Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου και του ιστορικού Όχι έδωσε εκτός από στιγμές αναπόλησης ενός αληθινά υπερήφανου Ελληνισμού και ορισμένες στιγμές οδυνηρών συγκρίσεων. Συγκρίσεις που επειδή είναι οδυνηρές δίνουν συμπεράσματα εθνικά χρήσιμα. Και αυτή η νοηματική επεξεργασία των πραγμάτων προκύπτει αβίαστα από το άκουσμα ορισμένων τραγουδιών της εποχής εκείνης που χρησιμεύουν σήμερα ως διδάγματα και προφητικά ακούσματα. Μια φωνή κατευθείαν από το παρελθόν που έρχεται συστημένη στο νοσηρό παρόν.

Και εδώ έρχεται προφητικά να μας δώσει με ακριβή και ανατριχιαστικό τρόπο έγκαιρες απαντήσεις το γνωστό τραγούδι «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου» της πολύ μεγάλης Πατριώτισσας τραγουδίστριας της Ελλάδος μας Σοφίας Βέμπο. Το τραγούδι αυτό περιλαμβάνει την λογική ερμηνεία της αχαριστίας των δήθεν συμμάχων που επρόκειτο να ακολουθήσει στην σύγχρονη ιστορία μας και έπειτα διαρκώς, κάνοντας την εμφάνισή της από το τέλος κιόλας του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Όταν η Ελλάδα ανέμενε την εθνική της ολοκλήρωση που συμπεριλαμβανόταν στις ευρύτερες πολεμικές αποζημιώσεις λόγω της συμμετοχής της στο στρατόπεδο των νικητών, της λεγόμενης Αντάντ ή Εγκάρδιας Συμμαχίας.

Μόνο που η συμμαχία των «καλών νικητών» δεν ήταν και τόσο εγκάρδια και οι νικητές απέδειξαν ότι μαχόντουσαν για το καλό το δικό τους και όχι το καλό της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Και συγκεκριμένα έδωσαν μάχες για την εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και του Διεθνιστικού Νεοταξισμού για να μας αποδείξουν ότι αυτό που πραγματικά θέλανε για την Ελλάδα είναι η καταστροφή της. Και οι προσδοκίες από την καταστροφή της κάθε φορά είναι η υποθήκευση της εθνικής της κυριαρχίας και η οικονομική της λεηλασία χάρη τάχα της ανοικοδομήσεως του κράτους «μας».

Όμως το κράτος των πολιτικάντηδων ούτε δικό μας είναι ούτε ελεύθερο. Και οι ηγέτες της αληθινής ελληνικής ελευθερίας καταλήγουν στο τέλος στο χώμα όπως συνέβη στην περίπτωση του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά από «ασθένειες» ή «εκδημοκρατίσεις» δυτικού τύπου. Στο τραγούδι «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου» η Μεγάλη Σοφία Βέμπο μάς προσφέρει μια μελωδική απόδοση της «συμμαχικής» αναισχυντίας που μάς αρνήθηκε για πολλοστή φορά την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου αλλά και του συνόλου των αλησμόνητων ελληνικών πατρίδων για να μας προσφέρει απλόχερα την αδελφοκτόνα σφαγή με τον έξωθεν υποκινούμενο συμμοριτοπόλεμο. Με την ανήθικη ανοχή τής τότε Καθεστηκυίας Τάξης. Κεντρώας, «δεξιάς» και αριστερής υφής, πανομοιότυπης με την σημερινή. Την εποχή εκείνη την μεταπολεμική οι Αισχρές Δυνάμεις, οι αποκαλούμενες και Μεγάλες Δυνάμεις, δεν σεβάστηκαν το Τιμιότατο Ελληνικό Αίμα. Γιατί θα έπρεπε να αναμένουμε από αυτούς την δικαίωση με το μελάνι;

Όταν τον καιρό της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821 μας χρηματοδότησαν με τα γνωστά δάνεια του Αγώνα που τα πληρώσαμε με τεράστιους τόκους και με υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας και της εθνικής μας γης, γιατί περιμέναμε να συμβεί κατόπιν κάτι διαφορετικό; Όταν και πάλι η Ελλάδα εξακολουθούσε να έχει εγκαταλείψει δια της πολιτικής οδού αλύτρωτες πατρίδες τις όποιες σήμερα έχουμε εξασφαλίσει δια των ενδόξων ελληνικών όπλων. Για να μας τις ζητούν πάλι πίσω οι Αισχρές Δυνάμεις μέσω των κρατικών τους τσάτσων. Την Ελεύθερη Ήπειρο μέσω της Αλβανίας. Την Ελεύθερη Μακεδονία μέσω των Σκοπίων. Την Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο, την «νότια Κύπρο» για κάποιους, μέσω της Τουρκίας. Και όπως ακριβώς τραγούδαγε προφητικά η Βέμπο, μας καθίζουν στο σκαμνί γιατί είχαμε το «θράσος» τότε να νικήσουμε.

Και για να σιγουρευτούνε ότι θα ξεπουλήσει το κράτος μας Ελλάδα αδιαμαρτύρητα, οι Αισχρές Δυνάμεις μάς φόρτωσαν τους καθεστωτικούς πολιτικάντηδες να κυβερνήσουν με νεοταξικά μνημόνια και ελληνοτουρκικές συγκυριαρχίες, όταν η Τουρκία συγκεντρώνει στρατεύματα στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Και για την αποθέωση τού ραγιαδισμού ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Γιώργος Παπανδρέου προσλαμβάνει σήμερα ως έμμισθη σύμβουλο με αρμοδιότητα τις πράσινες επενδύσεις την κόρη τού μακαρίτη πρώην υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας τουρκοεβραίο Ισμαήλ Τζεμ Ιπεκτσί, όπως παλαιότερα είχε προσλάβει μια Τουρκάλα δημοσιογράφο της εφημερίδος Χουριέτ.

Και καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως όταν η Ελλάς «δημοκρατικά» σκλαβώνεται απελευθερώνεται εθνικιστικά, ας ακούσουμε το τραγούδι «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου» http://www.youtube.com/watch?v=T_ih1fZrjGE

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com