Λίγα λόγια για το βιβλίο Ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι με λακκάκια γεμάτα φως. Ένας νεαρός αξιωματικός με στοχαστικά, μυστήρια μάτια. Ένας απαγορευμένος έρωτας που γεννιέται μέσα στη δίνη ενός αδελφοκτόνου πολέμου. Μάχες, απουσίες, κίνδυνοι, καταστροφές. Η αγάπη αντέχει. Ώσπου έρχεται αντιμέτωπη με έναν άλλο πόλεμο, οικογενειακό αυτή τη φορά και εξίσου οδυνηρό. Η τελική σύγκρουση αναπόφευκτη – και η λύση απροσδόκητη. Λύτρωση και δικαίωση συνάμα. Της Χριστίνας και του Ορέστη. Υποσχέσεις που κρατήθηκαν για μια ζωή. Και η μελωδία ενός βαλς να σημαδεύει στιγμές ευτυχίας. . Έγραψαν για το βιβλίο «Με λόγο εναργή, γλώσσα ρέουσα και με ιδιαίτερη ευαισθησία και ικανότητα στην έκφραση των συναισθημάτων και την περιγραφή των χαρακτήρων η συγγραφέας αφηγείται μια δυνατή ιστορία αγάπης που θα περάσει μέσα από το καθαρτήριο του εμφυλίου και θα προσκρούσει στις αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας». Όμηρος Αβραμίδης, συγγραφέας Αποσπάσματα «Τον βλέπεις αυτόν τον αξιωματικό που μπήκε τώρα μόλις μέσα;» τη ρώτησε ψιθυριστά. «Ποιoν λες, τον ψηλό τον ωραίο;» «Όχι, παιδάκι μου, τον άλλον σου λέω, τον μελαχρινό, με τα μυστήρια σκούρα μάτια και τις φαρδιές πλάτες. Αυτός είναι ο άντρας που θα παντρευτώ!» είπε ήσυχα η Χριστίνα. * «Και κάτι τελευταίο που αφορά στην εδώ παραμονή μας. Η βίλα επιλέχτηκε για αρχηγείο λόγω της στρατηγικής της θέσης στην είσοδο της πόλης και στο ύψωμα που είναι χτισμένη. Οι αξιωματικοί θα μείνετε στα γύρω σπίτια όπου θα σας φιλοξενήσουν οι κάτοικοι αλλά, ουσιαστικά, θα περνάτε όλη την ημέρα εδώ. Θέλω, λοιπόν, να θυμάστε συνεχώς ότι στον επάνω όροφο μένει η οικογένεια του δασάρχη που περιορίστηκε εκεί για να χρησιμοποιούμε εμείς τους χώρους του ισογείου. Θεωρώ δεδομένο το σεβασμό όλων μας τόσο στον ίδιο όσο και στα υπόλοιπα μέλη, κυρίως στη σύζυγο και στις μεγαλύτερες κόρες του που είναι ολόκληρες κοπέλες και που η παρουσία τόσων ανδρών θα τους προξενεί αμηχανία. Ήδη έχετε γνωρίσει τον κύριο Σαλπαδήμα και έχετε δει τα παιδιά που μπαινοβγαίνουν στο σπίτι. Η βίλα έχει μία μόνο είσοδο, οπότε τα συναπαντήματα είναι αναπόφευκτα. Και τώρα, κύριοι, είστε ελεύθεροι. Καλό σας βράδυ». * Έχοντας αστραπιαία καταγράψει όλες αυτές τις λεπτομέρειες με μια ματιά, συνέχισε να μιλά με τον αντισυνταγματάρχη, ενώ με την άκρη του ματιού του παρακολουθούσε την κοπέλα να προχωρά στη σάλα και να κατευθύνεται προς τη σκάλα. Καθώς ερχόταν προς το μέρος του μπόρεσε να την δει καλύτερα. Δέρμα λευκό, μάτια μελιά, μύτη λεπτή και στόμα καλοφτιαγμένο, ένα όμορφο πρόσωπο γυναίκας–παιδιού, πλαισιωμένο από καστανά μαλλιά που έπεφταν κυματιστά στους ώμους της. Περνώντας δίπλα του γύρισε και τον κοίταξε και σαν να του χαμογέλασε, μια ιδέα χαμόγελου. Κι εκεί σταμάτησε ο χρόνος: στα δυο λακκάκια που σχηματίστηκαν στις άκρες των χειλιών της και που μέσα τους πνίγηκε ο νεαρός ανθυπολοχαγός! * Η Χριστίνα δεν το πίστευε αυτό που ζούσε! Χόρευε με τον άντρα που αγαπούσε μέσα στο σπίτι της, μπροστά στον πατέρα της! Κοίταζε τον Ορέστη κι αμέσως χαμήλωνε τα μάτια μη τυχόν και προδοθεί – κι εκείνος την κρατούσε αγκαλιά και την στριφογύριζε στο ρυθμό της μουσικής με μια ένταση αλλόκοτη, σαν να ήταν η τελευταία φορά που την άγγιζε. Βιογραφικό συγγραφέα Γεννήθηκα στη Βέροια, όπου και τελείωσα το δημοτικό. Αυτή είναι η πατρίδα μου, η πόλη της καρδιάς μου. Όσο κι αν οι ρίζες μου είναι στην Πελοπόννησο (την οποία επίσης αγαπώ). Όσο κι αν η εφηβεία και η μετέπειτα ενήλικη ζωή μου έχουν τη σφραγίδα της Αθήνας (η οποία απλά με φιλοξενεί). Εγώ είμαι Μακεδόνισσα! Ο λόγος, γραπτός και προφορικός, πάντα με γοήτευε – και η μοναδική ελληνική γλώσσα, η γλώσσα μας. Η φιλολογία αναμενόμενη επιλογή. Ωστόσο πάντα πίστευα πως, αν κάνεις επάγγελμα αυτό που σε γοητεύει, κινδυνεύεις να το απομυθοποιήσεις, να το ξεθωριάσεις. Έτσι, και μετά από πολύ προβληματισμό, ακολούθησα την δεύτερη μεγάλη μου αγάπη: την Ιατρική. Τελείωσα το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, παντρεύτηκα με τον Μανώλη Αναστασίου, συμφοιτητή μου, κι αποκτήσαμε δυο γιους. Εθνικό Σύστημα Υγείας, νοσοκομεία, εφημερίες. Συνέδρια, οικογένεια, ανατροφή παιδιών. Πολλές οι υποχρεώσεις, επί σειρά ετών. Και η πρώτη αγάπη να αρκείται στο διάβασμα βιβλίων. Αναρίθμητων. Ώρες πολύτιμες, αποθεματικό ανεκτίμητο. Μέχρι που άρχισε ο ελεύθερος χρόνος να γίνεται λίγο περισσότερος. Κι έτσι αποφάσισα να περάσω από την ανάγνωση στη συγγραφή. Αποτέλεσμα: το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου, φίλε αναγνώστη. Εύχομαι να σε ταξιδέψει και σένα, όπως ταξίδεψε και μένα όσο καιρό το έγραφα. Καλή ανάγνωση. . |
| | Τίτλος: Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΑ Συγγραφέας: ΣΠΥΡΟΣ ΓΛΥΚΑΣ Είδος: Μυθιστόρημα Σελίδες: 232 Σχήμα: 14 Χ 21 Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία ISBN 978-960-98547-8-8 Τιμή: 15,00 € |
| Λίγα λόγια για το βιβλίο Πόσο μπορεί να παίξει μια γυναίκα με την αγάπη δύο αντρών; Και μάλιστα όταν αυτή η αγάπη έχει τις ρίζες της στα μαθητικά τους χρόνια; Πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς. Με επίφαση αθωότητας και με δήθεν ανέμελη διάθεση, η μοιραία Εύα εξωθεί τους δυο παιδικούς της φίλους σε ακραίες συμπεριφορές, σε μια μάχη με έπαθλο τον ίδιο της τον εαυτό. Το ερώτημα όμως είναι το ποιος θα την κερδίσει τελικά, αν υποθέσουμε πως κάποιος μπορεί να βγει κερδισμένος μέσα από μια τέτοια αναμέτρηση: ο ορθολογιστής Πάνος ή ο ονειροπόλος, μαθητευόμενος συγγραφέας Άρης; Ένα μυθιστόρημα με φόντο τοπία καλοκαιρινών αποδράσεων, και με επίκεντρο την αρχέγονη πάλη ανάμεσα στα αρσενικά για το «Αιώνιο Λάφυρο». . Έγραψαν για το βιβλίο Εσωτερικές διαδρομές αρμονικά δεμένες με ήπιας έντασης εξωτερική δράση. Γοητευτικές αναδρομές και εναλλαγές ρεαλισμού και φαντασίας. Γλυκόπικρη νοσταλγία για μια εποχή περασμένη αλλά διόλου ξεχασμένη. Πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας δεν είναι ένας επίδοξος συγγραφέας όπως νομίζει με μια πρώτη ανάγνωση κανείς. Είναι το φάντασμα της αθωότητας που αναμετράται με την σκληρή πραγματικότητα, την αιώνια αντίμαχο της τέχνης. Όταν ένα έργο κοντοστέκεσαι να το κοιτάξεις και το γεμίζεις υπογραμμίσεις και σχόλια, τότε είναι αναμφίβολα λογοτεχνία. Πασχαλία Τραυλού Το διάβασα μονορούφι. Δεν μ’ άφησε ούτε μια στιγμή να ξεφύγω από τη γρήγορη αφήγησή του, που σε βάζει μέσα σε μία τρισδιάστατη κινηματογραφική οθόνη να βλέπεις, να μυρίζεις, σχεδόν ν’ αγγίζεις όσα σου περιγράφει και να συμμετέχεις συναισθηματικά σαν να ’σαι το τέταρτο πρόσωπο της παρέας τους. Μαριέλλη Σφακιανάκη-Μανωλίδου συγγραφέας-μουσικός Αποσπάσματα «Εγώ στο λέω ξεκάθαρα. Η Εύα μου αρέσει!». Η τελευταία φράση κόλλησε στο μυαλό μου σαν φωτεινή επιγραφή που κοσμούσε την είσοδο στο ναό της φιλίας μας. Και εγώ δεν μπορούσα να το χωνέψω. Μια εκδρομή - εννέα μέρες. Τόσες χρειάστηκαν για να αλλάξουν την σχέση μας για πάντα. Το τέλος της αθωότητας. Μόνο που δεν ήμουν προετοιμασμένος για να το δεχτώ και θα αντιστεκόμουν για λίγο ακόμα. Έριξα μια ματιά στη Ρόδο, που είχε ξυπνήσει για τα καλά πλέον, και έμοιαζε να απομακρύνεται εκείνη από εμάς, θυμωμένη που την εγκαταλείπουμε, λουσμένη στον ήλιο, δυσδιάκριτη. Έπειτα γύρισα να κοιτάξω τον φίλο μου, αλλά είχε φύγει. Τόσο δράμα για μια γυναίκα; * «Καλώς τους, καλώς τους. Σε τι θα μπορούσα να σας φανώ χρήσιμη;» μας ρώτησε κουνώντας το νεανικό της κορμί με έναν τρόπο που ξάφνιασε και τους δυο μας. Μέχρι τότε η Εύα άφηνε το χρόνο να στρογγυλεύει το σώμα της χωρίς να δίνει και πολλή σημασία στη θηλυκή της άνοιξη. Ο Πάνος, ο οποίος ήταν και ο μόνος απ’ τους τρεις που είχε προσεγγίσει τη μαγεία του έρωτα μέσα από μια εφήμερη περιπέτεια που είχε με μια δασκάλα των αγγλικών, την κοίταξε έντονα στο στήθος για να τη φέρει σε δύσκολη θέση. «Σταμάτα» του έκανε. «Ντρέπομαι». «Τότε γιατί μας ξεσηκώνεις;» «Δε μας ξεσηκώνει, ρε φίλε. Πλάκα κάνει. Για την Εύα μιλάμε» του πέταξα εγώ. «Και η Εύα δεν είναι γυναίκα;» μου είπε εκείνος. «Δηλαδή εσύ είσαι άντρας;» * «Άρη, με προσέχεις;» Η φίλη μου είχε καταλάβει ότι δεν άκουγα αυτά που συνέχιζε να μου λέει. «Εξάλλου εγώ είμαι ερωτευμένη με σένα». Με κοίταξε στα μάτια και μου χάιδεψε το μάγουλο, που είχε γίνει πιο κόκκινο απ’ το φόρεμά της. Φιληθήκαμε. Θα πέρασαν μερικά λεπτά. Τα χείλη μας άρχισαν να μουδιάζουν. Με την άκρη του ματιού μου αντιλήφθηκα μια θολή φιγούρα που θα πρέπει να είχε πλησιάσει πολύ κοντά να μας παρατηρεί. * Ο πατέρας μου θα πρέπει να είχε λείψει κανένα τέταρτο και όταν γύρισε ήταν συννεφιασμένος. Στο τηλέφωνο ήταν εκείνη η κοπέλα που για δευτερόλεπτα δεν είχα συναντήσει πριν από ένα χρόνο, όταν για πρώτη φορά τον επισκεπτόμουνα στο γραφείο του. Η ιδιαιτέρα του. Η γραμματέας του. Η Ιουλία. Τυπική εξέλιξη έγγαμου βίου. Τα στατιστικά βοηθούν, τα γεγονότα επιβεβαιώνουν. Η αποκάλυψη δεν ήρθε εκείνη τη στιγμή δίπλα στη φωτιά. Η Εύα και ο Πάνος είχαν αναλάβει να μου αποσπάσουν την προσοχή * Παρόλο που ο θείος Λεωνίδας ήταν απ’ το σόι του πατέρα μου και ήταν τόσο άξεστος που τη φλέρταρε με κάθε ευκαιρία, η μητέρα μου τον συμπαθούσε αρκετά, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Έδινε μια επαγγελματική προοπτική στο γιο της, κάτι με το οποίο ούτε που είχε ασχοληθεί ο πατέρας μου. Ο θείος μου τήρησε ουδέτερη στάση μετά το χωρισμό τους κρατώντας επαφή και δείχνοντας πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σχολική μου πρόοδο αλλά και για τη μητέρα μου, η οποία απέκρουε διακριτικά τις επιθέσεις του, ενδίδοντας μερικές φορές σε εξόδους για ποτό ή θέαμα. Ήταν τόσο πονηρή, που δε μου είχε κάνει ποτέ λόγο για την πρόταση του θείου μου. Με είχε αφήσει να νομίζω ότι ήταν το μυστικό μας. Βιογραφικό συγγραφέα Ο Σπύρος Γλύκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Τον κέρδισαν όμως οι τέχνες αφού ασχολήθηκε επαγγελματικά με το κόσμημα και ερασιτεχνικά με τη μουσική, τη φωτογραφία και πρόσφατα με τη λογοτεχνία. Το πρώτο του διήγημα, «Το Κεφάλαιο Εννέα», διακρίθηκε στον διαγωνισμό που διοργάνωσε στο διαδίκτυο το περιοδικό «Ως3». Το βιβλίο «Η δική μου Εύα» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Στη διάθεσή σας για κάθε πληροφορία ή διευκρίνιση Βίκυ Κάουλα δημόσιες σχέσεις τηλ: 6936 820600 |
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ http://www.iviskospublications.gr/ ----------ΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ---------- |
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.