Ο κ. Γκαζμέντ Καπλάνι σύμφωνα με ένα google search που έκανα φαίνεται είναι υποστηριχτής του πολυπολιτισμού. Εγώ από την άλλη όχι. Ωστόσο σε αυτά που είπε, νομίζω κυριαρχεί η αλήθεια, την οποία θα την αναλύσω παρακάτω.
Πρακτικώς, κατηγορεί το Γερμανικό μοντέλο ενσωμάτωσης μεταναστών με σκοπό την πολυπολιτισμικότητα ως αποτυχημένο - και με το δίκιο του.
Ως γράφει ο ίδιος:
«Ηταν εκείνοι που επί δεκαετίες έλεγαν στους µετανάστες ότι στη Γερµανία βρίσκονται προσωρινά ως γκασταρµπάιτερ, δηλαδή «φιλοξενούµενοι εργάτες», πως µια µέρα θα πρέπει να πάνε πίσω στις πατρίδες τους. Γι' αυτόν τον λόγο οι µετανάστες έπρεπε να έχουν τις δικές τους γειτονιές, τα δικά τους σχολεία, τις δικές τους ζωές, τις ζωές των άλλων. Τελικά, οι µετανάστες δεν έφυγαν. Εµειναν στη Γερµανία. Μόχθησαν, άντεξαν, δηµιούργησαν οικογένειες, προχώρησαν. Τα παιδιά τους δεν µιλούσαν πια σπαστά γερµανικά. Δεν ένιωθαν ξένα και άρχισαν να διεκδικούν ως ντόπιοι. Και τότε, ξαφνικά, έγιναν ενοχλητικοί, άρχισαν να φαίνονται πολλοί.»
Από τις παραπάνω υπογραμμισμένες φράσεις, φαίνεται ότι το μοντέλο της Γερμανίας απέτυχε, γιατί άλλα έλεγε στην θεωρία και άλλα έκανε στην πράξη. Αυτού του είδος ο πολυπολιτισμός, όπου βασίζεται σε μια θεωρία η οποία όμως γίνεται πράξη με εντελώς αντίστροφο τρόπο, είναι καταδικασμένος στην αποτυχία. Η Γερμανία (όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης) αποτελεί το λαμπρό παράδειγμα του αυτονόητου αποτελέσματος της αποτυχίας.
Όταν μιλάμε για πολυπολιτισμό και μάλιστα για έννοιες όπως η ενσωμάτωση, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και ως προς την θεωρία και ως προς την υλοποίηση, αλλιώς το «πείραμα» της πολυπολιτισμικότητας καταρρέει με ολέθριες συνέπειες για χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Θα σταθώ λίγο στην θεωρία.
Ο κ. Γκαζµέντ Καπλάνι μιλάει για ενσωμάτωση. Η ενσωμάτωση δύο διαφορετικών πραγμάτων, μπορεί να προκύψει με δύο διαφορετικούς τρόπους: α) Με προσάρτηση, β) Με αφομοίωση (/εξομοίωση). Το πολυπολιτισμικό αποτυχημένο μοντέλο της Γερμανίας, ως και αυτό που οι δήθεν προοδευτικοί Αριστεροί εφαρμόζουν σε όλες τις χώρες, είναι το μοντέλο της προσάρτησης.
Ενσωμάτωση μέσω προσάρτησης.
Τι συμβαίνει στο μοντέλο της ενσωμάτωσης μέσω της προσάρτησης; Πάνω σε έναν μεγάλο συμπαγές πολιτισμικά κοινωνικό ιστό, προσαρτώνται άλλοι διαφορετικοί πολιτισμικά κοινωνικοί ιστοί. Το δε κράτος αντιμετωπίζει όλους αυτούς τους κοινωνικούς ιστούς ως έναν, εφαρμόζοντας την ίδια Νομοθεσία, χωρίς να τους διακρίνει. Αυτή μάλιστα είναι η γνωστή θέση της πολυπολιτισμικότητας όπου θεωρείται ότι διαφορετικές κοινωνίες μπορούν να συνυπάρξουν με μόνο κοινό στοιχείο - τον Νόμο ο οποίος είναι ίδιος για όλους.Έτσι ανεξάρτητα του αν "οι µετανάστες έχουν ή όχι τις δικές τους γειτονιές, τα δικά τους σχολεία, τις δικές τους ζωές, τις ζωές των άλλων", εφόσον εφαρμόζουν τον Νόμο, κατ' αυτό το μοντέλο πολυπολιτισμικότητας όλα είναι ρόδινα και ωραία. Το σφάλμα σε αυτό το μοντέλο είναι ότι ο Νόμος αλλάζει και προσαρμόζεται στην ίδια την κοινωνία. Έτσι, ενώ ο Νόμος στην αρχή εκφράζει τον μεγάλο συμπαγές κοινωνικό ιστό, με το πέρασμα του χρόνου θα τον εκφράζει όλο και λιγότερο στην προσπάθεια να εκφράσει όλους τους προσαρτημένους κοινωνικούς ιστούς. Οι δε προσαρτώμενοι κοινωνικοί ιστοί, πάνω στον κεντρικό, το μόνο που κάνουν είναι να μεγαλώνουν σαν καρκινώματα χωρίς πρακτικώς να τους ενώνει τίποτα περισσότερο με τον κεντρικό ιστό, εκτός από τον ίδιο τον Νόμο, πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί οι κοινωνικοί ιστοί δεν είναι συμβατοί μεταξύ τους, ενώ τους κρατάει δεμένους κάτι.. το οποίο στο χρόνο αλλάζει και προσαρμόζεται από τους ίδιους μάλιστα τους κοινωνικούς ιστούς.
Η ενσωμάτωση επομένως μέσω της προσάρτησης, δημιουργεί έναν νέο κοινωνικό ιστό ο οποίος είναι πολύ εύθραυστος. Μπορείτε π.χ. να ενσωματώσετε στο κομμένο σας χέρι, κάτι που να σας βοηθάει να ανοίγετε τις πόρτες, π.χ. προσαρτώντας ένα πλαστικό μηχανισμό που να μοιάζει με το χέρι σας, αλλά αν πέσετε κατα λάθος, ο πλαστικός μηχανισμός όχι μόνο θα βρεθεί πέντε μέτρα μακριά σας, αλλά μπορεί να σας κάνει και μεγαλύτερη ζημιά κατά την ώρα της θραύσης.
Ενσωμάτωση μέσω αφομοίωσης.
Τι συμβαίνει στο μοντέλο της ενσωμάτωσης μέσω της αφομοίωσης (/εξομοίωσης);
Σε αντίθεση με την προσάρτηση, όπου απλά συγκρατιέται ένας κοινωνικός ιστός με έναν άλλο, μέσω τρίτου μέσου (π.χ. κοινό Νόμο), στην αφομοίωση ο ένας πολιτισμός μετασχηματίζεται στον άλλο που τον αφομοιώνει. Για να γίνει κατανοητό χρησιμοποιώ την έννοια της λέξης "αφομοίωση" ως αυτός ορίζεται στην ιατρική:
«Ονομάζουμε αφομοίωση τη λειτουργία με την οποία οι θρεπτικές ουσίες που απορροφούνται, μετασχηματίζονται από τα κύτταρα και μεταβάλλονται χημικά, έτσι ώστε να γίνονται όμοιες με τα συστατικά των κυττάρων.»
Άλλωστε η λέξη αφομοίωση (/εξομοίωση), περιέχει ως σύνθετο την λέξη ομοίωση = όμοιος, δηλαδή κάτι που ενώ δεν είναι το ίδιο με κάτι άλλο, μοιάζει λες και είναι το ίδιο. Η διαδικασία της αφομοίωσης λοιπόν έχει ως σκοπό τον πλήρη μετασχηματισμό ενός πολιτισμικού κοινωνικού ιστού έτσι ώστε να γίνει όμοιος με αυτόν στον οποίο αφομοιώνεται. Αφομοίωση εννοείται ότι δεν μπορεί να γίνει στα γονίδια των ανθρώπων, αλλά καθαρά σε πνευματικό επίπεδο και επίπεδο αντίληψης/συμπεριφοράς.
Έτσι, στην περίπτωση με το λειψό χέρι, ενώ η προσάρτηση τρίτου υλικού είναι εύθραστη και επικίνδυνη για το άτομο, η αφομοίωση τρίτου υλικού (π.χ. χέρι συμβατό από ανθρώπινο ιστό ώστε να αφομοιωθεί στο κομμένο χέρι) όχι μόνο δεν είναι εύθραυστη, αλλά σε ένα πέσιμο μπορεί να προστατεύσει το ίδιο το άτομο από το να κτυπήσει κάπου αλλού.
Τώρα ας γυρίσουμε πάλι πίσω σε αυτά που λέει ο κ. Γκαζμέντ Καπλάνι.
Στο άρθρο του γράφει χαρακτηριστικά στο τέλος:
«Τι εννοούν όµως µε ενσωµάτωση; Κατά κύριο λόγο ότι οι µετανάστες και τα παιδιά τους πρέπει, εάν θέλουν να µείνουν στη Γερµανία, να αποδεχτούν πως θα είναι γερµανοί πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Και ότι για να θεωρηθούν Γερµανοί πρέπει να σκέφτονται σαν Γερµαναράδες. Αυτήν την «αντίληψη ενσωµάτωσης» χαϊδεύει η κ. Μέρκελ µε τα λόγια της.»
Αυτό που ακριβώς περιγράφει η παραπάνω πρόταση, είναι η θεωρία της ενσωμάτωσης μέσω προσάρτησης, με την λανθασμένη και ανεδαφική αντίληψη πως ότι προσαρτάται αφομοιώνεται κι όλας -Και ότι για να θεωρηθούν Γερµανοί πρέπει να σκέφτονται σαν Γερµαναράδες. Αυτό είναι το λάθος που έκαναν οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι γενικότερα. Μιλούσαν για ενσωμάτωση και πολυπολιτισμικότητα, όταν δεν είχαν κατανοήσει πως ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να γίνει η ενσωμάτωση (προσάρτηση/αφομοίωση) καθορίζει 100% το πόσο εύθραυστο ή όχι θα είναι το τελικό κοινωνικό σχήμα.
Λύση;
Ο ίδιος ο κ. Γκαζµέντ Καπλάνι αναφέρει στο τέλος του άρθρου του την λύση - αλλά το κάνει αόριστα:«Θα µου πείτε: «Μα δεν υπάρχει πρόβληµα ενσωµάτωσης;». Σίγουρα υπάρχει. Η ενσωµάτωση όµως απαιτεί χρόνο και υποµονή. Και προπαντός είναι σαν το ταγκό: για να πετύχει χρειάζονται πάντα δύο...»
Όλοι αντιλαμβανόμαστε, ότι αυτό που κάνει σήμερα το Ελληνικό κράτος, δηλαδή το να πάρει το Ελληνικό κράτος τους λαθρομετανάστες, να τους νομιμοποιήσει παράνομα ως έχει κάνει, και να τους πει να εφαρμόζουν τον Ελληνικό Νόμο (κάνοντας μάλιστα και τα στραβά μάτια για να τους βοηθήσει), βάζοντάς τους και με ποσοστιαίους όρους στο δημόσιο και τα παιδιά τους μόνο στο Ελληνικό σχολείο, είναι το πιο εύκολο πράγμα ενσωμάτωσης. Είναι ενσωμάτωση μέσω προσάρτησης ξένων κοινωνικών ιστών στον Ελληνικό. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ, που καταγγέλλει ο κ. Γκαζμέντ Καπλάνι, της Γερμανίας, και που ως σκοπό έχει πρακτικώς την δημιουργία τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων - ειδικά για την Ελλάδα λόγο της θέσης της.
Ο κ. Καπλάνι λέγοντας πως η ενσωμάτωση απαιτεί χρόνο και υπομονή, καθώς και πως για να πετύχει χρειάζονται πάντα δύο σαν το ταγκό (ο ένας να οδηγεί ο άλλος να ακολουθεί στα "βήματα" του πρώτου) και που στο σύνολο χορεύουν σαν ένα, δείχνει ξεκάθαρα προς τον δρόμο της αφομοίωσης.
Δηλαδή κατά τον κ. Καπλάνι οι μετανάστες που θέλουν να ενσωματωθούν στον Ελληνικό κοινωνικό ιστό, με πολύχρονη και υπομονετική αφομοίωση, θα πρέπει:
- Να μιλάν και να γράφουν άπταιστα Ελληνικά.
- Να μην χρησιμοποιούν την μητρική τους γλώσσα για να συνεννοούνται μεταξύ τους αλλά τα Ελληνικά (ως κάνουν οι Έλληνες)
- Εμπράκτως να απορρίψουν τις μητέρες πατρίδες τους και να αποδείξουν πως μητέρα πατρίδα τους γι' αυτούς είναι η Ελλάδα, και πως γι' αυτή θα πέθαιναν παρά για τη δικιά τους.
- Να γνωρίζουν Ελληνική ιστορία και να έχουν περάσει από την βασική μόρφωση των Ελλήνων σε όλα τα μαθήματα, ακόμα και αν είναι σε μεγάλη ηλικία.
- Να γνωρίζουν τα δικά μας Θρησκευτικά. Δικαίωμά τους είναι να πιστεύουν ότι θέλουν, αλλά για να είναι όμοιοι με εμάς θα πρέπει να ξέρουν για την θρησκεία μας.
- Να σέβονται πρωτίστως τους Έλληνες και να δίνουν προτεραιότητα στους Έλληνες χωρίς να είναι ρατσιστές, ως κάνουν οι Έλληνες.
- Να μην ζουν σε γκετοποίημένες περιοχές.
- Να μεγαλώνουν τα παιδιά τους ως αυτά είναι Έλληνες επίσης.
Για μια τέτοια ενσωμάτωση πλήρης αφομοίωσης, είναι σίγουρο ότι απαιτείται και πολύς χρόνος και υπομονή ως ορθώς λέει ο κ. Καπλάνης, αλλά και σίγουρα 2 πρόθυμα μέλη (Έλληνες - αλλοδαπός) οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι (δημοκρατικά / πλειοψηφικά - σήμερα το 80% δεν θέλει! ) να δεχτούν αυτή την διαδικασία - να χορέψουν το ταγκό. Με το να αναγκάζουν οι Αριστεροί τους Έλληνες με το ζόρι να χορέψουν ταγκό με τους αλλοδαπούς - όταν κανένας από τους δύο δεν θέλει, είναι αυτονόητο πως δεν αποσκοπούν σε μια υγιή πολυπολιτισμικότητα, αλλά σε ένα φιάσκο με τρομερές κοινωνικές πυροδοτήσεις.
Αν ποτέ λοιπόν, οι κοινωνίες ωριμάσουν τόσο ώστε ναι μεν να υπάρχει δημοκρατικά κοινή αποδοχή για έναν κοινό χορό ταγκό μεταξύ τους, αλλά και οι ενδιαφερόμενοι αλλοδαποί να επιθυμήσουν να γίνουν Όμοιοι Έλληνες, τότε εμένα προσωπικά, δεν θα με πείραζε η πολυπολιτισμικότητα. Γιατί τότε η κοινωνική ανωτερότητά μας ως έξυπνα και πνευματικά όντα και κοινωνικές συλλογικότητες θα είναι τόσο μεγάλη, που τα γονίδια δεν θα έχουν σημασία!...
Στο κάτω κάτω... πολυπολιτισμό σήμερα έχουμε: Όπου και να πάτε στον πλανήτη, θα δείτε και έναν διαφορετικό πολιτισμό!... Ο μόνος τρόπος για να μην χαθούν αυτοί οι πολιτισμοί, είναι να μην τους προσαρτήσουμε άγαρμπα τον ένα πάνω στον άλλο, προσπαθώντας να φτιάξουμε ένα ανούσιο εκρηκτικό μείγμα... Ο ίδιος ο Καπλάνι μάλιστα κατηγορεί αυτού του είδους τον πολυπολιτισμό ως αποτυχημένο - όπως ΟΛΟΙ ΜΑΣ!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.