Τι θα φέρει η “νέα δραχμή”; Του Γ. Σαρειδάκη (μιά άλλη άποψη)

Η αντίληψη ότι είναι δυνατή η “επιστροφή” στή Δραχμή είναι απολύτως εσφαλμένη. Η Δραχμή δεν υπάρχει πιά ως νόμισμα, όπως δεν υπάρχει η ισπανική Πεσσέτα, ή η Λιρέτα της Ιταλίας κτλ. Εαν κάποιος παράφρων κυβερνήτης αποφάσιζε την έξοδο από το Ευρώ, θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα εντελώς νέο νόμισμα. Εάν ονόμαζε αυτό τό νόμισμα και πάλι Δραχμή ή Τάλαντο ή Φράγκο, δεν έχει την παραμικρή σημασία. Θα ήταν απλώς ένα νέο νόμισμα δημιουργημένο εκ του μηδενός.

Όμως με ποιά ισοτιμία ως προς το Ευρώ και τα άλλα νομίσματα; Η ιδέα ότι θα μπορούσε να επαναφερθεί η ισοτιμία με την οποία η Δραχμή μπήκε στό Ευρώ είναι εντελώς αφελής. Έχουν αλλάξει ριζικά, στό μεταξύ, όλες οι οικονομικές παράμετροι που υπαγόρευσαν τότε τη συγκεκριμένη “τιμή εισόδου” της δραχμής στό Ευρώ.Ούτε πάλι το νέο νόμισμα θα μπορούσε, ή θα είχε νόημα να είναι ισότιμο με το Ευρώ. Θα ήταν, εκ των πραγμάτων, πολύ “φθηνότερο”.
Μερικοί υποθέτουν ότι έτσι θα γινόταν απλώς μιά αυτόματη υποτίμηση (της φανταστικής ” νέας δραχμής”) πολύ λιγότερο επώδυνη από τη σημερινή βίαιη εσωτερική υποτίμηση, που επιχειρείται με τη δραματική υποβάθμιση της αγοραστικής δύναμης και της εν γένει διαβίωσης, την πρόκληση περαιτέρω ύφεσης, την αύξηση του δανεισμού, και την εκτίναξη της ανεργίας .
Τα πράγματα, δυστυχώς, είναι πολύ πιό περίπλοκα. Γιατί τα δάνειά μας (του Κράτους, των Τραπεζών και πολλών επιχειρήσεων) έχουν συναφθεί σε Ευρώ και σε σκληρό Ευρώ θα αποπληρωθούν. Ακόμη και αν το ελληνικό χρέος “αναδιαρθρωθεί”, (δηλ. άν μας “χαρίσουν” οι δανειστές μας ένα ποσοστό του) ακόμη και άν τονωθούν με ένα νέο φτηνότερο “ελληνικό νόμισμα”, οι εξαγωγές μας (όσων, τέλος πάντων, προϊόντων παράγουμε ακόμη) και αν, όπως είναι βέβαιο, θα ενισχυθεί ο τουρισμός μας, τίποτα δεν θα μπορέσει ν’ αντισταθμίσει την έξοδό μας από την ΟΝΕ και το Ευρώ.
Ακόμη και αν θα ήταν δυνατό, με κάποια λογιστική επιστημονικής φαντασίας, να εκτιμηθούν λίγο-πολύ τα “κέρδη” και οι ζημίες και να υπολογισθεί η βέλτιστη τιμή και ισοτιμία του φανταστικού νέου νομίσματος και πάλι η αποκατάσταση κάποιας σχετικής ισορροπίας μετά την επάνοδό μας, μέ νέους όρους, στο διεθνές νομισματικό και οικονομικό σύστημα, θα ήταν από εξαιρετικά δύσκολη έως καταστροφική.
Το συμπέρασμα, εξ άλλου, στό οποίο καταλήγει ο καθηγητής της Cass Business School του Λονδίνου, Simon Hayley, έπειτα από μιά εμπεριστατωμένη ανάλυση του θέματος είναι ότι: ” είναι μεγάλος ο κίδυνος να προκληθεί πολύ σοβαρότερη ζημιά από το φάρμακο (της “νέας δραχμής”) παρά από την αρρώστεια“. Με άλλα λόγια, κάθε, και απλή έστω, συζήτηση του θέματος, αποτελει εκδήλωση “αυτοκτονικού ιδεασμού“. Αυτές όμως οι εκδηλώσεις είνα,ι από μόνες τους, επικίνδυνες.
http://kostasxan.blogspot.com/2010/12/blog-post_2685.html