Casus belli, τοποστρατηγική και timing. Γράφει ο Dr. Ν. Λυγερός

Οι φοβίες του Casus belli δεν επιτρέπουν τη στρατηγική εξέταση του θέματος κι η έλλειψη στρατηγικής εξουδετερώνει το πρόβλημα του timing. Το Casus belli, θέλουμε, δεν θέλουμε, είναι μία επίθεση στο χώρο της νοητικής στρατηγικής. Και βασίζεται στο νοητικό σχήμα: η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Όμως αυτή η απλοϊκή εφαρμογή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το επόμενο νοητικό σχήμα: η καλύτερη επίθεση είναι η αντεπίθεση. Βέβαια, όταν υπάρχει εκ μέρους μας παθητική στάση, το Casus belli λειτουργεί ακόμα κι αν δεν έχει βάση. Ενώ στην πραγματικότητα, μέσω της τοποστρατηγικής, η ανθεκτικότητα του Αιγαίου δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τέτοιου είδους ρητορική. Ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι η κινητικότητα γύρω από το Casus belli ανήκει στην εσωτερική κατανάλωση της Τουρκίας είναι τώρα το σωστό timing για να υπογραμμίσουμε σθεναρά τις προσπάθειες της Τουρκίας να γίνει επιτέλους ένα δημοκρατικό κράτος που σέβεται το Δίκαιο της θάλασσας, διότι θέλει να το εφαρμόσει σε όλη την επικράτειά της κι όχι μόνο στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μεσόγειο. Διότι δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε παθητικά τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας να θεωρεί το Casus belli ως ένα εργαλείο σε μία διαπραγμάτευση. Διότι δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα ενάντια της άρσης του Casus belli. Η άρση δεν είναι μία σωστή κίνηση προς την Ελλάδα, αλλά προς το Διεθνές Δίκαιο, μέσω του Δικαίου της θάλασσας. Και κατά συνέπεια, δεν είναι το εγχείρημα μιας μελλοντικής διαπραγμάτευσης. Η Τουρκία πρέπει να προσαρμοστεί για τη δική της εξέλιξη ως κράτος που θέλει να θεωρείται σοβαρό από τους άλλους. Αν η κίνησή της είναι μόνο και μόνο ένα τέχνασμα, θα εκτεθεί μόνη της. Συνεπώς, η θέση μας είναι απλή. Πρέπει να χαιρετίσουμε αυτή την προσπάθεια, διότι η υλοποίησή της διευκολύνει τις διακρατικές μας σχέσεις. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση να μην ξεχάσουμε τον γενικότερο προβληματισμό της ΑΟΖ. Η άρση του Casus belli στην καλύτερη εκδοχή δεν είναι ένα τελικό αποτέλεσμα, αλλά ένα ενδιάμεσο προς τον καθορισμό της ΑΟΖ, καθώς το αποδεικνύει η τοποστρατηγική εφαρμογή των Διαγραμμάτων Voronoi κι η τριγωνοποίηση Delaunay. Δεν υπάρχει, λοιπόν, πλαίσιο για επιλογή αδράνειας. Ας μετατραπεί η κινητικότητα σε μία κίνηση που δεν είναι του τύπου Brown και θα μελετήσουμε την ανέλιξή της. Το σωστό timing είναι στο παράθυρο, ας αξιοποιήσουμε λοιπόν το πεδίο, για να μετατραπεί σε πεδίο δράσης, για να ξεφύγουμε από το πλαίσιο που δέχεται αποκλειστικά και μόνο δύο παίκτες, για να ενεργοποιήσουμε αποτελεσματικά το ευρωπαϊκό πλαίσιο.