Ο Παπανδρέου αλλάζει στρατηγική;

διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία

Η βοήθεια στην Ελλάδα (μνημόνιο) και στην Ιρλανδία δε θα πρέπει να θεωρηθεί «φιλανθρωπία, αλλά κέρδος χρόνου, προκειμένου να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση» δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου σε ομιλία του στο Συμπόσιο «Νέος κόσμος, νέος καπιταλισμός» στη Γαλλία.

Δεν είναι φιλανθρωπία η βοήθεια, που παραχωρήθηκε στην Ελλάδα και την Ιρλανδία, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμάς. Η πρόκληση είναι ευρωπαϊκή”, είπε ο πρωθυπουργός σημειώνοντας ότι ο μηχανισμός σταθεροποίησης αφορά όλους και με τη ρύθμιση εξασφαλίζεται μεγαλύτερη διαφάνεια και ισοτιμία.

=======

Σχόλιο: Πρόκειται βεβαίως για κυνική ομολογία ότι το Μνημόνιο λειτουργεί για να κερδίσουν χρόνο στην Ευρωζώνη αλλά και τα κάθε είδους λαμόγια. Μοιάζει ίσως σαν να αλλάζει στρατηγική ο Παπανδρέου και αρχίζει να πουλά διεθνώς το μνημόνιο ως Η μεγάλη θυσία των Ελλήνων για να υπάρχει το ευρώ. Όπως ακριβώς τα λέγαμε προχθές εδώ.

Δυστυχώς κύριοι το δεδομένο Ελληνική χρεοκοπία είναι θέμα χρόνου και γίνεται συνεχώς ολοένα και πιο άσχετο με το πόσες θυσίες κάναμε και θα κάνουμε ακόμη. Αυτό αποδεικνύουν τα spread που παραμένουν ακλόνητα. Εμείς απλώς πληρώνουμε και θα πληρώνουμε μέχρι να μας στραγγίξουν και να μας πετάξουν ή να αποφασίσουν κάτι άλλο. Δεν έχουμε καμία άλλη δυνατότητα ενώ, γινεται κατανοητό και στον Παπανδρέου ότι είναι καταδικασμένος να βυθιστεί πρώτος αν είναι μέσω αυτού του γεγονότος να προκύψουν και άλλα λεφτά για τους ξένους.

Η μόνη στρατηγική που μας απόμεινε για το 2011 είναι να παίξουμε θύματα άλλων και να κλαφτούμε, τόσο σε εθνικό όσο και σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας. Αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα του μνημονίου εξ αρχής και για αυτό δεν έπρεπε να φτάσουμε ποτέ εδώ. Πολύ περισσότερο να πανηγυρίζουμε που πετύχαμε τον μηχανισμό σωτηρίας. Έπρεπε να είχαμε πάρει μέτρα μέσα στο 2009 πριν να βγει η Ελλάδα να δανειστεί το 2010. Όμως υπήρχε άγνοια η οποία μας συνόδεψε όλο το 2010 και ακόμη δεν ξέρουμε εάν μας άφησε.

Και κάπου εδώ είναι καιρός να υπενθυμίσουμε την υπερκείμενη στρατηγική της Ελλάδας σε όλα τα παγκόσμια γεγονότα όπως ο Α και ο Β παγκόσμιος πόλεμος, ο ψυχρός πόλεμος και γενικά παγκόσμιες κρίσης. Η στρατηγική μας ήταν πάντα «Λούφα και παραλλαγή» ή καλύτερα: Αυστηρή ουδετερότητα και εμπλοκή μόνο για να υπερασπιστούμε και να πετύχουμε στόχους ή μέχρι να εμπλακούμε εκ των πραγμάτων όπως στο ΒΠΠ. Αυτή η στρατηγική σε αυτή την κρίση ούτε αναζητήθηκε ούτε επιτεύχθηκε. Αντίθετα βλέπουμε 15 μήνες τώρα ένα συνεχές «ταρατατζουμ ταρατατζουμ» το οποίο εξαντλεί την χώρα στο βαθμό που κανείς πλέον δεν παίρνει στα πολύ σοβαρά αυτά που λέμε, ως θα όφειλε. Για να κερδίσουμε προσοχή πρέπει πλέον να εντυπωσιάζουμε.

Αν και σιχαίνομαι αυτή την φράση θα πρέπει να την πούμε για να κατανοήσουμε τι μας έχει συμβεί. Στην περίπτωση μας κύριοι πάλεψαν τα Βουβάλια και πάτησαν το βατράχι.

ΥΓ: Ο τίτλος είναι οριακά παραπληροφόρηση δεδομένου ότι δεν υπήρχε στρατηγική εως τώρα. Ίσως απλά τώρα στα τελευταία να αποκτούμε στρατηγική διαχείρισης της ήττας

Γιάννης Παπαϊωάννου