Από την εποχή του τέλους των ιδεολογιών στην εποχή των μπουλουκτσήδων.

Η Ντορικοί στηρίζουν ΓΑΠ. Ενθερμο υποστηρικτή βρήκε σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου, στο πρόσωπο του ανεξάρτητου πλέον ευρωβουλευτή, Θεόδωρου Σκυλακάκη. Μιλώντας στον ΑΘΗΝΑ 9.84. είπε: “όσο η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα, τόσο ο κίνδυνος αυτός (της χρεωκοπίας) απομακρύνεται. “Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι ακριβώς ότι υπάρχει μπόλικη αντίθεση από πολιτικές δυνάμεις, υποκριτική σε αυτά τα οποία συμβαίνουν” και “η κυβέρνηση λαμβάνει αυτά τα μέτρα, διότι, ως κυβέρνηση, δεν έχει εναλλακτική λύση”

Η είδηση αυτή έρχεται ως αμέσως επομένη στην αναγγελία ίδρυσης κόμματος από την Ντόρα. Συνδυαστικά οι δυο ειδήσεις αποτελούν ντιρεκτίβα προς τον στρατό της Ντόρας που μέσω αυτών δίνει σαφής οδηγία:  “Μαυρίστε Σαμαρά – κάνουμε κόμμα -ψηφίστε ΓΑΠ”

Πρόκειται για αλλη μια σπουδαία νίκη για τον ΓΑΠ που θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αποτελεί ήδη καταλυτική  προσωπικότητα της μεταπολιτευτικής Ελλάδος.

Με τον ΓΑΠ περνάμε από οριστικά από την εποχή του τέλους των ιδεολογιών στην εποχή των μπουλουκτσήδων. Από εδώ και εμπρός γύρω από πρωθυπουργίσιμους θα συνασπίζεται πολιτικό προσωπικό και θα ορμά για την κατάληψη της εξουσίας.  Το άμεσο όφελος και η προσδοκία οφέλους θα αποτελούν τις μοναδικές  κινητήριες δυνάμεις.

Η περίπτωση των ντορικών  και των Γαπικων σπάει και ένα μάλλον αναχρονιστικό σχήμα που δεν έκανε εύκολες τις μετακινήσεις προσωπικού από τα δεξιά στα αριστερά.  Σχήμα κυρίαρχο στις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτά τα δύο μπουλούκια εξουσίας έκαναν αμοιβαία βήματα προσέγγισης και συναντήθηκαν  με τον καρατζαφερη σε ένα  μεγαλύτερο μπουλούκι εξουσίας με κεντρική φαγούρα τον ΓΑΠ. Αυτή η συσπείρωση κάνει τον Σαμαρά να αναζητά αντισυσπείρωση και τραβιέται αντιμνημονικά μαζί με την Αριστερά  σε μια ακόμη πιο παρανοική κατάσταση.

Το παρήγορο είναι ότι σε επίπεδο Βάσης αυτή η μετακίνηση δεν εμφανίζεται σε τόσο ακραία μορφή όσο σε επίπεδο ηγεσιών και ειδικά εντός βουλής. Στην πόλη μας γνωριζόμαστε. Ο κοινωνικός περίγυρος είναι μικρός Λόγοι αυτοσεβασμού δεν θα με οδηγούσαν ποτέ δίπλα στην Ντόρα. Αυτό όμως δεν ισχύει στα ψηλά που με ευκολία περνά κάποιος από το pay role της Siemens στο “μπουλούκι τάδε” και επιστρέφει ως υπερασπιστής των φτωχών και των αδυνατων. Αυτό εξηγείται διότι η έννοια του μπουλουκιού και η απώλεια ιδεολογίας είναι ισχυρότερη και πιο εμφανής στα ψηλά της κοινωνίας και στις ηγετικές ομάδες εξουσίας.  Είναι ίσως θέμα ηθικής και επαγγελματικοποίησης  της έννοιας του βουλευτή. Όμως υπάρχει και στα χαμηλά  και τρέφεται από την άμετρη φιλοδοξία. Η εμπειρία μου στο ΠΑΣΟΚ μου δείχνει ότι το να φοράς και γόβες κάπου κάπου είναι προσόν και λέγεται “ευελιξία”.

Στην αριστερά που ασφυκτιά εντός ΕΕ η έννοια του μπουλουκιού είναι ισχυρότατη. Καπετανάτα με διαφορές σε επίπεδο λέξεων και τονισμού υπήρχαν από πάντα. Σήμερα έχουμε και πάλι την περιοδική κίνηση στελεχών και μελλών του Σύριζα προς το ΠΑΣΟΚ (φαινόμενο επαναλαμβανόμενο περιοδικά κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ έχει την εξουσία). Ταυτόχρονα πανελλαδικά βοηθούντος και των αυτοδιοίκητικων εκλογων έχουμε ένα πλήθος άλλων ομάδων όπου τα πρόσωπα αποτελούν την συνεκτική Ιδέα. Ενδεικτικά αναφέρω Δημαράς, Μητρόπουλος, Κουβέλης.  Θυμίζω ακόμη ότι ο ΓΑΠ εκλέχτηκε στο ΠΑΣΟΚ το 2004 στην βάση του κληρονομικού ονόματος και της προσωπικότητας του, και όχι για τις ιδέες του τις οποίες τις βρήκε στην πορεία και τις πούλησε -όπως ήταν αναμενόμενο- πριν αλέκτωρ λαλήσει.

Θυμίζω ότι και παλιότερα υπήρχαν Σουφλικοί, Γενηματικοί, η ομάδα των λοχαγών Τζοχατζοπουλικοί, ποεδρικοί, αλλά ήταν ομάδες μόνο σε επίπεδο στελεχών και με μικρή επιρροή στην Βάση. Η  διαδικασία όμως εκλογής Αρχηγού από την βάση μιάζει να θεσμοθέτησε τα μπουλούκια και  να έδωσε το οριστικό χτύπημα στις ιδεολογίες ως συνεκτικό στοιχείο.

Και μπορεί ο Βενιζέλος βρισκόμενος ίσως στο μεταίχμιο της αλλαγής να επέστρεψε στο κόμμα διαλύοντας το μπουλούκι του, η Ντόρα όμως ακλούθησε τον δελεαστικό άλλο δρόμο και έκανε το μπουλούκι της πρόπλασμα νέου κόμματος. Η ισχυροποίηση των μπουλουκιών σε βάρος της ιδεολογίας  έβαλε την φωτιά, και ο αναμενόμενος ψυχικός διαχωρισμός που δημιούργησε η ίδια η διαδικασία εκλογής ή οι μετά αυτήν πρακτικές, αποτέλεσαν την καύσιμη υλη που συντήρησε και θέριεψε την φωτιά.

Οπότε το σκηνικό σήμερα έχει ως έξεις: Δημαράς, Κουβέλης, Μητρόπουλος, Ντόρα, Σαμαράς Παπανδρέου, Τσίπρας, Αλαβάνος, παλιότερες ομάδες Σημίτης, Καραμανλής.

Όλες αυτές οι ομάδες αν δεν υπάρχουν θεσμικά υπάρχουν στην πράξη και επηρεάζουν τόσο τις ηγεσίες των κομμάτων που είναι μέσα όσο και όλο το σκηνικό.

Και όπως γίνεται αντιληπτό η εποχή των μπουλουκτσήδων είναι εδώ. Θεσμοθητεμένη (Οπότε όσοι είστε φιλοδοξοι και βιαστικοί πάρτε καμιά γοβίτσα τώρα στις εκπτώσεις.)

  Γιάννης Παπαϊωάννου