Λευκός Οίκος το Μαξίμου

Σκληρό πόκερ με έπαθλο τον έλεγχο του συστήματος εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου παίζεται τις τελευταίες μέρες, εν όψει των αλλαγών που σχεδιάζει ο Παπανδρέου στη δομή της κυβέρνησης.

Η ανάγκη να κατέλθουν ως υποψήφιοι στις αυτοδιοικητικές εκλογές ορισμένοι υπουργοί (πιθανόν) και υφυπουργοί (πιο πιθανό), δίνει στον πρωθυπουργό την ευκαιρία να επιχειρήσει ορισμένες αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα, που θα αλλάξουν τον συσχετισμό δυνάμεων στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ, αλλά παράλληλα δημιουργεί αντιπαραθέσεις μεταξύ υπουργών και στελεχών.
Η επιμονή – και εμμονή – του Παπανδρέου να διαμορφώσει στο Μαξίμου ένα σύστημα α λα... Λευκός Οίκος, έδωσε την πάσα σε ορισμένους να προκαταλάβουν θέσεις και ρόλους και να ζητήσουν τη συνδρομή συγκροτημάτων ΜΜΕ προκειμένου να εγκλωβίσουν τον πρωθυπουργό στις επιλογές και τις πολιτικές τους φιλοδοξίες.
Ο «αντ’ αυτού», τα ΜΜΕ και οι κόντρες
Πολλά κυβερνητικά στελέχη και πρόσωπα που εμπιστεύεται ο Παπανδρέου – με μακρά θητεία στο σύστημα ΠΑΣΟΚ – δεν είδαν με καλό μάτι το πλασάρισμα στα ΜΜΕ πανομοιότυπων ρεπορτάζ (και εδώ πρωτοστατούσε το Mega) ότι πρέπει να βρεθεί «συντονιστής» της κυβέρνησης, ο οποίος θα καλύψει το κενό που αφήνει ο πρωθυπουργός λόγου φόρτου εργασίας (!) και θα δώσει περισσότερες στροφές στην αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής μηχανής.
Βρήκαν δε στο πρόσωπο του Γ. Ραγκούση τον άνθρωπο που θα αναλάβει αυτό το... «βαρύ» έργο, ενώ ο ίδιος ο υπουργός, είτε επισήμως (στο Mega) είτε μιλώντας με συναδέλφους του, δεν έκρυψε αυτή τη φιλοδοξία του. Βέβαια, ο Ραγκούσης έχει την εκτίμηση πολλών – και του Παπανδρέου – ως αποτελεσματικός και συνάμα «συστημικός», αλλά αυτό απέχει πολύ, έλεγαν κυβερνητικές πηγές, από το να χριστεί... «αντικαταστάτης» του πρωθυπουργού, και μάλιστα με αρμοδιότητες και θεσμική σφραγίδα, αφενός διότι αυτό είναι αντισυνταγματικό και αφετέρου επειδή... υπάρχει για τον ρόλο αυτόν αντιπρόεδρος!
Φυσικά, η πρώτη επίσημη ενόχληση (ανεπίσημα αντέδρασε μεγάλος κύκλος ανθρώπων, από υπουργούς μέχρι πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού) διατυπώθηκε αρμοδίως από τον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος, μιλώντας στη Real News, αφού ανέφερε πόσο... αγαπά τον Ραγκούση, δήλωσε ότι δεν δέχεται κανένα «καπέλο» και ότι περίπου η... σκιά του έχει περισσότερο πολιτικό βάρος από τον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης!
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Πάγκαλος, πριν και μετά τη συνέντευξη, φέρεται να είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Παπανδρέου, με τον οποίο συμφώνησαν στο πνεύμα και το... γράμμα των δηλώσεων που έκανε.
Επίσης, είναι αξιοσημείωτο ότι, μια μέρα πριν κυκλοφορήσει η συνέντευξη του Πάγκαλου, ο έγκυρος «Επενδυτής», σε άρθρο στην τελευταία σελίδα, απέδωσε στον Παπανδρέου αναφορές που έδειχναν την έντονη ενόχλησή του για όσους βιάστηκαν να παίξουν με τα ΜΜΕ παιχνίδια εις βάρος του. Όσοι γνωρίζουν ότι πίσω από την υπογραφή του άρθρου είναι ο διευθυντής της εφημερίδας και γνωρίζουν τις δημοσιογραφικές επαφές του και τις σχέσεις με τον πρωθυπουργό, κατάλαβαν ότι το μήνυμα ήταν σαφές και είχε συγκεκριμένο αποδέκτη.
Έτσι, τα... «συστήματα» έκαναν πίσω και, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Παπανδρέου αποφάσισε να μην χρίσει κανέναν «συντονιστή». Είναι πιθανόν να υπάρξει υπουργείο Προεδρίας της Κυβέρνησης – κατά το πρότυπο της εποχής Σάκη Πεπονή ή, για να πάμε πιο πίσω, της εποχής Μένιου – και ο Ραγκούσης, λόγω της ενασχόλησής του με το χαρτοφυλάκιο που κατέχει σήμερα, είναι ο επικρατέστερος να το αναλάβει. Μάλιστα, κάποιοι επιμένουν ότι μπορεί να είναι και κυβερνητικός εκπρόσωπος, βγάζοντας από την θέση αυτή τον Πεταλωτή.
Φυσικά, ένα τέτοιο υπουργείο θα έχει επαφή με τις υπηρεσίες του Μαξίμου, αφού πολλές αρμοδιότητες αφορούν την καθημερινή υπηρεσιακή – και λιγότερο πολιτική – λειτουργία του πρωθυπουργικού γραφείου.
Ο ανασχηματισμός και οι σύμβουλοι του ΔΝΤ
Πάντως, πολλοί αναρωτιούνται πώς θα λειτουργήσει στο Μαξίμου αποδοτικά ένα τέτοιο σχήμα, το οποίο είναι πιθανό να περιλαμβάνει:
1. Τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλο – ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με πείρα, που πολλές φορές χρειάστηκε να «καθαρίσει» πολιτικά προβλήματα που προέκυψαν.
2. Έναν υπουργό Προεδρίας, ικανό μεν και έντιμο στέλεχος, αλλά με ελάχιστη πολιτική διαδρομή και φιλοδοξίες που μπορεί να πυροδοτήσουν ανταγωνισμούς.
3. Έμπειρα κομματικά στελέχη σε θέσεις «κλειδιά» στο Μαξίμου, που πολλές φορές ακούμπησε πάνω τους ο Παπανδρέου.
4. Πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού, που έπαιζαν και θα παίζουν σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις του.
5. Έναν στενό κύκλο υπουργών – δηλαδή μια μίνι κυβερνητική επιτροπή.
6. Καμιά πενηνταριά συμβούλους, που έχουν το δικό τους μερίδιο στις αποφάσεις και την καθημερινότητα του επιτελείου.
7. Μια ντουζίνα παρατρεχάμενους, που παριστάνουν το «θινκ τανκ» του Παπανδρέου.
8. Και... κερασάκι στην τούρτα του Μαξίμου οι ξένοι σύμβουλοι του Γιώργου, τοποτηρητές στην ουσία της εφαρμογής του μνημονίου και των επιλογών του ΔΝΤ.
Τώρα, αν όλο αυτό το σύστημα θα μοιάζει με του «Λευκού Οίκου» ή με... κάτι άλλο, θα το δούμε σύντομα!
Πυκνά σύννεφα
Όλα αυτά βεβαίως δεν μπορεί παρά να συναρτώνται – και να προβληματίζουν – με το ότι πυκνώνουν τα μαύρα μαντάτα, τα οποία σκιάζουν όχι μόνο τη λειτουργία της κυβέρνησης, αλλά και την κοινωνική αποδοχή της.

1. Κατ’ αρχάς, υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα της αποτυχίας στην οικονομία, της κατάρρευσης όλων των βασικών πυλώνων της, αλλά και της βεβαιότητας πως ο επόμενος προϋπολογισμός θα είναι ο σκληρότερος των τελευταίων δεκαετιών. Η συνέπεια είναι η απογοήτευση της κοινωνίας, αλλά και ο κίνδυνος δημιουργίας εσωτερικών μετώπων στο ΠΑΣΟΚ.

2. Πριν ακόμη έλθει η ώρα για τον δεύτερο – και πιο επώδυνο – γύρο σκληρών εισπρακτικών μέτρων, πριν αρχίσει η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους, πριν οι δείκτες της ανεργίας χτυπήσουν το ταβάνι, ήδη οι δημοσκοπήσεις (ακόμη κι αυτή με το... φιλικό ερωτηματολόγιο από την GPO) δείχνουν ότι η κυβέρνηση κινδυνεύει σύντομα να απολέσει τη μέχρι πρότινος αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της αν δεν βρει μια «μαγική» συνταγή ανάκαμψης.

3. Η δραματική κατάσταση της οικονομίας, ωστόσο, η οποία αναγκάζει τον πρωθυπουργό να πάει στη ΔΕΘ όχι για πραγματοποιήσιμες υποσχέσεις, αλλά για να κλειδώσει τη φτώχεια ευρύτατων στρωμάτων, είναι πιθανό να πληρωθεί ακριβά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων αποτελεί ένα κρισιμότατο κρας τεστ για την πολιτική ισχύ της κυβέρνησης.

4. Αν, μάλιστα, όπως ήδη έχει αρχίσει να κυκλοφορεί στην πιάτσα, το επικείμενο ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ συνδυαστεί με τελικές αποφάσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας, τότε πολλά από τα οποία συζητούμε σήμερα θα δώσουν σύντομα τη θέση τους σε μια πολύ πιο εκρηκτική ατζέντα...
topontiki