Υπάρχει ελπίδα; Του Τάσου Βασιλείου

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πέρσι τέτοιον καιρό ότι η πατρίδα μας θα γίνονταν μέσα σε λίγους μήνες η πιο αναξιόπιστη χώρα του κόσμου. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πέρσι τέτοιον καιρό ότι όλα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα ανατρέπονταν και ότι από την «ευρωστία και τη σταθερότητα», θα φτάναμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι μια λαοπρόβλητη κυβέρνηση, μέσα σε λίγους μήνες από την μεγάλη νίκη που της έδωσε ο λαός, θα έκανε στροφή 180 μοιρών στην πολιτική της και θα έπαιρνε ανελέητα μέτρα λιτότητας, που θα αποφάσιζε αδιανόητες μέχρι προ τινος περικοπές μισθών και συντάξεων και ανατροπές πρωτόγνωρες στα εργασιακά και συνταξιοδοτικά. Μέτρα σκληρά και άδικα που ποτέ μα ποτέ στο παρελθόν από συστάσεως του ελληνικού κράτους δεν έχουν ληφθεί από καμία μα από καμία ελληνική κυβέρνηση. Και όλα αυτά για το καλό μας. ΄Άλλη λύση δεν υπήρχε. ΄Ετσι μας λένε. Και πορευόμεθα, όπως λέει και ο Νίκος Κοτζιάς «σαν αγκιστρωμένο ψάρι, πίσω από τους ισχυρούς και τους δανειστές μας».Και ο λαός , ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος, άναυδος παρακολουθεί τα δρώμενα. Και δεν έχει που ‘’την κεφαλήν κλείναι’’. Δεν βλέπει φως από πουθενά. Δεν πιστεύει πλέον ότι κάποιος άλλος θα βρεθεί να του δώσει ελπίδα.Η χώρα οδηγείται σε βαθειά ύφεση. ΄Υφεση που συνδέεται από την αίσθηση ότι οι νέοι άνθρωποι με σπουδές λαμπρές , με εφόδια που αποχτήθηκαν με αφάνταστες στερήσεις, δεν έχουν προοπτικές σ’ αυτόν τον τόπο. Δεν πιστεύουν κανέναν, δεν ελπίζουν.Ζούμε τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος που δόμησε το πολιτικό στερεότυπο του δικομματισμού, που κυριαρχεί από τη μεταπολίτευση και δώθε . Και λένε οι εκφραστές αυτού του σάπιου, του χρεοκοπημένου συστήματος, ότι εμείς θα σας σώσουμε, εμείς θα τα αλλάξουμε όλα.Και η αριστερά; Πεντακόσια κομμάτια. Ανυπόληπτη, δίγλωσση, κλειστή, έξω από τον κόσμο και τις ανάγκες του. Χωρίς όραμα για το μέλλον. Χωρίς να συλλαμβάνει τα μηνύματα των καιρών. Ικανοποιείται με τη δόξα του παρελθόντος. Ανεμίζει τα σύμβολα στεριωμένα πάνω σε χοντρά δοκάρια. Δήθεν ασυμβίβαστη και σφόδρα επαναστατική. Στον κόσμο της. Γι αυτό και ο κόσμος δεν την ακολουθεί. Δεν την εμπιστεύεται.Απαισιόδοξες οι προβλέψεις του Χρόνη Μίσσιου, απόρροια της απογοήτευσής του για τον κόσμο που πάλευε κι αυτός να φτιάξει, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του: «Πιστεύω πως κανένας πλέον λαός, καμιά χώρα, δεν μπορεί να ονειρευτεί μια κοινωνία ισόνομη, ελεύθερη και ειρηνική». Και η αριστερά, τι πρέπει να κάνει η αριστερά; Τον ρωτάει η δημοσιογράφος. «Υπάρχει η Αριστερά:» αναρωτιέται αυτή η εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς.Υπάρχει λέω, τώρα εγώ, με χαμηλή φωνή και δειλά. Σαν να μην είμαι ακόμη σίγουρος γι αυτό που λέω. Και δικαιολογημένα, με τόσα που είδαν τα μάτια μου. Αρχίζω όμως μέρα με τη μέρα να το πιστεύω. Μου λένε εδώ και αρκετές μέρες φίλοι και γνωστοί: « Μη κάνετε πίσω, προχωράτε, ο κόσμος θέλει κάτι καινούργιο, κάτι αληθινό. Να είστε ειλικρινείς, να λέτε την αλήθεια. ΄Όχι σε όλα ναι, ούτε σε όλα όχι. Να είστε ρεαλιστές. ΄Όχι μόνο λόγο καταγγελτικό, θέλουμε λόγο προγραμματικό-κυβερνητικό. Να καλυτερεύσει η ζωή μας. Σήμερα και όχι στον άλλο κόσμο. Ο αρχηγός σας είναι ένα διαμάντι, έχει ήθος, ο πολιτικός του λόγος είναι ευθύς και ουσιαστικός. Προχωράτε.Και προχωράμε στο νέο εγχείρημα κι εμείς εδώ στα Γιάννινα. Στην πρώτη μαζωξή μας είμασταν δώδεκα φίλοι και συνοδοιπόροι από τα παλιά, στη δεύτερη ήρθαν κι άλλοι, στην τρίτη κι άλλοι. ΄Ένα νέο κόμμα γεννιέται. Μια νέα Ελπίδα γεννιέται.Μέσα στην πολύπλευρη κρίση, οικονομική, κοινωνική, αλλά και κρίση αξιών και ηθικής που βιώνει η χώρα μας, η ‘’Δημοκρατική Αριστερά’’ φιλοδοξεί να είναι ένα κόμμα σύγχρονο, Ευρωπαϊκό, δημοκρατικό και ανανεωτικό. Για να μπορεί να δώσει με τις ιδέες ,τις προτάσεις και τους αγώνες της μια νέα Ελπίδα στους ΄Ελληνες και στις Ελληνίδες.Ο νέος πολιτικός σχηματισμός που τώρα δημιουργείται, θα προσπαθήσει να εκφράσει τις δυνάμεις που εντάσσονται στο χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, τους πολίτες που επιλέγουν το Δημοκρατικό Δρόμο για το Σοσιαλισμό. ΄Ένα Σοσιαλισμό με Ελευθερία και Δημοκρατία που ξεκινάει από σήμερα και διαρκώς εξελίσσεται. Ο Δημοκρατικός Δρόμος είναι ειρηνικός, αποτελεί μέθοδο αλλαγής του πολιτικού συστήματος μέσα από πλειοψηφίες και ευρύτερες πολιτικές συνεναίσεις, με τη στήριξη ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων. Ο Δημοκρατικός Δρόμος επιτυγχάνεται με καθημερινές μικρές μεταρρυθμίσεις και διαρκείς μεταβολές-ρήξεις, αλλαγής θεσμών, δομών και νοοτροπίας. Βασική επιλογή της δράσης του πρέπει να είναι η άσκηση πολιτικής με ευθύνη προς την κοινωνία και τη χώρα, με στόχο την ευημερία του λαού της, την επίλυση των προβλημάτων του.Το νέο κόμμα φιλοδοξεί να είναι η απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και για τον ανακαθορισμό των κοινωνικών συσχετισμών. Ο πυρήνας των ανανεωτικών ιδεών κωδικοποιείται στις θεμελιώδεις αρχές « δημοκρατικός σοσιαλισμός- αριστερός ευρωπαϊσμός- μεταρρυθμιστική στρατηγική- οικολογική εγρήγορση» Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταυτότητάς μας, αυτή είναι η σημαία μας.Η «Δημοκρατική Αριστερά» λέει ο Φώτης Κουβέλης θα είναι η αριστερά «που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της την πεποίθηση ότι Αριστερά και Οικολογία μπορούν να συνθέσουν ένα καινούργιο όραμα, μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες». Η «αντιμετώπιση της κρίσης πρέπει να πορεύεται μαζί με την εκκίνηση της παραγωγικής διαδικασίας, αλλά και την καταπολέμιση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, του ελέγχου των δαπανών του δημοσίου». Στόχος του νέου κόμματος είναι «να διαμορφώσουμε μαζί με ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, την αριστερή απάντηση στην κρίση». «Αν εμείς οι προοδευτικοί πολίτες, οι αριστεροί, η πλειοψηφία των εργαζομένων, δε στηρίξουμε τον τόπο και το συμφέρον της κοινωνίας μας, ποιος θα το κάνει;» αναρωτιέται.Περιγράφοντας τους πολιτικούς και ιδεολογικούς στόχους της Δημοκρατικής Αριστεράς, τονίζει με έμφαση: «θέλουμε μια αριστερά με τη Δημοκρατία κύριο συστατικό της πολιτικής της. Μια αριστερά ανοιχτή για να μπορούν σε ένα συλλογικά διαμορφούμενο πλαίσιο να εκφράζονται και να συμπορεύονται όσο το δυνατόν ευρύτερες αριστερές, δημοκρατικές, σοσιαλιστικές, οικολογικές δυνάμεις».Το ότι , ως Αριστερά, ‘’ερχόμαστε από μακριά’’ είναι γνωστό. Το ότι με το νέο εγχείρημα θέλουμε να ‘’πάμε μακριά’’ μένει να αποδειχθεί. Το πόσο ‘’μακριά’’ θα πάμε, θέλουμε δε θέλουμε , θα είναι αποτέλεσμα του με το πόσο ‘’νέο τρόπο’’ θα εκφράσουμε τον πολιτικό λόγο μας και πόσο ‘’νέου είδους’’ κόμμα θα είμαστε. Ο κόσμος πάντως μας βλέπει με καλό μάτι και περιμένει κάτι διαφορετικό από εμάς. Απομένει να το αποδείξουμε.

Αναρτήθηκε από epirusgate