ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ή ΑΦΕΛΕΙΣ??? ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ. ΑΠΟΧΗ ΙΣΟΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ !!Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εμείς πάντως ούτε τα πουλερικά θα αδικήσουμε, ούτε στην πολιτική κακοδαιμονία αυτού του τόπου θα παραπέμψουμε για την αναζήτηση της απάντησης σ αυτό το ερώτημα.  

Το πολιτικό λάθος ή ακόμα και η πολιτική δολιότητα που μπορεί να υποκρύπτεται πίσω από μια προτροπή, χρήζει αποκλειστικά και μόνο πολιτικής απάντησης και αυτή θα επιχειρήσουμε να καταδείξουμε στη συνέχεια.

Το κουβάρι για τις «αυτοδιοικητικές» εκλογές μαζεύει, και όσο η ώρα πλησιάζει στο σημείο μηδέν, εκείνες οι παράξενες λογικές που καλούν σε αποχή, επιχειρώντας μάλιστα να διανθίσουν και με πολιτική επιχειρηματολογία αυτή την προτροπή, κάνουν όλο και τακτικότερα την εμφάνισή τους.

Στην πολιτική εξ ορισμού σωστό ή εξ ορισμού λάθος σε μια πολιτική θέση δεν υφίσταται.
Τα πάντα και πάντα πρέπει να κρίνονται σε συνάρτηση με το συγκεκριμένο κάθε φορά πολιτικό περιβάλλον, αλλά και με τις παράπλευρες δυνατότητες και εναλλακτικές δυναμικές που ενδέχεται να τροφοδοτούν. 

ΤΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ??? 
Αυτές οι εκλογές φυσικά και δε θα κρίνουν το τεχνικό έργο που θα πραγματοποιηθεί στις ευρύτερες αυτοδιοικητικές περιφέρειες για την επόμενη αυτοδιοικητική περίοδο.

Αυτές οι εκλογές… 

Θεσμικά… 

Θα οριοθετήσουν τον Καλλικράτειο επανακαθορισμό της περιφερειακής συγκρότησης και δομής της Ελληνικής επικράτειας.Θα εγκαινιάσουν μηχανισμούς ελέγχου αλλά και αποδόμησης του κοινωνικού και πολιτιστικού είθισται στην καθημερινότητα και τη ζωή μας.Θα πυροδοτήσουν εθνοκτόνες και αποδομητικές διεργασίες σε ευαίσθητα γεωπολιτικά περιβάλλονται στα οποία συναντώνται οι εξωγενείς στρατηγικές που επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία από τη μια, με την εθνομηδενιστική αδιαφορία και ενσυνείδητη εγκατάλειψη εκ μέρους της κυρίαρχης πολιτικής από την άλλη.

Πολιτικά… 

Θα αξιοποιηθούν για να εμφανιστούν ως πεδίο δικαίωσης ή αποδοκιμασίας πολιτικών επιλογών, συμπεριφορών και στάσεων.Θα χρησιμοποιηθούν ως κλασική επαναλαμβανόμενη δυνατότητα χειραγώγησης της αδρανούς μάζας των παρκαρισμένων ψηφοφόρων.Θα εγκαινιάσουν μια σχετικά «ανανεωμένη» πολιτική επιχειρηματολογία, που θα αποδέχεται «αμφισβητώντας» το πολιτικό σύστημα, συμβάλλοντας τελικά στη βιολογική του ενδυνάμωση με τη συνεισφορά των ποικίλων συνιστωσών του.

ΑΠΟΧΗ: ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ??? 

Όλα τα παραπάνω συνιστούν την πεμπτουσία των επιδιώξεων της κυρίαρχης πολιτικής τάξης πραγμάτων – συμπολιτευόμενης και μη – και το πρόβλημα είναι ποια στάση οφείλει να κρατήσει κανείς, αν η πρόθεση του είναι να αντιπαλέψει στοχευμένα αυτή την κυρίαρχη πολιτική επιλογή.
Ένα δυνατό μαζικό λαϊκό κίνημα το οποίο θα ήταν ξεκάθαρα προσανατολισμένο, δεν θα είχε να αντιμετωπίσει το δίλημμα ανάμεσα στη συμμετοχή ή την αποχή από τις εκλογές του Καλλικράτη.

Και ο λόγος είναι απλός. Θα είχε αποτρέψει με τη δράση του και με τη στάση του τον εθνοκτόνο Καλλικράτη. 

Ένα δυνατό μαζικό λαϊκό κίνημα το οποίο θα ήταν ξεκάθαρα προσανατολισμένο, δε θα είχε να αντιμετωπίσει το δίλημμα ανάμεσα στη συμμετοχή ή την αποχή από τις εκλογές με δεδομένη την ύπαρξη του εθνοκτόνου λαθρονόμου.

Και ο λόγος είναι απλός. Θα είχε αποτρέψει με τη στάση του και με τη δράση του τον εθνοκτόνο λαθρονόμο. 

Θα είχε εκκενώσει το κοινοβούλιο της ντροπής από τους λαθρεπιβάτες που το έχουν καταλάβει…
Θα είχε απαλλάξει τη χώρα από τους πολιτικούς της δυνάστες και τα πολιτικά τους εξαπτέρυγα…
Θα είχε επιβάλει στροφή στην εφαρμοζόμενη πολιτική με ρότα την εθνική υπερηφάνεια και όχι το δοσιλογισμό και το ραγιαδισμό.
Με δυο λόγια… 
Ένα ισχυρό και ξεκάθαρα προσανατολισμένο απαλλαγμένο από θολά και αποπροσανατολιστικά ιδεολογήματα μαζικό λαϊκό κίνημα, δε θα είχε κανενός είδους δίλημμα για το αν θα πρέπει να συμμετέχει η να απέχει από τις εκλογές σε καθεστώς ιδιότυπης κατοχής και ο λόγος είναι απλός.Θα είχε επιβάλει δικές του πολιτικές λύσεις…Θα είχε αναδείξει μέσα από τους αγώνες της ανατροπής τους δικούς του αδιαφιλονίκητους πολιτικούς ηγέτες…Και θα είχε επιβάλει τη δική του γραμμή για τη θεσμική λειτουργία του πολιτικού συστήματος.
Ένα τέτοιο κίνημα λοιπόν θα είχε αυτοκτονήσει αν είχε παραιτηθεί από την αδιαμφισβήτητη δυναμική του για να καθηλωθεί σε μια εκλογική διαδικασία ερμαφρόδιτη και αφοπλιστική.
Σήμερα όμως αυτό κίνημα δεν υφίσταται. 

Υπάρχει εξοργισμένος αηδιασμένος και δυστυχισμένος λαός αλλά ΜΑΖΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. 
Σήμερα επίσης δεν υφίστανται ηγέτες ικανοί και αποφασισμένοι να καθοδηγήσουν στοχευμένα τον αγώνα του.
Υπάρχουν φοβικές και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Υπάρχουν πολιτικοί σχηματισμοί συμπληρωματικοί στο πολιτικό σύστημα που μόνο φραστικά τολμούν να το αμφισβητήσουν συμβάλλοντας έτσι στη νομιμοποίησή του, αλλά ΗΓΕΤΕΣ ΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. 
Αποχή λοιπόν από αυτές τις εκλογές, σημαίνει παράδοση και του τελευταίου όπλου που μπορεί να έχει στα χέρια του αυτός ο λαός τις παραμονές της πιθανολογούμενης μεγάλης και αυθόρμητης εξέγερσής του. 
Αποχή σημαίνει απλά …αυτοκτονία.
Το δίλημμα λοιπόν συμμετοχή ή αποχή είναι κάλπικο και αποπροσανατολιστικό και οι προτροπές για αποχή προσφέρουν τη χείριστη των υπηρεσιών ανεξάρτητα από τις πραγματικές προθέσεις αυτών που τις υιοθέτησαν.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ??? 
Είναι η μαζική συμμετοχή του λαού και η αποφασιστική καταδίκη των κορυφαίων εκχωρητών της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένα κέντρα καθώς και των πρωτεργατών της κοινωνικής, οικονομικής και εθνικής αποδόμησης της χώρας και του κοινωνικού της ιστού.
Πρωτίστως όμως είναι η ανάγκη να αποτελέσει η πορεία γι αυτές τις εκλογές, μια πρωτοφανή σε ένταση, εύρος και μεθόδους διαδικασία αυτοοργάνωσης των πολιτών σε τοπικό – περιφερειακό επίπεδο, που θα οργανώσει τον ξεσηκωμό για την ανατροπή των τυράννων.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι ίδιοι οι πολίτες θα πρέπει να αναδείξουν και να απαιτήσουν από τους ταγούς τους, από τους ηγέτες τους να εγκαταλείψουν το κρυφτό με τα μεγάλα λόγια και να μπουν μπροστά και φυσικά να οργανώσουν αυτή την πάλη.

Η ώρα της ανατροπής έφτασε και το τραίνο δεν μπορεί να περιμένει. 

Μπορεί να μην υπάρχει το κίνημα το οργανωμένο και το προσανατολισμένο το πρόθυμο να αναλάβει την ευθύνη του και να συναισθανθεί την ιστορική αποστολή του, υπάρχει όμως ένας λαός οργισμένος, αηδιασμένος, καθηλωμένος από τα διέξοδα, πρόθυμος όμως να ακούσει το σύνθημα του ξεσηκωμού και αποφασισμένος να το ακολουθήσει μέχρι τέλους.

Αυτός ο λαός είναι εν δυνάμει η μαγιά, το φυτίλι του δυναμίτη που περιμένει τη σπίθα που θα τον μετατρέψει εν μια νυκτί σε κίνημα αμφισβήτησης και καθολικής ανατροπής. 

Είναι ο κόσμος που λαχταρά να διακρίνει το ρεαλισμό στον αγώνα του μέσα από στοχευμένες μορφές πάλης, μέσα από τον πολιτικό ακτιβισμό, και φυσικά μέσα από στοχευμένα αιτήματα που θα ακουμπούν την καρδιά του.

Αυτή την αλήθεια μόνο οι ανεγκέφαλοι και οι επαγγελματίες της πολικής επιμένουν να μη την αφουγκράζονται.
Υπάρχει όμως στη ζωή και ας μην υπάρχει στα άδεια τους κεφάλια.
Το πραγματικό λοιπόν ζητούμενο σ αυτές τις εκλογές δεν είναι το αν θα πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε, αλλά ή υποχρέωσή μας να αναδείξουμε και να δυναμώσουμε τους οργανωτές του ξεσηκωμού μας. 

Γιατί μόνο έτσι αυτές οι εκλογές θα καταστούν εργαλείο αφύπνισης και όχι χαπάκι αποβλάκωσης απαραίτητο στο πολιτικό σύστημα για να ολοκληρώσει τα εφιαλτικά του σενάρια σε βάρος του τόπου.

Και κάτι τελευταίο για να τελειώσουμε με το παραμύθι των πατριωτικών μια μη ιστολογίων.
Ο πατριωτισμός είναι κομμάτι αναπόσπαστο της ψυχής μας.
Δεν κρίνει και δε θα κριθεί από την αυθαίρετη ονοματοδοσία των διαδικτυακών παρεμβάσεων.
Η πείρα άλλωστε έδειξε ότι αυτή η αυθαίρετη ονοματοδοσία, σηματοδότησε μόνο αντιδικίες και αντιπαραθέσεις στενόμυαλες που δίχασαν και εξέθεσαν αντί να συσπειρώνουν και να ενώνουν χωρίς αποκλεισμούς και αυτόκλητους διαιτητές.

Το πρόβλημα λοιπόν δε βρίσκεται στην ταμπέλα που διεκδικεί το κάθε ιστολόγιο για λογαριασμό του, αλλά η συνεπής και αταλάντευτη προσπάθεια αφύπνισης του Έλληνα πολίτη για να πάρει στα χέρια του τις τύχες του τόπου του που είναι τόπος όλων μας και σ αυτόν θα οικοδομήσουν το μέλλον τους τα παιδιά μας.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα καντάρια που ζυγιάζουν τον πατριωτισμό και ας απομονώσουμε την πατριδοκαπηλεία, τον εθνομηδενισμό και τους φορείς τους.
Ο πατριωτισμός δεν έχει ανάγκη από αυτόκλητους κτήτορες, αλλά από αταλάντευτους εργάτες που θα τον υπηρετούν. Ο εθνομηδενισμός αλλά και ο διχασμός τον υπονομεύουν το ίδιο.