Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ..Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΓΕΝΙΚΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΘΥΠΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Σεπτέμβρης του 2008, ήταν απλώς ένα ορόσημο.

Η «χρεοκοπία» προετοιμαζόταν μεθοδικά, και φυσικά στο συρτάρι η μεθοδολογία της «λύσης» ήταν προετοιμασμένη.
Η μοναδική εκκρεμότητα ήταν να δοθεί το σύνθημα του μοντέλου της λύσης από έναν «ισχυρό». Και χρέη «ισχυρού» σ αυτή τη φάση επιτέλεσε ο Ομπάμα.

Το σύνθημα ήταν απλό στη σύλληψή του: «ΔΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕ».

Η επικοινωνιακή τεχνοτροπία ανέδειξε το «ΣΩΣΤΕ» ως κυρίαρχο για την εμπέδωση μιας αντίληψης στις κοινωνίες ευρύτερα, και το «ΔΩΣΤΕ» εμφανίστηκε απλώς ως μια …τεχνοκρατική μεθοδολογία.

Και το πέτυχαν…

Η αγωνία για την ενδεχόμενη κατάρρευση κυριάρχησε παντού…
Το «ΣΩΣΤΕ» βρήκε ευήκοα ώτα… Και έτσι το "ΔΩΣΤΕ" έγινε σχετικά εύκολα αποδεκτό.
Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει τότε στα αυτονόητα.
Ποιόν να σώσουμε???
Από ποιόν να τον σώσουμε???
Ποιος θα δώσει???
Που θα τα βρει???
Σε ποιόν θα τα δώσει???
Με τι όρους θα τα δώσει???
Και τέλος πως και πότε θα επιστραφούν τα δοσμένα από τους σωσμένους???

ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ

Κάπως έτσι ξεκίνησε το μεγάλο πλιάτσικο. Και ήταν ένα πλιάτσικο γενικευμένο και διεθνικό.
Σε πρώτη φάση έπρεπε να κατατεθούν το σύνολο των δημόσιων αποταμιεύσεων, στα ευαγή φιλανθρωπικά ιδρύματα των τραπεζιτών – δικτατόρων.
Αυτό και έκαναν οι πολιτικές κυβερνήσεις με προεξάρχοντα τον αχυράνθρωπο της υπερδύναμης.

Η στόχευση όμως ήταν μακρύτερη και σχεδιασμένη στην κάθε της λεπτομέρεια.

Και το σενάριο φυσικά ήταν διαβολικό.

Οι τραπεζίτες είπαν:

1. Αυτή τη στιγμή τα θέλουμε όλα… Και το πολιτικό σύστημα τους τα έδωσε.
2. Τα θέλουμε όλα και ΤΩΡΑ και ΠΑΝΤΑ… Και το πολιτικό σύστημα υποτάχθηκε στις λογικές των «μηχανισμών στήριξης» που δημιούργησαν οι οικονομικοί νταβατζήδες.
3. Και τέλος θέλουμε να καταθέσετε τα όπλα σας αμαχητί, για να μην ξαναπάρετε ποτέ πίσω αυτά που μας δώσατε, και η ζωή σας από εδώ και μπρος θα καθορίζεται με σουλτανικά φιρμάνια που θα ορίζουν την κεφαλική σας υποχρέωση… Και φυσικά το πολιτικό σύστημα δημιούργησε άμεσα μια βιομηχανία κατασκευής νομοθετημάτων με στόχο την καθολική υποταγή των λαών.

Έτσι είχαμε…

Πλιάτσικο στις αποταμιεύσεις…
Πλιάτσικο στα δικαιώματα…
Πλιάτσικο και στην ίδια μας τη ζωή.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ

Από αυτή τη στήλη, έγκαιρα και κατ επανάληψη είχαμε επισημάνει πως η Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε ως ένα θέατρο πειραματικής εφαρμογής νέων πολιτικών καπιταλιστικής ανασύνταξης, πριν την απόπειρα γενίκευσής τους σε επίπεδο πλανητικό.

Η Ελλάδα διέθετε…

1. Ένα ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα σε σχέση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες…
2. Μια κυβέρνηση πρόθυμων υποτακτικών που έδινε αδιάλειπτα όρκους πίστης στις λογικές της παγκόσμιας διακυβέρνησης…
3. Είναι και η ίδια κομμάτι ενός σχηματισμού καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, και έτσι το σχέδιο «πλουτίζονταν» και με τις παραμέτρους της νομισματικής αντιπαράθεσης, όντας και η ίδια ενταγμένη στο κλαμπ της Ευρωζώνης.

Η επιτυχία του σχεδίου λοιπόν στην Ελληνική συνδικαλιστική «κόλαση» (κατ αυτούς), θα έλυνε τα χέρια των εμπνευστών του στο επόμενο βήμα τους που είναι η απόπειρα γενίκευσης και καθολικής εφαρμογής αυτού του σχεδίου.

Πρόκειται για το τμήμα – κλειδί του επικίνδυνου σχεδίου τους.
Γι αυτό που απροσδόκητα για τους εμπνευστές του, το συνδικαλιστικό κίνημα υποτίμησε.
Το υποτίμησε και δε φρόντισε να αναπροσαρμόσει την τακτική και τους στόχους του.
Παρέμεινε προσκολλημένο στην κοντόφθαλμη γενικολογία και στη μεγαλοστομία και δε συνδυάστηκε με δραστική αναπροσαρμογή των πρακτικών και των μορφών της πάλης του, και έτσι εγκλωβίστηκε στις ανώδυνες παρελάσεις που δεν απειλούν και δεν ανατρέπουν.

Δυστυχώς γι αυτό… Δυστυχώς για όλους μας…

Παρέμεινε προσκολλημένο στην πεπατημένη αναφορικά με τη φιλολογία και τις μορφές της πάλης του.
Δεν τόλμησε να αξιοποιήσει την κοινωνική οργή και το γενικευμένο μίσος που είναι διάχυτο στην κοινωνία.
Δεν άκουσε τις βουβές πλην απόλυτα ξεκάθαρες διαθέσεις των μαζών, και αρκέστηκε στην αυταπάτη της παντογνωσίας των πολιτογραφημένων στελεχών του.
Λαθροχείρησε στην προσπάθειά του να τις αξιολογήσει με οναδικό κριτήριο τη συμμετοχή του κόσμου στις "παρελάσεις" που οργώνωσε.
Δεν τόλμησε να συνειδητοποιήσει ότι οι "παρελάσεις" που παραμένουν παρελάσεις, δεν εμπνέουν, δε συναρπάζουν και κυρίως δεν καταδεικνύουν από μόνες τους αυτό που ήθελε η κονωνία για τον καθολικό της ξεσηκωμό.
Υποτίμησε τις διαθέσεις.

Τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα θεσμοθετούσε την αφαίμαξη κατακτήσεων και προνοιακών θεσμών, τη στιγμή που θεσμοθετούσε τη δραματική αναδιάταξη των ταξικών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων, το συνδικαλιστικό κίνημα αρκέστηκε σε μια γενικόλογη και φανφαρώδη «γκρίνια» ενάντια στον κακό καπιταλισμό γενικά, χωρίς όμως να τολμήσει να απειλήσει τους θεσμούς και την πολιτική του εξουσία.

Ο επόμενος στόχος ήταν ο «παράδεισος» της Ιρλανδίας.

Μια δομή βουτηγμένη στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό, με προνομιακή σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη επενδυτική πραγματικότητα.
Ένα «αγκάθι» ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού που έπρεπε να «προσκυνήσει» το σχέδιο των αφεντικών.

Την τσάκισαν…

Συμπέρασμα:

Οι εφεδρείες της παγκόσμιας διακυβέρνησης για την αποκαθήλωση των λαών και των κατακτήσεών τους είναι αρκετές και είναι στο σύνολό τους ενταγμένες στο εφιαλτικό και καλά οργανωμένο σχέδιο της.
Πρόκειται για εφεδρείες που δεν είναι μόνο οικονομικές αλλά είναι και θεσμικές και φυσικά επεκτείνονται με τόπο αδίστακτο και στο επίπεδο της κοινωνίας.
Το επικίνδυνο σχέδιο της ευρύτατης κοινωνικής αποσταθεροποίησης με μοχλό την ανεξέλεγκτη ισλαμική εισβολή, είναι το μεγάλο τους ατού και βρισκόμαστε ήδη στο παρά πέντε του συνθήματος ανάφλεξης.

Για τους λαούς αυτό που απομένει είναι μόνο ο δρόμος του ξεσηκωμού. Ο δρόμος του στοχευμένου ξεσηκωμού για την ανατροπή των επικίνδυνων και εφιαλτικών τους σχεδίων.

Αυτό που λείπει είναι οι ηγέτες.
Οι ηγέτες που θα τολμήσουν να μετουσιώσουν σε όραμα τον παλμό και το αλάθητο ένστικτο των Ευρωπαϊκών κοινωνιών. Δυστυχώς οι αυτοχρησθέντες «ηγέτες» αποδεικνύονται ελαχιστότατη για να ηγηθούν μιας κοινωνίας που βλέπει μακριά.

Ας ελπίσουμε λοιπόν αυτές οι κοινωνίες να αναδείξουν τους βουβούς τους ηγέτες που είναι σάρκα από τη σάρκα της, πριν έρθει η ώρα να πούμε…

«Καληνύχτα Ευρώπη…Παραδοθήκαμε γιατί μας πρόδωσαν οι φαφλατάδες ενός ξεσηκωμού στον οποίο ποτέ δεν πίστεψαν και τον οποίο ποτέ δε θα δρομολογήσουν»
Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ