"Φουσκώσανε" τα ...γάλατα. Από το Μαρικάκι

Μπορεί να μην είναι το ιδανικότερο για τη χώνευση, αλλά για την ... συγχώνευση; Λέει, και πολύ μάλιστα.

Για το γάλα ο λόγος και την ελληνική βιομηχανία γάλακτος που βρήκε την ευκαιρία εν μέσω γενικής μνημονιακής αναμπουμπούλας να γιγαντωθεί. Με τη συγχώνευση ΔΕΛΤΑ - ΜΕΒΓΑΛ, που ανακοινώθηκε προ ημερών, το θεριό που λέγεται MIG γίνεται περισσότερο ανήμερο στην ελληνική αγορά μέσω της μητρικής της ΔΕΛΤΑ, της VIVARTIA, η οποία στην ουσία εξαγόρασε τη γαλακτοβιομηχανία του βορρά. Αυξάνει έτσι το μερίδιό της στο 40% της αγοράς. Αλλά σ’αυτήν εδώ τη χώρα πρόβλημα είναι μόνο η γιγάντωση του δημοσίου και όχι των καρτέλ και των μονοπωλίων, που θα’ λεγε και η Παπαρήγα, κι έτσι δεν έγινε και πολύς ντόρος, αν δεν κάνουμε λάθος. Μάλλον αντιμετωπίστικε ως επιχειρηματική είδηση από την πλειονότητα των ΜΜΕ.

Γιατί τι προοιωνίζεται για τους καταναλωτές το γεγονός ότι δύο από τους ισχυρούς παίκτες του καρτέλ φρέσκου γάλακτος ενώθηκαν εις σάρκαν μία; Πιθανότατα τιμές που δεν μπαγιατεύουν ποτέ, δεν μένουν στο ράφι για πολύ αλλά είναι πάντα φρέσκες, με ημερομηνία λήξεως λίγων ημερών, να τις πιεις στο ποτήρι. Μιλάμε άλλωστε για δύο από τις εταιρείες που πιάστηκαν στα πράσα να διαμορφώνουν, κατόπιν συμφωνίας, προς τα κάτω τις τιμές προς τους παραγωγούς και προς τα πάνω τις τιμές για τον καταναλωτή (αμίμητος αυτός ο ελληνικός «ανταγωνισμός») και τιμωρήθηκαν με πρόστιμα πολλών δις. Περιμένουν τώρα κάποιοι αν θα κουνηθεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού απ’ τη θέση της και θα συγκινηθεί να εξετάσει το θέμα...

Προς το παρόν δεν ξέρουμε αν θα προλάβει μια ολόκληρη γενιά ελληνοπαίδων να μεγαλώσει με "αγνό" γάλα VIVARTIA, η οποία παράλληλα θα έχει «αρμέξει» κανονικά τους κτηνοτρόφους, ή αν η ισχυροποίηση του ομίλου θα σερβιριστεί ως ορεκτικό στο τραπέζι κάποιου μεγάλου μονοπωλιακού ομίλου από τα ξένα.

Το σίγουρο είναι ότι τα κερδοσκοπικά παιχνίδια με τα βασικά είδη διατροφής είτε μέσω πανίσχυρων μονοπωλίων, είτε μέσω hedge funds που παίζουν με τις τιμές στη διεθνή αγορά (π.χ. ρύζι, σιτηρά) γίνονται αγριότερα και όλο και πιο επικίνδυνα, εκθέτοντας την τσέπη και τη διατροφική ασφάλεια, ενδεχομένως και τη επάρκεια του καθημερινού επιούσιου, ακόμη και αυτών των μέχρι πρότινος καλοζωισμένων δυτικών, στην απληστία των αγορών (όπως πάει, ο πεινασμένος τρίτος κόσμος σε λίγα χρόνια θα πάρει την εκδίκησή του). Κι όσο για τα στενά πλαίσια της ψωροκώσταινας, στην εποχή του ΔΝΤ, η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι είναι διατεθειμένη να ταίσει για τα καλά αυτή την απληστία και όχι βέβαια να επέμβει για να προστατέψει τον καταναλωτή και πολίτη. Και τα μονοπώλια και τα καρτέλ ήδη ξεσαλώνουν με το «πράσινο» φως (ο καθένας στο είδος του άλλωστε) του Μαξίμου.

Κοινώς, μετά το γάλα θα δούμε κι άλλα...

Topontiki