Η γωνίτσα που μένω στην Αθήνα κάποτε έσφυζε από ζωή. Δεν χρειαζόταν να πάω μακριά για να αγοράσω ότι χρειαζόμουν γιατί ήταν όλα δίπλα μας. Τώρα κατεβαίνω από το σπίτι και περπατώ σε μια νεκρή ζώνη. Αρχίζω και μετράω κλειστά μαγαζιά. Τρία “ενοικιάζεται” στα 2 πρώτα τετράγωνα και πάνω από 10 άδειες βιτρίνες μέχρι να φτάσω στην στάση. Η περιοχή έγινε Σαράγεβο σε λίγους μόνο μήνες ΔΝΤικής διακυβέρνησης. Και εγώ φταίω γιατί μετράω και το τελευταίο ευρώ τώρα πια και παίρνω μόνο τα απολύτως αναγκαία.
Ένας από τους γείτονες που έχει μαγαζί με ρούχα μου είχε πει ότι περιμένει τις εκπτώσεις για να δει αν θα μπορέσει να κρατήσει την επιχείρηση. Τώρα ετοιμάζει εκποίηση και μάλλον μετά λουκέτο. Σαν αυτόν είναι χιλιάδες άλλοι που είχαν εναποθέσει τις τελευταίες τους ελπίδες στις εκπτώσεις του Αυγούστου αλλά όσο και να κατέβαζαν τις τιμές δεν μπορούσαν να κάνουν τον φοβισμένο καταναλωτή να ψωνίσει. Πολλοί από αυτούς θα κλείσουν.
Ένα κακό που έχουμε εμείς οι νεοέλληνες είναι ότι θεωρούμε κάποια πράγματα αναπόφευκτα. Θεωρούσαμε αναπόφευκτο το ότι όποιος είναι στην κυβέρνηση θα τρώει και θα κλέβει κατά βούληση και πως ότι και να κάναμε δεν θα άλλαζε τίποτα. Καλυτέρα λοιπόν να προσκυνάμε τον κάθε βουλευτή και υπουργό μπας και βρει μια θεσούλα για μας ή για τα παιδιά μας.
Τώρα πάλι θεωρούμε την μοίρα μας αναπόφευκτη. Δεν ξέρουμε ποια ακριβώς θα είναι αλλά είμαστε όλοι σίγουροι ότι θα είναι μαύρη και άραχνη. Έχουμε μάθει να πιστεύουμε ότι αντίδραση είναι μια διαδήλωση στην όποια θα βγουν κάποια στιγμή οι άγνωστοι με τις κουκούλες, η αστυνομία θα επέμβει και μετά τίποτα. Η διαδήλωση θα είναι σαν να μην έγινε.
Αντίδραση όμως δεν είναι μόνο η διαδήλωση. Όλες οι κυβερνήσεις φοβούνται το πολιτικό κόστος όσο σκληρές και να το παίζουν. Στην Ελευθεροτυπία γράφει ότι η κυβέρνηση έκανε ένα βήμα πίσω στο άνοιγμα της αγοράς τυχερών παιχνιδιών φοβούμενη αντιδράσεις από κοινωνικές ομάδες. Δεν είδα καμία διαδήλωση για τα τυχερά παιχνίδια και η μονή αντίδραση ήταν άρθρα που διάβασα στο internet κατά του τζόγου. Ίσως αυτή η ήρεμη αντίδραση να είναι αποτελεσματική καθώς αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση ακούει και διαβάζει τι γράφεται. Ίσως αν φωνάζουμε με άρθρα και απόψεις να έχουμε καλυτέρα αποτελέσματα από τις ντουντούκες.