Με «μάτια ερμητικά κλειστά» στις νέες αναγκαιότητες της ζωής και της κοινωνίας πορεύονται οι επαγγελματικές τάξεις που για δεκαετίες απόλαυσαν περιβάλλον υψηλού προστατευτισμού και εσχάτως καλούνται να πληρώσουν το δικό τους «μερίδιο» στον διαρκώς καθυστερούμενο και διαρκώς ζητούμενο εκσυγχρονισμό της χώρας.
Η κατάργηση των «στημένων κανόνων» στο επαγγελματικό παιχνίδι φαρμακοποιών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων κ.λπ. δεν επιβάλλεται από κανένα μνημόνιο, καμιά τρόικα και κανένα ΔΝΤ. Επιβάλλεται από την κοινή λογική, από τη στρατιά των άνεργων επιστημόνων, τις ανάγκες της οικονομίας και της χώρας ευρύτερα.
Το «μνημείο» του παραλογισμού αλλά και τη μοίρα του νέου φαρμακοποιού στην Ελλάδα του 2010 αποκαλύπτει η κ. Καίτη Τριανταφύλλου, μια «άστεγη φαρμακοποιός» (όπως αυτοσυστήνεται) με επιστολή της στους ιθύνοντες του υπουργείου Υγείας.
«Αν κάποιος «άστεγος» φαρμακοποιός θελήσει να στεγαστεί -να ανοίξει φαρμακείο- δεν μπορεί, καθώς ο εκάστοτε και κατά τόπους Φαρμακευτικός Σύλλογος δεν αδειοδοτεί για ίδρυση φαρμακείου. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να ψάξει για τον υπό συνταξιοδότηση φαρμακοποιό, ο οποίος να είναι άτεκνος ή τα τέκνα του να ασκούν άλλο επάγγελμα, να του πληρώσει ένα ποσό το οποίο ξεκινά κατά μέσο όρο από 300.000 και φτάνει αναλόγως «το πόστο» έως και ένα εκατομμύριο ευρώ?» γράφει η κ. Τριανταφύλλου και εξηγεί ότι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αγοράζει μια άδεια την οποία ήδη επισήμως έχει κατοχυρώσει με εξετάσεις από το υπουργείο Υγείας! Η «άστεγη φαρμακοποιός» όμως διατυπώνει μια ακόμη μεγαλύτερη και ευρύτερη αλήθεια καθώς καταλήγει: «Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι στη Ελλάδα όπου υπάρχουν ακόμη οι καλά βολεμένες κάστες και τα ισνάφια (σινάφια) δεν λέγονται όλες οι αλήθειες...»
Ίσως αυτή και μόνη η επιστολή να αποτελεί το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό όπλο της κυβέρνησης με το ισνάφι των φαρμακοποιών που απειλεί να «κατεβάσει ρολά», προκειμένου να μην αποσυρθεί η ταμπέλα «κλειστόν» από το επάγγελμά τους.
Στον υπέρ πάντων αγώνα διατήρησης των δικών τους προνομίων, οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ των συγκοινωνιών -λειτουργώντας και αυτοί ως ισνάφι- χρησιμοποιούν την ταλαιπωρία των πολλαπλώς χειμαζόμενων πολιτών, για να ενισχύσουν την αποτρεπτική τους ισχύ. Και αγνοούν τον κίνδυνο, η επόμενη λύση να έχει τα χαρακτηριστικά της πάλαι ποτέ κρατικής? Ολυμπιακής. Χωρίς, βεβαίως, πολυτελείς εθελούσιες εξόδους.
Είναι αλήθεια ότι ουδείς στην Ελλάδα θα βάλει, αυτοβούλως και πρόθυμα, στην κλίνη του Προκρούστη προνόμια και προστασίες που κατέκτησε με «δουλείες» «εξυπηρετήσεις», «εκμαυλισμό» και σπανίως εξαιτίας του θετικού ισοζυγίου εργασίας και αποτελέσματος.
Αυτά πρέπει να τελειώσουν εδώ και τώρα, με ισχυρή επίδειξη βούλησης εκ μέρους της πολιτείας. Και δη της κυβέρνησης. Καλός και αναγκαίος ο διάλογος. Όταν όμως προάγει το κοινό συμφέρον και δεν λειτουργεί ως ένα ακόμη «παζάρι» μεταξύ του πολιτικού προσωπικού και του υπόλοιπου προσωπικού της χώρας.
Κάμποσοι υπουργοί και σχεδόν η πλειονότητα των κυβερνητικών βουλευτών «παλατζάρουν» άτσαλα ανάμεσα στο δέον γενέσθαι για τη χώρα και στο δέον γενέσθαι για τους ίδιους και το κόμμα.
Ούτε η σωτηρία του ΠΑΣΟΚ ούτε η σωτηρία της «σοσιαλιστικής ψυχής», ούτε των κομματικών σχηματισμών ή του υφιστάμενου πολιτικού προσωπικού έχει σήμερα ουσιώδη αξία για την κοινωνία που συνθλίβεται. Θα διασωθεί μόνον όποιος της δώσει διέξοδο και προοπτική. Κι αυτό μπορεί να γίνει με δύσκολες επιλογές, αποφάσεις και έργα. Με το ξεκίνημά του το 2011 φέρνει το Γ. Παπανδρέου μπροστά σε κάμποσες από αυτές! Η ζωτική ανάγκη να εισπράξουμε τα 15 δισ. της τέταρτης δόσης του δανείου το Μάρτιο (που προϋποθέτει ότι θα έχουν προχωρήσει οι αλλαγές, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας των ΔΕΚΟ κ.λπ.), ευτυχώς φαίνεται να μην αφήνει στην κυβέρνηση περιθώρια υπαναχώρησης. Οψόμεθα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.