Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε για διάφορα μουσικά κύματα, όπως ήταν οι  Hippies, οι Ravers και άλλα που ήταν fun ενός συγκεκριμένου είδους μουσικής και ταυτόχρονα τα συνδέουμε στο μυαλό μας με διάφορες ναρκωτικές ουσίες. Αυτό, πιστεύω, συμβαίνει γιατί στη χώρα μας ,και μιλάω μονό για την Ελλάδα γιατί δεν ξέρω τι συμβαίνει στο εξωτερικό, το μόνο εύκολο που μπορεί να βρει ένας νέος είναι τα ναρκωτικά . Το κακό βέβαια είναι ότι δεν υπάρχει παιδεία πάνω σε αυτό το θέμα για το πως να το αντιμετωπίσουμε και το πως να ξεφύγουμε αν χρειαστεί. Όταν επικρατεί μια τέτοια κατάσταση και η πολιτεία είναι πλέον ανήμπορη να προστατέψει τους νέους από αυτή τη μάστιγα είτε από συμφέρον είτε για άλλους λόγους, τότε τα ναρκωτικά γίνονται δικαίωμα του καθενός. Επειδή όμως οι καλλιτέχνες θέλοντας και μη γίνονται πρότυπα για πολλούς νέους πρέπει ή να μην κάνουν χρήση η τουλάχιστον να μην τα διαδίδουν Να προσπαθήσουν μέσα από τα τραγούδια τους να αποτρέψουν τους νέους από την χρήση ουσιών. Το να γράφεις σε ένα χαρτί τις σκέψεις σου και να τις κάνεις τραγούδι σε χαλαρώνει και σε εκτονώνει παράλληλα πολύ περισσότερο από το να κάνεις χρήση ουσιών, άρα όσοι το έχουν σαν δικαιολογία για έμπνευση υποκρίνονται στον εαυτό τους. Για τους ακροατές όλοι ξέρουμε ότι όταν είσαι νηφάλιος ακούς και καταλάβεις καλύτερα ένα τραγούδι παρά όταν δεν νιώθεις τίποτα παραπάνω από εξάρτηση και μούδιασμα. Θέλω να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα, όλοι οι Rock Star  που πέθαναν από ναρκωτικά δεν υπάρχουν πια για να τους δούμε και δεν υπάρχουν πια για να τους ακούμε, εγώ αυτό δεν το θεωρώ μαγκιά. Τα να ναρκωτικά είναι πλέον δικαίωμα του καθενός αλλά τουλάχιστον προστατεύστε τα νέα παιδιά, μην τους δημιουργείτε πρότυπα θανάτου. Η κοινωνία τους έχει δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα μπορούν να λύσουν μην τους δημιουργείτε περισσότερα. Οι νέοι χρειάζονται τις δυνάμεις τους για να κάνουν το κόσμο καλύτερο και λογικότερο μην τους τις παίρνετε. Και την επόμενη φορά που θα ακούσετε για κάποιον γνωστό για ναρκωτικά μην τον πείτε καλλιτέχνη γιατί όσο καλός και να είναι με την αυτοκτονία του σκοτώνει την τέχνη δεν την ζωντανεύει μέσα από τον αργό θάνατο του. Συγνώμη αν πρόσβαλα κάποιους ή αν πόνεσα άλλους, αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας
 
"Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του"

Τα αφεντικά δεν είναι πάντα αυτοί που σας πληρώνουν αλλά και αυτοί που σας θαυμάζουν .Σεβαστείτε τους!!!!!
Music-dreams.gr