2) "Ροκανίζουν" τις εισφορές των εργαζομένων και τα πολιτιστικά κονδύλια, με τα κινητά τηλέφωνα, τραπεζώματα υμετέρων πολιτευτών(καθόλου δίαιτα δεν κάνεις κα.... και έχεις πάρει πολύ βάρος....) "κοινωνικές εκδηλώσεις", κλπ καιτο απεργιακό ταμείον είναι μονίμως "μείον" , οπότε αναγκάζονται να ζητούν δάνεια από τις επιχειρήσεις, π.χ στην ΔΕΗ,που όπως είπε ο πρόεδρός της στην βουλή, αυτό είναι σύνηθες και απόλυτα φυσιολογικό.

3) Έχουν ρουφιάνους άλλα "σκυλακάκια κανίς" ή "στέρφα ζωντανά ψηφοφόρους", που τους σείουν την κέρκον τους(ουρά), για ραχάτια, ρουσφετάκια, επιδοματάκια και θεσούλες.
4) Έχουν αλληλεγγύη μεταξύ τους ασχέτως πολιτικού χρώματος, σκύλακας σκυλάκου μάτι δεν βγάζει, εκτός κι,αν είναι να μοιράσουν συνδικαλιστικές θέσεις, με εργασιοαπαλλαγή.

5) Έχουν του πιο έγκριτους νομικούς συμβουλάτορες-μερικοί έχουν γίνει ζάπλουτοι-τους οποίους απασχολούν κυρίως στα δικαστήρια, για την προστασία της ανύπαρκτης τιμής και υπόληψής τους και λιγότερο για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

6) Είναι επικίνδυνοι και "ξεσκίζουν" όσους τους αμφισβητούν ή τολμήσουν να "πηδήξουν" έξω από το μαντρί".
7) Με τους πολιτικούς είναι κω.... και βρ.... και ονειρεύονται να γίνουν και αυτοί κω.... στο "μπουρδέλο" και δυστυχώς, πολλοί από δαύτους γίνονται.

8) Με τα ΜΜΕ έχουν μόνιμο έρωτα, τσουπ κάθε τόσο στην TV, γιατί έτσι γίνονται αναγνωρίσιμοι και επενδύουν στο "πολιτικό" τους μέλλον.

9) Κάποιοι απ' αυτούς είναι "προκλητικά" ημιμαθείς και αγράμματοι κι' όμως το παίζουν "κριάρια στο κοπάδι"[Συνάντησα, πριν αρκετά χρόνια που πήγα να δουλέψω, έναν πρασινόβλαχο της κλαδικής, από τον ορεινό βάλτο(ας με συγχωρέσουν οι συντοπίτες του)που με πλησίασε να με "προσηλυτίσει", "ακ συνάδιλφι ίσι νέους κι δεν ξέρς, πρεπ' όπους δήπουτι να γραφτίς στιν Πάσκι, ακ κι μένα πούμι παλιουσιρά, έτσ' θα πας μπρουστά, εδό ιν' η δίναμ", κι' εγώ τότε ο έρημος να μην μπορώ να τον διαολοστείλω τον αρχηρουφιάνο, αλλά από την άλλη οφείλω να ομολογήσω ότι ο παμπόνηρος αυτός ήταν συμπαθής σε όλες τις τάσεις γιατί τραγούδαγε ντάμπλ το δημοτικό "τ'ακούς μαυριδερούλα μου", που για όσους γνωρίζουν, έχει την ίδια μελωδική γραμμή με το "Γρίβαμ σε θέλει ο βασιλιάς".
10) Όταν οι νέοι με αρκετά, οφείλουμε να ομολογήσουμε προσόντα σήμερα , ξεκινάνε την ζωή τους στην παραγωγή, κυρίως στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έχουν τρεις μόνον επιλογές.
Θα υποταχθούν στα σκοτεινά αφεντικά των κλαδικών και θα δουλεύουν σαν βόδια, άλλα χωρίς κανένα ενδιαφέρον και όραμα ή θα κοντραριστούν μαζί τους και θα τους φάει η μαρμάγκα της πουστιάς και της αλητείας ή θα "ειδικευθούν στο κωλοβάρεμα" , με την σκέψη προς δόξαν τίνος να προσφέρω τις γνώσεις μου, την εμπειρία μου και τις δυνατότητές μου στον εργασιακό φορέα-και κατ' επέκταση στην κοινωνία και την πατρίδα-γιατί να δώσω παραπάνω απ' ότι παίρνω, προς δόξαν των κοπρόσκυλων ;
Κ' έτσι φίλοι μου, δυστυχώς για τις επόμενες γενιές, έχουμε πέσει εις "πάγην ιλύος" και βουλιάζουμε, παραμένοντας απαθείς θεατές της βρόμικης, δύσοσμης και "θανάσιμης" παράστασης, του "θιάσου της τεμπελχανίας και κουτοπονηριάς".
ΕΛΕΟΣ!...