Λευκή πατροκτονία

Υπεύθυνος: Επιμέλεια: Β.Α. ΦΙΛΙΠΠΑΤΟΣ

Εζησε την εποχή του «πατερούλη», που ζωή θα μοίραζε σ' όλους τους «Αθλίους», κι άθλια κατάντησε στα γεράματά της. Για λίγα ρούβλια σέρνεται μέσα στο χιονιά που τόσο αγαπά, όσο καμιά πόλη, η Μόσχα.

Ζητιανεύει και καταριέται: «Πολύχρονος». Εχει γενέθλια ο μεγάλος αντιφατικός. Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, ο αγαπημένος φιλάσθενος μικρογιός της μάνας του. Ιωσήφ Στάλιν, ο μισητός της Μεγάλης Εκκαθάρισης του '36-'38. Την έζησε κι αυτήν η Μοσχοβίτισσα γριά. Οπως και ο Γεωργιανός γέροντας, που έξω από το σπίτι του Βησσαρίωνα, στο Γκόρι, πήγε κι αυτός για τα «χρόνια πολλά». Το σπίτι της πλύστρας και του τσαγκάρη, που άγρια τον «Σόσο» ξυλοκοπούσε χωρίς καμία αφορμή, μα που αιτία έγινε σκληρόκαρδος κι αυταρχικός να γίνει. Κι ας άφησε η ευλογιά στο πρόσωπο σημάδια, όπως η τυραννία του νεκρούς κι εξόριστους συντρόφους. Κι ας μην έκλαψε ποτέ -κανένας δεν τον είδε- ούτε όταν εκήδευε την πρώτη του γυναίκα, την Αικατερίνη του, τον έρωτα της ζωής του. Τα «χρόνια πολλά» τα εύχεται στο στρατηγό του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Τον αυθάδη συντοπίτη του, που έπνιξε μέσα στο χιονιά τον αλαζόνα Χίτλερ μαζί με τους ναζί του, αυτούς που τώρα τον «χαϊδεύουν». Στα χρόνια της αποκαθήλωσης, που στα στερνά του ζει, μέρος στο λιθοβολισμό αρνήθηκε να πάρει. Σφιχτά του Ιωσήφ κρατάει το πορτρέτο κι αν θέλει, πέτρα η παγωμένη μπάμπουσκα, πρώτα στην επαιτεία της κι ύστερα στον υπαίτιο, αυτή να ρίξει (φωτ. Reuters)