Πού πήγαν και πού πηγαίνουν τα λεφτά; Γιώργος Κύρτσος

Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου θέτει δημόσια το ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά»σε μια προσπάθεια να αποδώσει τις ευθύνες για τη σημερινή οικονομική κρίση στηνκυβέρνηση Καραμανλή. Με την επικοινωνιακή, προπαγανδιστική μέθοδο που ακολουθεί προστατεύει προς το παρόν την καλή δημόσια εικόνα της κυβέρνησής του, δημιουργώντας την εντύπωση ότι η σημερινή κυβέρνηση διαχειρίζεται ένα κακό «γαλάζιο» διαχειριστικό παρελθόν.

Η κοινή γνώμη

Εάν κρίνουμε από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO που έγινε για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού Mega, οι πολίτες αποδίδουν ευθύνες σε όλες, χωρίς εξαίρεση, τις κυβερνήσεις. Το 29% απάντησε πως φταίνε για τη σημερινή κατάσταση όλες οι κυβερνήσεις του παρελθόντος. Το 19% απέδωσε ευθύνες στις κυβερνήσεις Σημίτη και 16% στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Μόλις 3% έδειξε προς την κατεύθυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ενώ το 22% αποδίδει το οικονομικό και κοινωνικό κατάντημα της χώρας στις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή. Μόνο 4% των ερωτηθέντων αποδίδει τη βασική ευθύνη στη σημερινή κυβέρνηση.

Δημιουργώντας την εντύπωση της «διαφορετικής εξουσίας», ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του διατηρούν το πολιτικό πλεονέκτημα έναντι της ΝΔ, που πληρώνει, σε δημοσκοπικό επίπεδο, ακριβά τα λάθη και τις παραλείψεις των κυβερνήσεων Καραμανλή και τις συγκρούσεις στο εσωτερικό της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ

Ορισμένοι χειρισμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου μπορεί να θέσουν σε αμφισβήτηση το ηθικό, πολιτικό της πλεονέκτημα και να την απομυθοποιήσουν στην αντίληψη πολλών πολιτών. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και ο Καραμανλής είχε αποκτήσει συγκριτικό ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα έναντι των πολιτικών του αντιπάλων, το οποίο στη συνέχεια κατασπατάλησε με τη βοήθεια κυβερνητικών σκανδάλων τύπου Βατοπεδίου.

Η κυβερνητική ηγεσία είναι έτοιμη να δεσμεύσει 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ -από τα χρήματα που δεν διαθέτει το υπερχρεωμένο ελληνικό Δημόσιο- για να οργανώσει τη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας των ναυπηγείων Σκαραμαγκά από τους Γερμανούς επενδυτές, που τα οδήγησαν σε πλήρη απαξίωση, σε έναν επενδυτικό όμιλο από το Άμπου Ντάμπι. Η μεταβίβαση αυτή θα συνοδευτεί από την καθυστερημένη παραλαβή τεσσάρων γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214 και τη συμπληρωματική παραγγελία άλλων τριών υποβρυχίων.

Οι αμφιλεγόμενοι χειρισμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου αποτελούν συνέχεια ανάλογων χειρισμών των κυβερνήσεων Σημίτη. Επί «εκσυγχρονισμού» οργανώθηκε ένα εξαιρετικά δαπανηρό πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου των εργαζομένων στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που αντιμετωπίστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σαν έμμεση κρατική επιδότηση. Υποτίθεται ότι με τον τρόπο αυτό τα ναυπηγεία έγιναν «ανταγωνιστικά» και προσέλκυσαν το ενδιαφέρον των Γερμανών επενδυτών.

Με υπογραφή του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Τσοχατζόπουλου παραγγέλθηκαν τα γερμανικά υποβρύχια και καταβλήθηκε, το 2000, ένα ποσό της τάξης των 2 δισ. ευρώ, που αναλογούσε σε προκαταβολή του 75% του συνολικού κόστους της παραγγελίας. Οι ανάγκες της εθνικής άμυνας υποτίθεται ότι επέβαλαν τον «κατεπείγοντα» χαρακτήρα της παραγγελίας και την καταβολή μιας τόσο υψηλής προκαταβολής.

Μία δεκαετία αργότερα τα γερμανικά υποβρύχια δεν έχουν παραληφθεί από το Πολεμικό Ναυτικό, στη Γερμανία γίνονται αποκαλύψεις για «μίζες» 90 εκατομμυρίων ευρώ προς Έλληνες αξιωματούχους για την προώθηση της συγκεκριμένης παραγγελίας και ο κ. Τσοχατζόπουλος, άλλοτε πανίσχυρος κυβερνητικός παράγοντας, καλείται να δώσει εξηγήσεις για τον εντυπωσιακό πλουτισμό του και τις εξωχώριες εταιρείες στις οποίες στηρίζει τα οικογενειακά οικονομικά του.

Το άλλοθι

Τα διαχειριστικά εγκλήματα των κυβερνήσεων Σημίτη στο θέμα των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά και των γερμανικών υποβρυχίων καλύφθηκαν πίσω από την επίκληση των αναγκών της εθνικής άμυνας και της διατήρησης των θέσεων εργασίας στα διαχρονικά χρεοκοπημένα ναυπηγεία.

Το ίδιο άλλοθι χρησιμοποιείται και σήμερα, με στόχο να χρηματοδοτηθεί με άλλο 1,5 δισ. ευρώ ένα πρόγραμμα κατασκευής υποβρυχίων που είναι βέβαιο ότι θα συμβάλει στον τορπιλισμό του ουσιαστικά χρεοκοπημένου ελληνικού Δημοσίου. Παρά τη βολική για το ΠΑΣΟΚ σιωπή των περισσότερων παραγόντων της αντιπολίτευσης, δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε την ιστορική συνέχεια -σε ό,τι αφορά τις διαχειριστικές μεθόδους- μεταξύ των κυβερνήσεων του εκσυγχρονισμού και της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.

Είναι φανερό ότι ορισμένοι ενδιαφέρονται περισσότερο να διατηρήσουν τη βιομηχανία παραγωγής πολιτικού χρήματος που στήθηκε το 2000 γύρω από την παραγγελία των γερμανικών υποβρυχίων, παρά να προστατεύσουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου και την προοπτική της δοκιμαζόμενης ελληνικής οικονομίας.