Γυμνή αλήθεια στην Αθήνα

Κάθε καλλιτέχνης αντιμετωπίζει έστω και μια φορά στη διαδρομή του την πρόκληση να αποδώσει ένα γυμνό σώμα. Οι προτάσεις είναι χιλιάδες, από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Το θέμα είναι συνηθισμένο, ίσως και τετριμμένο, μα πάντα γοητευτικό και μυστηριώδες. Πάντα πηγή έμπνευσης για τον δημιουργό και πεδίο εκφραστικών αναζητήσεων. Αλλά και ο θεατής τις περισσότερες φορές καθηλώνεται μπροστά σε ένα γυμνό κορμί, όμορφο ή παραμορφωμένο, το οποίο συχνά τον σοκάρει. Ακόμη και σήμερα που τα ταμπού έχουν καταρριφθεί και όλα έχουν βγει στο φως. Πώς θα υποδεχτεί το αθηναϊκό κοινό τη «Γυμνή αλήθεια» που θα αποκαλυφθεί μέσα από τα 120 έργα, 58 Ελλήνων και Ευρωπαίων καλλιτεχνών, στο Μουσείο Φρυσίρα, από τις 13 Οκτωβρίου έως τις 27 Φεβρουαρίου;

«Η θέαση του γυμνού απαιτεί την εξοικείωση και συμφιλίωση με τον εαυτό μας, αλλά και με τους άλλους, γιατί σ’ αυτούς βλέπουμε ένα κομμάτι δικό μας, είτε στην ύπαρξη είτε στην έλλειψη ομοιοτήτων», προετοιμάζει τον θεατή ο ιδρυτής του ομώνυμου Μουσείου, Βλάσης Φρυσίρας, ο οποίος φιλοδοξεί να αναδειχθεί «το μεγαλείο του γυμνού σώματος» μέσα από τις προσωπικές του επιλογές, καθώς όλα τα έργα της έκθεσης προέρχονται από τη συλλογή του. «Το γυμνό σώμα, συνεχίζει, είναι η αλήθεια, γιατί υπενθυμίζει ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Οι ατέλειες παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο και διαμορφώνουν μονοπάτια αναζήτησης αναγκαίας και ζωτικής σημασίας για την ψυχή μας».Οταν ο θεατής αποκηρύξει συμβάσεις και ταμπού, τότε θα βρεθεί μπροστά σε πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, στην ομορφιά, στον θάνατο, στο εφήμερο της φύσης, στον πόνο, στη μοναξιά, στην αποξένωση, στην κοινωνική απόρριψη, στην παραμόρφωση, στον έρωτα, στον πόθο, στη «γυμνή αλήθεια» εν τέλει του εαυτού. Οι εικαστικές αποτυπώσεις είναι ποικίλες. Σε κάθε περίπτωση, «μπροστά σε ένα γυμνό έργο ο θεατής βρίσκεται μπροστά σε μια γυμνή ψυχή, είτε είναι αυτή του καλλιτέχνη είτε είναι η δική του. Αυτό είναι εξάλλου που προκαλεί την αμηχανία μας μπροστά σ’ αυτά τα έργα ακόμη και σήμερα», όπως επισημαίνει η επιμελήτρια της έκθεσης Χριστίνα Σωτηροπούλου.
Η πινακοθήκη γυμνών της συλλογής Φρυσίρα περιλαμβάνει πολλά σημαντικά ονόματα, διαφορετικών τάσεων και στυλ, από τον Βλαντιμίρ Βελίσκοβιτς, τον Πατ Ανδρέα και τον Ζαν Ρουστέν, για να αναφέρουμε μόνο τρεις από τους ξένους καλλιτέχνες που δεσπόζουν στις επιλογές του συλλέκτη και δίνουν ένα δυναμικό στίγμα στην απόδοση του γυμνού.Ποικιλία και ενδιαφέρον στις διατυπώσεις της «Γυμνής αλήθειας», όπως είναι ο τίτλος της έκθεσης στο μουσείο της Μονής Αστερίου 5, στην Πλάκα, υπάρχει και στους εκπροσώπους της ελληνικής σκηνής, από νεανικά έργα των Χρόνη Μπότσογλου, Αλέξη Βερούκα και Ανδρέα Κοντέλη, μέχρι δημιουργίες των Κώστα Τσόκλη, Γιάννη Ψυχοπαίδη, Εδουάρδου Σακαγιάν, Πάνου Φειδάκη, Μαρίας Φιλοπούλου, Δημήτρη Τζουραμάνη, Απόστολου Γεωργίου, Μιχάλη Μανουσάκη, Θανάση Μακρή, Δημοσθένη Σκουλάκη, Καλλιρρόης Μαρούδα κ.ά.
«Εχω συνείδηση πως πίσω από αυτήν τη γοητεία του γυμνού σώματος υπάρχουν είκοσι και παραπάνω αιώνες ζωγραφικής, κυρίως θρησκευτικής -είκοσι αιώνες νεκρών Χριστών, βασανισμένων μαρτύρων, αιματηρών επαναστάσεων, σφαγών, θρυμματισμένων ονείρων- και πως μέσα στο σώμα, στη σάρκα γράφεται τελικά η ιστορία των ανθρώπων, κι ίσως και η Ιστορία της Τέχνης» (Ζαν Ρουστέν).
ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΟΥΜΠΟΥΛΑhttp://www.ethnos.gr/