Παραινέσεις Προβόπουλου Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη

ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΣ της Τράπεζας Πειραιώς ο κ. Προβόπουλος, κλήθηκε να προφέρει τις υπηρεσίες του σε πόστο (δεν υπάρχει ανώτερο) της Τράπεζας Ελλάδος. Έριξε μια ματιά στον προκάτοχό του και πήρε…κουράγιο. Με την ιδιαιτέρα και με τη μερσεντές του ο κ. Γκαργκάνας (ίσως και με τη φύλαξή του «δημοσία δαπάνη»)-με τα 4 εκατομμυριάκια του το χρόνο στη τσέπη ο Προβόπουλος. Σίγουρα, ζεστά και «αυτοτελώς φορολογούμενα» (σχεδόν καθαρά).

ΔΕΝ πρόσφερε το χρονιάτικό του για ν’ ανοίξουν 50 ΚΑΠΗ και η πρότασή του θύμισε το αντίστροφο του «ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι». Ούτε για μίζες μικροαπατεώνων περί τη λειτουργία τους μίλησε και τα «περήφανα γηρατειά» του στέλνουν χαιρετίσματα.

ΩΣΤΟΣΟ, θα συμφωνήσουμε μαζί του για την ΕΡΤ και τις αλήθειες του. Για το δημόσιο «συμμάζεμα» που καθυστερεί και το πάρτι που συνεχίζεται. Οι γιατροί (υπερ)συνταγογραφούν απτόητοι, τα πιράνχας ξεκοκαλίζουν, οι φοροκλέφτες δεν αγωνιούν, στα υπουργεία πηγαινοέρχονται υπάλληλοι που «μουντζουρώνουν λευκά χαρτιά» (Καρυωτάκης). Το χρέος του ΟΣΕ βουλιάζει τις γραμμές, το ΦΠΑ μετράει σαν κέρδος, οι εθνοπατέρες μας νομοθετούν με πάθος, οι ευρωβουλευτές μας κολυμπούν στο χρήμα οι «δημαρχιακοί» ονειρεύονται και οι «περιφερειακοί» ονειροπολούν.

Η ΕΡΤ, λοιπόν, και τα παιδιά της. Με τις δομές, τον υδροκεφαλισμό και τις εισπράξεις της. Το Κράτος αδιάφορο κι εμείς αδύναμοι και μακρινοί να τους χτυπάμε παλαμάκια. Για να ξανάρχεται (δριμύτερος) ο τύπος του «στην υγειά μας ρε παιδιά», δαπανηρού για ‘μας, «αποδοτικού» για ‘κείνον, διασκεδαστικού για τους αφελείς τηλεοπτικούς…γλεντζέδες. Με τους ανέλεγκτους μισθούς σε τσέπες διορισμένων (και) απ’ το παράθυρο, με υπεράριθμους σε «δημιουργίες» (του τίποτα) και με το κερασάκι της Γιουροβίζιον «λιπαντικό» του (κρυφού) ισολογισμού της. Τι άλλο; Με τους Παναγόπουλους, Λυριτζήδες και Χούκλες να’ χουν «μετακομίσει», αλλά με την «προίκα» στο τσεπάκι απ’ το χιλιαρικάκι τους ημερησίως.

ΤΑ πράγματα είναι πολυεδρικά, οι δηλώσεις έχουν τη διπλή τους ανάγνωση κι εμείς την οπτική μας γωνία. Έχει τα δίκια του ο κ. Προβόπουλος κι ας τον ακούσουμε (ως προς το σπάταλο Κράτος).