Οι περικοπές μισθών και συντάξεων στον Δημόσιο Τομέα και η συνεχής επιβάρυνση του συνόλου του Ελληνικού λαού με εξαιρετικά αυξημένους άμεσους και έμμεσους φόρους, έχει επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα στην Ελληνική Οικονομία.
Τα εισοδήματα του μέσου Έλληνα μειώθηκαν κατά 20% περίπου  από φόρους και περικοπές και επιπρόσθετα ο πληθωρισμός, που ξεπέρασε το 5%, έκανε τον μέσο Έλληνα φτωχότερο κατά 25%.
Ο στόχος, που έχει τεθεί για μείωση του Δημόσιου Τομέα έχει πάψει πλέον να υφίσταται μια και η αυξημένη φορολόγηση οδηγεί αντίστροφα σε γιγαντισμό τον Δημόσιο Τομέα και στην πλήρη συρρίκνωση του Ιδιωτικού Τομέα.
Έτσι στον Ιδιωτικό Τομέα η πραγματική ανεργία έχει ξεπεράσει ήδη το 20% σε ολόκληρη την Χώρα και σύμφωνα με χθεσινές εκτιμήσεις η μία στις τέσσερεις επιχειρήσεις έχει ήδη κλείσει ή κινδυνεύει να κλείσει.
Σημειώνουμε ότι η ανεργία στην Ευρώπη υπολογίζεται σαν ποσοστό των μη εχόντων εργασία σε σχέση με τους κατοίκους της Χώρας ηλικίας 18 _ 55 ετών. Αντίθετα στην Ελλάδα υπολογίζονται σαν άνεργοι μόνον όσοι έχουν δηλωθεί σαν άνεργοι και όχι οι πραγματικά άνεργοι _ όπως οι χιλιάδες άνεργοι νέοι, που δεν έχουν γραφεί ακόμη σαν εργαζόμενοι, περνάνε τις μέρες τους στις καφετέριες της Χώρας αλλά δεν προσμετρούνται σαν άνεργοι.
Εκατομμύρια εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και τον Δημόσιο Τομέα υφίστανται θυσίες αλλά διαισθάνονται ότι το αποτέλεσμα είναι μηδενικό και ίσως αρνητικό.
Πράγματι το Δημόσιο Χρέος αντί να μειώνεται, αυξάνει. Αυτό οφείλεται στα εξαιρετικά υψηλά επιτόκια, που πληρώνει η Χώρα μας _ ακόμη και 10%, μετά την αντιστροφή του κλίματος από την αρχή του χρόνου, λόγω των αψυχολόγητων δημοσίων δηλώσεων των Υπουργών της κυβέρνησης ότι βυθιζόμαστε και ότι δεν υπάρχει δεκάρα στα Ταμεία Ασφάλισης.
Περιέργως, με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση  καταλαβαίνει για πρώτη φορά τα μαρτύρια, που έχουν υποστεί επί δεκαετίες οι Καταναλωτές, οι Επαγγελματίες και οι Επιχειρηματίες, που δανείζονται ακόμη και σήμερα από τις Ελληνικές Τράπεζες με τεράστια spread, που φθάνουν ακόμη και τις 1.800 μονάδες, εν σχέσει με το βασικό διατραπεζικό επιτόκιο του Ευρώ.
Όλες αυτές οι Επιχειρήσεις, οι Επαγγελματίες και οι Καταναλωτές, που πλήρωναν τόσα χρόνια αυτά τα υψηλά επιτόκια, κατέληξαν σε ζημιές, σε κλείσιμο, σε κατασχέσεις κατοικιών και περιουσιακών στοιχείων. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και με το Ελληνικό Δημόσιο. Καιρός να κινητοποιηθούμε για να γλυτώσουμε την πλήρη κατάρρευση.
Περιέργως κανείς από την Κυβέρνηση δεν ανέθεσε σε Οικονομολόγους, σε ανθρώπους της αγοράς και σε Καθηγητές Πανεπιστημίου την σύνταξη μιας μελέτης για το πώς φτάσαμε εδώ και για το πώς θα βγούμε από αυτήν την κρίση. Ίσως γιατί φοβάται ότι θα βγουν καταδικαστικές ετυμηγορίες κατά των κυβερνήσεων της τελευταία εικοσαετίας. Σαν μοναδικούς συμβούλους η Ελλάδα φαίνεται να έχει μόνον τους ανθρώπους της Τρόικας, αγνοώντας το γεγονός ότι η κάθε πλευρά της Τρόικας έχει διαφορετικούς στόχους και σκοπούς.
Η εμπειρία των 9 μηνών, που πέρασαν, έδειξε ότι οι δημόσιες δαπάνες δεν μειώνονται με κάποιες περικοπές μισθών, με μείωση δαπάνης λειτουργίας των Υπουργείων και μείωση των πολυέξοδων ταξιδιών στο εξωτερικό.
Τελικά, η μόνη λύση, για την ριζική μείωση των Δημοσίων Δαπανών και την μείωση του Δημόσιου Τομέα, δεν είναι άλλη από την απόλυση των υπεράριθμων Δημοσιών Υπαλλήλων.
Όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα δεν μπορούν να καλύψουν με την εργασία τους και τις φοροδοτικές εισφορές τους ένα Δημόσιο με περισσότερους από 400.000 Δημοσίους Υπαλλήλους. Αλλά από την πρώτη καταμέτρηση, που μόλις τελείωσε, φαίνεται ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα ξεπερνούν τις 800.000.
Και φυσικά δεν είναι δυνατόν ένας στους τέσσερεις εργαζόμενους στην Ελλάδα να είναι Δημόσιος Υπάλληλος.
Τον κίνδυνο πτώχευσης αντιμετώπισε πριν μερικά χρόνια και η Καλιφόρνια, η 5ημεγαλύτερη οικονομική οντότητα στον κόσμο. Και η λύση, που ήσαν υποχρεωμένοι να πάρουν ήταν η απόλυση Δημοσίων Υπαλλήλων.
Το μέτρο είναι εξαιρετικά δυσάρεστο και θα δημιουργήσει προβλήματα σε χιλιάδες ανθρώπους αλλά είναι προτιμότερο να απολυθούν 100.000 Δημόσιοι Υπάλληλοι παρά να χάσουν την δουλειά τους 200.000 εργάτες και υπάλληλοι στον Ιδιωτικό Τομέα μαζί με τις αντίστοιχες Επιχειρήσεις, που εργάζονται.
Η επιλογή αυτή γίνεται πλέον πιεστική _ όσο και να είναι δύσκολη μια τέτοια απόφαση, αλλά θα πρέπει 200.000 Συμβασιούχοι και μόνιμοι Δημόσιοι Υπάλληλοι να μπουν στο Ταμείο Ανεργίας, ώστε να σωθούν 400.000 θέσεις εργασίας στον Ιδιωτικό Τομέα.
Η Κυβέρνηση θα πρέπει να στρέψει άμεσα το ενδιαφέρον της στις ήδη λειτουργούσες Επιχειρήσεις και στην διατήρηση των υφισταμένων ακόμη θέσεων εργασίας. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει _ σε συνεργασία με τους Εκπροσώπους των Εργαζομένων, των Επαγγελματιών και των Επιχειρηματιών, να επανεξεταστούν οι υφιστάμενες δανειακές τους υποχρεώσεις και τα υφιστάμενα επιτόκια. Οι πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις για τους δανειολήπτες δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Απλά τα μεταθέτουν για αργότερα. Και οι πτωχεύσεις, οι ακάλυπτες επιταγές, οι απολύσεις, οι κατασχέσεις σπιτιών, αυτοκινήτων, μηχανημάτων και βιομηχανικών εγκαταστάσεων συνεχίζονται.
Παράλληλα οι φόροι θα πρέπει να κατευθυνθούν σε μια αναπτυξιακή πολιτική, που θα ανοίξει νέες θέσεις εργασίας και θα φέρει συνάλλαγμα στην Χώρα.
Πιστεύω ότι όλοι φορείς των Εργαζομένων, των Καταναλωτών, των Ελευθέρων Επαγγελματιών και των Επιχειρηματιών θα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα σε από κοινού διαβούλευση και να καταθέσουν σαν κοινό μέτωπο Προτάσεις προς την Κυβέρνηση.
Οι μηχανισμοί της Οικονομίας λειτουργούν και αντιδρούν με απόλυτη ακρίβεια και με τεράστιες ταχύτητες παρά το γεγονός ότι εξωτερικά όλα φαίνονται να κινούνται με αργούς ρυθμούς.
Και ο κ. Στεριώτης κατέληξε: Χρόνος δεν υπάρχει πια. Η Κυβέρνηση πρέπει να ακούσει την φωνή των Εργαζομένων, που εργάζονται πλέον μόνο και μόνο για να καλύψουν τα έξοδα διατροφής τους. Η κυβέρνηση πρέπει επίσης  α προσέξει και τις προτάσεις των παραγωγικών τάξεων για να αποφύγουμε τον γκρεμό, στον οποίο κατευθυνόμαστε ολοταχώς.