Ακούσαμε με προσοχή τα όσα είπε στην ομιλία του ο Γιώργος Κολοκασίδης του ΔΗ.ΚΟ., στο πρόσφατο συνέδριο των αποδήμων.  Μας βρήκαν απολύτως σύμφωνους.  Το θέμα όμως είναι, πώς θα περάσει η γραμμή του και των υπολοίπων που διαφωνούν με τον Μάριο Κάρογιαν στο ΔΗ.ΚΟ. και πώς θα επαναφέρουν το κόμμα (που υπήρξε ο στυλοβάτης του ΟΧΙ του 2004), στην ορθή πορεία (για να σώσουμε τον Κυπριακό Ελληνισμό από την βέβαιη τουρκοποίηση που μας ετοιμάζουν); 
 
Δυστυχώς, μάλλον στενεύουν τα περιθώρια που έχουν όλοι οι διαφωνούντες στο συγκεκριμένο κόμμα (Γ. Κολοκασίδης, Ζ. Κουλίας, Ν. Παπαδόπουλος, Κ. Κενεβέζος κ.α.).  Το ΔΗ.ΚΟ., δια της πολιτικής της στήριξης του Χριστόφια, χάνει την αξιοπιστία του, αποδυναμώνεται περαιτέρω και αυτό λειτουργεί υπέρ των θιασωτών της “λύσης” της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, που επιδιώκει ο Χριστόφιας και οι συνοδοιπόροι του. 
 
Εξίσου επιζήμιο είναι και το ότι, άνθρωποι του κύρους του Γιώργου Κολοκασίδη, δεν τολμούν να αμφισβητήσουν επιτέλους δημόσια την Δ.Δ.Ο.  Από το ΔΗ.ΚΟ., μόνον ο Αντρέας Αγγελίδης τόλμησε να αρθρώσει λόγο ενάντια στην καταστροφική αυτή “λύση” αλλά δυστυχώς, μέχρι στιγμής, η αμφισβήτηση αυτή δεν είχε συνέχεια.  Μέχρι πότε άραγε θα επιμένουν στις γνωστές “παρακαταθήκες” που οδηγούν την Κύπρο με μαθηματική ακρίβεια στην Αλεξανδρεττοποίηση; Δηλαδή θα επιμένουμε να αυτοκτονήσουμε, γιατί έτσι αποφάσισαν οι προηγούμενοι, γιατί κάποια μέρα θα πεθάνουμε ούτως ή άλλως; 
 
Τελικά…, αν όντως οι επιλογές του Κάρογιαν και του περίγυρου του, συγκρούονται με την θέληση της βάσης του κόμματος, θα πρέπει να υπάρξει και ο ανάλογος αντίκτυπος στην σύνθεση της ηγετικής πυραμίδας και σύντομα.  Υπάρχει όμως η πιθανότητα να δρομολογηθεί η αμφισβήτηση της ηγεσίας ή θα πρέπει αυτές τις κρίσιμες ώρες να περιμένουμε την λήξη μιας ολέθριας θητείας στην προεδρία του ΔΗ.ΚΟ. (εκτός από την άλλη ολέθρια θητεία, αυτήν της προεδρίας του Δημήτρη Χριστόφια); Με τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας αυτή τη στιγμή, να υποθέσουμε ότι θα κάνουν υπομονή στο ΔΗ.ΚΟ. (μέχρι να ξεπουληθεί η Κύπρος;)  Νιώθουν ότι έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν, χωρίς να αμφισβητούν με κάθε τους λέξη, με κάθε τους ενέργεια, κάθε δευτερόλεπτο που περνά, την ηγεσία του κόμματος τους;
 
Δεν χρειάζεται καν να είμαστε ΔΗ.ΚΟηκοί, για να απαιτούμε από τους ΔΗ.ΚΟηκούς συναγωνιστές μας (στην προσπάθεια διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Ελληνισμού) να αποδείξουν με πράξεις ότι διαφωνούν με την στήριξη της πολιτικής του Δημήτρη Χριστόφια.  Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συνεχίσει για πολύ ακόμα αυτό “σήριαλ” των… “προσωπικών απόψεων” των πρωτοκλασάτων στο ΔΗ.ΚΟ., που διαφωνούν κάθετα με τον Κάρογιαν, με τον Κάρογιαν όμως να μένει στην προεδρία, με το ΔΗ.ΚΟ. να παραμένει στην  συγκυβέρνηση και τον πρόεδρο Χριστόφια αμετανόητο, να επιμένει στην προώθηση της ολέθριας πολιτικής του (με την στήριξη, πάντα, του ΔΗ.ΚΟ.)
Τρέφουμε μεγάλη εκτίμηση προς τους ΔΗ.ΚΟηκούς και προς μερίδα της ηγεσίας τους, για την στάση που τήρησαν στο δημοψήφισμα του 2004.  Πως αντιδρούν τώρα όμως, στις νέες προτάσεις του Δημήτρη Χριστόφια για το περιουσιακό; Δεν συνιστά, για παράδειγμα, μέγα ολίσθημα (και λόγος για άμεση αποχώρηση του ΔΗ.ΚΟ. από την κυβέρνηση) η υιοθέτηση από τον Πρόεδρο, της ορολογίας που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι (“χρήστες περιουσίας”) για τους παράνομους σφετεριστές των περιουσιών μας; Ο προσφυγικός κόσμος (και όχι μόνο) περιμένει με αγωνία.  Δεν κρίνεται μόνον η αξιοπιστία του ΔΗ.ΚΟ. και των αξιωματούχων του.  Κρίνεται και το μέλλον της Κύπρου!
 
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος (10.09.2010)