ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΠΙΚΡΑ. ΝΙΚΟΣ ΕΞΑΡΧΟΣ: Αυτή είναι όλη η αλήθεια!

Μετά τη στήριξη από το ΠΑΣΟΚ προς τον Α. ΖΟΥΤΣΟ και τη δική μου αποχώρηση, την οποία ανακοίνωσα στους στενούς μου συνεργάτες και αφού άφησα να περάσει κάποιο διάστημα, θεωρώ σκόπιμο να ενημερώσω και αυτούς που υπέγραψαν τη στήριξη και αυτούς που μας στήριξαν, αλλά και τις κοινωνίες της Παλλήνης, του Γέρακα και της Ανθούσας, για το σκεπτικό της απόφασής μου αυτής. Πέρα από το σκεπτικό της απόφασης, νομίζω ότι χρειάζεται για ιστορικούς λόγους να φωτιστούν κάποιες λεπτομέρειες της διαδρομής μας και φυσικά θέλω να τονίσω με κατηγορηματικό τρόπο ότι σε καμιά περίπτωση η πρόθεσή μου δεν είναι να θίξω πρόσωπα.

Διάλεξα τον τύπο της συνέντευξης και απαντώ σε ερωτήσεις που συζητήθηκαν ή μου τέθηκαν αυτό το χρονικό διάστημα, γιατί ένα γενικόλογο άρθρο θα άφηνε περισσότερα κενά.

Να είστε σίγουροι ότι και όποιες άλλες ερωτήσεις προκύψουν στο μέλλον θα τις απαντήσω με την ίδια ευθύτητα που απαντώ και στις σημερινές.

1. Γιατί αποχωρήσατε από τις εκλογές μετά την απόφαση του ΠΑΣΟΚ να δώσει στήριξη στον Θαν. Ζούτσο;

Ήλπιζα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα έδινε τουλάχιστον στήριξη σε κανέναν από τους δύο συνδυασμούς. Από τη στήριξη και μετά ο διχασμός του 1994 (Νικηταράς) και του 2006 (Μπουντουβάς) στην Παλλήνη άρχισε να φαίνεται σαν η νέα προοπτική που μεταφυτεύεται από την Παλαιά στη Νέα Παλλήνη.

Η στάση των κομματικών του Γέρακα και των πρώην υβριστών και νυν αντιδημάρχων του Γέρακα, έδειχνε ετοιμότητα για το νέο μεγάλο διχασμό.

Οι υπαίτιοι της παλαιάς διάσπασης κατά κοινή ομολογία, Νικηταράς – Μπουντουβάς, έτοιμοι να πάρουν τη μεγάλη «ρεβάνς». Είχα πει σε συνέντευξή μου ότι με κάλεσαν να κατέβω και δέχτηκα με βασική προϋπόθεση «να ΕΝΩΣΩ το ΠΑΣΟΚ της Παλλήνης», να ξεπεράσουμε την καταστροφική εσωστρέφεια των 16 ετών και να οικοδομήσουμε όλοι μαζί ένα ανοιχτό αυτοδιοικητικό ψηφοδέλτιο. Δεν ήρθα να διχάσω ή να διαιωνίσω ένα διχασμό για άλλα 16 χρόνια και στο νέο Καλλικράτειο Δήμο Παλλήνης.

2. Ναι, αλλά η νίκη σας δεν θα δικαίωνε τον αγώνα;

Τρεις βουλευτές της περιοχής μας τάχθηκαν πεισματικά όχι υπέρ του Ζούτσου, αλλά υπέρ της εξαφάνισής μου από το προσκήνιο και μάλιστα εμφανώς πριν τις διαδικασίες του κόμματος.

Το 2006 με πίεζαν να δεχτώ να είμαι υποψήφιος Νομάρχης Ανατολικής Αττικής σαν ο πιο κατάλληλος για να φύγω από τα πόδια τους στις επερχόμενες τότε βουλευτικές εκλογές. Σήμερα δεν με ήθελαν υποψήφιο για τον ίδιο λόγο.

ΑΥΤΟΣ θα ήταν ο μεγάλος Διχασμός.

Τα «στελέχη τους» θα είχαν να παλέψουν με τον ίδιο τους τον εαυτό, με τις θέσεις τους, τη δουλειά τους και φυσικά με το στίγμα του “Προδότη – Διασπαστή”. Δεν ξέρω πόσο θα άντεχαν και αν αυτή η ατμόσφαιρα με τα 2 ψηφοδέλτια, με κορμούς ΠΑΣΟΚ, θα έφερναν ΝΙΚΗ. Πιστεύω ότι θα έφερναν ΗΤΤΑ και διχασμό για πολλά – πολλά χρόνια και επαναλαμβάνω:Δραστηριοποιήθηκα για να ενώσω όχι για να διχάσω.

3. Ναι, αλλά κάποια στελέχη Δημοτικοί Σύμβουλοι, πρώην Δήμαρχοι – Κοινοτάρχες και άλλοι, είχαν επενδύσει σ’ εσάς. Μήπως τώρα τους κρεμάτε;

Θέλω να ευχαριστήσω κατ’ αρχάς αυτούς που με έπεισαν να ξεκινήσουμε αυτή την προσπάθεια. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα αυτούς που πίστεψαν ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε την τύχη της πόλης προς το καλύτερο και στάθηκαν δίπλα μου ανιδιοτελώς. Θέλω να τους θυμίσω τις προϋποθέσεις που συμφωνήσαμε μαζί. Να πω ότι η διαδρομή αυτή είχε πολύ καλές στιγμές και στη συνέχεια να ευχαριστήσω και όλους αυτούς που υπέγραψαν και στήριξαν αυτή μας την προσπάθεια.

Τώρα αν κρεμάω κάποιους; Θα ήθελα να πω ότι αν ο διχασμός της ΝΕΑΣ Παλλήνης μετά την απόφαση του ΠΑΣΟΚ και τη λάθος τακτική να εγκλωβιστώ εγώ πρώτα και αυτοί μαζί σ’ αυτή τη διαδικασία, είναι κρέμασμα, δεν το πιστεύω.

Αν ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ είχαμε ασχοληθεί μόνο με την κοινωνία και τα προβλήματα όλους αυτούς τους μήνες και φροντίζαμε για τη διεύρυνση της βάσης μας και το μεγαλύτερο άνοιγμα στη διαπαραταξιακή μας φυσιογνωμία, πιστεύω ότι το χρίσμα δεν θα το κουβέντιαζε κανένας.

ΕΝΤΕΧΝΑ μας ενέπλεξαν οι βουλευτές όταν η κα Χριστοφιλοπούλου είδε αρχικά ως «ιδανική λύση το Ν. ΕΞΑΡΧΟ», έβαλε τα στελέχη της σε μια κουβέντα και μετά τα τραβούσε ένα-ένα με βία ή με απαλό τρόπο. Ποιός τους κρέμασε; Εγώ που δεν διέβλεψα αυτή την παραπλανητική τακτική ή αυτοί που πίστεψαν ότι μπορούν να στηριχθούν στους βουλευτές;

4. Ναι, αλλά τώρα τι μπορούν να κάνουν; Τι τους συμβουλεύετε;

Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον κ. Δ. Βελιώτη και να τον ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μου, να ευχαριστήσω όλα τα άλλα στελέχη που συστρατεύτηκαν και δεν προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Σ’ αυτούς λέω να πράξουν όπως αυτοί νομίζουν.

Για τα υπόλοιπα στελέχη του συνδυασμού μας, που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και έβαζαν έντονα και πιεστικά τα περισσότερα «να δούμε τι θα πει το ΠΑΣΟΚ», δεν πιστεύω ότι περιμένουν από εμένα τώρα μια συμβουλή.

Έχουν την προσωπική τους αυτοδιοικητική πορεία και περγαμηνές, έχουν ένα στρατό, μικρό ή μεγάλο (κλειδωμένο σε αναμονή), θα πράξουν όπως νομίζουν καλύτερα. Εξάλλου η αποχώρησή μου, η οποία είναι απόρροια της αναμονής και του εγκλωβισμού στις διαδικασίες, είναι μία συνέχεια της δικής τους φιλοσοφίας, που μου επέβαλαν. Και φυσικά δεν μιλάω για όλους.

Το ΠΑΣΟΚ και οι βουλευτές θα παίξουν τον κυρίαρχο ρόλο του ενός ψηφοδελτίου ΠΑΣΟΚ.

Εγώ απλώς αποχώρησα για να μη διασπάσω και να μην παρακολουθήσω τις τεράστιες πιέσεις και τα διλήμματα που έφερναν στους συνεργάτες μου οι περίεργες αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ

Θέλω να μπορώ στο χώρο που δουλεύω εγώ και τα παιδιά μου να νιώθω ότι προσπάθησα να προσφέρω, αλλά δεν με άφησαν.

5. Τη συμπεριφορά των συντρόφων σας στο στρατόπεδο του Ζούτσου πώς την σχολιάζετε;

Δεν περίμενα κάτι καλύτερο από «συντρόφους» που έβριζαν το Ζούτσο μέχρι τον Δεκέμβριο και άλλαξαν στάση, με αντιπαροχή, μετά. Εκφράζω το φόβο πώς δεν θα μπορέσει να διοικήσει το μεγάλο ΔΗΜΟ με τέτοια ομάδα, που αρκετοί είναι άνθρωποι του πασοκικού παρασκηνίου.

Δεν έπαιξαν όμως αυτοί το μεγάλο ρόλο. Εγώ προσπάθησα και κατάφερα να κρατήσω στα στελέχη μου χαμηλούς τόνους και το πέτυχα. Ζητούσα επίμονα καί συνάντηση καί κουβέντα με τον Θανάση Ζούτσο. Δεν μου απάντησε ποτέ. Είχε τη διαβεβαίωση, όπως και διέδιδε, ότι θα πάρει τη στήριξη από «ψηλά» έναντι ενός «ενοχλητικού» αντιπάλου.

Την ευθύνη τη μεγάλη τη φέρουν οι Βουλευτές, που τότε, το 2006, αυτοί κι εγώ μαζί τους (Εθνικό Συμβούλιο) αποτελούσαμε την επιτροπή επιλογής υποψηφίων. Είναι οι ίδιοι, όπως προανέφερα, που ομόφωνα με προέτρεπαν τότε να είμαι υποψήφιος Νομάρχης, ως ο πλέον κατάλληλος.

6. ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ; Μαγική λέξη που δίνει εξήγηση στην αποχώρησή σας;

Όσοι με γνωρίζουν από παλιά γελάνε. Δύσκολος χαρακτήρας και ασυμβίβαστος.

Η μεγαλύτερη αντιπαροχή που εξασφάλισα, ίσως όσο κανένας άλλος, ήταν κατά τη θητεία μου στη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, να αναγνωριστεί με το νόμο 2773/99 η περιουσία του ασφαλιστικού φορέα 65.000 εργαζομένων και συνταξιούχων της ΔΕΗ.

Την περιουσία αυτή, που υπερκαλύπτει την αξία της ΔΕΗ, τη χάρισα στο Κράτος.

Έτσι, ως Αντιπαροχή, σώθηκε η ΔΕΗ από την εξαφάνιση και το ξεπούλημα και έγινε κερδοφόρα στο Χρηματιστήριο, με το χαμηλότερο τιμολόγιο στην Ευρώπη.

Η ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ αυτή εξασφάλισε τα ασφαλιστικά δικαιώματα των 65.000 εργαζομένων και συνταξιούχων και είναι ακλόνητη νομικά και συνταγματικά, αντέχοντας σήμερα στις επιταγές του Μνημονίου και του ΔΝΤ.

Αυτή λοιπόν η μαγική λέξη έχει για μένα τεράστια σημασία.

Η αξιοπρέπεια και το κύρος μου δεν επιτρέπει στο Κεντρικό ΠΑΣΟΚ ούτε καν να τολμήσει. Εξάλλου κάποιοι στην αρχή έβλεπαν τη λύση “Ν. Έξαρχος” ως ιδανική.

Υπάρχει κάποιος που νομίζει ότι χρειαζόταν να ξοδέψω άφθονο χρόνο και αρκετά χρήματα για να πάρω μια θεσούλα στο ΠΑΣΟΚ;

Μετά το 2007 δεν έθεσα υποψηφιότητα ούτε για το Εθνικό Συμβούλιο, ούτε για Βουλευτής, παρά τους 18.000 σταυρούς. Ούτε στη σημερινή κυβέρνηση υπέβαλα αιτήσεις για κάποια θέση.

Μου ζήτησαν να βοηθήσω τον τόπο μου και δέχτηκα, με προσωπικό κόστος, επειδή ακριβώς η αυτοδιοικητική ενασχόληση εμπεριέχει τη μη κηδεμονία των κομμάτων, όπως τουλάχιστον ευαγγελίζονται.

7. Τι δεν λειτούργησε καλά στο στήσιμο στην λειτουργία της Διαδημοτικής Δημοκρατικής Παράταξης που ιδρύσατε;

Ήθελα να ακουμπήσουμε τον κόσμο και την κοινωνία. Ήθελα το κίνημα να έλθει από κάτω, γιατί όλα αυτά που συνέβησαν, τα φανταζόμουν. Πίεσα πολύ για τις υπογραφές ώστε να δεσμευτούν κάποιοι. Οι πρώτες 113 υπογραφές έφεραν αντιδράσεις και εκβιασμό στα πρόσωπα που τις μάζεψαν.

Υπήρξε μία ανεξήγητη στασιμότητα και άρνηση των στελεχών να φέρουν απλούς πολίτες στην παράταξή μας.

Είχαν κλειδωμένους τους «στρατούς» και περίμεναν. Τι περιμέναμε; Έπρεπε να πολλαπλασιαζόμαστε καθημερινά για να ξεπεράσουμε τα κομματικά τείχη.

Τα τοπικά τείχη τα ξεπεράσαμε, τα κομματικά τείχη, το τι θα πει το κόμμα και το τι θα πουν οι βουλευτές, δυστυχώς δεν κατάφερα να πείσω τα στελέχη να τα ξεπεράσουν. Υπήρχαν εξαρτήσεις.

Ο κ. Βρεττός είχε ταχθεί εξ’ αρχής εναντίον της υποψηφιότητάς μου, με αφετηρία την εναντίον μου “έχθρα” που άρχισε από τη θητεία μου ως Γ.Γ.Α., συνεχίστηκε με τις υποψηφιότητες για τη Νομαρχία Αν. Αττικής της γυναίκας μου και το κόρης του και κορυφώθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 2007, λόγω της δικής μου υποψηφιότητας.

Βέβαια η απόσπαση της Ε. Κουνενάκη στο γραφείο του και η γνωστή ομάδα της Βουλής από «ανώτατα» στελέχη λειτούργησε σαν «γιάφκα» εις βάρος μου, φιλοξενώντας την ομάδα Ζούτσου καθημερινά.

Όταν ο Β. Οικονόμου διαφοροποιήθηκε από τη γραμμή ΠΑΣΟΚ, τότε ξαφνικά η κα Χριστοφιλοπούλου τράβηξε τα στελέχη της πίσω, δεν τους έκλεινε ούτε καν ραντεβού και φυσικά και ο Π. Ασπραδάκης πήρε θέση υπέρ του Ζούτσου, πριν πάρει θέση το κόμμα. Ο κ. Ασπραδάκης πήρε θέση πριν από το κόμμα! Προχωρημένο!

Άρα μείναμε στα κομματικά τείχη και άρχισε να καλλιεργείται η έννοια του “χρίσματος” και της “προδοσίας”. Αυτός ο εγκλωβισμός ήταν αναγνωρίσιμος από όλους μας. Η ατμομηχανή και ο μηχανοδηγός δεν μπόρεσαν, με καθαρά δική μου ευθύνη, να πείσουν τα στελέχη της Παλλήνης ν’ ανέβουν στο τραίνο της αυτονομίας της Αυτοδιοίκησης. Ίσως αυτό στο μυαλό μου να ήταν μία ουτοπία, γιατί δεν είναι εύκολο να παίζεις τη θέση σου ή το μέλλον σου μια ζαριά. Άρα, η απόφαση δύσκολη, αλλά κατά την άποψή μου, γιατί εγώ κρίνομαι περισσότερο ως επικεφαλής, επιβεβλημένη. “Όχι άλλος Νικηταράς, όχι άλλος Μπουντουβάς” για την παλαιά Παλλήνη (λόγια Γ. Σμέρου) κι εγώ συμπληρώνω, όχι ο 16χρονος διχασμός του ΠΑΣΟΚ της Παλλήνης να μεταφυτεύεται σε διχασμό της Νέας Παλλήνης.

Εξάλλου με καλέσατε να ενώσω και με βάλατε μπροστά.

Εξάλλου με καλέσατε για να νικήσουμε και ν΄ αλλάξουμε τη στασιμότητα δεκαετιών.

Όχι λοιπόν στη διάσπαση και στο διχασμό.

Όχι στην προδοσία, όχι στα δύο ψηφοδέλτια με κορμό ΠΑΣΟΚ και ήττα, γιατί χωρίς την κοινωνία και με στελέχη φευγάτα, δεν μπορεί να νικήσεις τους 2 μήνες που απέμειναν. Πόσα και πόσα στελέχη μας της Παλλήνης μας απαντούσαν στερεότυπα, «ό,τι πει το κόμμα» και εννοούσαν βέβαια εξαρτώμενα «ό,τι πουν οι βουλευτές». Οι βουλευτές δεν με ήθελαν. Κατανοητό. Η απόφασή μου δύσκολη.

8. Θα πάρετε θέση στα ψηφοδέλτια που απέμειναν;

Αν πίστευα στο διαπαραταξιακό Ψηφοδέλτιο, όπως έλεγα, δεν δικαιούμαι να πάρω θέση. Το ΠΑΣΟΚ έκρινε ότι χρειάζεται ένα ψηφοδέλτιο αμιγώς ΠΑΣΟΚΙΚΟ με τον Αθανάσιο Ζούτσο για τη σίγουρη νίκη.

Η αποχώρησή μου είναι μία πολιτική πράξη από μόνη της. Σηματοδοτεί ότι άνοιξε ο δρόμος που ήθελε το ΠΑΣΟΚ για ένα αμιγώς ΠΑΣΟΚΙΚΟ ψηφοδέλτιο. Τα στελέχη που ήταν μαζί μου έχουν το καθένα μόνο του και την προσωπικότητα και την εμπειρία και την γνώση και τη θέληση να κάνουν αυτό που τους υπαγορεύει η συνείδησή τους.

Εγώ εύχομαι το καλύτερο για τη ΝΕΑ Παλλήνη.

Εγώ έχασα μια ευκαιρία να βοηθήσω, που το ήθελα πραγματικά και ήξερα ότι μπορούσα. Ίσως όμως η ΝΕΑ Παλλήνη να βρει καλύτερη λύση.

9. Γιατί κάνατε αυτοπρόταση;

Δεν ήθελα και το είχα διαμηνύσει στους συνεργάτες μου. Με έπεισε ο Θ. Μπακαλάκος με τη σκέψη να μη δώσουμε άλλοθι για αποκλεισμούς. Βλέπετε ο Θωμάς, ο οποίος αγωνίστηκε γνήσια δίπλα μου παρ’ ότι έβλεπε όλες αυτές τις στρεβλώσεις, πίστευε, όπως έλεγε, «το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά είμαστε εμείς, πώς θα μας ξεπεράσουν;» Όμως, Θωμά μου, δεν είναι έτσι. Είχα την υποχρέωση – γνωρίζοντας και έχοντας περισσότερα στοιχεία – να μην οδηγήσω μια σειρά από καταξιωμένα στελέχη και φίλους σε μια σύγκρουση χωρίς τελειωμό. Τότε θα χάναμε όλοι και το δικό μας ΠΑΣΟΚ και το άλλο ΠΑΣΟΚ αλλά και εμείς ως άτομα.

10. Μετά την αποχώρησή σας βλέπετε να υπάρχει 1η Κυριακή;

Αν οι μικρές παρατάξεις συγκεντρώσουν ποσοστό μικρότερο του 15%, μπορεί.

11. Γκοτσόπουλος – Μπουλμπασάκος, γιατί όχι μαζί σας;

Το Θοδ. Γκοτσόπουλο τον έχουμε μάθει εμείς να παίρνει. Δεν έμαθε ποτέ να δίνει και εννοώ πολιτικά. Ξεχνάει ότι ενώθηκαν όλοι μαζί και του προσέφεραν τη θέση και τη στήριξη του υποψηφίου Δημάρχου που εκλέχτηκε και τον βοηθήσαμε, κι εγώ προσωπικά πολλαπλά ως Γ.Γ.Α. Ξεχνάει ότι ενωμένοι θα μπορούσαμε να δώσουνε ένα όραμα στην τοπική κοινωνία. Τον απασχολεί μόνο πώς θα διατηρήσει τα κεκτημένα.

Τον Γ. Μπουλμπασάκο τον γνώρισα αυτό το διάστημα, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση και αν ο συνδυασμός μας συνέχιζε, πάντα θα υπήρχε συνεργασία μεταξύ μας και μία ξεχωριστή θέση μαζί μας, αν θα το αποφάσιζε.

12. Στη διαδρομή σας αυτή δεν είδαμε να υπογράφουν και να σας στηρίζουν και άλλα καταξιωμένα στελέχη, πρώην Δημ. Σύμβουλοι, πρόεδροι συλλόγων, κ.λ.π. από την Παλλήνη. Μιλήσατε μαζί τους;

Προσπάθησα να τους φέρω κοντά και μίλησα μαζί τους. Μίλησα με τον Γιαν. Κοτσίλα, με τον Δημ. Γιαννουσόπουλο, με το Θόδωρο τον Σταματίου, τον Κώστα τον Ρίππη και μια σειρά άλλα στελέχη.

Ήταν όλοι σε αναμονή ΠΑΣΟΚ, θα έπαιρναν θέση μετά την απόφαση του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορέσαμε να πάρουμε τη δυναμική τους και να δώσουμε ένα στίγμα Κινήματος όλων των στελεχών της ΠΑΛΛΗΝΗΣ.

Όλοι ήθελαν τη σιγουριά και ίσως να τους ενοχλούσε ότι κάποιος ήλθε καπέλο να ενώσει. Μπορεί να το ζητούσαν αλλά δεν το εννοούσαν κιόλας. Και μάλιστα να ενωθούν χωρίς το ΝΑΙ του ΠΑΣΟΚ και των Βουλευτών; Δεν το άντεχαν.

.

13. Επίσης εντύπωση προκάλεσε η μη στήριξη της Παράταξης που ηγηθήκατε από την τοπική εφημερίδα «Νεολόγος» και από πολλά εκλεγμένα τοπικά κομματικά στελέχη.

Με τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Νεολόγος» και τη σύζυγό του είχα συζητήσεις, οι οποίες περιστράφηκαν σε δύο άξονες.

Ο ένας άξονας ήταν οικονομικός, που δεν νομίζω ότι ήταν ο σημαντικότερος, αλλά ούτε εγώ θα μπορούσα να υπερκαλύψω εν ενεργεία Δημάρχους.

Ο δεύτερος και πιο σημαντικός ήταν φυσικά η υποψηφιότητα της Ε. Κουνενάκη, την οποία ζήτησα, αλλά δεν μπορέσαμε να συμφωνήσουμε.

Η αποδοχή της πρότασής μου από αυτήν περιελάμβανε, ως βέτο από μέρους της, την απουσία από το ψηφοδέλτιο των εν ενεργεία Δημοτικών Συμβούλων της Παλλήνης. 

Δυστυχώς ή ευτυχώς, η πάγια δικιά μου τακτική ήταν ότι «κανένας δεν μπορεί να αποκλείει κανέναν». Ο κόσμος θα δείξει ποιον εμπιστεύεται και εκλέγει. Και φυσικά μετά τις εκλογές η ευθύνη με ποια πρόσωπα θα διοικούσα το Δήμο ήταν αποκλειστικά δική μου.

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, κομματική συσπείρωση του μεγέθους του Γέρακα δεν υπήρξε στην Παλλήνη. Η «ουδετερότητα» του γραμματέα της Τοπικής Οργάνωσης και φίλου των Α. Μπουντουβά και Γ. Σμέρου, “εξαφάνισε” την οργάνωση και την έστειλε… βόλτα για ούζα στο γνωστό ουζερί του Γέρακα.

Φυσικά δεν μιλάμε για τη Νομαρχιακή Επιτροπή. Αυτή υλοποίησε το έργο που φτιάχτηκε μαζί με τους Βουλευτές.

14. Τι κερδίσατε από αυτή τη διαδρομή;

Απογοήτευση γιατί δεν κατάφερα να επηρεάσω πολλά καταξιωμένα στελέχη στο δρόμο που έβλεπα και έδειχνα μπροστά μου.

Στενοχώρια γιατί κατάλαβα ότι τα πρόσωπα που αποτελούσαν τον πυρήνα δεν με ήξεραν σχεδόν καθόλου. Εξάλλου οι περισσότεροι το 2007 δεν με στήριξαν ως υποψήφιο Βουλευτή.

Όταν δεν σε γνωρίζουν και αν αξίζεις, δεν μπορείς να εμπνεύσεις ένα όραμα. Και η δράση χωρίς όραμα είναι ένας εφιάλτης.

Ικανοποίηση ότι δεν κορόιδεψα κανέναν και μπορώ να πιω μια μπύρα με τον γείτονά μου, τον ΘΡΑΣΟ.

15. Προς στιγμήν φάνηκε ότι οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της μείζονος αντιπολίτευσης σύσσωμοι σας στήριζαν και αυτό ήταν μια τεράστια αφετηρία, ένα ξεκίνημα με ισχυρό κορμό ΠΑΣΟΚ Παλλήνης. Άλλαξε τίποτε στην πορεία;

Ναι, έτσι είναι. Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Γ. Σμέρος, Γ. Μερτζάνος, Π. Ζινέλη, Κ. Χατζησταματίου με τους οποίους και ξεκινήσαμε την κίνηση και στη συνέχεια η Μαρία η Λεβαντή έδειξαν ότι θα έφτιαχναν έναν ισχυρό κορμό – αφετηρία. Αντέδρασαν ομαδικά στην κατευθυνόμενη παγίδα, που προσπάθησε να τους στήσει τοπική εφημερίδα για το Θόδωρο τον Γκοτσόπουλο, ότι δήθεν τον εγκατέλειψαν.

Μέχρι εκεί που εθίγοντο προσωπικά ναι. Μετά η συνοχή χάθηκε.

Η ομάδα αυτή ουδέποτε ξεκλείδωσε τον στρατό των ψηφοφόρων της και έδειχνε σε αναμονή. Από τη μέρα που ο Γ. Σμέρος έγινε Πρόεδρος σ’ ένα νοσοκομείο με τη στήριξη κοινοβουλευτικού προσώπου, το παιχνίδι άλλαξε.

Δεν είχε χρόνο; Άλλαξαν οι προτεραιότητές του; Όλοι αναρωτήθηκαν για την αλλαγή στάσης του Γ. Σμέρου.

Η χρονική σειρά είναι η εξής:

-Το ΠΑΣΟΚ και οι βουλευτές θετικοί έως ουδέτεροι αρχικά απέναντί μου.

-Ακολούθησε η διαφοροποίηση του Β. Οικονόμου στη συνέχεια από το ΠΑΣΟΚ και εμφανίστηκε κενό και αμηχανία στην Παλλήνη.

-Στη συνέχεια άλλαξε η στάση των Βουλευτών και κατά συνέπεια του κόμματος.

-Αποτέλεσμα η αδρανοποίηση των στελεχών και η καθοδήγηση από τους βουλευτές για αλλαγή στρατοπέδου.

Ο Γ. Σμέρος και η Π. Ζινέλη έπαψαν να έρχονται στην ομάδα και έδειχναν να ξέρουν τι θα γίνει, το οποίο και διέδιδαν. Φυσικά σ’ αυτή τη νέα κομματική – βουλευτική πραγματικότητα προσχώρησαν ή την προετοίμασαν εύκολα στελέχη όπως Ναστούλης, Δρούγκας, Μπουντουβάς.

Ο ενοχλητικός Έξαρχος “ΟΧΙ” ή όπως ωραία και γλυκά το λέει ο Νεολόγος “απλά δεν είναι αυτοδιοικητικός” !. 

Λες και ο Πρωθυπουργός όταν έλεγε χρειαζόμαστε κάτι ψηλότερο από τους αυτοδιοικητικούς για τον Καλλικράτη εννοούσε τους ίδιους τους Αυτοδιοικητικούς και μόνο.

16. Αναφέρεστε πολύ στην εσωστρέφεια της παλαιάς Παλλήνης & τον κίνδυνο να μεταφυτευτεί στη Νέα Καλλικράτεια Παλλήνη. Πιστεύετε ότι τα γεγονότα του 1994 και το 2006 μπορεί να επηρεάζουν ακόμα;

Μακάρι να έχω άδικο. Πρέπει να σας πω ότι κατάφερα να βάλω στο ίδιο τραπέζι ακόμα και στελέχη που δεν είχαν καμία εκτίμηση για κάποια άλλα. Μάλιστα πολλές φορές τέθηκε άμεσα το θέμα «ή εγώ ή αυτός». Στοιχεία μεγάλου διχασμού. Στην πορεία ανακάλυψα και μια άλλη μεγάλη οριζόντια διχαστική λειτουργία, που διαπερνούσε την Παλληνιώτικη κοινωνία, κυρίως την ΠΑΣΟΚΙΚΗ. Τους φίλους του Γ. Σμέρου και τους αμείλικτους εχθρούς του. Μακάρι η απόφαση του ΠΑΣΟΚ να εξαλείψει την ΠΑΣΟΚΙΚΗ εσωστρέφεια. Αυτό θα είναι καλό για τον τόπο, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

17. Ακούστηκε και γράφτηκε ότι κατεβαίνετε υπόψηφιος Αντιπεριφερειάρχης με το ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο του κ. Αλέξη Μητρόπουλου. Αληθεύει;

Αυτό που αληθεύει είναι ότι ο Αλέξης Μητρόπουλος μετά την απόφασή μου ν’ αποσυρθώ από την υποψηφιότητά μου για τον ΔΗΜΟ ΠΑΛΛΗΝΗΣ, μου πρότεινε να είμαι, στο ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο που ετοιμάζει, υποψήφιος για Αντιπεριφερειάρχης στην Αν. Αττική.

Δεν έχω απαντήσει στον κ. Μητρόπουλο. Οι λόγοι που με κάνουν διστακτικό είναι ο συσχετισμός που μπορεί να γίνει από διάφορους σε σχέση με τη μη στήριξή μου από το ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Παλλήνης.

Αυτό τον συσχετισμό δεν τον θέλω.

Κάποιοι θα πουν ότι είχα την πρόταση γι αυτό αποσύρθηκα και θα είναι οι ίδιοι που έλεγαν ότι έφυγα γιατί πήρα δήθεν αντιπαροχή από το ΠΑΣΟΚ.

Ο Δήμος Παλλήνης για μένα ήταν μια καθαρά προσωπική αυτοδιοικητική προσφορά στον τόπο μου με τη στήριξη της κοινωνίας και όλων ει δυνατόν των κομμάτων . Ήταν μια ιδανική ευκαιρία για υλοποίηση του σχεδίου Καλλικράτης. Δεν ευδοκίμησε.

Το ψηφοδέλτιο του Αλέξη Μητρόπουλου εμπεριέχει πέρα από τον ανεξάρτητο χαρακτήρα του και ένα κεντρικό πολιτικό μήνυμα διαμαρτυρίας.

18. Κάτι τελευταίο;

Η συζήτηση αυτή δεν τελειώνει. Θα κρατήσει πολλά χρόνια, με πολλές ερμηνείες και υποκειμενικές απόψεις, όπως η δική μου.

Θα απαντήσω σε όλες τις καλοπροαίρετες ερωτήσεις που θα μου τεθούν και φυσικά είμαι ανοικτός σε κατ’ ιδίαν συζήτηση με όλους. Επαναλαμβάνω ότι η πρόθεσή μου δεν είναι να θίξω κανέναν. Προσπαθώ να μιλήσω τη γλώσσα της αλήθειας.

Όμως τέλος μια ερώτηση θα μείνει αναπάντητη:

Θα έβλεπε ο τόπος καλύτερες μέρες αν η κίνησή μας περπατούσε με κυρίαρχο διαπαραταξιακό χαρακτήρα και με ανοιχτούς ορίζοντες προς όλα τα στελέχη, ή θα συμβεί αυτό με διακυβέρνηση ΖΟΥΤΣΟΥ ή ΚΩΝΣΤΑΝΤΑ; 

Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ.