Μεταγραφές και ανταλλαγή Κουβέλη με Μητρόπουλο

Αυτό είναι ότι έχει παραχθεί απο την Αριστερά την εποχή του Μνημονίου.

Βλέπουμε τον Φ. Κουβέλη να κολλά με το ΠΑΣΟΚ στα αυτοδιοικητικά  και να δηλώνει αντίθετος με το μνημόνιο. Ταυτόχρονα βλέπουμε τον Μητρόπουλο να πηγαίνει Αριστερά και να στηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια ενός ανοίγματος του Αλ. Τσιπρα στον Σοσιαλιστικό χώρο.

Αν βγάλουμε από την εικόνα τον εύκολο αφορισμό «Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι» και αν χρησιμοποιήσουμε την Ιστορία και την λογική μας, θα δούμε ότι η Αριστερά έχει  χάσει ή παραδώσει στην ακροδεξιά τον υγιή «πατριωτισμό» της. Αυτόν  τον πατριωτισμό που οδήγησε τα βήματα της στο ΕΑΜ, στον αντιδικτατορικό αντιΝΑΤΟικό  και αντιΕΟΚικό αγώνα. Aυτόν το πατριωτισμό που έπαιξε ο Ανδρέας.

Έτσι η Ελληνική αριστερά αναζήτα λύσεις εντός του καπιταλιστικού συστήματος, εντός παγκόσμιας κοινωνίας, εντός του  τραπεζικού συστήματος και αγωνίζεται μονοδιάστατα κατά του κεφαλαίου, κατά  του μνημονιου, κατά της τροικα, κατά… κατά… κατα.

Πρακτικά χωρίς τον πατριωτισμό της δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη.  Ακόμη χειρότερα  για αυτήν  χωρίς τον πατριωτισμός της σήμερα η Αριστερά εγκαλείται και ως εχθρός ή ακόμη και  σαμποτερ της Χώρας. Η ήττα της είναι πλήρης και η νίκη της άλλης πλευράς Δαφνοστεφής.

Χωρίς τον πατριωτισμό της θα  συνεχίσει να αναλώνεται σε μετακινήσεις προσωπικού,  αλλαγές παικτών πάγκου, σε  πρόχειρα διαγωνίσματα «καθαρότητας» και σε διασπάσεις.

Εδώ και καιρό εχει ειπωθει και από αυτό το blog ότι η Μπιλια είναι στον Πατριωτισμόκαι η μπιλια είναι στον πατριωτισμό σε όλα. Ακόμη και στη ΕΕ το είδαμε στα εξώφυλλα εναντίον της  Ελλάδας ακόμη και στο ορο PIGS  θα δούμε εθνικά χαρακτηριστικά.

Ίσως όμως  -για αυτόν το χώρο- η εποχή του μνημονίου να είναι μια μεταγραφική περίοδος και απλά εγώ να μην το έχω καταλάβει.  ϊσως να είμαι αφελής ενώ ο Κωντσαντόπουλος πήγε στον Παναθηναικό.  Οι εποχές είναι σκληρές ξέρεις και… ο φόβος ότι θα πεινάσουμε είναι παρόν

Γιάννης Παπαϊωάννου