Θα συνεχίσουμε να είμαστε Έθνος ανάδελφον; Πότε θα πάψουμε να εθελοτυφλούμε;

Όταν ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, η τότε Σοβιετική Ένωση είχε αρχίσει και ενοχλούσε τα "ρουθουνάκια" της Τάξης Πραγμάτων που εκείνη την εποχή κρατούσε τα ηνία του κόσμου. 

Και τότε υπήρχαν οικονομικά παγκόσμια προβλήματα.

Ξέσπασμα του κραχ του 1929 και της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930 έως και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανθρωπότητα γνώρισε μία περίοδο πολύ μεγάλης νομισματικής αστάθειας με ανταγωνιστικές υποτιμήσεις νομισμάτων που οδηγούσε σε υπέρ-πληθωριστικές τάσεις με φυσικό επακόλουθο τη διαταραχή της νομισματικής σταθερότητας και των εμπορικών συναλλαγών.

Τότε, ως εκ θαύματος, βρέθηκε ο Χίτλερ ο οποίος έκανε τα όσα έκανε, για τα οποία όμως ακόμα δεν υπάρχει μία σαφής απάντηση. Γιατί έκανε τα όσα μύρια του καταλογίζουν, ποιος τον χρηματοδότησε, πως μπόρεσε οικονομικά να εκτελέσει το μεγαλεπήβολο και εγκληματικό σχέδιό του αφού η τότε Γερμανία οικονομικά ήταν προβληματικό κράτος; Γιατί εγκλημάτησε εναντίον απλών ανθρώπων απλά επειδή ήταν Εβραίοι; μήπως έπρεπε να ανακαλυφθεί η σπίθα, ο λόγος που θα επέτρεπε να εμπλακεί στον πόλεμο ολόκληρος ο πλανήτης;

Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε και να θυμηθούμε γιατί και πως η Αμερική εισήλθε στον πόλεμο με τον Χίτλερ και με τους Ιάπωνες. Πλήρης συσκότιση και σύγχυση για τους πραγματικούς λόγους. Βέβαια το μέγιστο όπλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, το Χόλιγουντ, προσπάθησε διακαώς και το πέτυχε, αφού γαλούχησε ολόκληρες γενεές ανά την υδρόγειο, ότι η Αμερική θυσίασε χιλιάδες εκατομμυρίων νεκρούς απλά γιατί ήθελε να τιμωρήσει έναν τρελό δικτάτορα και να σώσει την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Απορίας άξιον είναι πως ένας λαός, ο Αμερικάνικος, αποφάσισε να εμπλακεί σε έναν πόλεμο που ούτε τον καπνό του καν δεν μπορούσε να δει.

Ίσως κατηγορηθώ ότι δεν πιστεύω στις αγνές ηρωικές πράξεις. Αυτές όμως οι πράξεις είναι πιστευτές όταν είναι μεμονωμένες. Δεν μπορώ να πιστέψω όμως σε μία γενική παράκρουση ηρωισμού. Μην ξεχνάμε ότι μόνο 300οι ακολούθησαν των Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και κανείς άλλος. Ήξερε ή δεν ήξερε λοιπόν η τότε Αμερικάνικη ηγεσία ότι το Περλ Χάρμπορ θα χτυπηθεί; Αν το ήξερε, γιατί δεν ειδοποίησε η τότε κεντρική εξουσία τον ναύσταθμο της; Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που ενέπλεξε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στον Πόλεμο της Ευρώπης;

Ας μην γελιόμαστε λοιπόν, πάλι συμβαίνουν τα ίδια. Αφού εμείς, οι απλοί άνθρωποι είμαστε ανήμποροι να εξηγήσουμε και να αποκωδικοποιήσουμε των αντικατασκοπιών τα τότε σχέδια, και για να μην μπλέξουμε την σκέψη μας με συνωμοσιολογίες που θα περιπλέξουν περισσότερο την σκέψη μας (σίγουρα θα μας πουν τρελούς και θα μας περιθωριοποιήσουν), ας προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε σε μία καθαρά οικονομική και ιστορική αναδρόμιση η οποία θα μας βοηθήσει να συναρμολογήσουμε το ιστορικό παζλ και το οποίο ίσως φωτίσει το εγγύς μέλλον.

Τις τελευταίες ημέρες σε πολλούς διεθνείς ενημερωτικούς σταθμούς ακούμε ότι ένας στους δέκα Γερμανούς αναπολούν τον Χίτλερ (πολυήμερες αναφορές στο Russian Today-RT channel). Η Μέρκελ σε δηλώσεις της, ξεκαθαρίζει ότι θέλει να αναδιαμορφώσει την μεταναστευτική πολιτική της χώρας της. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα κάτι τέτοιες ειδήσεις ακούγονται και διαβάζονται σε ψιλά γράμματα, ή παίζονται σε δελτία, σε ώρες και ημέρες χαμηλής ακροαματικότητας. 

Αν θυμηθούμε ότι και οι δύο προηγούμενοι Παγκόσμιοι πόλεμοι είχαν ως πρωτεργάτη το Γερμανικό κράτος, αναλύοντας την οικονομική κατάσταση της τωρινής Ρωσίας η οποία πάλι ενοχλεί τα "ρουθουνάκια" της σύγχρονης Τάξης Πραγμάτων, τότε βλέπουμε ότι βρισκόμαστε σε έναν παρόμοιο προθάλαμο προβλημάτων. Προθάλαμος ο οποίος ίσως να οδηγήσει στον θάλαμο πολέμου.

Η τωρινή Ρωσία, της οποίας την οικονομική κατάσταση θα εξηγήσουμε παρακάτω, μην ξεχνάμε ότι στηρίζει τα προγράμματα της NASA, μέσω της προηγμένης τεχνολογίας που διαθέτει και της δυνατότητας της να μπορεί να επενδύει πολλά χρηματικά ποσά εν αντιθέσει με την Αμερική η οποία δεν μπορεί να συντηρήσει αυτόνομα τις ανάγκες της δικής της NASA. 

Η Ρωσία έχει πλέον εξελιχτεί σε Παγκόσμιο ρυθμιστή ενέργειας, προμηθεύει αέριο και πετρέλαιο χρησιμοποιώντας το ευρώ και όχι αποκλειστικά το Δολάριο. Μαζί της η Βενεζουέλα και το Ιράν, οι οποίες χώρες όλο τυχαίως έχουν υπογράψει πρωτόκολλα συνεργασίας με την Ρωσία. Θεωρούν τους εαυτούς τους ως συμμάχους. Μαζί με αυτές τις συμμαχικές χώρες θα ήταν λάθος αν δεν συνυπολογίζαμε την μέγιστη συμβολή της Κίνας, η οποία είναι ο κρισιμότερος συνεργάτης και σύμμαχος της Ρωσίας καθώς επίσης και το γεγονός ότι αυτές οι χώρες έχουν δημιουργήσει μία δική τους στρατιωτική συμμαχία εφάμιλλης του ΝΑΤΟ.

Η Κίνα ήταν η χώρα που χρηματοδότησε τον Πούτιν για να μπορέσει εκείνος με την σειρά του να ξαναδέσει στο Ρώσικο άρμα όλες τις πηγές ενέργειας οι οποίες είχαν δοθεί στις Αδελφές Πετρελαϊκές εταιρίες εν μέσω του θολού τοπίου που δημιούργησε η Περεστρόικα, και ενώ αμφότεροι Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν έχουν κατηγορηθεί ότι έδρασαν με ιδιοτελείς σκοπούς υποκινούμενοι από κέντρα εξουσίας της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μίας Τάξης που δεν επιθυμούσε την Ρωσία να είναι ενεργειακός ρυθμιστής. Η Κίνα μην ξεχνάμε ότι μαζί με το Ρωσικό κράτος είναι συμμέτοχος στις ενεργειακές εταιρίες της Ρωσίας, αφού κατέχει το 20% των μετοχών. 

Και ενώ η Ρωσία είναι πλέον ο ενεργειακός ρυθμιστής, μαζί με Βενεζουέλα και Ιράν, η Κίνα ο έτερος σύμμαχος, είναι ο ρυθμιστής του εμπορικού Παγκόσμιου ισοζυγίου, αφού πλέον παράγει τα πάντα με χαμηλό κόστος χρησιμοποιώντας το όπλο του υποτιμημένου νομίσματός της (βαριά βιομηχανία με απεριόριστο πελατειακό φάσμα, πάμπολλες βιοτεχνίες, ηλεκτρονικά επιτεύγματα πολλαπλών εφαρμογών κτλ). 

Η Κίνα, εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των Παγκοσμίων Κρατών, δεν είναι μόνο ο Παγκόσμιος βιομηχανικός και βιοτεχνικός ρυθμιστής, αλλά και Παγκόσμιος ρυθμιστής καταναλώσεως εμπορικών αγαθών, αφού πλέον και πρωτίστως η Κίνα είναι αυτή που μπορεί και στηρίζει τις οικονομίες των Ευρωπαϊκών κρατών μέσω των αυξημένων εισαγωγών της. Μην ξεχνάμε ότι οικονομικά προβληματικές Ευρωπαϊκές βιομηχανίες όπως η Μερσεντές, η BMW και άλλες σώθηκαν από τις τεράστιες εξαγωγές τους προς την χώρα του Δράκου. Μην ξεχνάμε ότι το Παγκόσμιο Εμπόριο σώθηκε, γιατί πολύ απλά η Κίνα μπορεί και κατασκευάζει πολύ φθηνότερα πλοία, το πιο ουσιαστικό και κρίσιμο μέσω μεταφοράς, εν αντιθέσει της κλινικά νεκρής Ευρώπης, Ιαπωνίας και Νότιας Κορέας. Θα ήταν λάθος αν δεν τονίζαμε το μεγάλο όπλο της Κίνας, και το οποίο είναι ο τεράστιος ίσως και αμέτρητος πληθυσμός της, ο οποίος όχι μόνο λειτουργεί ως παραγωγικό και καταναλωτικό όπλο, αλλά και ως αθόρυβο όπλο αποσταθεροποίησης οποιαδήποτε χώρας. Απλά σκεφτείτε πόσο εύκολα μία χώρα μπορεί να αποσταθεροποιηθεί αν η Κίνα αφήσει κάποια εκατομμύρια ιθαγενών της να μεταναστεύσουν σε οποιαδήποτε χώρα. Παραδείγματα ήδη έχουμε, ακόμα και στην Ελλάδα.

Συνδυάζοντας όλα αυτά, και αφού πλέον έπεσαν οι μάσκες για τον πόλεμο του Ιράκ, καταλαβαίνει κανείς γιατί τόσο εσπευσμένα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αποφάσισαν πρωτίστως ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν έπρεπε να καταδικαστεί εις θάνατον για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ένας Σαντάμ που δυστυχώς δεν είναι ο μόνος που ίσως είχε εμπλακεί σε τέτοια ειδεχθή εγκλήματα. Ενώ όμως το έγκλημα έχει μονοσήμαντη εξήγηση, η τιμωρία όσων εμπίπτουν στο έγκλημα είναι υποκειμενική και υπάγεται σε στρατηγικές αναλύσεις και οικονομικές συμμαχίες. Ίσως είναι τυχαίο ότι ο Σαντάμ πουλούσε πετρέλαιο πρωτίστως μέσω Ευρώ και όχι μέσω Δολαρίου, αλλά σίγουρα εγείρει πολλά ερωτηματικά. Ερωτήματα που εγείρονται και για την παρόμοια στάση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σε όσα Κράτη πουλούν πετρέλαιο με Ευρώ όπως η Βενεζουέλα και το Ιράν. Ερωτήματα που γίνονται πιο βασανιστικά όταν σκεφτούμε ότι το πραγματικά τραγικό γεγονός των διδύμων πύργων επέτρεψε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να κινηθούν στρατιωτικά σε οποιοδήποτε Κράτος του κόσμου, κατά το δοκούν, και χωρίς την επίσημη έγκριση του ΟΗΕ.

Τι σχέση όμως θα μπορούσε να έχει η Ελλάς με τα παραπάνω; Ποια γεγονότα θα μπορούσαν να μας δημιουργήσουν προβλήματα; Ποια θα πρέπει να είναι η Ελληνική στάση εκτός και εντός των Ελληνικών συνόρων; Πολλά έχουν ειπωθεί από ειδήμονες και από ανθρώπους που ίσως έχουν καλύτερη πληροφόρηση. Κάποιοι επικαλούνται ακόμη και προφητείες μοναχών για ανακατάληψη χαμένων Πατρίδων, για παλιές προφητείες οι οποίες προβλέπουν ότι ο όλεθρος θα προέλθει από τις προσπάθειες του λευκού γένους να χτυπήσει την Περσία. Έχοντας ως γνώμονα την κοινή λογική και την ιστορική γνώση, ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε κάποια ιστορικά γεγονότα μακρυά από δεισιδαιμονίες, αφορισμούς, φαρισαϊσμούς και κομματικούς ή οπαδικούς φανατισμούς. 

Έχοντας ως αφετηρία την πτώση του Βυζαντίου, και αναλύοντας τις τότε καταστάσεις, αβίαστα καταλαβαίνει κανείς ότι η άλωση της Πόλης από την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν το αποτέλεσμα μίας μακροχρόνιας φθοράς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τις πάμπολλες σταυροφορίες κάποιων κατ' όνομα δυτικών συμμάχων. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήταν η φθορά και η διάβρωση των ιθαγενών κατοίκων και η οποία διάβρωση είχε σαν αποτέλεσμα η Κερκόπορτα να ανοίξει μέσα από τα τείχη. Συμπέρασμα λοιπόν; Η άλωση της Πόλης ήταν το αποτέλεσμα μίας μακροχρόνιας εσωτερικής αποσταθεροποίησης της Αυτοκρατορίας που δεν λειτουργούσε ομόψυχα, ο λαός της θύμιζε τον πύργο της Βαβέλ. Η τότε Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν ένα δέντρο με ξεριζωμένες ρίζες που απλά περίμενε το φύσημα ενός δυνατού ανέμου. Και παρ' όλες τις δυσμενείς καταστάσεις των αμυνομένων, παρόλο που ο Οθωμανικός στρατός ήταν πολυπληθέστερος, έπρεπε να εκτελεστή η προδοσία της Κερκόπορτας.

Ας κάνουμε ένα ιστορικό άλμα και ας βρεθούμε στην εποχή της Ελληνικής επαναστάσεως για να θυμηθούμε μερικά γεγονότα τα οποία όμως δεν μας τα μαθαίνουν σωστά στο σχολείο, ίσως για να μην μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις για το μέλλον μας. Όταν ξέσπασε η φλόγα της Επαναστάσεως, κάποιοι ιθαγενείς που κατείχαν πλούτο οι οποίοι απολάμβαναν ειδικής μεταχείρισης, δεν ήθελαν να πάρουν μέρος σε αυτήν την τρέλα γιατί πολύ απλά δεν ήθελαν να χάσουν την ασφάλεια που τους παρείχε η Τουρκική ειδική μεταχείριση και ο πλούτος που είχαν αποκτήσει. Να θυμηθούμε ότι είχαν δημιουργηθεί τοπικές γερουσίες και οι οποίες βοηθούσαν τα μέγιστα την Οθωμανική Αυτοκρατορία να διοικεί τον απείθαρχο Ελληνικό λαό δια του διαίρει και βασίλευε. Ας θυμηθούμε λοιπόν κάποια από τα νησιά μας, με πολύ πλούτο και ναυτική δύναμη, των οποίων η Γερουσία δεν ήθελε να εμπλακεί στην επανάσταση. Έπρεπε να γίνουν πολλές εξεγέρσεις για να συρθούν τα μέλη των Γερουσιών να αποδεκτούν το κοινό λαϊκό αίτημα. Ας θυμηθούμε ότι την εποχή που τους Κρήτες τους έσφαζαν και τους έκαιγαν τα Αιγυπτιακά στρατεύματα, ο Μιαούλης και ο Κανάρης δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να κινήσουν τον επαναστατικό στόλο γιατί ο Κουντουριώτης και ο Κολοκοτρώνης είχαν εμπλακεί σε έναν αιμοσταγή εμφύλιο πόλεμο, λίγες ημέρες μετά την είσπραξη του πρώτου δανείου από την Μεγάλη Βρετανία. Ας θυμηθούμε γιατί έγινε η σφαγή και η αναγκαστική ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου, γιατί πολύ απλά τα στρατεύματα και οι αρχηγοί τους ήταν απασχολημένοι στον τότε εμφύλιο.

Ουκ ολίγα ιστορικά γεγονότα καταδεικνύουν ότι και η Μικρασιατική καταστροφή οφείλεται κυρίως σε μη Εθνική ομοψυχία η οποία οδήγησε στα πολύ γνωστά γεγονότα και στον θάνατο πολλών προσώπων ακόμα και πολιτικών. Ας θυμηθούμε την άδικη εκτέλεση του Ίωνα Δραγούμη.

Μεταπηδώντας σε πιο σύγχρονα χρόνια ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε πως και γιατί η Ελλάς μπήκε στην Οδύσσεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου; γιατί οι Ιταλοί χτύπησαν την Έλλη ενώ πριν από μικρό χρονικό διάστημα με πιέσεις της Γερμανίας είχαμε ανανεώσει την μεταξύ μας συνθήκη ειρήνης; Αληθεύει ότι ο Χίτλερ ήθελε να δολοφονήσει τον Μουσολίνι για την κίνησή του εναντίον μας; Μίας χώρας, την Ελλάδα που την ήθελε ουδέτερη στον πόλεμο;

Αλήθεια, τι κέρδος είχε ο Χίτλερ να καταλάβει την Ελλάδα, αφού είχε ήδη το πόδι του στην Μεσόγειο μέσω Ιταλίας; Τι κέρδος και τι απώλειες θα είχαν οι Έλληνες αν έμεναν ουδέτεροι στον πόλεμο, με επιτήρηση των μεγάλων δυνάμεων όπως είχε αποφασιστεί σε μυστική συμφωνία των πρεσβειών όλων των τότε μεγάλων δυνάμεων στην Βάρκιζα; Μίας ουδετερότητας η οποία τηρήθηκε από την Πορτογαλία και την Ισπανία χωρίς δυσμενής επιπτώσεις για αυτές.

Αληθεύει ότι η Μεγάλη Βρετανία επιθυμούσε διακαώς η Ελλάς να εμπλακεί στον πόλεμο; Αληθεύει ότι η αντικατασκοπία της Αγγλίας ευθύνεται για το χτύπημα της Έλλης από τους Ιταλούς; Κάποιοι θέλοντας να μας πουλήσουν Εθνική περηφάνια μας μεταφράζουν τις μυστικές συμφωνίες λέγοντάς μας ότι οι Βρετανοί ήθελαν να σύρουν τον Χίτλερ προς την Ελλάδα γιατί πίστευαν ότι ο Έλληνας θα κάνει το θαύμα και θα καθυστερήσει την Γερμανική μπότα. Όντως το θαύμα έγινε, αλλά η εξήγηση είναι πολύ βολική. Πιστεύει πράγματι κανείς ότι Κράτη όπως η Μεγάλη Βρετανία στηρίζουν τα σχέδια τους σε θαύματα; Θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν υπάρχει λογικός νους που να το αποδέχεται αυτό.

Ας δούμε τι θα κερδίζαμε αν μέναμε ουδέτεροι, αφού ο πόλεμος καθ’ ουσία δεν μας αφορούσε. Πολύ απλά, δεν θα καταστρεφόμασταν οικονομικά, δεν θα είχαμε τόσους νεκρούς, δεν θα ήταν ανάγκη να ξαναχτίσουμε τις πόλεις μας από την αρχή, δεν θα είχαμε εκατομμύρια ανέργους και αστέγους, και το βασικότερο απ’ όλα θα ήμασταν μία ελεύθερη χώρα η οποία θα μπορούσε να συνεχίσει την πρόοδο της. Όταν θα τελείωνε ο πόλεμος, η Ελλάς όπως και άλλες χώρες που έμειναν ουδέτερες, δεν θα γλείφαμε τις πληγές μας και δεν θα περιμέναμε την οικονομική βοήθεια κανενός. Δεν θα μας είχε γυρίσει ο πόλεμος έναν αιώνα πίσω. Ίσως, και αυτό μάλλον ήταν ο τρόμος των Μεγάλων Δυνάμεων, να ήμασταν έτοιμοι και ικανοί να γίνουμε όχι μόνο το κυρίαρχο κράτος της Νοτίου Ευρώπης, αλλά σίγουρα το κυρίαρχο κράτος των Βαλκανίων.

Αλήθεια….πόσο πολύ το φοβούνται σήμερα όσοι είναι μέλη της νέας τάξης πραγμάτων; Πόσο πολύ το θέλουν ή δεν το θέλουν οι Παγκοσμιοποιητές;

Γιατί άραγε ο Μεταξάς που προσπάθησε να κρατήσει ουδέτερη την Ελλάδα παρολίγον να χαρακτηριστεί προδότης; Γιατί ο τότε Εγγλεζοτραφής Βασιλέας της Ελλάδας δεν επιθυμούσε η χώρα μας να μείνει ουδέτερη;. Η Ισπανία ή η Πορτογαλία κατηγορήθηκαν από κάποιον επειδή έμειναν ουδέτερες; Και βέβαια όχι. Γιατί πολύ απλά ισχύει η έκφραση η ισχύ εν τη ενώσει. Αλήθεια, τα αίτια θανάτου του Μεταξά πότε θα αποσαφηνισθούν;

Σκεπτόμενοι όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα, δεν μας διεγείρουν το μυαλό να σκεφτούμε ότι κάποιοι μας θέλουν μονίμως να σερνόμαστε ως Έθνος και ως πολίτες αυτού του Έθνους; Γιατί δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε ότι ιστορικά και ουσιαστικά είμαστε ένα από τα λίγα Κράτη του κόσμου που παραμένουμε Έθνος.

Ένα Έθνος όμως που πρέπει να παλέψει για να μείνει ζωντανό, πρέπει να αποκρούσει την εξωτερική λαίλαπα που θέλει να τον εκμεταλλευτεί, και όχι να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Γιατί δυστυχώς εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλά και έντονα θετικά σημεία, έχουμε όμως και πολλά έντονα αρνητικά σημεία. Ένα από τα τρωτά μας σημεία είναι ότι είμαστε επιρρεπείς στο να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, δεν δεχόμαστε εσωτερικούς ηγέτες, ενώ ταυτόχρονα είμαστε κόλακες, ευκολόπιστοι, και παραδόπιστοι σε εξωτερικούς καλοθελητές.

Ας θυμηθούμε τα Δεκεμβριανά του 1944. Πόσο εύκολα ο Τσόρτσιλ κατάφερε και μας δίχασε, πόσο εύκολα αφήσαμε ξένες μπότες και χέρια να σκοτώνουν μέσα στην Αθήνα. Ινδοί και Εγγλέζοι στρατιώτες σκότωναν χωρίς δεύτερη σκέψη. Πόσο εύκολα ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, πόσο εύκολα χωριστήκαμε σε οπαδούς της Ρωσίας, της Αγγλίας, της Αμερικής. Πόσο εύκολα ασπασθήκαμε την κομουνιστική ή και την καπιταλιστική ιδεολογία, πόσο αβασάνιστα κρεμάσαμε ταμπέλες στους ομοεθνείς μας και τελικά πόσο εύκολα και αβίαστα κρεμάσαμε και σκοτώσαμε ο ένας τον άλλον.

Ας κάνουμε ένα ακόμα ιστορικό άλμα και ας θυμηθούμε πως η στρατιωτική χούντα εμφανίστηκε ως κυβερνήτης της Ελλάδος. Μετά από 30 σχεδόν χρόνια από το τέλος του εμφυλίου, οι δημοκράτες βουλευτές της Ελλάδος, μας παρέδωσαν σαν μία κατεστραμμένη χώρα στα δόντια κάποιων τρελών συνταγματαρχών.........οι λόγοι;.......παρόμοιοι με τους σημερινούς. Διαβάζοντας τα τότε ιστορικά γεγονότα θα δούμε τα ίδια ακριβώς. Τρομερά οικονομικά προβλήματα, κυβερνήσεις που συνεχώς ανεβοκατέβαιναν στην εξουσία, γιατί πολύ απλά δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να κυβερνήσουν. Πετυχημένες διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με χιλιάδες ανθρώπους, αλλά δια μαγείας κανείς δεν μιλά για την διαδήλωση και για τα προβλήματα του κόσμου, απλά γιατί μία πολύ καλά προβοκατόρικη επίθεση αλλάζει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων: «νεκρός διαδηλωτής από αδέσποτη σφαίρα». Μας θυμίζει μήπως κάτι; Μας θυμίζει μήπως την έγκυο κοπέλα στην τράπεζα της ΜΑΡΦΙΝ;

Και τότε οι παρόμοιες πολιτικές καταστάσεις, και τα παρόμοια πρόσωπα.

Ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής εγκατέλειπε την εξουσία και έφευγε στο Παρίσι, ένας Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε από Πρωθυπουργός γιατί δεν μπορούσε να κυβερνήσει (τουλάχιστον έτσι λένε οι κομματικοί και πολιτικοί αναλυτές) γιατί ένας άλλος Παπανδρέου, ο γιος του ο Ανδρέας, αποκαλύφτηκε ότι είχε σχέσεις με την οργάνωση ΑΣΠΙΔΑ, ένας Κανελλόπουλος που προσπαθούσε να συμμαζέψει την τότε Νέα Δημοκρατία (ΕΡΕ) ανεπιτυχώς, και μέσα σε όλα αυτά ένας αδύναμος και πολύ νέος Βασιλέας ο οποίος δεν μπόρεσε να συνενώσει όλα τα κόμματα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα η ΕΡΕ υπό τον Κανελλόπουλο να μην μπορεί να κυβερνήσει και αυτή με την σειρά της. Τα αποτελέσματα γνωστά. Στρατιωτική κυβέρνηση και σκότος.

Τι καταφέραμε άραγε τότε;

Να γίνουμε το πιόνι κάποιων μεγάλων δυνάμεων, να επέμβουμε με δικές μας δυνάμεις στην Κύπρο για να πέσει πραξικοπηματικά ο Μακάριος, να δημιουργηθεί εκρηκτική κατάσταση, και ο Τούρκος να έχει το "δικαίωμα" να εισβάλει στην Κύπρο. Ιστορικά ντοκουμέντα αναδεικνύουν ότι αν δεν είχε γίνει αυτό το Πραξικόπημα, ο Τούρκος δεν θα είχε το άλλοθι να εισβάλει στην Κύπρο.

Καλό θα ήταν να θυμηθούμε το Κυπριακό πρόβλημα:

Από το 1870 σε αγγλική κατοχή, το 82% του πληθυσμού ήταν Έλληνες και επιθυμούν την ένωση με την Ελλάδα, το 1950 με την καθοδήγηση του Μακαρίου κηρύσσονται μετά από δημοψήφισμα υπέρ της ένωσης (96%). Οι Άγγλοι αρνούνται, και αρχίζει ο ένοπλος αγώνας με την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών με αρχηγό το Γεώργιο Γρίβα. Οι Άγγλοι εξορίζουν το Μακάριο, καίνε χωριά, εκτελούν αγωνιστές (Γρηγόρης Αυξεντίου). Οι συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1959 αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Κύπρου, όμως παραχωρεί πολλές εξουσίες στην τουρκική μειονότητα. 16 Αυγούστου 1959 ο Μακάριος πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το 1963 ο Μακάριος αποφάσισε την αναθεώρηση του πολύπλοκου συντάγματος. Οι Τουρκοκύπριοι αντιδρούν και με την προτροπή της Τουρκίας δημιουργούν τουρκικές εστίες. Το οριστικό χτύπημα στο πρόβλημα της Κύπρου δίνεται από το δικτατορικό καθεστώς της Αθήνας τον Ιούλιο 1974 με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου που προκάλεσε την εισβολή των Τούρκων και την κατάληψη του 40% του εδάφους, αφού πολύ απλά έκανα χρήση της συμφωνίας της Ζυρίχης και του Λονδίνου που υπογράφτηκε το 1959

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, η τότε ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, έχοντας καταλάβει το λάθος της συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας, δεν επεμβαίνουν οι ίδιοι στην Κύπρο η οποία ετοιμάζεται πάλι να συνενωθεί με την Ελλάδα, αλλά ετοιμάζουν με μαεστρία τον Δούρειο Ίππο ο οποίος θα δώσει στους Τούρκους το έναυσμα να εισβάλουν στρατιωτικά

Φτάνοντας στην σύγχρονη Ελλάδα, ας θυμηθούμε τα κάτωθι περιληπτικά:

1974. Κωνσταντίνος Καραμανλής. Γύρισε ως Εθνικός Σωτήρας ο οποίος το μόνο που κατάφερε καθ’ ουσία ήταν να νομιμοποιήσει το κομουνιστικό κόμμα και βεβαίως να εδραιώσει την Ελλάδα στην οικογένεια της Ευρώπης. Η Ελλάς όμως χρειαζότανε οικονομική ανάπτυξη, εισαγωγή βιομηχανίας, αύξηση εργασιών, μείωση της ανεργίας, οργάνωση και άμεση εκτέλεση της αποκέντρωσης αφού είναι ηλίου φαεινότερο ότι μία χώρα για να προοδεύσει, ειδικά μία χώρα μικρή σαν την Ελλάδα, δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν ο πληθυσμός της παραμείνει εγκλωβισμένος σε μία μικρή και συγκεκριμένη περιοχή. Ο λόγος απλός. Δεν θα μπορεί να παράγει ούτε καν αυτά που θα χρειάζεται για να τραφεί και να ντυθεί.

1981: Ανδρέας Παπανδρέου. Πανηγυρικά Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Μίας Πρωθυπουργίας της οποίας η διάρκεια ήταν σχεδόν 15ετής. Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ανακοινώνει την υποτίμηση της δραχμής κατά 15% προσπαθώντας να τονώσει την Ελληνική εξαγωγή προϊόντων. Εξαγωγής όμως η οποία ήταν τρομερά περιορισμένη. Ο Ανδρέας ούτε και αυτός δυστυχώς άφησε το στίγμα του στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας. Η εν γένει οικονομική πολιτική του Ανδρέα επικεντρώθηκε στην κοινωνική πολιτική είτε μέσω εσωτερικού δανεισμού (από κρατικό ταμείο ασφάλισης σε άλλο), είτε μέσω εξωτερικού δανεισμού. Ενός δανεισμού ο οποίος συνεχίστηκε χωρίς έλεγχο και μέτρο μέχρι σήμερα, απ’ όλες τις μετέπειτα κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κωνσταντίνου Σημίτη, και του Κώστα Καραμανλή.

Λίγο πριν βρεθούμε στα δόντια του ΔΝΤ, και ενώ όλοι ήξεραν την οικονομική μας κατάσταση, ορισμένα γεγονότα χρίζουν προσεκτικότερης εξέτασης μακριά από κομματισμούς και αφορισμούς. Ας θυμηθούμε λοιπόν τον Κώστα Καραμανλή με πόση θέρμη ανέβηκε στην εξουσία, με πόσο πάθος κήρυττε ότι θέλει να πατάξει την διαφθορά, και με πόση επίσης έπαρση φώναζε ότι θέλει να αναδιαμορφώσει το προφίλ της πατρίδας μας. Η προσπάθειά του αυτή, προσανατολίστηκε και σε αλλαγή συσχετισμών, και οι οποίοι συσχετισμοί αφορούσαν τις εν γένει συμμαχίες της Ελλάδος. Στην προσπάθεια αλλαγής του STATUS QUO, και ενώ συμμαχίες υπήρχαν στον ορίζοντα με Κινέζους και Ρώσους για εμπορικές και ενεργειακές συμμαχίες, ξαφνικά από ΚΑΠΟΙΑ φαρέτρα βγήκαν τα βέλη της διαφθοράς, των σκανδάλων και των τηλεφωνικών υποκλοπών. Σίγουρα υπήρχαν σκάνδαλα, σίγουρα υπάρχει διαφθορά, και είναι εκνευριστικά επικίνδυνο που δεν αποσαφηνίζει κανείς το θέμα των υποκλοπών. Αναλύοντας αυτές τις καταστάσεις, και με όση σοφία και γνώση μπορεί να έχει κανείς με τις ως τώρα εμπειρίες του, βγάζει το συμπέρασμα ότι μέσω της διεφθαρμένης πολιτικής, όσοι μπορούν να εκβιάσουν τους διεφθαρμένους, στην ουσία εφαρμόζουν πολιτικές και κυβερνούν τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων.

Στις ημέρες που πέρασαν, στις ημέρες που θα έρθουν, θα πρέπει να προσέξουμε όχι μόνο οι πολιτικοί μας αλλά και εμείς οι ίδιοι, σε τι συνεργασίες έχουμε εμπλακεί και τι συμφωνίες θα υπογράψουμε. Κανείς δεν συνεργάζεται μαζί μας γιατί μας αγαπάει. Άπαντες φροντίζουν για το δικό τους συμφέρον, τις χώρας τους το συμφέρον. Ας δούμε τους Γερμανούς τώρα που οι καταστάσεις δεν πάνε καλά, η Μέρκελ ομιλεί για αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οικονομικά στοιχεία της Ένωσης όντως δεν είναι καλά, αλλά τι κάνουμε ως Ευρώπη; Δυστυχώς ενώ εφαρμόζουμε κοινό νόμισμα, πρέπει να εφαρμόζουμε κοινή αγροτική πολιτική (βλέπε πρόστιμο εναντίον της Ελλάδος επειδή δεν τήρησε την Ευρωπαϊκή πολιτική οικονομικής ενίσχυσης των αγροτών), ορισμένες χώρες σαν την Γερμανία δεν τηρούν κοινή πολιτική εσόδων. Αν υπήρχε κοινή πολιτική εσόδων τότε η Ε.Ε θα φρόντιζε να ενισχύσει αδύναμες χώρες να ενισχύσουν την παραγωγή τους. Η Γερμανία όμως μονομερώς, φροντίζει για τις δικές της εξαγωγές. Λογικό μεν, εν αντιθέσει όμως με το νόημα της Ε.Ε. Άρα το Ευρώ και η Ε.Ε εν τη γενέσει τους ήταν ουτοπικές ενώσεις, συμμαχίες.

Στην Αμερική που λειτουργεί περίπου σαν μία Ευρωπαϊκή Ένωση, μοιρασμένη δηλαδή σε επιμέρους κοινοπολιτείες οι οποίες διοικούνται από Κυβερνήτες, λειτουργεί αρμονικά. Όταν για παράδειγμα μία κοινοπολιτεία αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα, τότε η κεντρική εξουσία που βρίσκεται στον Λευκό Οίκο, όταν δημιουργηθεί ευκαιρία επενδύσεως ή δυνατότητα οικονομικής βοήθειας τότε τον πρώτο λόγο τον έχει η κοινοπολιτεία που έχει πρόβλημα. Δεν θα δημιουργηθεί για παράδειγμα εργοστάσιο όπλων στην Νέα Υόρκη που οικονομικά είναι εύπορη, αλλά θα δημιουργηθεί στην Φλόριντα. Η κεντρική εξουσία που θα δώσει την άδεια του συγκεκριμένου εργοστασίου θα υποχρεώσει τον ιδιώτη να το ανοίξει σε όποια περιοχή της υποδείξει.

Έχοντας την Γερμανία, την Γαλλία να λειτουργούν αυτόνομα και πάντα με γνώμονα της δικής τους χώρας το κέρδος, ίσως καταλαβαίνουμε γιατί στην Ελλάδα πλέον δεν παράγουμε τίποτα. Ίσως η εντολή ήταν η δική μας χώρα, των 10 εκατομμυρίων, να είναι απλά καταναλωτής και όχι παραγωγός. Έχοντας οι ιδρυτές του Ευρώ ως γνώμονα την καπιταλιστική αντίληψη, μας άφηναν όλα αυτά τα χρόνια να ζούμε με δανεικά. Δανεικά που ίσως όφειλαν να μας τα δώσουν αφού μας υποχρέωσαν να μειώσουμε και ίσως να μηδενίσουμε την παραγωγή μας. Ας μην μας περνά απαρατήρητο ο θάνατος του εμποράκου, του μπακάλικου, απλά για να εξαφανισθεί ο ανταγωνισμός υπέρ των πολυεθνικών κολοσσών (supermarkets). Στην Ελλάδα ακόμα και τα χρήματα που ξοδεύουμε ως καταναλωτές δεν μένουν στην Ελλάδα, διαφεύγουν στο εξωτερικό. Ως πότε όμως θα ζει κανείς ως επαίτης; Σίγουρα όχι για πάντα.

Η αρχηγικές χώρες της Ε.Ε, καλπάζοντας με παρωπίδες την ιπποδρομία του κέρδους, προσχώρησαν αποκλειστικά στον αγώνα των χρηματιστηριακών αποδόσεων, ως αποτέλεσμα η Ευρώπη να απολέσει μέγιστη δύναμη της παραγωγικότητάς της σε διάφορους τομείς. Μέσα όμως σε αυτήν την τρελή κούρσα, η Κίνα κατάφερε και άρπαξε τις διαφυγόντες βιομηχανίες και βιοτεχνίες της Ευρώπης. Άρα, το φαινόμενο Κίνα, έχει ως γονείς τις αρχηγικές χώρες της Ευρώπης. Και τώρα τι; Τώρα η Ευρώπη ζητάει από την Κίνα να ανακόψει τον ρυθμό της. Της ζητά να ανατιμήσει το νόμισμά της για να ακριβύνουν τα Κινέζικα παραγόμενα προϊόντα, έτσι ώστε να καταφέρουν οι Ευρωπαϊκές χώρες (όσες μπορούν να παράγουν και σίγουρα όχι η Ελλάδα) να αυξήσουν τις δικές τους εξαγωγές.

Γιατί άραγε η Ε.Ε δεν προχωρά σε υποτίμηση του Ευρώ; Γιατί η Ευρώπη, οι αρχηγικά οικονομικές χώρες, δεν απασφαλείζουν χρήματα από το πλεονασματικό τους ταμείο έτσι ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας από επενδύσεις σε διάφορους παραγωγικούς τομείς και σε χώρες που το έχουν ανάγκη; Απορίας άξιον το γιατί. Σίγουρα πονηροί και γκρίζοι οι λόγοι.

Το Ευρώ πλέον ίσως θεωρηθεί ο Δούρειος Ίππος της Παγκόσμιας Οικονομίας και οι λόγοι θα είναι καθαρά η κακή χρήση του νομίσματος και η κοντόφθαλμη πολιτική. Ενθυμούμενοι το σκάνδαλο των πετρελαιοδολαρίων στο οποίο υπέκυψε η Αμερική τις δεκαετίες 1960 και 1970 για να μπορέσει να σώσει το νόμισμά της, γνωρίζοντας ότι τώρα η Αμερική για να επιζήσει τυπώνει δολάρια, ας σκεφτούμε πως δημιουργήθηκε η μέγιστη οικονομική κρίση του 2008-2009. Κάποια επισφαλή δάνεια κατοικίας, κατάφεραν με τρόπους οικονομικά ανορθόδοξους να γίνουν χρηματιστηριακές μετοχές, δηλαδή θα προσέφεραν κέρδος στους μετόχους εάν και εφόσον οι δανειζόμενοι (στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) θα μπορούσαν να πληρώσουν. Αυτό ήταν εξαρχής αδύνατον αφού τα δάνεια είχαν δοθεί σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, σε ανθρώπους με επισφαλή εργασία, ζώντας σε ένα Κράτος σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση. Αυτή όμως η απάτη πως μπόρεσε και χτύπησε ταυτόχρονα τόσες οικονομίες παγκόσμια; Ο ένας λόγος είναι το χρηματιστήριο. Ο άλλος λόγος είναι το Ευρώ, απλά γιατί πολλές χώρες το είχαν ως Εθνικό νόμισμα, και άλλες τόσες το χρησιμοποιούσαν ως εμπορικό νόμισμα.

Μέσα λοιπόν σε αυτόν τον οικονομικό πόλεμο, ποιες είναι οι συμμαχίες της Ελλάδας; Η Κίνα, η Ρωσία. Συμμαχίες τις οποίες η τωρινή κυβέρνηση τις είχε καταδικάσει, τώρα τις επιζητά. Απορίας άξιον πως άλλαξε τόσο γρήγορα γραμμή πλεύσης. Η ουσία είναι όμως ότι σε αυτόν τον πόλεμο συνεργαζόμαστε με τους ανεπιθύμητους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Θείου Σαμ. Δεν αντιλέγω ότι θα πρέπει κι εμείς να φροντίσουμε τα του οίκου μας. Θα πρέπει όμως να έχουμε επιτέλους μία κοινή εξωτερική και εν γένει οικονομική πολιτική. Δεν γίνεται να είμαστε βάρκα γιαλό. Βάρκα που αλλάζει συνεχώς πορείες ποτέ δεν φτάνει στο λιμάνι της, θα αρμενίζει για πάντα και ως ότου βουλιάξει.

Στην Ελλάδα, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, πολλά συνέβησαν, πολλά καταστράφηκαν, και πολλά κρύφτηκαν. Οι σκέψεις πολλές, πάμπολλες οι απορίες, η ουσία είναι ότι τα λάθη μας είναι επαναλαμβανόμενα. Το μέλλον είναι πονηρό και επικίνδυνο. Η γειτονιά μας βράζει και πόλεμος μυρίζει. Πόλεμος που θα λειτουργήσει ως ντόμινο. Είμαστε έτοιμοι;...........είμαστε μυαλωμένοι;..........είμαστε εθνικά δεμένοι μεταξύ μας; Θα μάθουμε να αγαπάμε την χώρα μας ή θα συνεχίσουμε να είμαστε οι κόλακες των ξένων.

Αναρτήθηκε από Capt. Tassos

http://capttassos.blogspot.com/2010/10/blog-post_5917.html