Στον αντιμνημονιακό αγώνα ενυπάρχει μια ολόκληρη νέα τάξη πραγμάτων.

Ανάλυση

Μαθαίνουμε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι τα δύο νομοσχέδια,που αφορούν τις περικοπές των μισθών στις ΔΕΚΟ και τα εργασιακά, να έχουν ψηφιστεί πριν τη σύνοδο κορυφής, ώστε να αποτελέσουν ατού στα χέρια του πρωθυπουργού στις διαπραγματεύσεις για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που πήραμε από την τρόικα.

Είναι πασιφανές ότι η αντικοινωνική κυβέρνηση παρουσιάζει αυτή την σαθρή γραμμή καθώς προσπαθεί να βάλει εθνική διάσταση στην επιδρομή της. Το δίλημμα είναι τώρα περικοπές και επιμήκυνση ή χρεοκοπία.

Στην πραγματικότητα η επιμήκυνση είναι ήδη αποφασισμένη καθώς οι ξένοι δεν θέλουν ακόμη να χρεοκοπήσουμε διότι θεωρούν ότι μπορούν ακόμη να μας τα παίρνουν μέσω του ΓΑΠ. Όταν τελειώσει αυτό και η Κυβέρνηση δεν θα μπορεί πλέον να κυβερνήσει τότε θα μας κόψουν και τις δόσεις. Τόσο απλά. Και με αυτό τον τρόπο θα χρεοκοπήσουμε και τυπικά. Βλέπουμε δηλαδή και πάλι ένα καραμπινάτο ψέμα από την Κυβέρνηση που απλώς πλέον εξαγοράζει χρόνο πουλώντας αυτή την φορά εργαζομένους. Εξαγοράζει χρόνο όμως γιατί;

Στο ερώτημα γιατί το κάνει αυτό η κυβέρνηση και γιατί βγαίνει πλέον χωρίς φανερό λόγο ή στόχο και ελπίδα εναντίων της κοινωνίας βρίσκεται και το κλειδί του αμιγώς ελληνικού προβλήματος.

Το κάνει για να δώσει χρόνο στον Σαμαρά να βγει μπροστά διότι πέρα από τις εντολές του δρ Καν υπάρχουν και οι εντολές- ανάγκες από το εσωτερικό και αφορούν στην ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και ομαλής εναλλαγής της εξουσίας.

Ναι όπως καταλάβατε το ελληνικό πρόβλημα είναι το να μην χρεοκοπήσουν τα κόμματα συνολικά και στην λύση σε αυτό το πρόβλημα θα συμβάλουν όλα τα μαγαζάκια. Υπάρχει ήδη μια περιχαράκωση.

Αν και ώρες ώρες κυριαρχεί η αίσθηση ότι πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε εντούτοις είναι πασιφανές ότι όλο το δέντρο είναι λάθος και χρειάζεται κόψιμο και φύτευμα ενός νέου.

Το παρών σύστημα πρέπει να χρεοκοπήσει εντελώς και με κάθε πιθανό τρόπο. Απέτυχε να αναπαραχθεί με όρους κοινωνίας και περιχαρακώθηκε σε κάθε είδους σε συντεχνιακή λογική ακόμη και σε επίπεδο Βουλής. Δαχτυλίδια, επίθετα, οικογένειες, διαπλοκή. Δύο οικογένιες και κάτι ψιλά μας κυβέρνησαν και ρήμαξαν την Ελλάδα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Όπως πάντα μέσα από όλα αυτά θα αναδειχθεί ένα νέο το οποίο ενυπάρχει ήδη και πολεμά το μνημόνιο, τις οικογένειες, την διαπλοκή. Στο αντιμνημονιακό αγώνα δεν συναντιέται μια τυφλή αντίδραση άνευ λόγου αλλά μια ολόκληρη νέα τάξη πραγμάτων για την Ελλάδα. Παραμερίστε λίγο τα κόμματα και θα δείτε ότι αυτά που μας χωρίζουν είναι όλα παλιά και αυτά που μας ενώνουν είναι όλα τους στο μελλον.

Και κάντε σχέδια για το μέλλον. Διότι αντίθετα με ότι μας λένε το μέλλον είναι πάντα καλύτερο και γεμάτο καλες προθέσεις, όμως είναι χωρίς αυτούς και για αυτό δεν το βλέπουν.

Κινητοποίηση χρειάζεται και δουλειά αλλά όπως γίνεται κατανοητό κανείς δεν θέλει να δουλέψει για το παλιό και ορθά πράτει.

Γιάννης Παπαϊωάννου