής μας ζωής, ή σε ποδοσφαιρικού περιεχομένου πάνελ τεχνικούς και παίκτες των διαφόρων εθνικών μας σπορ και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου να αναφέρονται στις...θυσίες τους, στις βαθειές τους τσέπες...στην αγνή τους αγάπη για το σπορ συλλογικά και την συγκεκριμένη ομάδα εδικά, στις αντίξοες συνθήκες μέσα από τις οποίες προσπαθούν να μεγαλουργήσουν, να κάνουν ένα σύλλογο μεγάλο, να γράψουνε ιστορία, να πολεμήσουν το κατεστημένο και την αδικία κι όλα αυτά χρόνο με το χρόνο με χαμένα εκατομμύρια πάνω στα χαμένα εκατομμύρια, καθώς μάλιστα υπάρχει και πιά και η Ευρώπη σίγουρα προβληματίζομαι καθώς σκέφτομαι ότι τέτοιου είδους άνθρωποι είναι , όντως και με τη βούλα, καθαρόαιμοι Ελληνες...ή εμείς οι υπόλοιποι είμεθα σφαιρικά αντικείμενα... τουτέστιν βλήματα!!!

Κάθε φορά που συνειδητοπιώ με ποια χρηματικά ποσά αμείβονται οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, του Πυροσβεστικού και του Λιμενικιύ Σώματος αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ οι δημοσιογράφοι με τους παχυλούς, και μερικοί αστρονομικούς, μισθούς ΔΕΝ μας λένε τίποτε σχετικό;

Μας είπανε ποιος ήταν ο μισθός του ήρωα Ηλιάκη ή το μηνιάτικο των αετών μας που πιλοτάρουν τα F-16 και αναχαιτίζουν τα τουρκικά και τι μεγέθη είχαν οι ΜΙΖΕΣ που εισέπραξαν πολλοί που φρόντισαν και φροντίζουν τα εξοπλιστικά προγράμματα; Ή τα συμβόλαια με την SIEMENS;

Το φιλότιμο βρε παλιόπαιδα και παλιάνθρωποι!

Κλέψατε και το φιλότιμο;

Ντούμ σπίρο..σπέρο...Όσο αναπνέω ελπίζω...λέω…

Ελπίζω ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσει και πάλι μέσα μας το ευλογημένο ελληνικό...φιλότιμο και τελικά θα τους πάρουμε με...τις πέτρες!

Εσείς τι λέτε, έχουμε ελπίδα, φίλες και φίλοι;