Η ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΜΑΣ ΜΟΙΡΑ

Πόσο σύντομος μπορεί να είναι κανείς, όταν αποφασίζει να πάει και να δεί από κοντά, τι γίνεται στον χώρο που περιβάλλει άμεσα την χώρα μας, όπου σήμερα δεν κρύβεται πλέον μία επερχόμενη αλλαγή βίαια ή όχι, καθώς αδιαμφισβήτητα στον χώρο αυτό προ ηγούνται γεγονότα, που μπορούν να παραλληλισθούν εύκολα με αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην χώρα μας.

Γιατί πριν από 19-20 χρόνια περίπου άρχισε η διάλυση της κραταιάς Γιουγκοσλαβίας που γέννησε την Σερβία, την Σλοβενία, την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, την Κροατία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο και την Κροατία, - τα Σκόπια προϋπάρχουν ως γνωστόν - ενώ πριν από 10 χρόνια περίπου, παραμονές Πάσχα βομβαρδίστηκε από τις νατοϊκές δυνάμεις και αποδυναμώθηκε καθοριστικά η Σερβία, διαλύθηκε ό,τι είχε απομείνει από τη Γιουγκοσλαβία και ανασχηματίστηκαν τα σύνορα στα Βαλκάνια για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η αμερικανική επιλογή να τελειώνουν με τη Γιουγκοσλαβία και να ανοίξουν το δρόμο στην ίδρυση νέων κρατών, δημιούργησε μια νέα κουλτούρα, μια νέα αντίληψη πραγμάτων στη βαλκανική χερσόνησο :Διέλυσε οριστικά την αίσθηση των ισχυρών κρατών και επέβαλε καθεστώς εξάρτησης από τρίτες δυνάμεις σε χώρες που είτε υπήρχαν στο παρελθόν και σχημάτισαν τη Γιουγκοσλαβία, είτε δεν υπήρχαν και γεννήθηκαν τώρα.

Συγχρόνως, το όλο εγχείρημα κατέδειξε την ανυπαρξία και την αναξιοπιστία της Ευρώπης ως ενιαίας δύναμης, ακόμα και ως συμμαχίας, να κάνει κάτι την ώρα πού εξωευρωπαϊκές δυνάμεις δρούσαν (και στρατιωτικά) στα εδάφη της. Αυτό οδήγησε στη συμπέρασμα ότι οι χώροι δεν (αυτό)προσδιορίζονται πια τόσο γεωγραφικά, ως ενότητες, αλλά εξαρτησιακά.

Η Ελλάδα, μέρος της βαλκανικής, υπέστη άμεσα τις εξελίξεις και τις αλλαγές που προέκυψαν από τη διάλυση της γειτονικής χώρας. Συνορεύαμε με τη Γιουγκοσλαβία. Τώρα συνορεύουμε με τη «Μακεδονία». Έως τότε είχαμε μία Αλβανία στα βορειοδυτικά μας σύνορα. Τώρα υπάρχει κι άλλη μια με το «μαξιλάρι» της «Μακεδονίας» ανάμεσά μας, το Κόσοβο.

Ψάχνοντας βρίσκει κανείς ρόλους και συμπεριφορές χωρών, πολιτικών κομμάτων, διανοούμενων, δημοσιογράφων και παραγόντων. Παραγόντων που αγάπησαν την βαλκανική κρίση. Είναι οι ίδιοι που αγαπούν κάθε κρίση μια και μέσω αυτής πλουτίζουν και αλλάζουν τις δομημένες ισορροπίες έτσι ώστε να ετοιμάσουν την υποδοχή της επόμενης κρίσης.

Και με αυτό το σκεπτικό προσεγγίζεται καλύτερα η σημερινή κρίση στην χώρα μας. Μέχρι σήμερα οι 'Ελληνες παρακολουθούν την κρίση χωρίς αντίδραση. Και αν αντιδρούν το κάνουν με την κομματική συμπαράσταση και ανάλογα με το κόμμα που έχουν επιλέξει. Μία αντίδραση από βουβή μέχρι θορυβώδης, αλλά ακόμα παντελώς ανίκανη να δείξει ότι, δεν μπορεί να ανεχθεί την έξωθεν επιβαλλόμενη κρίση με ανάλογες συνέπειες με αυτές που έζησε η πρώην Γιουγκοσλαβία.

'Ισως επειδή οι Έλληνες αρκούνται και στα λιγότερα, καθώς πείθονται ότι, τα λεφτά τα έφαγαν μαζί με αυτούς που μας κυβερνούν. 'Ισως επειδή δεν έχουν καταλάβει ότι, το επιδιωκόμενο είναι, οι 'Ελληνες από αφεντικά στον οίκο τους να μετατραπούν σε δουλικά. Ίσως όμως, και το κυριότερο, επειδή δεν έχουν δεί στην Σερβία το εξοργιστικό αποτέλεσμα των βομβαρδισμών του κ. Κλίντον και της μαντάμ Ολμπράϊτ, στενής φίλης της Μαργαρίτας και μαμάκας του Γεωργίου Παπανδρέου, που έλεγε ότι ο Τζέφρυ γνωρίζει πολύ καλά, τι υπάρχει σε κάθε συρτάρι του Στέητ Ντηπάρτμεντ !. Και μαζί με μία τέτοια εξέλιξη, μόνιμη επωδός της αμερικανικής πρακτικής σε θέματα της αμερικανικής επιρροής και ο διαμελισμός της χώρας μας σε κομμάτια που προσδιορίζονται από τον αριθμό των γειτόνων μας, δηλαδή των Αλβανών, των Σκοπιανών, των Βουλγάρων και των Τούρκων.

Είναι χαρακτηριστική η συμπεριφορά των υπερατλαντικών συμμάχων μας στα Σκόπια τότε που οι σκοπιανοί βάφτιζαν το αεροδρόμιο των Σκοπίων σε Αλέξαντρο Μακεν-τονσκυ, καθώς μόλις το πληροφορήθηκαν, διέταξαν τους σκοπιανούς να το βαφτίσουν σε Μεγκα Αλέξαντρο.

Είναι προφανές ότι, όσο οι Αμερικανοί θα εξακολουθούν να είναι ασυναγώνιστοι, η χώρα μας θα ενταχθεί δυστυχώς και αυτή με ή χωρίς αντίσταση και αιματοχυσίες στην εφαρμογή της πρακτικής δημιουργίας προτεκτοράτων. Από την πρακτική αυτή και από την δημιουργία των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας μπορεί να άλλαξε το πολιτικό-διοικητικό αλλά όχι και η συνείδηση και η παράδοση των λαών των νεοσχηματισθεισών χωρών. Δηλαδή δεν άλλαξε στους λαούς τίποτε ώστε να διαφέρουν από το παρελθόν στο παρόν. Στα βόρεια των Βαλκανίων εξακολουθεί να υπερισχύει η αξιοπρέπεια και η δημιουργία με κάθε τρόπο ενώ στα νότια των Βαλκανίων εξακολουθεί να υπερισχύει και να καταγράφεται η κακομοιριά και ό,τι συντελεί σ'αυτήν.

Είναι χαρακτηριστική στους περισσότερο απομακρυσμένους γείτονές μας ότι, δεν υπάρχει στις χώρες τους ούτε ένας μετανάστης λευκός ή έγχρωμος, μολονότι σήμερα θα μπορούσε να επιβιώσει και στις χώρες αυτές οικονομικά. Δεν υπάρχει εγκατάλειψη επειδή οι κρατικοί μηχανισμοί είναι «ορκισμένοι» να φροντίζουν και να προβάλουν την καλύτερη δυνατή εικόνα των πόλεων και των χωριών. Δεν υπάρχει το συνηθισμένο στα νότια καφενείο και μπαράκι, γιατί δεν υπάρχουν θαμώνες να το συντηρούν. Ούτε φυσικά υπάρχουν κάθε είδους αξύριστα και ακούρευτα εξαμβλώματα με κάθε είδους σκουλαρίκια και συρμάτινα εξαρτήματα ούτε με τατουάζ και περίεργη ένδυση. Δηλαδή με ή χωρίς υπερατλαντική κατοχή ο κόσμος τους δουλεύει και παράγει ζώντας μέσα στα μέτρα του σε αντίθεση με τον κόσμο μας που δεν παράγει αλλά επιμένει να ζεί έξω και επάνω από τις δυνατότητές του.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΓΑΜ. ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ