Ο απάτης κι ο επαίτης...

Η Εθνική μας Πινακοθήκη: εκ των νεωτέρων (για να μην πάμε πίσω στη γενιά του ΄30) πρώτος ο κ. Σημίτης ο Εκσυγχρονιστής. Αυτός βάθυνε το κακό με τη « δημιουργική λογιστική» -τα νυν greek statistics- αυτός άρχισε τα πρώτα κόλπα με την Goldman Sachs, αυτός που, όταν είδε την ήττα να ΄ρχεται, έριξε την ασπίδα, έδωσε το δακτυλίδι πίσω στη Δυναστεία Παπανδρέου και την έκανε... Δεύτερος, ο Κωστάκης ο Μεταρρυθμιστής. Ο Νταβατζηδοκτόνος. Αυτός που θα επανίδρυε το κράτος και το ΄στειλε. Ο άνθρωπος που, προ του κινδύνου, τα ΄φτυσε, μας έφτυσε και απέκτησε επαξίως τον τίτλο του Ριψάσπιδος. Τρίτος και καλύτερος ο Γιώργος ο Ψευτοθόδωρος και Δόσων. Ο άνθρωπος που περιήγαγε τη χώρα σε καθεστώς Κατοχής, καθαίρεσε το Σύνταγμα και διαλύει συστηματικά τον κοινωνικό ιστό των Ελλήνων. Αυτή είναι η Εθνική μας Πινακοθήκη. Αυτό είναι το άριστον που κατόρθωσε ο δικομματισμός τα τελευταία 20 χρόνια. Τρεις ηγέτες τρίτης εθνικής και μια Σύγκλητος με εγγεγραμμένους πατέρες τούς Μητσοτάκη, Πάγκαλο, Χριστοφοράκο, Εφραίμ, Βόνταφον, Ντόυτσε Τέλεκομ, Καρχιμάκη, το Χρηματιστήριο και τις κυρίες Μίζα, Διαφθορά και Διαπλοκή. Αυτή είναι η Εθνική μας Πινακοθήκη, το Εθνικό μας Πάνθεον... Η ευκολία, με την οποίαν ψεύδεται ο κ. Παπακωνσταντίνου, είναι ευθέως ανάλογη της ευκολίας με την οποίαν ψεύδεται ο αρχηγός του κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου. Η ευκολία με την οποίαν λέει κουταμάρες ο (Σρεκ) κ. Πεταλωτής (όπως ότι «τέθηκε στον κ. Παπακωνσταντίνου μια ερώτηση σε λάθος βάση»..!!) είναι επίσης ευθέως ανάλογη του διαρκούς τους ξεπεσμού. Ομως, προς τι οι απορίες για τις δηλώσεις Junker; Λωτοφάγοι είμαστε ή λοβοτομημένοι; Δεν ήταν ο κ. Παπανδρέου που δήλωνε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών (δηλαδή προς όλον τον κόσμο), στις 10 Δεκεμβρίου 2009 ότι «η χώρα μου είναι διεφθαρμένη από το Αλφα ώς το Ωμέγα»; Δεν ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος του Eurogroup, ο κ. Junker, που είχε διαμηνύσει στην Αθήνα (ήδη από τις 19 Οκτωβρίου 2009) ότι «the game is over»; Ποιος δεν ήξερε; Ή μήπως δεν τα γράφαμε τότε όλα αυτά; Μπορεί τα παπαγαλάκια να ποιούσαν τη νήσσαν, μπορεί να προσπαθούσαν να σκεπάσουν με το απαλό τους φτερούγισμα τη βοή των επερχομένων, αλλά ουκ ολιγάριθμοι και πάντως Λακεδαιμόνιοι (ανάμεσά τους έχει την τιμή να ήταν και η στήλη) έγραφαν από τότε ότι δεν νοείται πρωθυπουργός να διασύρει την ίδιαν του τη χώρα! Να τη βγάζει στη σέντρα, να τινάζονται ούτω πώς τα σπρεντ στον θεό και να την περιαγάγει έτσι σε αδυναμία δανεισμού. Τα ίδια φωνάζαμε (κι ορισμένοι μάς έλεγαν τότε εμπαθείς) κι όταν ο κ. Παπανδρέου μίλησε στο Υπουργικό Συμβούλιο για απομείωση της εθνικής κυριαρχίας! Αδιανόητα πράγματα. Οποιοσδήποτε μπορεί να παραδεχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκτός απ΄ τον Πρωθυπουργό μιας χώρας. Ο άνθρωπος είχε παραδεχθεί την ήττα. Στην καλύτερη. Στη χειρότερη, την προετοίμαζε κιόλας! Αν δει κανείς το χρονολόγιο των κινήσεων Παπανδρέου από τον Νοέμβριο του 2009 έως τον Απρίλιο του 2010 και την εγκατάσταση του τρισυπόστατου Διευθυντηρίου στην Αθήνα, τα συμπεράσματα είναι ανατριχιαστικά. Ολοι ήξεραν! Καραμανλής, Ευρωπαϊκή Ενωση, Αμερικανοί, Τραπεζίτες, Γιώργος - όλοι. Ολοι γνώριζαν, εκτός απ΄ τον λαό! Αυτός τα έμαθε τελευταίος. Κι απ΄ όταν τα έμαθε τον πάνε πηδώντας. Δεν ξέρω αν είναι ανόητοι (ανόητους λέμε ορισμένες φορές κάποιους για να μην τους πούμε προδότες), αλλά μέσα σε λίγους μήνες η Ελλάδα έχασε την κυριαρχία της, όπως και την ασυλία της εθνικής μας περιουσίας απέναντι στους πιστωτές της, το Σύνταγμά της ετέθη σε αναγκαστική ύπνωση, ο Πρωθυπουργός της καθαιρέθηκε σε ανδρείκελο και τρία λαχανάκια Βρυξελλών, τρεις υπαλληλίσκοι της Commission, μας διοικούν εν είδει Υπατου Αρμοστή, εξάρχου Ξένων Δυνάμεων. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται ανικανότης ή πονηρία, δεν ξέρω αν οι δοτοί είναι ή ήταν και βαλτοί, ξέρω όμως ότι η χώρα έχει περιπέσει στη δικτατορία του Fast Truck, ότι ένας εξωθεσμικός εσμός παρακοιμωμένων χειρίζεται deals (τα αγγλικά και τα φραγκολεβαντίνικα σ΄ αυτό το κείμενο είναι σκόπιμα), ότι άνθρωποι σαν τον κ. Αλεξ Ρόντος παίζουν με τα σύνορα, ότι πωλούνται εκτάσεις απ΄ τον Πειραιά ώς το Σούνιο κι ότι σε μια κυβέρνηση τουρλουμπούκι υπομειόνων, σκοτώνονται μεταξύ τους πραιπόζιτοι, όπως ο πολύφερνος κ. Σπύρος Κουβέλης με τον πολυπράγμονα κ. Παμπούκη (να τος και με τον Νετανιάχου) για το ποιος κόβει και ράβει καλύτερα χάριν των Αντρικονικολάκηδων... * * * Κι επιτέλους με αυτήν τη διαρκή σύγκριση πινγκ πονγκ Καραμανλή - Παπανδρέου. Η αθλιότης του ενός δεν αθωώνει την αθλιότητα του άλλου... ΣΤΑΘΗΣ Σ. 12.Χ.2010 stathis@enet.gr