-Να φεύγεις φίλε , να ταξιδεύεις … Πάντα να φεύγεις…
Είναι μια κορυφαία φράση στο έργο «Η Γυναίκα του Νίκου Καββαδία» που ερμηνεύουν δύο αγαπημένοι μου σπουδαίοι ηθοποιοί κρατημένοι αντρίκια υπομένοντας την Σισύφεια ανθρώπινη μοίρα την ώρα που βουλιάζει το σκαρί που ταξιδεύουν … αν θέλετε η ίδια η ζωή τους.
Έχω πάψει χρόνια πολλά να περιμένω να δω τα πλοία στη θάλασσα… βρίσκονται παντού μέσα στο μυαλό μας. Είναι φορές που κάθομαι στα θαλασσοδαρμένα από προϊστορικά πελάγη βράχια του χωριού μου και αφουγκράζομαι την διαχρονία της ανάγκης μαζί με τον φόβο μας να «ρέουμε» μέσα στο άγνωστο.
Θα ήθελα να αφιερώσω αυτή την παράσταση που αύριο Πέμπτη (21/10/2010) κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, στους αγαπημένους μου συγχωριανούς που δεν μπορούν να την απολαύσουν λόγω της απόστασης.
Αυτό το έργο , δηλαδή ο Λόγος του Καββαδία, είναι μια γροθιά σε ότι μας κρατά ακινητοποιημένους σε αυτό που ονομάζουμε «ζωή» και συμβαίνει ερήμην μας μέσα στην ασφάλεια της συνήθειας…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.