«Δημήτρη, δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα», μου είπε χθες το βράδυ ένας πολύπειρος Έλληνας πολιτικός. «Εσύ λες τι θα έπρεπε να γίνει, ενώ εγώ σου λέω τι μπορεί να γίνει», συνέχισε, προσπαθώντας να ορίσει την σχέση ανάγκης – πολιτικών επιλογών στην σημερινή συγκυρία στην Ελλάδα.
Δεν έμαθα τίποτε καινούργιο από αυτή την τηλεφωνική επικοινωνία, αλλά συνειδητοποίησα ότι για ένα τουλάχιστον μέρος του πολιτικού συστήματος το μνημόνιο, σημειολογικά ισοδυναμεί με μνημόσυνο της μεταπολιτευτικής τάξης πραγμάτων στην χώρα μας. «Δεν γινόταν αλλιώς…», ήταν η φράση που επανέλαβε πολλές φορές ο φίλος μου. Πρόκειται για μια ομολογία, που θα έπρεπε, αντί να θεωρείται ως μια φυσιολογική, ρεαλιστική διαπίστωση να συνταράζει συθέμελα όχι μόνον την πολιτική σκηνή της χώρας, αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Με δύο λόγια, ο άνθρωπος μου είπε, έξω από τα δόντια, ότι δίχως την παρέμβαση των ξένων, το πολιτικό σύστημα ήταν αδύνατον πλέον να συνεχίσει να ασκεί εξουσία, διότι το κράτος ξεχείλωσε και η κοινωνία κακόμαθε, σε τέτοιο βαθμό που δεν επέτρεπε πλέον στη χώρα να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Ήταν θλιβερή η διαπίστωση ότι το πολιτικό σύστημα....
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.