Με τα τόσα ψέµατα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το «Πολυτεχνείο», κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασηµακοπούλου, το «ωραιότερο» ψέµα της περιπτώσεως.
Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένιας - για όσους δεν την ξέρουν ή δεν τη θυµούνται - έχει έτσι:
Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάµεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» (σύγχρονων και παλαιότερων, µια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωµένων του 1944, του 1950 κ.λπ.)
που γέµισαν το πολύπαθες κτίριο, τις µάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο µιας ωραιότατης κοπέλλας. ...η "νεκρή"......
∆ίπλα του, στο ίδιο κάγκελο - που έµεινε στην «ιστορία» σαν
«Της Ηλένιας το κάγκελο» - υπήρχε ένα
σηµείωµα µε τα εξής δακρύβρεχτα:
«Την λένε Ηλένια Ασηµακοπούλου. Είναι το κορίτσι µου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την
ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το µαρτυρικό τέλος της ας µε
πληροφορήσει».
Το «δράµα» το πήραν οι εφηµερίδες, µία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:
ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ;
Η ΤΡΑΓΩ∆ΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ
∆ΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ
και τον υπότιτλο:
«Ηλένια Ασηµακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέµβρη στη
Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε», λέει:
«Το σκίτσο της µικρής κοπέλλας µε το τραγικό ερώτηµα κρεµόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύθηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάµεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτηµα: «Τι απόγινε;».
Αυτό είναι το σκίτσο που «ράγισε καρδιές» και έδωσε τις πραγµατικές διαστάσεις στο Πολυτεχνείο.
Το παραµύθι του Παραµυθιού.
Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαµε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει µια ακόµα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:
- Είµασταν µαζί µε την Ηλένια µέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαµε δίπλα - δίπλα από την έξοδο της Στουρνάρα. Ένας οπλισµένος τη σηµάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούµπησε πάνω µου βγάζοντας αίµα από το στόµα και έπειτα έπεσε.
Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια µου πήραν το πουλόβερ µου που ήταν κόκκινο από το αίµα της. ∆εν τους µίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω,
αν ζούσε...
Όταν µε άφησαν, το Φλεβάρη του '74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έµενε µε την οικογένεια της. Μα οι γονείς της µε το µικρότερο αδελφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έµεναν άγνωστοι.
Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της, το Κολέγγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη.
Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν.
Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά, γιατί φοβόµουν.
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις µέρες τα µαθήµατα του, τοποθέτησε, όπου νόµιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγµένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία
του: «Τι απόγινε;».
Το όνοµα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής».
Η ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ "ΔΡΑΜΑΤΟΣ"
Σε λίγο όµως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονηµένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσµένοι - ήταν παρµένο από διαφήµιση σαµπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δηµοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριµηνιαίου «Βογκ»
(το σκίτσο της διαφηµίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως µοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτοµοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
..η διαφήμιση!!!!!
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέµψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνοµα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ µηνών.
Πάντως, µπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες «του απάνω κόσµου», αλλά εκείνος είχε «κερδίσει»:
Το όνοµα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, µε πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -
συζύγου του τότε Προέδρου της ∆ηµοκρατίας - η οποία µάλιστα, γονάτισε µπροστά στο σκίτσο και δάκρυσε.
Ο πανίσχυρος, δε, τότε Καραµανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.
Η περίπτωση, όµως, έχει και ένα δίδαγµα:
Και στο θέµα αυτό την «πλήρωσε» ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ 37 ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της µνήµης του Έθνους - µε τους ψιθύρους και τις «διαβεβαιώσεις» τους
για «εκατόµβες» κ.λπ. - κλονίζουν την εµπιστοσύνη του Λαού στη ∆ικαιοσύνη και µε τα ολέθρια ψέµατα τους, αναµοχλεύουν πάθη και µίση, χωρίς να πάθουν τίποτα.
Οι ίδιοι, µάλιστα, κάθε φορά «παράγοντες» µε υποκρισία - αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια! - µετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για «να τους πιάσει ο φακός» και να φιγουράρουν «θλιµµένοι προσκυνητές» στις εφηµερίδες και την τηλεόραση.
Και φτάσαµε σε σηµείο να πάει «εν σώµατι» η Βουλή πριν αρκετά χρόνια εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου µνήµης Παπαοπύρου τη συνεδρίαση «σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους», χωρίς να τον «τσιµπήσει» ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της ∆ικαιοσύνης που διέπραττε, αφού εκείνος - καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν - γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο Πολυτεχνείο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.