Δημοκρατία - Δραχμή - Δικαιοσύνη. Τρία Δέλτα. Τα αιτήματα του καιρού μας.

Όλες οι διαταγές της τρόικα που είναι εναντίον του πληθυσμού κύριε

Παπανδρέου. Δεν έχουμε πόλεμο αλλά πλιάτσικο των εχθρών μετά την ήττα σου. Αν είχες στοιχειώδη αξιοπρέπεια θα έπρεπε να είχες φύγει. Είσαι αυτός που μας χρεοκόπησε και η αξιοπιστία σου στην ΕΕ είναι μηδαμινή. Αυτή την χαμένη σου αξιοπιστία πληρώνουν οι Έλληνες καθώς δεν μπορείς και δεν διαπραγματεύτηκες τίποτα στο μνημόνιο μετά την ήττα και ακόμη και σήμερα δεν μπορείς να διαπραγματευτείς εξ ονόματος της Ελλάδας. Μόνο να ψελλίσεις κάτι υπέρ την Ευρώπης μπορείς και εκεί να κολλήσεις και το ελληνικό συμφέρον.

Αυτό δείχνει η περίπτωση του ευρωομόλογου. Αν είχες στοιχειώδη αξιοπιστία θα έβαζες VETO στον μηχανισμό χρεωκοπίας και θα οδηγούσες της διακυβερνητική σε ναυάγιο. Θα έλεγες η Ελλάδα δεν συμφωνεί και χτυπιόσουν από καιρό κατά των γερμανικών θέσεων, αλλά φευ, δεν είσαι κυρίαρχος κύριε…

Τις τελευταίες ημέρες έγινε κατανοητό σε όλους ότι έχουμε κατοχή. Η χώρα έχει χάσει την εθνική της ανεξαρτησία καθώς στερείται της δυνατότητας άντλησης κεφαλαίων από τις αγορές. Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία που μια χώρα στερείται πλήρως την εθνική της κυριαρχία για χάρη ενός ξένου νομίσματος.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η κυβέρνηση της υπό κατοχής χώρας για να κρατήσει τα προνομία της εξουσίας εκτελεί πλήρως τις διαταγές των κατακτητών. Όλες οι διαταγές της τρόικα που είναι ενάντιων του πληθυσμού και κάθε φορά με όχημα τον Παπανδρέου (πρόεδρο της Σοσιαλιστικής διεθνούς ) εξωραΐζονται πολιτικοποιούνται και περνούν από την βουλή της ιδιοκτησίας του για να εφαρμοστούν σε βάρος όλων.

Αν αναζητήσουμε τα αίτια παραμονής στην εξουσία του Παπανδρέου μετά την ήττα του εναντίων των Κερδοσκόπων και της συνθηκολόγησης στο κείμενο του μνημονίου, θα βρούμε ως κυρίαρχη εκδοχή την Ψυχοπαθολογική ενοχή. Τα έκανε δηλαδή μαντάρα και προσπαθεί να εξιλεωθεί έναντι της Ιστορίας έχοντας αποκτήσει εθνοσωτήρια διάθεση κάπως αργά.

Ένα ακόμη στοιχείο που προκύπτει στην ευρωζώνη αυτή την φορά είναι μια τραγική έλλειψη ισοτιμίας μεταξύ των κρατών μελλών καθώς γίνεται σαφές ότι η Γερμάνια ασκεί την πραγματική εξουσία προς όφελος των γερμανικών εθνικών συμφερόντων. Οι ηγέτες χωρών της ευρωζώνης αλλά και πολίτες φορείς και αναλυτές έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο αυτό-εξευτελισμού που μπορεί να φτάσει κανείς σε μια διαπραγμάτευση. Μπορούν μόνο εκκλήσεις πλέον να κάνουν και να ασκούν μια «μελοντολογική καταστροφολογία» λέγοντας ότι εάν δεν έχω εγώ να αγοράσω δεν έχει και ο Γερμανός να πουλήσει. Αν η Γερμάνια δεν ενδώσει σήμερα αύριο θα της συμβεί κάποιο κακό. Στο Μεταξύ η Γερμανία δεν απειλείται ως ηγεμών και όσο σπρώχνει χώρες στο ΔΝΤ τόσο αναβαθμίζεται ως πρότυπο και ως ρόλος.

Οι Έλληνες πολίτες έχουν πλέον τρεις επιλογές καθώς η ευρωπαική προπτική χρεοκόπησε και η εκλεγμένη κυβερνηση είναι περιορισμένης ευθύνης.

• Αντίσταση με κάθε τρόπο και μέσο αναζητώντας την χαμένη ανεξαρτησία, την εκδίωξη του Παπανδρέου, του ευρώ και της τρόικα ή

• λουφάζουν περιμένοντας το τυχαίο γεγονός που θα αποτελέσει αφορμή για να εκτονωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια που θα συσσωρεύεται με τον καιρό ή τέλος

• Παραμένουν για πάντα ο παρίας της Ευρώπης στις ορέξεις της κάθε Μερκέλ που βάζει το πήχη του Γερμανικού πατριωτισμού για κάθε επόμενο γερμανό Καγκελάριο. Εδώ μπορούν να ζουν ελπίζοντας ότι η Γερμάνια κάποια στιγμή θα χρεοκοπήσει και αυτή και θα μάθει…

Την τρίτη περίπτωση την αφήνω κατα μέρος. Αφορά τους συντηριτικούς και την γενιά του πολυτεχνείου.

Στην Δεύτερη περίπτωση η σχέση αίτιου αποτελέσματος δεν υφίσταται. Η αιτία της οργής και της λαϊκή δυσαρέσκειας θα είναι διαφορετική από το αποτέλεσμα της και τυχών μαζική βίαιη έξοδο στους δρόμους θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα για όλους. Ταυτόχρονα θα εμπεδώσει την ανάγκη σταθερότητας της εξουσίας. Το στόρι το είδαμε τον Δεκέμβρη του Αλέξη.

Στην πρώτη περίπτωση η γενικευμένη αντίσταση στην κατοχή θα οδηγήσει σε εύλογο χρόνο εκλογές. Ο χρόνος που θα χρειαστεί θα οδηγήσει στην ζύμωση νέων Ιδεών οι οποίες δεν θα απέχουν πολύ από: την Εθνική ανεξαρτησία (δραχμή) λαϊκή κυριαρχία (Δημοκρατία) και κοινωνική απελευθέρωση (Δικαιοσύνη) ή στο πιο σύγχρονο τους:

Δημοκρατία Δραχμή Δικαιοσύνη Τρία Δέλτα. Τα αιτήματα του καιρού μας.

Όλα βρίσκονται ήδη στην διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ.

Γιάννης Παπαϊωάννου